داکتر عبدالله در مراسم بیستمین سالیاد کشته شدن رهبر فقید حزب وحدت گفته است که مردم نباید نگران باشند. مردم در حالی امیدوار می شوند که: نزدیک به شش ماه است که از تشکیل حکومت وحدت ملی می گذرد. در این مدت تا هنوز اعضای کابینه انتخاب نشده و مشخص هم نیست که این فرایند تا چند ماه دیگر به درازا می کشد، هنوز قدم های اولیه برای اصلاح ساختار کمیسیون انتخابات برداشته نشده است، هنوز ناامنی در جای جای کشور وجود دارد. گفته می شود که تروریستان اینک شمال کشور را نشانه رفته اند تا بتوانند ولایات شمال را همانند مناطق جنوب ناامن سازند.
محمد محقق در سخنرانی ای که در مزار شریف داشته گفته است که دست هایی کار می کند که مناطق شمال را به صحنه جنگ های مذهبی تبدیل کند. این نگرانی در حالی ابراز می شود که با فعالیت برخی مدارس به ظاهر دینی وابسته به شبکه وهابیت در شمال و شمال شرق کشور تندروی های مذهبی افزایش چشم گیر یافته و حکومت کرزی و حکومت کنونی نسبت به فعالیت های این شبکه های مافیایی تا هنوز بی تفاوت بوده اند.
برخی گزارش ها حاکی است که اعضای خانواده های طالبان ازبکستانی در ولسوالی های قیصار ولایت فاریاب و برخی مناطق پیرامونی جابجا شده اند و می کوشند به نا امن کردن آن بپردازند. با توجه به همه مشکلات و دشواری هایی که دیده می شود مردم هر روز شاهد انتحار و انفجار در سراسر کشور هستند باید از رهبران حکومت پرسید که مردم باید نگران باشند یا نباشد؟
داکتر عبدالله همچنان در مراسم یادبود رهبر فقید حزب وحدت گفته است که حکومت وحدت ملی هر روز قوی تر می شود تمام خواسته های مردم را می شنود و نسبت به آنها بی توجه نیست! اما آیا مردم این سخنان را قبول کنند یا عمل حکومت گران را، کدام یکی می تواند معیار داوری قرار گیرد؟
مردم نزدیک به یک سال است که منتظر پا گرفتن حکومت هستند تا شاید راهی به دهی گشوده گردد و مشکلات مردم روز به روز کاهش پیدا کند؛ اما با آن که نزدیک به شش ماه از تشکیل حکومت وحدت ملی می گذرد هنوز نتوانسته است اعضای کابینه خود را به مجلس نمایندگان بفرستد و از آن مجلس رای اعتماد به دست آورد. این ضعف و ناتوانی در حالی دیده می شود که چشم انداز روشنی نیز در این زمینه به نظر نمی رسد.
از یک سوی رئیس مجلس نمایندگان هشدار می دهد که تاخیر در معرفی اعضای کابینه کشور را به سوی بحران خواهد برد، در عین زمان رهبران هر دو جناح حکومت در خارج از افغانستان به سر می برند. یکی پیلش یاد هندوستان کرده است و دیگری را سودای زیارت خانه خدا به سرش افتاده و یا آنکه به دست بوسی شاه سلمان شتافته است.
داکتر عبدالله و معاون او در سالیاد کشته شدن رهبر حزب وحدت، از اصلاح کمیسیون انتخابات نیز سخن گفته، پروژه ای که امکان تحقق آن بسیار کم است؛ زیرا به قدرت رسیدن اشرف غنی به همکاری آن کمیسیون صورت گرفته و ممکن است تعهدهای پنهانی نیز میان دو طرف وجود داشته باشد و لحن قاطع رئیس کمیسیون انتخابات نشان می دهد که پشت او به جایی گرم است که علی رغم تقلب های گسترده در انتخابات ریاست جمهوری سال گذشته هنوز از موضع قدرت سخن می گوید و اصلاح کمیسیون انتخابات را خلاف قانون می داند.
وی (رئیس کمیسیون) گفته است که اعضای کمیسیون انتخابات به مدت شش سال برگزیده شده اند تا این مدت به سر نرسد هیچ کس حق برکناری اعضای این کمیسیون را نخواهند داشت!، در حالی که تیم داکتر عبدالله بر اصلاح کمیسیون انتخابات تاکید کرده و گفته اند کمیسیون انتخابات باید چنان اصلاح شود که مردم افغانستان بدون نگرانی از سرنوشت رای خود به پای صندوق های رای گیری بروند و نگرانی از آینده نداشته باشند.
