نوروز خونین کابل؛ تروریزم تکفیری به جنگ بهار آمد

به گزارش آوا، نصرت رحیمی؛ معاون سخنگوی وزارت داخله به رسانه ها گفت که در این انفجار ۲۶ نفر شهید و ۱۸ نفر دیگر زخمی شده ‌اند؛ اما وزارت صحت عامه اعلام کرده که ۳۱ نفر در این حمله شهید و ۶۵ نفر دیگر زخمی شده‌ اند.
 
آقای رحیمی گفته است که فرد انتحاری پیاده بوده و واسکت انفجاری همراه اش را در میان مردم منفجر کرده است.
 
این حمله تروریستی حوالی ساعت ۱۲ ظهر روز چهارشنبه در نزدیکی شفاخانه علی آباد در منطقه کارته سخی و خیابان دانشگاه کابل به وقوع پیوست.
 
گروه تکفیری داعش مسؤولیت حمله غرب کابل را بر عهده گرفته است.
 
این حمله یکبار دیگر پرده از ماهیت سیاه و تاریک گروه تکفیری و تروریستی داعش و تفکر افراط و ترور مبتنی بر ایدئولوژی منحط و انحرافی وهابیت بی ریشه برداشت و نشان داد که دشمن تکفیری نه تنها با مردم افغانستان، خصومتی خونین و کینه ای عمیق دارد؛ بلکه با بهار طبیعت که از معجزات انکارناپذیر خلقت است نیز مشکل دارد و هر پدیده ای که با شادی و نشاط جان و جهان، ربط داشته باشد، از نظر این ایدئولوژی مبتذل و ارتجاعی، محکوم به نابودی و شایسته سرکوب و انهدام با استفاده از خشن ترین ابزارهای خشونت و ترور است.
 
گروه تکفیری داعش که البته پوششی برای اجرایی کردن یک پروژه بزرگ و مخوف و فراگیر ضد اسلامی از سوی دشمنان قسم خورده اسلام و مسلمانان است، با این اقدام وقیح و خشونت بار، ثابت کرد که برخلاف ادعاهای کذب و بی پایه و فریبکارانه اش، با شادی و نشاط و زندگی مسلمانان، دشمن است و نمی خواهد که مسلمین در آرامش و بدون هراس و دلهره، به یکی از ارجمندترین آیین های کهن که پاسداشت از روز اول سال، نکوداشت نوروز و استقبالی شادمانه از بهار طبیعت و تکریم قدرت لایزال خداوندگار هستی است، بپردازند و به شکرانه نعمت های فراوان خداوند، در این روز عزیز، در کنار همدیگر، به پیشواز بهار؛ رستاخیز زمین بروند.
 
به گفته معاون سخنگوی وزارت داخله، انفجار در خیابان دانشگاه کابل در میان افرادی رخ‌ داده که در حال رفتن به طرف زیارت سخی بوده‌ اند و به دلیل ازدحام تلفات این حادثه افزایش یافته است.
 
شاهدان عینی می‌گویند انفجار امروز زمانی رخ ‌داد که گروهی از نوجوانان به مناسبت سال نو در حال نواختن موسیقی و شادمانی بودند. به گفته آنان انفجار در نزدیکی آنان تلفات زیادی را نیز در پی‌داشت.
 
با این حساب، دشمن کور تکفیری و تروریستی مردم افغانستان، هیچ تفکیکی میان طیف های غیر نظامی مورد هدف خود انجام نمی دهد. این بدان معناست که این نیروی منحط، برای کشتار بی رحمانه و فاجعه بار همه اقشار مردم اعم از زنان و کودکان و نوجوانان و جوانان و کهنسالان، از دشمنان بی رحم اسلام و مسلمانان دستور می گیرد و همین امر است که رویداد تلخ و خونین و فاجعه بار نوروز کابل به رویدادهای مشابه آن در غزه و سوریه و عراق و... نزدیک می سازد؛ چون همه این رویدادها از یک اتاق فکر و مرکز فرماندهی واحد، سازماندهی می شوند؛ هرچند ممکن است مراجع اجرا کننده آنها متفاوت باشند.
 
