امام، دشمن را می شناخت
راه امام بزرگوار، دشمن شناسی و فریب نخوردن از دشمن است. اولین کار دشمن این است که تبلیغ می کند هیچ دشمنی وجود ندارد! چطور نظام اسلامی دشمن ندارد؟! جهانخواران را ازین سفره به یغما رفته سال های متمادی محروم کرده است، معلوم است که دشمنند، می بینیم که دشمنی می کنند در تبلیغات، در محاصره اقتصادی، هر کاری که می توانند در تقویت دشمن علیه نظام، می کنند؛ صریح هم می گویند!
در این مملکت، آنچه که برای امریکا، برای استکبار وبرای جهانخواران قابل قبول نیست، استقلال این و بیداری این مردم است، این را نمی خواهند. با اسلام هم که دشمنند، به این علت است که اسلام این بیداری را به مردم داده است، با این دشمنند. امام دشمن را می شناخت. روش های سیاسی و روش های تبلیغاتی آن ها را می فهمید، می شناخت و در مقابل آن ها محکم می ایستاد.(۱۲)
امام، به سرنوشت مسلمانان عالم حساس بود
مسلمانان عالم، عقل استراتژیک نظام اسلامی به حساب می آیند. الان ملت ها در آسیا، در افریقا و در همین منطقه خود ما طرفدار نظام اسلامی هستند. این اظهار ارادتی که به امام و به انقلاب می کنند، سابقه ندارد؛ نه امروز نسبت به هیچ کشوری در دنیا وجود دارد و معمول است و نه در گذشته چنین چیزی بوده است. این به خاطر اسلام است. امام روی سرنوشت برادران مسلمان، حساس بود.(۱۳)
سه هدف دشمن
دشمن سه هدف مرحله ای و مقطعی را تعقیب می کند. اول، عبارت است از تخریب وحدت ملی. یکپارچگی ملت ایران را بشکنند و تخریب کنند. دوم؛ تخریب ایمان و باورهای کارساز در دل مردم. یعنی به تخریب ایمان ها و باورها و اعتقاداتی که این ملت را از یک ملت عقب افتاده تو سری خور، به یک ملت پیشرو و شجاع و میداندار در دنیا تبدیل کرد، بپردازند. این حرکت، با اعتقادات و باورهایی انجام گرفت. بدون این باورها که انسان حرکت نمی کرد و این ملت پیش نمی رفت. دشمن می خواهد این باورها را در ذهن ملت ما تخریب کند. سوم؛ تخریب روح امید و تخریب آینده در ذهن مردم. پس، سه تخریب، مورد نظر دشمن است. اسم این تخریب ها را هم "اصلاح" می گذارند! من کاری به این دوستان و خودی های غافل ندارم؛ بحث من بر سر دشمن است که سلسله جنبان این حرکت، به بیرون از این مرزها مربوط است.(۱۴)
دشمن اصلی کیست؟
جبهه دشمن، غیر از آن آدم غافلی است که خودی هم هست، منتها بیچاره دچار غفلت و اشتباه و فریب می شود. بر اثر حادثه ای، عقده و کینه ای پیدا می کند و در مقابل نظام می ایستد، در مقابل سخن حق می ایستد. در مقابل امام و راه امام می ایستد. این، آن دشمن اصلی نیست، این یک آدم فریب خورده است، این یک آدم قابل ترحم است! دشمن اصلی آن کسی است که پشت سر این قرار می گیرد، اما خودش را نشان نمی دهد. در داخل کشور، خودش را نشان نمی دهد. در خارج کشور چرا، در جبهه جهانی، در جبهه بین المللی، به عنوان یک عضو وفادار سازمان جاسوسی سیای آمریکا، یا موساد صهیونیست ها چرا. کاملا چهره او آشکار است. حرف هم می زند، حقایق را هم می گوید! انگیزه هایی را هم که او برای مبارزه با اسلام و مسلمین دارد، بیان می کند؛ اما آن دنباله او که داخل کشور است، خود را دم چک اقتدار حکومت قرار نمی دهد. می داند که این حکومت، حکومت مقتدری است. حکومتی است