شهروندان: جنبش رستاخیز به‌جای حکومت مردم را زیر فشار گرفته‌است

به دنبال برپایی خیمه تحصن هواداران "جنبش رستاخیز برای تغییر" در بخش‌های مزدحم شهر کابل، شهروندان اما از بندش جاده‌های اصلی شکایت داشته می‌گویند که جنبش رستاخیز به‌جای حکومت مردم را زیر فشار گرفته‌است.
هواداران جنبش رستاخیز اما دولت را مقصر بندش جاده‌های پایتخت خوانده و تاکید دارند که راه بندان را حکومت عمداً برای بدنام سازی جنبش رستاخیز ایجاد کرده‌است.
شاه‌جهان فضیلت از کارشناسان سیاسی در گفتگو با آوا خاطر نشان کرد که خیمه‌های خالی جنبش رستاخیز که در جاده‌های کابل بر افراشته شده، رفت و آمد ترافیکی را مختل کرده‌اند.
آقای فضیلت افزود که اکثریت خیمه‌های تحصن خالی‌ هستند و نیروهای امنیتی چند متر پارچه، پایه‌های فلزی و چوکی‌های خالی را پاسداری می‌کنند.
او با بیان‌اینکه جنبش رستاخیز، مردم کابل را زیر فشار گرفته است نه حکومت را؛ اشاره کرد که جاده‌ها به روی مردم بسته شده، عابرینِ وسایط زیر آفتاب سوزان در اطراف خیمه‌ها نفسک می‌زنند و وسایط ترانسپورتی آنان لیترها تیل اصراف می‌کنند؛ هم‌چنین اوقات کاری مردم به هدر می‌روند و میلیون‌ها سرمایه ملی راکد شده‌است.
فضیلت این گفته را در حالی مطرح می‌کند که روز گذشته ارگ ریاست جمهوری نیز مدعی شد که در اثر برپایی خیمه‌ها، همه روزه سکتور خصوصی دو میلیون دالر صدمه اقتصادی می‌بینند.
فضیلت در ادامه نتیجه‌ی این تحصنِ سمبولیک را رویا عنوان کرد و افزود که خیمه‌های خالی و پر از سکوت هیچ‌گاهی حقوق مردم را از حکومت افسار گسیخته گرفته نخواهد توانست.
به‌باور این آگاه سیاسی؛ بین خیمه‌های امروزی و پوسته‌های قومندان زرداد فرق چندانی نیست؛ چون زرداد جیب مردم را خالی می‌کرد و متصدیان خیمه‌ها، به نحوی جیب مردم را خالی نگه می‌دارند.
او تاکید کرد که حرکت‌های مدنی زمانی مفید و با ارزش می‌شوند که آرامش و رفاه مردم در آن حس شود؛ اما آنجا که آرامش و آزادی مردم فدای عقده و اغراض چند آدم می‌شود، آنگاه حرکت مدنی تبدیل می‌شود به پاتک‌های فریب‌کاری.
فضیلت سران جنبش رستاخیز را به ضعف مدیریتی متهم کرد و افزود که آنان نتوانستند مردم را برای یک رستاخیز عمومی بسیج کنند.
در همین حال شهروندان پایتخت نیز از بنده جاده‌ها از اثر برپایی خیمه‌های تحصن شکایت داشته می‌گویند که جنبش رستاخیز خیمه‌ی مطالبات خود را به خیمه راه‌گیری تبدیل کرده‌است.
اقبال صادقی، از باشنده‌های کابل به‌آوا گفت که ملت حق دارد مطالبات خود را مطابق قانون اساسی کشور از دولت بخواهد؛ اما اگر چنین درخواست منجر به آزار سایر شهروندان شود، شکست خورده خواهد بود.
او افزود که با برپایی خیمه تحصن پیش از اینکه بر دولت فشار وارد شود مردم بیچاره زجر می‌بینند که در نتیجه همه به معترضین پشت خواهند کرد و هر اعتراضی که از پشتوانه مردمی برخوردار نباشد محکوم به شکست قطعی خواهد بود.
او تاکید کرد که این مطالبات باید از طریق پارلمان پیگیری شود نه در زیر خیمه ها.