حال پرسشی که مطرح می شود آنست که اصلاح این کمیسیون با چه هزینه ای روی دست گرفته خواهد شد؛ به نظر می ر سد که هر دو رهبر چشم به نهادهای بین المللی دوخته اند که در رابطه به اصلاح کمیسیون انتخابات چگونه می نگرند .
چندی قبل نماینده اتحادیه اروپایی گفته بود که انتخابات پارلمانی با این کمیسیون امکان پذیر نیست. اگر این نظر هم چنان پا بر جای بماند، بی تردید رئیس جمهور غنی ناگزیر است که تمکین کند و برخی اصلاحات در کمیسیون انتخابات را پذیرا شود و برخی از افراد طرفدار خود را به قربانگاه بفرستد.
از سوی دیگر موضع گیری حکومت ایالات متحده امریکا نیز می تواند بسیار مهم باشد. گفته شده است که هر دو رهبر در روزهای پایانی ماه میلادی جاری راهی واشنگتن خواهند شد تا با رئیس جمهور و برخی مقام های آن کشور دیدار کنند .
اگر چنانچه نهادهای بین المللی و ایالات متحده امریکا از اصلاح کمیسیون پشتیبانی نکنند تنها پافشاری عبدالله و تیم او به جایی نخواهد رسید . البته این ها تنها چالش های ممکن نیست که حکومت با آنها مواجه است بلکه چالش های درونی بیشتری حکومت را تهدید می کند.
عدم معرفی نامزد وزرای کابینه و فشارهای پارلمان و مردم بر اشرف غنی و عبدالله از یک سویی، از طرف دیگر در ابهام قرار داشتن مذاکره با طالبان و پاکستان و گمانه زنی ها در شرکت برخی سران طالبان در ترکیب کابینه حکومت از چالش های مهم دیگری است که حکومت با آن مواجه است.
به هر حال مشکلات بر سر راه حکومت وحدت ملی بیرون از شمار و احصا است، اینکه داکتر عبدالله به مردم اطمینان می دهد که نگران نباشند، مردم از خود می پرسند که حکومت با کدام دست آورد یا تلاش مردم را امیدوار می سازد؟.
بهتر آنست که حکومت به صورت عینی نشان دهد که چه کارهایی را انجام داده و کدام کارها را هم روی دست دارد که انجام دهند، در آن صورت است که اندک اطمینان خاطری برای مردم به وجود خواهد آمد.
محمد محقق در سخنرانی ای که در مزار شریف داشته گفته است که دست هایی کار می کند که مناطق شمال را به صحنه جنگ های مذهبی تبدیل کند. این نگرانی در حالی ابراز می شود که با فعالیت برخی مدارس به ظاهر دینی وابسته به شبکه وهابیت در شمال و شمال شرق کشور تندروی های مذهبی افزایش چشم گیر یافته و حکومت کرزی و حکومت کنونی نسبت به فعالیت های این شبکه های مافیایی تا هنوز بی تفاوت بوده اند.
برخی گزارش ها حاکی است که اعضای خانواده های طالبان ازبکستانی در ولسوالی های قیصار ولایت فاریاب و برخی مناطق پیرامونی جابجا شده اند و می کوشند به نا امن کردن آن بپردازند. با توجه به همه مشکلات و دشواری هایی که دیده می شود مردم هر روز شاهد انتحار و انفجار در سراسر کشور هستند باید از رهبران حکومت پرسید که مردم باید نگران باشند یا نباشد؟
داکتر عبدالله همچنان در مراسم یادبود رهبر فقید حزب وحدت گفته است که حکومت وحدت ملی هر روز قوی تر می شود تمام خواسته های مردم را می شنود و نسبت به آنها بی توجه نیست! اما آیا مردم این سخنان را قبول کنند یا عمل حکومت گران را، کدام یکی می تواند معیار داوری قرار گیرد؟
مردم نزدیک به یک سال است که منتظر پا گرفتن حکومت هستند تا شاید راهی به دهی گشوده گردد و مشکلات مردم روز به روز کاهش پیدا کند؛ اما با آن که نزدیک به شش ماه از تشکیل حکومت وحدت ملی می گذرد هنوز نتوانسته است اعضای کابینه خود را به مجلس نمایندگان بفرستد و از آن مجلس رای اعتماد به دست آورد. این ضعف و ناتوانی در حالی دیده می شود که چشم انداز روشنی نیز در این زمینه به نظر نمی رسد.