که متکی به آراء مردم است، متکی به محبت مردم است، متکی به ایمان مردم است. از این حکومت می ترسند و خودشان را جلو نمی دهند، حرفشان را با یک واسطه، با دو واسطه، با سه واسطه، از زبان آدم های غافل می زنند. یک وقت می بینید طرف یک روحانی است، اما غافل و فریب خورده و بی خبر. یا یک دانشجو است، اما اسیر احساسات شده و نیندیشیده، یا یک فرد معمولی حتی انقلابی است، اما زمان را نشناخته، دشمن را نشناخته، یا احیانا دچار عقده و کینه ای شده است. حرف از زبان این فرد خارج می شود، اما این بیچاره حرف خودش نیست، حرف دشمن است!(۱۵)
دشمن ما کیست؟ چه می خواهد؟
دشمن ما آن کسی است که برای این انقلاب، نه فقط دل نسوزانده است، بلکه حتی در مقابل انقلاب، در برهه هایی از زمان شاید ایستاده است. بعضی شان در مقابل انقلاب در زمان رژیم پهلوی ایستادند، بعضی شان بعد از آن که نظام اسلامی بر سر کار آمد، خرابکاری کردند، بعضی شان مدتی را ترسیدند، کنار رفتند و خود را مخفی کردند. بعد که حالا فرصتی برایشان پیش آمده، از لاک خود بیرون خزیده اند! خیال می کنند که فرصتی هست. گفت:
این مار است، او کی مرده است از پی بی آلتی افسرده است!
اینها از پی بی آلتی افسرده بودند، بعد آفتابی به تنشان خورد، خیال می کنند که الان میدانی است که بتوانند نیش بزنند. وارد میدان می شوند، منتها باز هم مارگونه! هدف اینها این است که وحدت ملی را تخریب کنند و این اتحاد عمومی ملت را بگیرند، اما ملت رشید ایران از قبل از انقلاب و در جریان انقلاب تا امروز، این وحدت یکپارچه خود را بر همه عوامل تفرقه ترجیح داده است و علی رغم میل دشمن توانسته است اتحاد و یکپارچگی خود را در همه میدان های حساس حفظ کند. بر اثر همین یکپارچگی، ملت ما در جنگ پیروز شد.
دشمن نمی تواند این را ببیند. برای دشمن، آرزوست که بتواند قشرها را در مقابل هم قرار دهد. روحانی را از یک طرف، دانشگاهی را از یک طرف، بازاری را از یک طرف، کارگر را از یک طرف، کشاورز را از یک طرف، قشرهای جوان را از یک طرف، قشر های میان سال را از یک طرف، هر کدام را با انگیزه و با شعاری سر گرم کند. به دیگران بد بین کند. اگر در جامعه نقاط ایمنی بخشی وجود دارد که همه مردم به آنها اعتماد دارند و در اختلافات به آنها مراجعه می کنند و آنها اختلافات را بر طرف می کنند، این نقاط را هم بمباران کند. دشمن اینها را می خواهد.(۱۶)
دشمن اشتباه می کند
غصه ها و غم هایی وجود دارد، اما بشارت های الهی خیلی بیشتر است، آن ها اشتباه می کنند. خیال می کنند که توانستند یا خواهند توانست؛ نه. این ملت، آن ملتی است که در طول قرن های متمادی و در میان همه ملت های مسلمان دیگر، پرچم معارف اسلامی، پرچم فقه اسلامی، پرچم حدیث اسلامی، پرچم فلسفه اسلامی، پرچم عرفان و تفسیر، به دستش بوده است. این واقعیت های فرهنگی و سابقه تاریخ ملت ماست. ملت ما، آن ملتی است که پنجاه سال دین ستیزی برنامه ریزی شده دوران پهلوی، نتوانست او را از دین جدا کند. در همان وقتی که خیال می کردند نسل جوان این ملت را به کلی تباه و فاسد و بی دین کرده اند، همین نسل جوان دنبال یک مرجع تقلید، دنبال یک عالم ناطق، دنبال یک روحانی پارسا و الهی راه افتاد و همه اوضاع را علیه دشمنان عوض کرد.
