مک مستر؛ مشاور امنیت ملی دونالد ترامپ، به رهبران پاکستان گفت: هیچ کشوری نباید از طالبان حمایت کند.
او در اسلام آباد، در دیدار با مقامات پاکستانی گفت که خواستار نقش مثبت همه کشورهای منطقه در ایجاد ثبات در افغانستان است.
مک مستر در نخستین سفر رسمی خود به پاکستان، با نواز شریف؛ نخست وزیر ملاقات کرد.
او اطمینان داد که دولت جدید امریکا در تقویت روابط دوجانبه با پاکستان برای رسیدن به صلح و ثبات در افغانستان و به شکل گسترده تر در جنوب آسیا، متعهد است.
جنرال مک مستر افزود:"هیچکس نباید از طالبان حمایت کند. هیچکس نباید از مقاومت مسلحانه علیه دولت افغانستان و مردم افغانستان حمایت کند. ما می خواهم که همه کشورهای منطقه نقش مؤثر و مثبتی را برای کمک به مردم افغانستان در عوض تلاش برای تداوم این جنگ طولانی، ایفا نمایند."
پس از ملاقات مک مستر با سرتاج عزیز؛ مشاور امنیت ملی نخست وزیر پاکستان، اسلام آباد نگرانی خود را از وخامت اوضاع امنیتی افغانستان ابراز داشت.
کارشناسان اما می گویند که پیام مشاور امنیت ملی دونالد ترامپ به پاکستان در مورد عدم حمایت از طالبان در شرایطی بیان می شود که هیچکس تردید ندارد که پاکستان سال هاست که با تمام توان نه تنها از طالبان؛ بلکه از همه نسخه های تروریزم بین المللی فعال در افغانستان حمایت می کند و این حمایت چیزی نیست که امریکا از آن باخبر نباشد.
امریکا بهتر از هر کشور دیگری می داند که خاستگاه ها، پرورشگاه ها و مراکز تجهیز و تربیت تروریزم بین المللی در پاکستان قرار دارد؛ اما علیرغم این مسأله، این افغانستان است که همچنان قربانی تروریزم و ضد تروریزم است و بزرگ ترین بمب غیر هسته ای جهان نیز در کمال وقاحت، در افغانستان آزمایش می شود نه در پاکستان.
با توجه به این موضوع، منتقدان می گویند که آنچه به تازگی از سوی جنرال مک مستر؛ مشاور امنیت ملی دونالد ترامپ در خصوص ممنوعیت حمایت هیچ کشوری از گروه طالبان، مطرح شده، چیزی فراتر از یک توصیه غیر الزام آور و غیر عملی اخلاقی نیست و خود او هم می داند که پاکستان، هیچگاه این توصیه را جدی نخواهد گرفت و این پیام اخلاقی، تغییری در موضع کنونی اسلام آباد در حمایت وسیع و همه جانبه از تروریزم، کمترین خدشه و خللی ایجاد نخواهد کرد.
بنابراین، از نظر آگاهان، اگر امریکا آن گونه که شعار می دهد، در مبارزه با تروریزم و شکست طالبان و سایر جریان های تروریستی در افغانستان و منطقه، مصمم و جدی است، یکی از زودبازده ترین و مؤثرترین مسیرهای دستیابی به این مهم، استفاده از «مادر بمب ها» برای درهم کوبیدن مواضع تروریست ها در مناطق قبایلی پاکستان است نه توصیه های بی مصرف اخلاقی به رژيم تروریست پرور پاکستان.
از جانب دیگر، تحلیلگران می گویند که توصیه اخلاقی مک مستر، لزوما چیزی از بار مسؤولیت سنگین امریکا در قبال تروریزم کم نمی کند؛ موضوعی که از دید ناظران به تقویت روزافزون تروریزم در افغانستان و منطقه، کمک کرده و رژیم های حامی تروریزم را در حمایت وسیع و آشکار از این بلای فراگیر بین المللی، تشجیع و ترغیب نموده است.
از این منظر، اگر امریکا و هم پیمانانش در ۱۶ سال گذشته، رژيم های حامی تروریزم را در کنار تروریزم، تحت فشارهای فزاینده قرار می داد و هزینه های متقابل آنها در حمایت از تروریزم را از مسیرهایی مانند تحریم و انزوا و اعمال فشارهای سنگین و همه جانبه، چندین برابر افزایش می داد، اکنون هرگز نه تنها نیازی به تکرار این توصیه های غیر عملی اخلاقی نبود؛ بلکه کوچک ترین نشانی از تروریزم نیز باقی نمی ماند؛ اما امریکا در یک رویکرد عمیقا ابهام آمیز و پرسش برانگیز، از چنین اقدامی امتناع کرد و به این ترتیب، تروریزم تقویت شد و حامیان شناخته شده تروریزم بین المللی از جمله پاکستان و عربستان سعودی نیز بیشتر از پیش، به تقویت و تجهیز این بلای خانمان برانداز ضد انسانی، مبادرت کردند. بنابراین، امریکا هم در تقویت و قدرت گیری تروریزم بین المللی، مسؤول است و این مسؤولیت را باید بپذیرد و هزینه های آن را بپردازد.
از یاد نمی بریم که امریکا نخستین کشوری بود که پس از سال ها حضور نظامی در افغانستان به بهانه مبارزه با طالبان، رسما اعلام کرد که طالبان، دیگر دشمن امریکا نیست و به این ترتیب، از این گروه تروریستی، اتهام زدایی کرد و زمینه تبریه و تطهیر آن را فراهم آورد. اکنون چگونه می توان باور کرد که موضع مک مستر در منع حمایت از طالبان، موضعی صادقانه و در راستای استراتژی سرکوب و شکست تروریزم است؛ آنهم در شرایطی که طالبان هرگز بدون حمایت رژيم های تروریست پرور خارجی و انفعال و سکوت و تماشای محور ضد تروریزم به رهبری امریکا، هرگز قادر به ادامه حیات خود نبود و نیست؟!
