قاضی دادگاهی در پاکستان حکم جلب روحانی یک مسجد افراط گرایان در اسلام آباد را صادر کرده که از محکوم کردن حادثه اخیر قتل عام دانش آموزان در پیشاور خودداری می کند.
امام عبدالعزیز همچنین متهم است کسانی را که در بیرون "مسجد سرخ" تظاهرات کرده اند تهدید کرده است.
این روحانی می گوید که اتهام علیه او بی اهمیت است.
آقای عزیز گفت که مقام ها باید بر دستگیری کسانی تمرکز کنند که متهم به ارتکاب جرایم جدی هستند.
او گفت:"مورد من خیلی کوچک است حتی یک کمک بازرس می تواند مرا با قرار وثیقه آزاد کند."
او پیشتر نام کتابخانه مدرسه اش را اسامه بن لادن گذاشته بود.
یک سخنگوی مسجد سرخ گفت آنها در برابر بازداشت آقای عزیز مقاومت خواهند کرد.
پاکستان اعلام کرده که دادگاه های نظامی برای رسیدگی به پرونده های تروریستی تشکیل خواهد داد.
نخست وزیر پاکستان نیز گفت که فاجعه پیشاور، پاکستان را «تغییر داده» و در این کشور دیگر «جایی برای تروریزم، افراط گرایی، فرقه گرایی و عدم تساهل و بردباری وجود ندارد.»
پاکستان پیش از این نیز یکبار چالش با ملای مسجد سرخ را تجربه کرده بود. چالشی که بیش از صد کشته داد؛ ولی هنوز تغییری در مشی و رویکرد کارگردانان مسجد سرخ پدید نیامده است.
پس از حمله خونین پیشاور، دولت اسلام آباد انتظار داشت مولوی عبدالعزیز نیز راه خود را از تروریزم پاکستانی جدا کند و زبان به محکومیت این حمله بگشاید.
اگر او چنین می کرد بدون تردید اسلام آباد هرگز با او بار دیگر وارد چالش نمی شد؛ زیرا در آنصورت مولوی عبدالعزیز نیز در کنار دیگر مولوی های پاکستانی حامی تروریزم در افغانستان و منتقد تروریزم در پاکستان قرار می گرفت و این همان چیزی است که اسلام آباد از روحانیون تندرو و افراطی آن کشور انتظار دارد.
سکوت مولوی عبدالعزیز خشم و انزجار اسلام آباد را برانگیخته است. اینکه او هیچ تفکیکی میان افغانستان و پاکستان قایل نیست.
رویداد پیشاور همانطور که در سخنان نخست وزیر آن کشور، آمده است، پاکستان را تغییر داده است.
آقای شریف گفته است که در این کشور دیگر «جایی برای تروریزم، افراط گرایی، فرقه گرایی و عدم تساهل و بردباری وجود ندارد.»
این اظهارات او نشانگر نکات دقیقی است که کمتر به ظرایف آن دقت می شود. نخست وزیر پاکستان، کلیت تروریزم در سراسر منطقه را زیر سؤال نبرده است. او گفته در این کشور‌(پاکستان) دیگر جایی برای تروریزم و افراط گرایی وجود ندارد؛ اما این لزوما به معنای آن نیست که او می خواهد در افغانستان نیز عین همین اتفاق بیفتد.
مولوی عبدالعزیز اما با سکوت در برابر حمله پیشاور و بدتر از آن، تهدید تظاهرکنندگان در مقابل مسجد سرخ، حتی با همین موضع نیز همراهی نکرده است.
اکنون پرسش این است که آیا پاکستان خواهد توانست به جنگ یکی از قدرتمندترین ملاهای افراطی حامی تروریزم در مرکز آن کشور برود یانه؟
آنچه از اظهارات مولوی عبدالعزیز در این خصوص برمی آید، به نظر نمی رسد این بار نیز پاکستان در این راه توفیقی کسب کند.
او گفته است تصمیم اسلام آباد برای او اهمیتی ندارد؛ زیرا حتی یک کمک بازرس می تواند او را با قید وثیقه آزاد کند.
این نشان می دهد که او نه تنها مسجد سرخ را به یک پایگاه فرهنگی نیرومند برای تروریزم تبدیل کرده؛ بلکه در میان مردم و در جامعه پاکستان نیز هواداران جان بر کفی دارد.
در این میان، به باور ناظران، اعلام جنگ تازه اسلام آباد در برابر ملای قدرتمند و افراطی مسجد سرخ، چیزی را در معادله مبارزه با تروریزم تغییر نخواهد داد.
این امر، به ویژه برای افغانستان حاوی هیچ پیام تازه و امیدبخشی نخواهد بود.
پاکستان پیش از این، همه عملکردهای ملای مسجد سرخ در حمایت از تروریزم و پرورش نیروهای «جهادی» در مدرسه اش را تلویحا تایید کرده است.
دیکتاتورها و درجه داران نظامی پاکستان از قدیم در این مسجد در رفت و آمد بوده و در جریان آموزه ها و فعالیت های آن هستند.
او وقتی نام کتابخانه مدرسه اش را اسامه بن لادن گذاشت، هیچ مخالفتی از سوی دستگاه سیاسی و امنیتی اسلام آباد علیه وی صورت نگرفت.
او مجموعا ۸ مدرسه را در سراسر پاکستان اداره می کند که در آنها ۵۰۰۰ پسر و دختر آموزه های تروریستی را فرامی گیرند.
او می گوید:«ما اهداف مشترکی با طالبان داریم؛ ولی به کسی آموزش نظامی نمی‌دهیم. کار ما آموزش ذهن است. طالبان بیشتر اهل عمل است.»
«ما اصول کلی جهاد را آموزش می‌دهیم. این‌که دانش‌آموزان ما بخواهند در آینده آموزش نظامی ببینند یا نه، تصمیمی است که خودشان باید بگیرند. ما جلو آنها را نمی‌گیریم.»
به رغم چنین دیدگاهی، بلیغ الرحمان؛ وزیر آموزش پاکستان می گوید که مدرسه‌های مذهبی جایگزین مهمی برای آموزش دولتی فراهم می‌کنند و «طرفداری بعضی از دانش‌آموزان از اسامه بن لادن مدرکی دال بر آموزش عقاید افراطی نیست.»
او می‌گوید دولت هیچ برنامه‌ای برای دخالت در کار مدرسه‌های ملای مسجد سرخ ندارد.
بنابراین، مشکل تازه دولت پاکستان با ملای مربی تروریزم در مسجد سرخ نه به دلیل حمایت او از تروریزم؛ بلکه سکوت در برابر حمله پیشاور و در نتیجه عدم همراهی وی در تجویز تروریزم در پاکستان از سوی ارتش آن کشور است.