گروه طالبان به تازگی با انتشار اعلامیه ای امضای توافقنامه ایجاد حکومت وحدت ملی را یک اقدام جعلی عنوان کرده و گفته است که این توافقنامه از سوی امریکا سازماندهی شده و مردم افغانستان آن را قبول ندارند.
ذبیح الله مجاهد؛ سخنگوی طالبان در بیانیه ای گفته است:«ما دولت توافق ملی را نمی‌پذیریم؛ چرا که این اقدام از سوی کشوری سازماندهی شده که دشمن افغانستان است.»
در این بیانیه آمده است:«انتصاب اشرف غنی و تشکیل یک دولت تقلبی و جعلی هرگز مورد پذیرش افغان‌ها نخواهد بود.»
وی افزوده است:«امریکایی ها باید بفهمند که خاک ما و سرزمین مان به خود ما تعلق دارد و تمام تصمیمات و توافق ها باید از سوی افغان‌ها صورت پذیرد؛ نه از سوی وزیر امور خارجه امریکا و سفیر این کشور.»
با انتشار این اعلامیه تقریبا روشن می شود که طالبان یکی از بازندگان اصلی این توافقنامه سیاسی هستند.
فراموش نمی شود که آنها در جریان دورهای اول و دوم انتخابات ریاست جمهوری افغانستان، تحرکات تروریستی کمتری انجام دادند؛ تحرکاتی که در دور اول انتخابات ریاست جمهوری و شوراهای ولایتی به دلیل شرایط جوی و سردی هوا، با محدودیت مواجه بود؛ اما در دوم انتخابات، به صورت پرسش برانگیز و تعجب آوری، امنیت نسبی تامین بود.
در این میان نباید انکار کرد که حضور پررنگ و متعهدانه نیروهای سلحشور امنیتی در نقاط مختلف کشور، فرصت هرگونه حرکت تروریستی از سوی طالبان را از آنها می گرفت و این عامل در هردو دور انتخابات ریاست جمهوری، ملموس بود.
با آنکه آنها پیش از انتخابات تهدید کرده بودند که این روند را مختل خواهند کرد و به مردم نیز هشدار داده بودند در آن شرکت نکنند؛ اما هم مردم حضور پرشوری داشتند و هم نیروهای امنیتی با پایمردی و از خودگذری زایدالوصفی در برابر هرگونه حرکت خرابکاران تروریستی، ایستادند و مانع از چیرگی تروریزم بر دموکراسی شدند؛ هرچند بعدها نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری، این فداکاری های نیروهای امنیتی و حماسه آفرینی تاریخی مردم افغانستان را پاس نداشتند و انتخابات با تقلب، تزویر و دستبرد به آرای واقعی مردم، به انحراف کشیده شد.
در این میان اما در زمینه سکوت نسبی طالبان در روز برگزاری دور دوم انتخابات ریاست جمهوری، افزون بر عوامل یادشده، اما و اگرهای دیگری نیز وجود دارد. از جمله اینکه سایت وابسته به تلویزیون الجزیره که در قطر مستقر است و از معدود تریبیون های خبری نزدیک به اسلام گرایان افراطی و تروریست هاست و خبرهای این شبکه ها را به صورت سریع، دقیق و با جزئیات، پوشش می دهد پس از دور دوم انتخابات ریاست جمهوری در خبری نوشت که طالبان در برخی ولایت های ناامن شرقی و جنوبی افغانستان، نه تنها هیچ مانعی در برابر انتخابات ایجاد نکردند؛ بلکه در بعضی مناطق، آنها را وادار به رای دهی می کردند.
صرف نظر از اینکه مناطق یادشده در دور دوم انتخابات ریاست جمهوری افغانستان، حوزه نفوذ سیاسی کدامیک از نامزدها بود و چرا ادعا می شد بخش عظیمی از تقلب های انتخاباتی در این ولایات انجام شده است، این کنش طالبان، در صورت درستی خبر یادشده، پرسش برانگیز و قابل تامل است.
با این حساب، روشن است که با امضای توافقنامه سیاسی میان دو نامزد که بر مبنای آن، قدرت به صورت ۵۰ درصدی میان دوطرف تقسیم می شود و صلاحیت ها و وظایف نیز به گونه مساویانه، سهم بندی شده است، طالبان یکی از اصلی ترین بازنده های این توافق خواهند بود و در این میان، تنها پاشنه آشیل این توافقنامه از نظر طالبان، برآیند امریکایی چارچوب کلی دولت وحدت ملی است و به همین دلیل، این توافقنامه از دید طالبان، از آرا و اراده اصلی مردم افغانستان، نمایندگی نمی کند؛ اما با توجه به مشی مشکوک طالبان در تعامل یا تقابل با امریکا در افغانستان، به نظر نمی رسد این، اصلی ترین مساله باشد؛ بلکه آنها از تقسیم قدرت، مشارکت همه طیف های سیاسی، شکست انحصار قومی قدرت، شکل گیری وحدت ملی در حوزه مدیریت سیاسی و پایان بن بستی که می رفت؛ تا به بروز جنگ در کشور منجر شود و افغانستان را در معرض نابودی قرار دهد، ناراضی و عصبانی اند.
اینکه نامزدها توافق کردند و افغانستان برخلاف خواسته حامیان خارجی طالبان، نابود نشد، افزون بر مسایلی مانند قومیت، زبان و شکست طلسم سلطه یکجانبه تاریخی یک قوم، برای مخالفت طالبان و جعلی نامیدن توافقنامه سیاسی از سوی آنها کافی است.