آنها خیال می کنند؛ اما تلاششان را هم می کنند.(۱۷)
ملت، گریبان مدافع خیانت به اسلام را خواهد گرفت
اگر می بینید که درباره موضع جمهوری اسلامی نسبت به صهیونیست ها این همه تلاش می شود، برای این است که واقعیتی را انکار کنند. چه خیال کردند که اگر بیایند چهار کلمه در چهارتا تیتر شبه روزنامه بنویسند، قضیه تمام خواهد شد؟ این ملت، گریبان کسانی را که مدافع خیانت به ملت فلسطین و خیانت به اسلامند، خواهد گرفت.(۱۸)
آمریکا دشمن ملت ماست
امریکایی ها بیست سال است که مرتب علیه این ملت حرف می زنند، اقدام می کنند، کار می کنند، می گویند هم که ما با این نظام و با این دین و با این جهت گیری دشمنیم، چون منافع ما را در منطقه تهدید کرده است.
این نظام اسلامی و این جوانان مسلمان و این آخوندهای مسلمان و این بساط اسلامی آمده اند دست ما را از نفت و منابع طبیعی و از ارتش و ... کوتاه کرده اند؛ ما به خاطر این مبارزه می کنیم. این قدر شرم هم نمی کنند که نگویند ما هدفمان این است که میخواهیم منافعمان را در ایران بازیابیم! حالا آن آقا بردارد با یک قلم نارسای ناقص پوسیده خود بخواهد اثبات کند که نه خیر؛ امریکا دشمن ملت ایران نیست، دشمن منافع ایران نیست؛ دشمن ما نیست؛ ما هم بایستی مثل بقیه دولت ها یا عناصری در دنیا که تسلیم قدرت امریکا شدند و عتبه امریکا را بوسیدند، برویم در مقابلش زانو بزنیم! شما خیال می کنید که ملت ایران این چیزها را رها خواهد کرد؟ این فکری که امروز بر این ملت حاکم است، مگر یک فکر سطحی است؟(۱۹)
حواسمان جمع باشد و غفلت نکنیم
امروز که قدرت، متعلق به این اسلام است، متعلق به این جوانان است، همه چیز در دست اسلام است، شما خیال می کنید خواهید توانست این ایمان و این دین را از مردم بگیرید؟! زهی خیال باطل! زهی اشتباه در فهم و در برداشت! همیشه خوشبختانه دشمنان ما چوب اشتباهات خودشان را خورده اند؛ این بار هم چوب اشتباهات خود را می خورند، منتها من و شما باید حواسمان جمع باشد و غفلت نکنیم. فقط تنها توصیه ای که من دارم، عدم غفلت است. از توطئه های دشمنان جوانان غفلت نکنند، روحانیون غفلت نکنند، بزرگان غفلت نکنند، کوچکان غفلت نکنند؛ قشرهای مختلف غفلت نکنند. غفلت که نباشد، خدای متعال هدایت خواهد کرد و راه را روشن خواهد نمود؛ و راه، روشن است.(۲۰)
ریزیش و رویش در صدر اسلام
شما به صدر اسلام نگاه کنید، ببینید آن کسانی که در دوران غربت اسلام و غربت علی، از امیرالمؤمنین دفاع کردند، چه کسانی بودند؟ اینها سابقه داران اسلام نبودند. سابقه داران اسلام، جناب طلحه و زبیر و جناب سعد بن ابی وقاص و امثال اینها بودند. بعضی از این ها علی را تنها گذاشتند؛ بعضی از اینها در مقابل علی ایستادند. اینها ریزشها بودند. اما رویش کدام است؟ رویش، عبدالله بن عباس است، محمد ابن ابی بکر است، مالک اشتر است؛ میثم تمار است. اینها رویش های جدیدند. غصه دارد کسانی ریزش پیدا کنند که یک روز پای سفره انقلاب، پای سفره امام زمان، پای سفره اسلام و قرآن نشستند و نان و نمک اسلام را خوردند.(۲۱)
منبع: کتاب(راه اینجاست...) چاپ شده در آخر ماه ثور سال جاری توسط انتشارات مرکزفعالیت های فرهنگی اجتماعی تبیان درکابل
راه امام بزرگوار، دشمن شناسی و فریب نخوردن از دشمن است. اولین کار دشمن این است که تبلیغ می کند هیچ دشمنی وجود ندارد! چطور نظام اسلامی دشمن ندارد؟! جهانخواران را ازین سفره به یغما رفته سال های متمادی محروم کرده است، معلوم است که دشمنند، می بینیم که دشمنی می کنند در تبلیغات، در محاصره اقتصادی، هر کاری که می توانند در تقویت دشمن علیه نظام، می کنند؛ صریح هم می گویند!