فیاض عمری دیگر شهروند کابل به‌آوا گفت که بر افراشتن خیمه‌های که در آن ده نفر هم وجود ندارد و فقط هدف اش بند کردن جاده ها بروی شهروندان است، نه به غنی و نه به اتمر و مقام دیگری حکومتی مشکل می‌آفریند؛ بل تمام رنج و عذابش را شهروندان می‌کشند.
او افزود که شهروندان در این ماه رمضان تمام وقت خود را در زیر آفتاب سوزان در راه بندان سپری می‌کنند.
گفتنی است که برپایی خیمه‌تحصن تاکنون واکنش‌های زیادی را نیز به‌همراه داشته‌است.
صبغت‌الله مجددی رهبر حزب جبهه نجات ملی، نیز روز گذشته در یک نشست خبری مسدودساختن جاده‌ها را "گناه بزرگ" خواند و گفت که باعث آزرده‌گی خداوند می‌شود.

جنبش رستاخیز: دولت خود راه‌بندان را برای بدنامی جنبش رستاخیز ایجاد کرده‌است
در همین حال هواداران جنبش رستاخیز مدعی اند که دولت خود عمداً راه‌بندان ایجاد کرده تا بدنامی آن به‌پای جنبش رستاخیز تمام شود.
میر علم شریفی، از هوادارن جنبش رستاخیز به‌آوا گفت که در این‌روزها ترافیک بر خلاف معمول تمامی تونس های لینی را سه قطاره روی جاده توقف می‌دهد و به‌بهانه بررسی اسناد شان راه‌بندان ایجاد می‌کنند.
او افزود که در نقاط مزدحم خیمه‌های تحصن جنبش رستاخیز وجود ندارد.
فرهاد میهن پور که در خیمه‌تحصن چهارراهی شیرپور حضور داشت نیز به‌آوا گفت که راه بندان را حکومت عمداً ایجاد کرده تا به پای جنبش رستاخیز تمام شود.
او افزود: در حال حاضر در اکثر نقاط شهر که هیچ‌خیمه وجود ندارد نیز جاده‌ها به‌روی ترافیک مسدود و عابرین با مشکل گرفتار اند.
حشمت بهزاد، یکی دیگر از اعضای جنبش رستاخیز به‌آوا گفت که راه بندان چالش تازه یی برای مردم مان نبوده و شهروندان پیش از این نیز شاهد زورگویی و مسدود ساختن جاده های عمومی شهر از سوی مقام های حکومتی بوده اند.
او افزود که حکومت اما در صدد است تا با وسیله قرار دان بحث بیمار، نهادهای خارجی و چندین بحث حیاتی دیگر به نحوی اعتراضات مردم را محکوم کند.
به‌گفته بهزاد، پدیده راه بندان پیشینه در حکومت کرزی و رشد چشمگیر و کانتینری در حکومت غنی دارد و بيشترين جاده های مركزی شهر را مثل وزيراكبرخان، شهرنو، وزارت خارجه، مسير وزارت دفاع و چهار عبدالحق را نیروهای امنیتی بسته اند.
سید امید سادات نیز در مورد به آوا گفت که اگر واقعاً مردم از ناحیه بندش جاده ها شکایت دارند، چرا تاکنون در برابر نهادهای بین المللی، نهادهای دولتی و یا دستکم در برابر خانه های زورسالاران صدای خود را بلند نکرده‌اند.
سادات افزود که اگر حکومت واقعاً به آسایش مردم فکر می‌کند، باید برای اینکه دیگر کسی قربانی نشود، گام هایی اساسی بردارد.
او تصریح کرد که راه بندان چند روزه ناشی از خیمه نشینی شاید خود یک مشکل باشد، اما سکوت در برابر سیاست های رئیس جمهور و حلقه‌ی هم فکرش به مراتب مشکلات بزرگتر از آن را فرا راه شهروندان کشور ایجاد کرده‌است.
خیمه‌های تحصن در حالی در شهر کابل برپا و افزایش یافت که دو هفته قبل یک تانکر بمب در ساحه‌ی وزیراکبرخان شهر کابل منفجر شد و حدود ۶۰۰ تن را کشته و زخمی ساخت.
به‌دنبال آن جنبشی تحت عنوان "جنبش رستاخیز برای تغییر" شکل گرفت و اعضای این جنبش خواستار برکناری رئیس امنیت ملی، وزیر داخله، مشاور امنیت ملی، برکناری و محاکمه قمندان گارنیزیون کابل و قمندان امنیه شهر کابل شدند.