نویسنده: عبدالکریم محمدی
ذبیح الله مجاهد؛ سخنگوی طالبان در بیانیه ای گفته است:«ما دولت توافق ملی را نمی‌پذیریم؛ چرا که این اقدام از سوی کشوری سازماندهی شده که دشمن افغانستان است.»
در این بیانیه آمده است:«انتصاب اشرف غنی و تشکیل یک دولت تقلبی و جعلی هرگز مورد پذیرش افغان‌ها نخواهد بود.»
وی افزوده است:«امریکایی ها باید بفهمند که خاک ما و سرزمین مان به خود ما تعلق دارد و تمام تصمیمات و توافق ها باید از سوی افغان‌ها صورت پذیرد؛ نه از سوی وزیر امور خارجه امریکا و سفیر این کشور.»
با انتشار این اعلامیه تقریبا روشن می شود که طالبان یکی از بازندگان اصلی این توافقنامه سیاسی هستند.
فراموش نمی شود که آنها در جریان دورهای اول و دوم انتخابات ریاست جمهوری افغانستان، تحرکات تروریستی کمتری انجام دادند؛ تحرکاتی که در دور اول انتخابات ریاست جمهوری و شوراهای ولایتی به دلیل شرایط جوی و سردی هوا، با محدودیت مواجه بود؛ اما در دوم انتخابات، به صورت پرسش برانگیز و تعجب آوری، امنیت نسبی تامین بود.
در این میان نباید انکار کرد که حضور پررنگ و متعهدانه نیروهای سلحشور امنیتی در نقاط مختلف کشور، فرصت هرگونه حرکت تروریستی از سوی طالبان را از آنها می گرفت و این عامل در هردو دور انتخابات ریاست جمهوری، ملموس بود.
با آنکه آنها پیش از انتخابات تهدید کرده بودند که این روند را مختل خواهند کرد و به مردم نیز هشدار داده بودند در آن شرکت نکنند؛ اما هم مردم حضور پرشوری داشتند و هم نیروهای امنیتی با پایمردی و از خودگذری زایدالوصفی در برابر هرگونه حرکت خرابکاران تروریستی، ایستادند و مانع از چیرگی تروریزم بر دموکراسی شدند؛ هرچند بعدها نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری، این فداکاری های نیروهای امنیتی و حماسه آفرینی تاریخی مردم افغانستان را پاس نداشتند و انتخابات با تقلب، تزویر و دستبرد به آرای واقعی مردم، به انحراف کشیده شد.
در این میان اما در زمینه سکوت نسبی طالبان در روز برگزاری دور دوم انتخابات ریاست جمهوری، افزون بر عوامل یادشده، اما و اگرهای دیگری نیز وجود دارد. از جمله اینکه سایت وابسته به تلویزیون الجزیره که در قطر مستقر است و از معدود تریبیون های خبری نزدیک به اسلام گرایان افراطی و تروریست هاست و خبرهای این شبکه ها را به صورت سریع، دقیق و با جزئیات، پوشش می دهد پس از دور دوم انتخابات ریاست جمهوری در خبری نوشت که طالبان در برخی ولایت های ناامن شرقی و جنوبی افغانستان، نه تنها هیچ مانعی در برابر انتخابات ایجاد نکردند؛ بلکه در بعضی مناطق، آنها را وادار به رای دهی می کردند.
صرف نظر از اینکه مناطق یادشده در دور دوم انتخابات ریاست جمهوری افغانستان، حوزه نفوذ سیاسی کدامیک از نامزدها بود و چرا ادعا می شد بخش عظیمی از تقلب های انتخاباتی در این ولایات انجام شده است، این کنش طالبان، در صورت درستی خبر یادشده، پرسش برانگیز و قابل تامل است.
با این حساب، روشن است که با امضای توافقنامه سیاسی میان دو نامزد که بر مبنای آن، قدرت به صورت ۵۰ درصدی میان دوطرف تقسیم می شود و صلاحیت ها و وظایف نیز به گونه مساویانه، سهم بندی شده است، طالبان یکی از اصلی ترین بازنده های این توافق خواهند بود و در این میان، تنها پاشنه آشیل این توافقنامه از نظر طالبان، برآیند امریکایی چارچوب کلی دولت وحدت ملی است و به همین دلیل، این توافقنامه از دید طالبان، از آرا و اراده اصلی مردم افغانستان، نمایندگی نمی کند؛ اما با توجه به مشی مشکوک طالبان در تعامل یا تقابل با امریکا در افغانستان، به نظر نمی رسد این، اصلی ترین مساله باشد؛ بلکه آنها از تقسیم قدرت، مشارکت همه طیف های سیاسی، شکست انحصار قومی قدرت، شکل گیری وحدت ملی در حوزه مدیریت سیاسی و پایان بن بستی که می رفت؛ تا به بروز جنگ در کشور منجر شود و افغانستان را در معرض نابودی قرار دهد، ناراضی و عصبانی اند.
اینکه نامزدها توافق کردند و افغانستان برخلاف خواسته حامیان خارجی طالبان، نابود نشد، افزون بر مسایلی مانند قومیت، زبان و شکست طلسم سلطه یکجانبه تاریخی یک قوم، برای مخالفت طالبان و جعلی نامیدن توافقنامه سیاسی از سوی آنها کافی است.
نویسنده: عبدالکریم محمدی