در این مملکت، آنچه که برای امریکا، برای استکبار وبرای جهانخواران قابل قبول نیست، استقلال این و بیداری این مردم است، این را نمی خواهند. با اسلام هم که دشمنند، به این علت است که اسلام این بیداری را به مردم داده است، با این دشمنند. امام دشمن را می شناخت. روش های سیاسی و روش های تبلیغاتی آن ها را می فهمید، می شناخت و در مقابل آن ها محکم می ایستاد.(۱۲)
امام، به سرنوشت مسلمانان عالم حساس بود
مسلمانان عالم، عقل استراتژیک نظام اسلامی به حساب می آیند. الان ملت ها در آسیا، در افریقا و در همین منطقه خود ما طرفدار نظام اسلامی هستند. این اظهار ارادتی که به امام و به انقلاب می کنند، سابقه ندارد؛ نه امروز نسبت به هیچ کشوری در دنیا وجود دارد و معمول است و نه در گذشته چنین چیزی بوده است. این به خاطر اسلام است. امام روی سرنوشت برادران مسلمان، حساس بود.(۱۳)
سه هدف دشمن
دشمن سه هدف مرحله ای و مقطعی را تعقیب می کند. اول، عبارت است از تخریب وحدت ملی. یکپارچگی ملت ایران را بشکنند و تخریب کنند. دوم؛ تخریب ایمان و باورهای کارساز در دل مردم. یعنی به تخریب ایمان ها و باورها و اعتقاداتی که این ملت را از یک ملت عقب افتاده تو سری خور، به یک ملت پیشرو و شجاع و میداندار در دنیا تبدیل کرد، بپردازند. این حرکت، با اعتقادات و باورهایی انجام گرفت. بدون این باورها که انسان حرکت نمی کرد و این ملت پیش نمی رفت. دشمن می خواهد این باورها را در ذهن ملت ما تخریب کند. سوم؛ تخریب روح امید و تخریب آینده در ذهن مردم. پس، سه تخریب، مورد نظر دشمن است. اسم این تخریب ها را هم "اصلاح" می گذارند! من کاری به این دوستان و خودی های غافل ندارم؛ بحث من بر سر دشمن است که سلسله جنبان این حرکت، به بیرون از این مرزها مربوط است.(۱۴)
دشمن اصلی کیست؟
جبهه دشمن، غیر از آن آدم غافلی است که خودی هم هست، منتها بیچاره دچار غفلت و اشتباه و فریب می شود. بر اثر حادثه ای، عقده و کینه ای پیدا می کند و در مقابل نظام می ایستد، در مقابل سخن حق می ایستد. در مقابل امام و راه امام می ایستد. این، آن دشمن اصلی نیست، این یک آدم فریب خورده است، این یک آدم قابل ترحم است! دشمن اصلی آن کسی است که پشت سر این قرار می گیرد، اما خودش را نشان نمی دهد. در داخل کشور، خودش را نشان نمی دهد. در خارج کشور چرا، در جبهه جهانی، در جبهه بین المللی، به عنوان یک عضو وفادار سازمان جاسوسی سیای آمریکا، یا موساد صهیونیست ها چرا. کاملا چهره او آشکار است. حرف هم می زند، حقایق را هم می گوید! انگیزه هایی را هم که او برای مبارزه با اسلام و مسلمین دارد، بیان می کند؛ اما آن دنباله او که داخل کشور است، خود را دم چک اقتدار حکومت قرار نمی دهد. می داند که این حکومت، حکومت مقتدری است. حکومتی است که متکی به آراء مردم است، متکی به محبت مردم است، متکی به ایمان مردم است. از این حکومت می ترسند و خودشان را جلو نمی دهند، حرفشان را با یک واسطه، با دو واسطه، با سه واسطه، از زبان آدم های غافل می زنند. یک وقت می بینید طرف یک روحانی است، اما غافل و فریب خورده و بی خبر. یا یک دانشجو است، اما اسیر احساسات شده و نیندیشیده، یا یک فرد معمولی حتی انقلابی است، اما زمان را نشناخته، دشمن را نشناخته، یا احیانا دچار عقده و کینه ای شده است. حرف از زبان این فرد خارج می شود، اما این بیچاره حرف خودش نیست، حرف دشمن است!(۱۵)