رئیس ‌جمهور غنی نیز حمله امروز را "جنایت ضد بشری دانسته" و آن را محکوم کرده است. او افزوده که "جنایات تروریستی نمی‌تواند مانع خوشی و سرور، تحصیل، فعالیت‌های روزانه، توسعه، آبادانی و مناسبت‌های ملی و مذهبی‌ مردم شود."
 
این پیام اما از دید منتقدان، چیزی را تغییر نمی دهد؛ نه وضعیت تلخ و اسفبار مردم افغانستان، نه عزم و اراده تروریست های تکفیری برای ریختن خون های بیشتر و ارتکاب جنایت های سنگین تر و نه حتی استراتژي به اصطلاح صلح دولت را.
 
وضعیت جاری در کشور با صدور این پیام ها، مدیریت نمی شود. به باور آگاهان، رییس جمهور و سایر مسؤولان اجرایی و امنیتی باید به صورت فوق العاده به این فاجعه بزرگ ملی، پایان دهند.
 
یک طیف فکری، قومی و مذهبی مشخص، بی رحمانه از سوی تروریست های تکفیری آماج قرار می گیرند و دولت هم با جزئیات از این پروژه خطرناک، آگاهی دارد.
 
کمتر از سه ماه پیش، دفتر مرکزی خبرگزاری آوا و مرکز تبیان، آماج یک حمله مرگبار مشابه قرار گرفت. پیش و پس از آن نیز شاهد اقدامات تروریستی خونین منسوب به تروریزم وهابی وابسته به داعش علیه مراکز و اجتماعات شیعی در کشور بودیم.
 
این وضعیت، قابل ادامه نیست. رییس جمهور، اگر در پی دست یافتن به صلح و امنیت و پیشرفت پایدار و واقعی است، باید تکلیف دولت را با داعش، وهابیت و کانون های خارجی و داخلی حامی آن، مشخص کند و برای صیانت از زندگی شیعیان، تدابیر و تمهیداتی جدی، هدفمند، اجرایی و زودبازده برقرار کند.
 
این همان چیزی است که در واکنش برخی رهبران سیاسی نسبت به این رویداد نیز مورد تأکید قرار گرفت.
 
به عنوان نمونه، محمد محقق؛ معاون دوم ریاست اجرایی از سازمان ملل خواست عوامل کشتار شیعیان در حمله انتحاری امروز کابل را شناسایی و برای مهار آن اقدام جدی نماید.
 
او گفت:«اينگونه اعمال حمله بر مساجد و تجمعات مدنى جامعه تشیع كه از سه سال به اين طرف جريان دارد و تا هنوز بالاتر از 1200 شهيد و زخمى از افراد ملكى داشته به وضوح نسل كشى سيستماتيك و هدفمند بخشى معين از مردم افغانستان را نشان مي دهد، ضمن اينكه تكرار يك رشته فجايع خونين و رقت‌بار در كشور است، يك‌سلسله وجايب و وظايف جدى را بالاى دولت نيز ايجاد مي‌كند.
 
از سازمان ملل متحد مي‌خواهم كه در برابر نسل كشى هدفمند و قتل عام سيستماتيك جامعه شيعه بى‌تفاوت ننشسته عوامل اين كشتار را شناسايى و براى مهار آن اقدام جدى نمايد.»
 
این همان مطالبه ای است که امروز همه طیف های جامعه شیعه از دولت و مجامع بین المللی دارند. اینجا نباید به میانمار دیگری تبدیل شود.
 
شیعیان افغانستان، پتانسیل های بزرگ و بی مانندی برای دفاع از خود دارند؛ اگر دولت و قدرت های خارجی و سازمان های بین المللی، نمی خواهند یا نمی توانند برای صیانت از جان و مال و زندگی آنها در برابر دشمن تکفیری مورد حمایت قدرت های شناخته شده منطقه ای و بین المللی و نیز نیروهایی در داخل نظام و دولت، کاری کنند، شیعیان ناگزیر خواهند شد از حق دفاع مشروع خود استفاده کنند.