از یک سوی رئیس مجلس نمایندگان هشدار می دهد که تاخیر در معرفی اعضای کابینه کشور را به سوی بحران خواهد برد، در عین زمان رهبران هر دو جناح حکومت در خارج از افغانستان به سر می برند. یکی پیلش یاد هندوستان کرده است و دیگری را سودای زیارت خانه خدا به سرش افتاده و یا آنکه به دست بوسی شاه سلمان شتافته است.
داکتر عبدالله و معاون او در سالیاد کشته شدن رهبر حزب وحدت، از اصلاح کمیسیون انتخابات نیز سخن گفته، پروژه ای که امکان تحقق آن بسیار کم است؛ زیرا به قدرت رسیدن اشرف غنی به همکاری آن کمیسیون صورت گرفته و ممکن است تعهدهای پنهانی نیز میان دو طرف وجود داشته باشد و لحن قاطع رئیس کمیسیون انتخابات نشان می دهد که پشت او به جایی گرم است که علی رغم تقلب های گسترده در انتخابات ریاست جمهوری سال گذشته هنوز از موضع قدرت سخن می گوید و اصلاح کمیسیون انتخابات را خلاف قانون می داند.
وی (رئیس کمیسیون) گفته است که اعضای کمیسیون انتخابات به مدت شش سال برگزیده شده اند تا این مدت به سر نرسد هیچ کس حق برکناری اعضای این کمیسیون را نخواهند داشت!، در حالی که تیم داکتر عبدالله بر اصلاح کمیسیون انتخابات تاکید کرده و گفته اند کمیسیون انتخابات باید چنان اصلاح شود که مردم افغانستان بدون نگرانی از سرنوشت رای خود به پای صندوق های رای گیری بروند و نگرانی از آینده نداشته باشند.
حال پرسشی که مطرح می شود آنست که اصلاح این کمیسیون با چه هزینه ای روی دست گرفته خواهد شد؛ به نظر می ر سد که هر دو رهبر چشم به نهادهای بین المللی دوخته اند که در رابطه به اصلاح کمیسیون انتخابات چگونه می نگرند .
چندی قبل نماینده اتحادیه اروپایی گفته بود که انتخابات پارلمانی با این کمیسیون امکان پذیر نیست. اگر این نظر هم چنان پا بر جای بماند، بی تردید رئیس جمهور غنی ناگزیر است که تمکین کند و برخی اصلاحات در کمیسیون انتخابات را پذیرا شود و برخی از افراد طرفدار خود را به قربانگاه بفرستد.
از سوی دیگر موضع گیری حکومت ایالات متحده امریکا نیز می تواند بسیار مهم باشد. گفته شده است که هر دو رهبر در روزهای پایانی ماه میلادی جاری راهی واشنگتن خواهند شد تا با رئیس جمهور و برخی مقام های آن کشور دیدار کنند .
اگر چنانچه نهادهای بین المللی و ایالات متحده امریکا از اصلاح کمیسیون پشتیبانی نکنند تنها پافشاری عبدالله و تیم او به جایی نخواهد رسید . البته این ها تنها چالش های ممکن نیست که حکومت با آنها مواجه است بلکه چالش های درونی بیشتری حکومت را تهدید می کند.
عدم معرفی نامزد وزرای کابینه و فشارهای پارلمان و مردم بر اشرف غنی و عبدالله از یک سویی، از طرف دیگر در ابهام قرار داشتن مذاکره با طالبان و پاکستان و گمانه زنی ها در شرکت برخی سران طالبان در ترکیب کابینه حکومت از چالش های مهم دیگری است که حکومت با آن مواجه است.
به هر حال مشکلات بر سر راه حکومت وحدت ملی بیرون از شمار و احصا است، اینکه داکتر عبدالله به مردم اطمینان می دهد که نگران نباشند، مردم از خود می پرسند که حکومت با کدام دست آورد یا تلاش مردم را امیدوار می سازد؟.
بهتر آنست که حکومت به صورت عینی نشان دهد که چه کارهایی را انجام داده و کدام کارها را هم روی دست دارد که انجام دهند، در آن صورت است که اندک اطمینان خاطری برای مردم به وجود خواهد آمد.
مولف : سید مظفر دره صوفی