دشمن ما کیست؟ چه می خواهد؟
دشمن ما آن کسی است که برای این انقلاب، نه فقط دل نسوزانده است، بلکه حتی در مقابل انقلاب، در برهه هایی از زمان شاید ایستاده است. بعضی شان در مقابل انقلاب در زمان رژیم پهلوی ایستادند، بعضی شان بعد از آن که نظام اسلامی بر سر کار آمد، خرابکاری کردند، بعضی شان مدتی را ترسیدند، کنار رفتند و خود را مخفی کردند. بعد که حالا فرصتی برایشان پیش آمده، از لاک خود بیرون خزیده اند! خیال می کنند که فرصتی هست. گفت:
این مار است، او کی مرده است از پی بی آلتی افسرده است!
اینها از پی بی آلتی افسرده بودند، بعد آفتابی به تنشان خورد، خیال می کنند که الان میدانی است که بتوانند نیش بزنند. وارد میدان می شوند، منتها باز هم مارگونه! هدف اینها این است که وحدت ملی را تخریب کنند و این اتحاد عمومی ملت را بگیرند، اما ملت رشید ایران از قبل از انقلاب و در جریان انقلاب تا امروز، این وحدت یکپارچه خود را بر همه عوامل تفرقه ترجیح داده است و علی رغم میل دشمن توانسته است اتحاد و یکپارچگی خود را در همه میدان های حساس حفظ کند. بر اثر همین یکپارچگی، ملت ما در جنگ پیروز شد.
دشمن نمی تواند این را ببیند. برای دشمن، آرزوست که بتواند قشرها را در مقابل هم قرار دهد. روحانی را از یک طرف، دانشگاهی را از یک طرف، بازاری را از یک طرف، کارگر را از یک طرف، کشاورز را از یک طرف، قشرهای جوان را از یک طرف، قشر های میان سال را از یک طرف، هر کدام را با انگیزه و با شعاری سر گرم کند. به دیگران بد بین کند. اگر در جامعه نقاط ایمنی بخشی وجود دارد که همه مردم به آنها اعتماد دارند و در اختلافات به آنها مراجعه می کنند و آنها اختلافات را بر طرف می کنند، این نقاط را هم بمباران کند. دشمن اینها را می خواهد.(۱۶)
دشمن اشتباه می کند
غصه ها و غم هایی وجود دارد، اما بشارت های الهی خیلی بیشتر است، آن ها اشتباه می کنند. خیال می کنند که توانستند یا خواهند توانست؛ نه. این ملت، آن ملتی است که در طول قرن های متمادی و در میان همه ملت های مسلمان دیگر، پرچم معارف اسلامی، پرچم فقه اسلامی، پرچم حدیث اسلامی، پرچم فلسفه اسلامی، پرچم عرفان و تفسیر، به دستش بوده است. این واقعیت های فرهنگی و سابقه تاریخ ملت ماست. ملت ما، آن ملتی است که پنجاه سال دین ستیزی برنامه ریزی شده دوران پهلوی، نتوانست او را از دین جدا کند. در همان وقتی که خیال می کردند نسل جوان این ملت را به کلی تباه و فاسد و بی دین کرده اند، همین نسل جوان دنبال یک مرجع تقلید، دنبال یک عالم ناطق، دنبال یک روحانی پارسا و الهی راه افتاد و همه اوضاع را علیه دشمنان عوض کرد.
