تاریخ انتشار :چهارشنبه ۲ حوت ۱۳۹۶ ساعت ۲۰:۵۱
کد مطلب : 158711
از جستجوی صلح در میدان جنگ تا اجماع ملی برای صلح
اشرف غنی؛ رئیس جمهور در مراسم پایانی کنفرانس ملی مشورتی صلح با بزرگان قومی، جهادی و نمایندگان شوراهای ولایتی گفت اکنون تمام مردم افغانستان به اجماع ملی برای رسیدن به صلح رسیدند.
این سخنرانی تقریبا بیست روز پس از آن صورت می‌گیرد که شهر کابل شاهد حملات خونینی بود که در آن بیش از ۱۰۰ نفر کشته و ده‌ها نفر زخمی شدند.
آقای غنی کابل را هنوز عزادار خواند اما گفت: "زمانی که اولاد ما، کل مردم افغانستان اولاد ماست، پارچه پارچه می‌شوند و خون‌شان سرک‌ها را می‌گیرد، این امتحان الهی است. به این معنا که وقتی مخالفان ما را می‌کشند، جواب ما جنگ است یا صلح؟ به اساس آیه کریمه جواب شر را به خوبی بدهید. صلح بر جنگ افضل است. بدون آن فرق چه خواهد بود که جواب کشتن را به کشتن بدهیم؟ امتحان ما این است که در روز غم از عقل خود استفاده کنیم."
او از مخالفان مسلح نیز خواست بر اراده الهی تسلیم شوند و دست از جنگ بردارند.
این اظهارات در حالی بیان می‌شود که پس از حملات خونین کابل، آقای غنی اعلام کرد با کسانی که مردم را می‌کشند صلح نخواهد کرد و انتقام
قربانیان را از مخالفان مسلح خواهد گرفت.
همچنین دولت اعلام کرد که گروه طالبان با "کشتار بی‌رحمانه غیر نظامیان" عملاً فرصت گفتگو را از دست داده و پس از این حکومت، صلح را در میادین جنگ جستجو خواهد کرد.
با این حساب، اظهارات امروز او از دید بسیاری از منتقدان، یک عقبگرد ۱۸۰ درجه ای بود؛ عقبگردی که نشان می دهد دولت آقای غنی، نه تنها در اظهارات و موضع گیری های پس از فاجعه، با مردم دردمند و زخمی و سوگوار افغانستان، صادق نیست؛ بلکه بدتر از آن اینکه در برابر مخالفانی که با استفاده از بدترین، خونین ترین و خشن ترین شیوه ها و ابزارهای ممکن، به سیاست های صلح جویانه و سراسر تضرع و زاری و التماس دولت، پاسخ می دهند نیز هیچگونه راهبردی ندارد.
اظهارات آقای غنی اما پیش از آنکه مشوقی برای تروریست های آشتی ناپذیر برای پیوستن به صلح باشد، نیشتری زهرآگین بر زخم های عمیق هزاران خانواده ای بود که از رویدادهای تروریستی و سیاست های غلط و بی بنیاد حکومت وحدت ملی در برابر تروریست ها، رنج می برند.
اجماع ملی مورد نظر آقای غنی در مورد صلح نیز از نظر کارشناسان، فراتر از بازی با کلمات، هیچ مبنا و معنایی ندارد؛ زیرا نه آقای غنی و حکومت او در زمینه صلح، رفراندوم برگزار کرده، نه از نمایندگان واقعی و منتخب مردم در نهادهای مردم نهاد، نظرخواهی شده و نه کسانی که در نشست دو روز اخیر در کابل، فراهم آمده بودند، نمایندگان برگزیده و مستقیم همه طیف ها، قومیت ها، مذاهب و گرایش های سیاسی جامعه افغانستان بودند.
با این حساب، به باور منتقدان، آقای غنی، برای تحقق اهداف و برنامه های خود، در یک بازی پنهانکارانه
و ظریف، در صدد برساختن آدرس های غیر واقعی و کاذب از افکار عمومی مردم افغانستان و فراهم کردن مشروعیت بی بنیاد برای سیاست های خود در عرصه صلح و جنگ و... است.
این روش اگرچه بدون توسل به شیوه های خشونت آمیز و غیر مشروع، دنبال می شود؛ اما در عمل، تفاوتی با اقدامات غیر دموکراتیک یک دولت استبدادپیشه و غیر منتخب ندارد؛ زیرا در هر دو صورت، این مردم اند که عمدا و آگاهانه نادیده گرفته می شوند و اراده و خواست و نیات و اهداف و تصمیم ها و برنامه ها و سیاست های یک حلقه کوچک، بر یک اکثریت بزرگ، تعمیم و تسری داده شده و تحمیل می شود.
حکومت وحدت ملی اما در این عرصه به اندازه ای خام و ناپخته و ناشیانه عمل می کند که حتی بدیهی ترین اصول تظاهر و ریاکاری و دروغ  و فریب و قلب واقعیت را هم رعایت نمی کند.
به عنوان نمونه، در این مورد اخیر، همین ۲۰ روز پیش بود که آقای غنی و دولت به رهبری او از تریبون های رسمی خود، اعلام کردند که طالبان، فرصت گفتگو را از دست داده اند و آنها از این پس، صلح را در میدان جنگ، جستجو خواهند کرد.
با این حساب، چه اتفاقی افتاد که این بار آقای غنی به آیه شریفه استناد می کند و پاسخ شر را با خوبی می دهد؟
آیا این آیه به تازگی نازل شده یا آقای غنی به تفسیری بکر و بدیع و تازه از آن، دست یافته که پیش از این، نمی دانست؟
در این میان، خون صدها شهید بی گناهی که در فجایع خونین پایتخت به وسیله طرف صلح و خوبی اشرف غنی، به ناحق بر زمین ریخته شد و هزاران نفر را بیوه و بی سرپرست و یتیم ساخت، چه می شود؟ وعده انتقام از دشمنان مردم افغانستان، کجا رفت؟
 
 
https://avapress.com/vdca6an6649nm01.k5k4.html
ارسال نظر
نام شما
آدرس ايميل شما