برخی از سناتوران در مجلس سنا می گویند:" گروه تروریستی داعش در ولسوالی های قوش تیپه و درزاب ولایت جوزجان آزادانه گشت و گذار می کند، اما نیروی هوایی امریکا به آن ها هیچ کاری ندارد. یک کارشناس نظامی نیز می گوید که افغانستان با ۴۰۰ هزار میل سلاحی که دارد، قادر به حمله بر تجمع گروه های مخالف است، اما حرکت دولت افغانستان تابع سیاست های ایالات متحده امریکا است. یک عضو مجلس نمایندگان به این باور است که امریکا تصمیم انتقال داعش از افغانستان به آسیای میانه را دارد.
یکی از سناتوران می گوید: "داعشیان در ولسوالی های قوش تیپه و درزاب، طالبان را بیرون کردند و تمام ساحات را تصرف کردند". وی ادعا می کند که داعشیان تمام ساحات ولسوالی های قوش تیپه و درزاب را از اداره دولت و طالبان خارج ساخته است.
قاری حکمت، فرمانده عمومی داعشیان در این دو ولسوالی ساعت ها با همراهانش در مساجد سخنرانی می کند و صدها تن دیگر در آن محل جمع است، چطور امریکا از این موضوع خبر ندارد، با این که استخبارات خیلی قوی دارد و طیاره هایی دارند که هیچ چیز در روی زمین از دید آن پنهان نمی ماند؟!"
شکی وجود ندارد، چنانکه برخی از سناتوران در خبر بالا هم گفته اند امریکا و متحدان آن برای اهداف خاصی در افغانستان و منطقه حضور پیدا کرده اند و گمان هم نمی رود این واقعیت در میان آگاهان مسایل منطقه، مخالفی داشته باشد.
کارنامه نیروهای امریکایی و شرکای آنها در طول ۱۶ سال حضور شان در افغانستان، به گونه ای است که برای کمترین انسانی که کمترین میزان شعور و آگاهی را در خود داشته باشد، جای هیچ گونه تردیدی نمی ماند که این نیروها و متحدان آن کاری به برقراری صلح و امنیت و رفاه در افغانستان ندارند و این منافع کلان و راهبردی دیگری است که آنان را تشویق و ترغیب به ماندن بیشتر و فراتر از دهه های متوالی در این کشور می کند.
به باور بسیاری از آگاهان، این عملکرد و شیوه برخورد امریکا و سایر متحدان آن در ناتو با افغانستان و مردم آن نیست که برای ملت افغانستان، عجیب و پرسش برانگیز شده باشد؛ چرا که مردم افغانستان از قدرتهای استعماری و سلطه جویی مانند امریکا و سایر دول غربی، توقعی جز تعقیب اهداف و منافع شان در کشورهای جهان سوم و چهارم را ندارند و از طرفی نیز دلیلی وجود ندارد تا آنان در نقش دایگان مهربان تر از مادر ظاهر شوند و سرمایه و نیروهای انسانی و فکری خویش را به گونه رایگان و بلا عوض در اختیار دولت و ملت افغانستان قرار دهند.
از دید آگاهان آنچه جای شگفتی و پرسش و انتقاد دارد، موضع گیری های منفعلانه و بیشتر پیروانه دولت افغانستان از سیاست ها و پالیسی ها و پلان های خطرناک خارجی و منطقه ای ایالات متحده امریکا در سالهای اخیر به خصوص در سه سال عمر حکومت وحدت ملی است.
از دید آگاهان و نیز چنانچه اوضاع در این سه سال اخیر نشان داده است، این سه- چهار سال اخیر در افغانستان از نظر ناامنی های همه جانبه امنیتی، اقتصادی، نظامی و اخلاقی و انسانی، بدترین و وخیم ترین سالهای موجود در تاریخ این کشور بوده است.
سالهای مملو از سختی ها و دغدغه ها و مشکلات بزرگ و طاقت فرسا برای همه ی افغانها در سراسر این کشور که هر روز و هفته و ماه و سال آن را با نگرانی و تشویش های بزرگ و مردافکن، سر کرده اند و جز بن بست و تاریکی های مهار ناپذیر، چیزی از امید و روشنی فرا راه خویش ندیده اند.
اگر همه ی آگاهان و کارشناسان کشور در بسیاری از مسائل افغانستان، اختلاف رای و نظر داشته باشند، در یک چیز اتفاق نظر و رای دارند و آن نتیجه و پیامد حضور ۱۶ ساله نیروهای امریکایی و ناتو در این کشور است که جز تباهی و سرگردانی طولانی و نامعلوم مردم افغانستان، چیز دیگری نمی تواند باشد.
با وجود نیروهای خارجی در افغانستان، هر روز به پیچیدگی اوضاع جنگی و سیاسی کشور و حیرت و سرگردانی بیشتر مردم افزوده می شود و دولت افغانستان که انتظار می رود مانند سایر دولتهای مردمی و دلسوز، در کنار نگرانی های مردم خویش بماند و بر طبق مصالح و منافع افغانستان و ملت خویش، موضع گیری های سیاسی و نظامی و فرهنگی خویش را عیار سازد؛ با تاسف و تنها به امید واهی حمایت همه جانبه امریکا و بلوک غرب از افغانستان و دولت و ملت آن، پشت سر مقامات امریکایی راه افتاده اند و به پیروی و تقلید طوطی وار از امریکایی ها آنهم در مسائلی که مربوط به خاک و مردم خود شان می شود، وقت و انرژی خویش را تلف می کنند!.
آگاهان یگانه راه نجات و خلاصی افغانستان و دولت و ملت آن را در اتخاذ مواضع و گزینش سیاست هایی می دانند که برخاسته از منافع ملی افغانستان و مردم آن باشد و نیز برقراری روابط حسنه و منطقی و بر اساس منافع متقابل مشروع با همه ی دولتهای جهان به خصوص همسایگان و کشورهای اسلامی که از روابط دینی و فرهنگی عمیقی با افغانها نیز بر خوردارند و جز این را به خصوص نزدیکی با قدرتهای استعماری و سلطه جویی چون امریکا و متحدان آن را ابداً به سود افغانستان و دولت و ملت آن نمی دانند و توصیه نمی کنند.