آنها خیال می کنند؛ اما تلاششان را هم می کنند.(۱۷)
ملت، گریبان مدافع خیانت به اسلام را خواهد گرفت
اگر می بینید که درباره موضع جمهوری اسلامی نسبت به صهیونیست ها این همه تلاش می شود، برای این است که واقعیتی را انکار کنند. چه خیال کردند که اگر بیایند چهار کلمه در چهارتا تیتر شبه روزنامه بنویسند، قضیه تمام خواهد شد؟ این ملت، گریبان کسانی را که مدافع خیانت به ملت فلسطین و خیانت به اسلامند، خواهد گرفت.(۱۸)
آمریکا دشمن ملت ماست
امریکایی ها بیست سال است که مرتب علیه این ملت حرف می زنند، اقدام می کنند، کار می کنند، می گویند هم که ما با این نظام و با این دین و با این جهت گیری دشمنیم، چون منافع ما را در منطقه تهدید کرده است.
این نظام اسلامی و این جوانان مسلمان و این آخوندهای مسلمان و این بساط اسلامی آمده اند دست ما را از نفت و منابع طبیعی و از ارتش و ... کوتاه کرده اند؛ ما به خاطر این مبارزه می کنیم. این قدر شرم هم نمی کنند که نگویند ما هدفمان این است که میخواهیم منافعمان را در ایران بازیابیم! حالا آن آقا بردارد با یک قلم نارسای ناقص پوسیده خود بخواهد اثبات کند که نه خیر؛ امریکا دشمن ملت ایران نیست، دشمن منافع ایران نیست؛ دشمن ما نیست؛ ما هم بایستی مثل بقیه دولت ها یا عناصری در دنیا که تسلیم قدرت امریکا شدند و عتبه امریکا را بوسیدند، برویم در مقابلش زانو بزنیم! شما خیال می کنید که ملت ایران این چیزها را رها خواهد کرد؟ این فکری که امروز بر این ملت حاکم است، مگر یک فکر سطحی است؟(۱۹)
حواسمان جمع باشد و غفلت نکنیم
امروز که قدرت، متعلق به این اسلام است، متعلق به این جوانان است، همه چیز در دست اسلام است، شما خیال می کنید خواهید توانست این ایمان و این دین را از مردم بگیرید؟! زهی خیال باطل! زهی اشتباه در فهم و در برداشت! همیشه خوشبختانه دشمنان ما چوب اشتباهات خودشان را خورده اند؛ این بار هم چوب اشتباهات خود را می خورند، منتها من و شما باید حواسمان جمع باشد و غفلت نکنیم. فقط تنها توصیه ای که من دارم، عدم غفلت است. از توطئه های دشمنان جوانان غفلت نکنند، روحانیون غفلت نکنند، بزرگان غفلت نکنند، کوچکان غفلت نکنند؛ قشرهای مختلف غفلت نکنند. غفلت که نباشد، خدای متعال هدایت خواهد کرد و راه را روشن خواهد نمود؛ و راه، روشن است.(۲۰)
ریزیش و رویش در صدر اسلام
شما به صدر اسلام نگاه کنید، ببینید آن کسانی که در دوران غربت اسلام و غربت علی، از امیرالمؤمنین دفاع کردند، چه کسانی بودند؟ اینها سابقه داران اسلام نبودند. سابقه داران اسلام، جناب طلحه و زبیر و جناب سعد بن ابی وقاص و امثال اینها بودند. بعضی از این ها علی را تنها گذاشتند؛ بعضی از اینها در مقابل علی ایستادند. اینها ریزشها بودند. اما رویش کدام است؟ رویش، عبدالله بن عباس است، محمد ابن ابی بکر است، مالک اشتر است؛ میثم تمار است. اینها رویش های جدیدند. غصه دارد کسانی ریزش پیدا کنند که یک روز پای سفره انقلاب، پای سفره امام زمان، پای سفره اسلام و قرآن نشستند و نان و نمک اسلام را خوردند.(۲۱)
منبع: کتاب(راه اینجاست...) چاپ شده در آخر ماه ثور سال جاری توسط انتشارات مرکزفعالیت های فرهنگی اجتماعی تبیان درکابل
