سعود الفیصل؛ وزیر خارجه عربستان سعودی از احزاب و مقام های ارشد دولت خواست که در مورد یک راه حل سیاسی به تفاهم برسند.
وی تاکید کرد که مقامات افغانستان باید دست به دست هم دهند؛ تا کشور در یک خلأ سیاسی قرار نگرفته و یکبار دیگر به لانه های تروریست ها مبدل نشود.
سعودی نگران است که پس از بیرون شدن نیروهای خارجی از افغانستان، این کشور با یک خلأ سیاسی روبرو شود.
وی گفت:"من از تمام افغانستانی ها می خواهم؛ تا یک راه حل سیاسی را دریابند که از روبروشدن افغانستان با جنگ های داخلی جلوگیری کند".
این مقام بلندپایه سعودی در دیدار با سرتاج عزیز؛ مشاور صدر اعظم پاکستان در اسلام آباد، تاکید کرد که نیروهای خارجی پس از پایان امسال از افغانسان خارج می شوند و تلاش ها و حمایت کشورهای منطقه به افغانستان یک نیاز است؛ تا این کشور به پناهگاه تروریزم تبدیل نشود.
سخنان این مقام ارشد سعودی در حد یک اظهار نظر رسمی، بسیار خوب و مطابق با واقعیت ها و نیازهای اصلی جامعه و دولت افغانستان است؛ اما این امر نیاز به یکسری بایدها و نبایدهایی دارد که ممکن است به مذاق کشوری مانند عربستان سعودی خوش نیاید.
هم مردم افغانستان و جهان و هم سعودی ها و پاکستانی ها به خوبی می دانند که تروریزم یک پروژه مشترک با مشارکت کشورهایی در منطقه و فرامنطقه است و هیچ ریشه ای در جامعه بومی افغانستان ندارد. تروریزم یک پروژه تحمیلی بر افغانستان است که متاسفانه در بخشی از این پروژه عربستان سعودی و تفکر سلفی و تکفیری که برآیند ایدئولوژیک نظام متصلب و بسته حاکم بر آن کشور است نیز دست دارد.
تروریزم بومی افغانستان نیست؛ بلکه از اساس با فرهنگ، باورها، اعتقادات و ارزش های اجتماعی مردم افغانستان بیگانه است؛ بنابراین هرگونه نگرانی از تبدیل شدن دگرباره این کشور به لانه و آشیانه تروریزم می بایست ابتدا با این تعهد توام باشد که کشورهای منطقه مخصوصا پاکستان و عربستان سعودی پس از خروج نیروهای خارجی از افغانستان، یکبار دیگر در جهت رشد و تقویت تروریزم و ایجاد لانه های تروریستی در داخل خاک افغانستان دست به دست هم نمی دهند.
افغانستان بدون شک در این مقطع حساس و حیاتی به همکاری های گسترده و صادقانه منطقه ای نیاز دارد؛ زیرا مشکل اساسی در این کشور، نبود یک محور منطقه ای همسو با سیاست های دولت افغانستان است و از سوی دیگر، آنچه در این کشور جریان دارد نیز پیش از آنکه معضلی داخلی باشد، ناشی از زد و بندهای پشت پرده استراتژیک میان قدرت های منطقه ای است.
اینکه رسانه ها، فرماندهان نظامی و مقام های سیاسی کشورهای خارجی به ویژه غربی ها و امریکایی ها، تروریست های در حال جنگ با دولت افغانستان را «شورشی» می خوانند در واقع می خواهند این باور اشتباه را شایع و همگانی کنند که مشکل اصلی در افغانستان، داخلی است و ربط و ریشه منطقه ای یا جهانی ندارد؛ اما آنها فراموش کرده اند که اول اینکه به منظور به اصطلاح «مبارزه با تروریزم» به افغانستان آمده اند و ثانیا اگر مشکل افغانستان داخلی باشد نیازی به این حضور نیست و افغانستان خود باید برای حل این مشکل، وارد عمل شود.
اما واقعیت این است که جنگ جاری در افغانستان، جنگ میان دولت و تروریست هاست؛ تروریست هایی که از سوی کشورهایی مانند عربستان سعودی تغذیه ایدئولوژیک می شوند و به واسطه کشورهایی مانند پاکستان، پناه داده، تربیت و تجهیز شده و به سوی افغانستان گسیل می شوند.
کشورهای بزرگ غربی نیز با بازی های دوگانه، سعی می کنند این جنگ هرچه بیشتر به درازا بکشد؛ تا نیاز نظامی افغانستان به این کشورها هرگز مرتفع نشود و آنها برای حضور خویش در افغانستان همواره بهانه داشته باشند.
بنابراین، همکاری منطقه ای که وزیر خارجه سعودی از آن سخن می گوید به این دلیل ضرورت دارد که جنگ جاری در افغانستان ریشه های خارجی و منطقه ای دارد و درست به همین دلیل، لازمه ایجاد چنین همکاری ای، قطع این ریشه و ورود صادقانه و متعهدانه کشورهای مداخله گر منطقه به همکاری با دولت مشروع و مردمی افغانستان است؛ تا این دولت بتواند ثبات و امنیت و صلح در این کشور را تامین کند و بر مشکلات ناشی از جنگ های تحمیلی و تروریستی، غلبه پیدا نماید.
