بیش از سه سده می شود که نام افغانستان با جنگ، خونریزی، ترور و دهشت گره خورده است و جهانیان نیز با دیده حقارت به باشندگان این مرز و بوم می نگرند. باشندگانی که طی دهه های اخیر به دلیل همین ناآرامی ها، مجبور به ترک وطن و دیار خود شدند و دگر نقاط این کره خاکی سکنی گزین شدند.
مصطفی رضایی، مخترع جوان کشور نیز از این قاعده مستثنی نبوده است و پدر وی در سال های هجوم ارتش سرخ، مجبور به ترک وطن می شود و به کشور همسایه- جمهوری اسلامی ایران- پناه می برد.
وی در کشور ایران در سال ۱۳۶۸ متولد می شود و تحصیلات ابتدایی و متوسطه خود را در دیار غربت می پیماید و بعد از سپری نمودن امتحان کانکور وارد دانشگاه فردوسی مشهد می شود.
مصطفی همانند قطره آبی در برهوت افغانستان؛ در جغرافیای کشوری که با خون و دهشت گره خورده است، نوید آینده های روشن را داد. او توانست با دو بار شرکت در مسابقات بین المللی مخترعان جهان، دو مدال کسب کند و بر ذهنیت منفی جهانیان چلیپا بکشد.
مصطفی رضایی، مخترع جوانی است که در دوازدهمین نمایشگاه آرکا کرواشیا که در اکتوبر سال جاری برگزار شده بود، حضور یافت و در بین ۲۶۸ مخترع از ۱۷ کشور جهان مقام دوم مسابقات را کسب کرد و مدال نقره را برای کشور به ارمغان آورد.
این مسابقات زیر نظر دو نهاد معتبر بین المللی فدراسیون جهانی مخترعین (آی فیا) و سازمان مخترعین برگزار شده بود.
وی همچنین در به طور حضوری در نوامبر سال جاری در مسابقات کوریای جنوبی با سانترفیوژ دو محوره خود شرکت و در بین ۷۲۳ مخترع از ۳۴ کشور مقام سوم را کسب کرد و مدال برنز را بر گردن آویخت.
به گفته این مخترع جوان، دستگاه سانترفیوژ چند محوره دستگاهیست برای جداسازی موادهای که اختلال جرم داشته باشد، به کار می رود و در بخش پزشکی -انالیز تجزیه و تحلیل خون- و در بخش نظا می برای غنی سازی اورانیوم ۲۳۵- ۲۳۸ با دستگاه مذکور صورت می گیرد.
گفتنی است که مصطفی رضایی تاکنون چندین اختراع از خود به جای گذاشته است که سانترفیوژ چند محوره و دستگاه تخلیص پیوسته سیال را در اداره کل ثبت مالکیت صنعتی ایران که زیر نظر سازمان جهانی مالکیت های فکری( وای پو ) قرار دارد، ثبت نموده است.
او در سال ۱۳۸۹ سانترفیوژ دو محوره، اولین اختراع اش را ثبت کرد و در سال ۱۳۹۱ نیز دومین اختراع اش -دستگاه تخلیص پیوسته سیال- ثبت اداره کل ثبت مالکیت صنعتی ایران کرد.
اما وی تاکنون موفق نشده است که اختراع هایش را در سازمان های بین المللی به ثبت برساند.
آقای رضایی اظهار کرد که ثبت هر اختراع در سازمان جهانی مخترعین حدود ۸ هزار دالر امریکایی هزینه دارد که ثبت آن از توان من خارج است.
خنک کننده نانو، ضد عفونی کننده آفتابی، سانترفیوژ سه محوره و جمپ های مسطح (سرعت گیر) از دیگر اختراع های این مخترع جوان کشور است که تاکنون به ثبت نرسیده است.
مصطفی با کاستی ها و کم کاری ها
تاکنون افغانستان در هیچ مسابقه بین المللی مخترعان شرکت نکرده است و مدال های رضایی اولین مدال برای کشور می باشد.
این مدال آور با کاستی ها و کم کاری های فراوانی از سوی دولت مردان مواجه بوده است که همه را به پشتکار خود سپری کرده است.
او با گلایه از دولت مردان می گوید که از سال ۱۳۸۹ تا کنون، محدودیت ها و چالش های فراوانی را پشت سر هم تجربه کردم.
آقای رضایی گفت: "مکتوب های دارم از سفارت افغانستان به وزارت تحصیلات عالی، وزارت خارجه و حتی به ثبت جهانی اختراعات که به آنها گفته بود همکاری کنند دارم که هنوز حدود چهار سال هیچ نتیجه ای از این وزارت ها حاصل نشد و حتی من مطمئن هستم که مکتوبم گم شده و هیچ اثری از مکتوب نمانده است."
وی علاوه کرد، از دولت انتظار داشتم که مرا در مسابقات کوریای جنوبی حمایت کنند این حق من بود و تنها نماینده کشور افغانستان بودم. باید حمایت میشدم، ولی هیچ حمایتی صورت نگرفت.
وی علت اینکه مدال سوم را در مسابقات کوریای جنوبی گرفته است، دیر رسیدن به مسابقات عنوان کرد.
مصطفی رضایی تصمیم دارد که در صورتی شرایط برایش مهیا باشد در کشور بماند و ادامه کارهای اختراع هایش را در داخل کشور انجام دهد و در غیر آن تصمیم دارد در کشور دیگری ادامه تحصیل دهد تا بهتر از قبل برای کشور مفید واقع شود.
رضایی از مقامات دولتی کشور گلایه مند است و می گوید که در دو مسابقه ای که شرکت کرده با هزینه شخصی خود شرکت کرده است و دولت هیچ گونه همکاری را نکرده است.
مصطفی رضایی تصمیم دارد در اکتوبر سال جاری در مسابقات ژنو سویس شرکت کنند و از مقام های دولتی خواهان همکاری می باشد.