تاریخ انتشار :سه شنبه ۱۱ حمل ۱۳۹۴ ساعت ۱۳:۳۹
کد مطلب : 109206
صلح، فرصتی که از دست می رود؟
معتصم آغاجان؛ وزیر پیشین مالیه در رژیم طالبان به تازگی گفتگوهای صلح حکومت با طالبان را یک فرصت خوب برای تامین صلح در کشور خوانده است.
آغاجان تاکید کرده که مذاکرات صلح یک فرصت خوب برای طرف های درگیر است و این فرصت نباید از دست برود.
روزنامه اکسپرس تریبیون چاپ پاکستان به نقل از معتصم آغاجان در مورد پیامد از دست دادن این فرصت گفته است:"در صورتی‌ که روند گفتگوهای صلح دولت افغانستان با طالبان موفق نشود ثبات افغانستان و منطقه با خطر جدی روبرو خواهد شد."
این عضو پیشین گروه طالبان از گفتگوهای صلح دولت افغانستان با طالبان حمایت کرده و گفته است، در صورتی که روند گفتگو ها با شکست مواجه شود، او به مبارزه ادامه داده و در این زمینه تلاش خواهد کرد.
آغاجان گفته است:"همکاری‌ام با طالبان به گونه موقت متوقف شده؛ اما به طور جدی در تلاش راه‌اندازی گفتگوهای صلح میان دولت افغانستان و طالبان هستم."
در این میان، ناظران مسایل سیاسی می گویند که بدون تردید، هر صلحی اگر واقعی و صادقانه باشد یک فرصت است؛ اما این فرصت زمانی ارزشمند است که دوطرف به آن به مثابه فرصت نگاه کنند؛ فرصتی برای پایان جنگ و خشونت و رسیدن به توافقی عادلانه، صادقانه و پایدار.
نکته ای که در صلح میان حکومت افغانستان و طالبان اهمیت دارد این است که این صلح، باید برای دوطرف یک نیاز تلقی شود.
در این میان، مهم تر از طرف حکومت افغانستان، این طالبان هستند که می بایست از این روند، به عنوان فرصتی برای بازگشت به زندگی صلح آمیز بهره ببرند.
معنای این سخن آن است که طالبان، دیگر نباید به حمله های مسلحانه، بمب گذاری های انتحاری، ماین گذاری های کنار جاده و ترور مقامات و شخصیت های سیاسی و نظامی، به عنوان راهی در کنار راه دیگری به نام صلح، برای کسب امتیاز و دستیابی به اهداف خود نگاه کنند؛ زیرا در آن صورت، افغانستان به آنچه صلح از موضع قدرت می نامد دست نخواهد یافت و مهمتر از آن اینکه دوطرف به آن به مثابه فرصت نگاه نمی کنند.
حکومت افغانستان نیز می بایست به گونه ای عمل کند که طالبان، به این نتیجه برسند که چاره ای جز پذیرش صلح و پیوستن به روند گفتگوها و بازگشت به میز مذاکره ندارند.
اشرف غنی؛ رییس جمهور، اخیرا در سفری که به امریکا داشت، مدعی شد که حکومت او از موضع قدرت با طالبان مذاکره می کند و افزود که طالبان دو انتخاب در پیش دارند: یا القاعده باشند و یا افغان!
اما در عمل، به نظر می رسد این بیشتر اوست که در پی امتیاز دادن به طالبان برای پذیرش روند صلح است. یکی از دلایل اصلی این برداشت این است که طالبان، تاکنون به صورت رسمی، حاضر نشده اند طرح اشرف غنی برای شروع مذاکرات رسمی صلح را بپذیرند.
آنها همچنین هیچ تغییری در مشی خشونت طلبانه و تروریستی خود نداده اند. هنوز هم نظامیان، شهروندان عادی و حتی مقام های دولتی روزانه در نتیجه بمب گذاری های طالبان در نقاط مختلف کشور، کشته می شوند و طالبان نیز آشکارا مسؤولیت این رویدادها را بر عهده می گیرند.
با اینهمه حکومت به صورت مستمر، نسبت به آینده روند صلح، ابراز خوش بینی می کند و مدام در این مورد، نویدهای پی در پی می دهد؛ پس بر پایه کدام نشانه می توان به این جمع بندی رسید که صلح با طالبان، از موضع قدرت صورت خواهد گرفت و این روند، آنها را مجاب خواهد کرد که به آن به مثابه یک فرصت نگاه کنند؟
اظهارات تازه معتصم آغاجان؛ از مقام های ارشد پیشین طالبان نیز به صورت غیر مستقیم، نوعی بیان موضع طالبان محسوب می شود. امثال آقایان معتصم، ضعیف و متوکل، اگرچه دیگر خود را عضو رسمی طالبان نمی دانند؛ اما نشانه ها حاکی از آن است که آنها هنوز پیوندهای قوی و نیرومندی با طالبان دارند و به کانون های تصمیم گیری این گروه در کویته و کراچی و پیشاور و دوحه و دبی و استانبول و ریاض دسترسی دارند.
آنها شاید سفیران جنگ نرم طالبان در عرصه سیاسی اند.
پیش از این، در جریان حدس و گمان ها در خصوص دلایل تاخیر در معرفی کابینه حکومت اشرف غنی، یکی از گمانه هایی که مطرح شد این بود که آقای غنی تلاش کرده، آنها را به نمایندگی از طالبان وارد کابینه کند.
در هر حال، صرف نظر از اینکه این برداشت درست بود یانه، واقعیت این است که وقتی آقای معتصم، صلح را فرصتی برای دوطرف می خواند و در ضمن آن، تلویحا به نمایندگی از طالبان، هشدار می دهد که اگر این روند بر وفق مراد آن گروه پیش نرود خطری بزرگتر ثبات افغانستان و منطقه را از ناحیه طالبان تهدید خواهد کرد، این نشان می دهد که او هنوز از طالبان نمایندگی می کند و برای کسب امتیاز برای آن گروه، مبارزه می نماید.
https://avapress.com/vdcfx1dyvw6dx0a.igiw.html
ارسال نظر
نام شما
آدرس ايميل شما