وی تاکید کرد که مقامات افغانستان باید دست به دست هم دهند؛ تا کشور در یک خلأ سیاسی قرار نگرفته و یکبار دیگر به لانه های تروریست ها مبدل نشود.
سعودی نگران است که پس از بیرون شدن نیروهای خارجی از افغانستان، این کشور با یک خلأ سیاسی روبرو شود.
وی گفت:"من از تمام افغانستانی ها می خواهم؛ تا یک راه حل سیاسی را دریابند که از روبروشدن افغانستان با جنگ های داخلی جلوگیری کند".
این مقام بلندپایه سعودی در دیدار با سرتاج عزیز؛ مشاور صدر اعظم پاکستان در اسلام آباد، تاکید کرد که نیروهای خارجی پس از پایان امسال از افغانسان خارج می شوند و تلاش ها و حمایت کشورهای منطقه به افغانستان یک نیاز است؛ تا این کشور به پناهگاه تروریزم تبدیل نشود.
سخنان این مقام ارشد سعودی در حد یک اظهار نظر رسمی، بسیار خوب و مطابق با واقعیت ها و نیازهای اصلی جامعه و دولت افغانستان است؛ اما این امر نیاز به یکسری بایدها و نبایدهایی دارد که ممکن است به مذاق کشوری مانند عربستان سعودی خوش نیاید.
هم مردم افغانستان و جهان و هم سعودی ها و پاکستانی ها به خوبی می دانند که تروریزم یک پروژه مشترک با مشارکت کشورهایی در منطقه و فرامنطقه است و هیچ ریشه ای در جامعه بومی افغانستان ندارد. تروریزم یک پروژه تحمیلی بر افغانستان است که متاسفانه در بخشی از این پروژه عربستان سعودی و تفکر سلفی و تکفیری که برآیند ایدئولوژیک نظام متصلب و بسته حاکم بر آن کشور است نیز دست دارد.
تروریزم بومی افغانستان نیست؛ بلکه از اساس با فرهنگ، باورها، اعتقادات و ارزش های اجتماعی مردم افغانستان بیگانه است؛ بنابراین هرگونه نگرانی از تبدیل شدن دگرباره این کشور به لانه و آشیانه تروریزم می بایست ابتدا با این تعهد توام باشد که کشورهای منطقه مخصوصا پاکستان و عربستان سعودی پس از خروج نیروهای خارجی از افغانستان، یکبار دیگر در جهت رشد و تقویت تروریزم و ایجاد لانه های تروریستی در داخل خاک افغانستان دست به دست هم نمی دهند.
افغانستان بدون شک در این مقطع حساس و حیاتی به همکاری های گسترده و صادقانه منطقه ای نیاز دارد؛ زیرا مشکل اساسی در این کشور، نبود یک محور منطقه ای همسو با سیاست های دولت افغانستان است و از سوی دیگر، آنچه در این کشور جریان دارد نیز پیش از آنکه معضلی داخلی باشد، ناشی از زد و بندهای پشت پرده استراتژیک میان قدرت های منطقه ای است.
اینکه رسانه ها، فرماندهان نظامی و مقام های سیاسی کشورهای خارجی به ویژه غربی ها و امریکایی ها، تروریست های در حال جنگ با دولت افغانستان را «شورشی» می خوانند در واقع می خواهند این باور اشتباه را شایع و همگانی کنند که مشکل اصلی در افغانستان، داخلی است و ربط و ریشه منطقه ای یا جهانی ندارد؛ اما آنها فراموش کرده اند که اول اینکه به منظور به اصطلاح «مبارزه با تروریزم» به افغانستان آمده اند و ثانیا اگر مشکل افغانستان داخلی باشد نیازی به این حضور نیست و افغانستان خود باید برای حل این مشکل، وارد عمل شود.
اما واقعیت این است که جنگ جاری در افغانستان، جنگ میان دولت و تروریست هاست؛ تروریست هایی که از سوی کشورهایی مانند عربستان سعودی تغذیه ایدئولوژیک می شوند و به واسطه کشورهایی مانند پاکستان، پناه داده، تربیت و تجهیز شده و به سوی افغانستان گسیل می شوند.
کشورهای بزرگ غربی نیز با بازی های دوگانه، سعی می کنند این جنگ هرچه بیشتر به درازا بکشد؛ تا نیاز نظامی افغانستان به این کشورها هرگز مرتفع نشود و آنها برای حضور خویش در افغانستان همواره بهانه داشته باشند.
بنابراین، همکاری منطقه ای که وزیر خارجه سعودی از آن سخن می گوید به این دلیل ضرورت دارد که جنگ جاری در افغانستان ریشه های خارجی و منطقه ای دارد و درست به همین دلیل، لازمه ایجاد چنین همکاری ای، قطع این ریشه و ورود صادقانه و متعهدانه کشورهای مداخله گر منطقه به همکاری با دولت مشروع و مردمی افغانستان است؛ تا این دولت بتواند ثبات و امنیت و صلح در این کشور را تامین کند و بر مشکلات ناشی از جنگ های تحمیلی و تروریستی، غلبه پیدا نماید.
