تدریس به زبان انگلیسی باعث تضعیف زبان های ملی ما خواهد شد

 
رئیس جمهور کرزی در مراسم گشایش سمینار"فراخوان ملی برای اصلاح نظام تعلیمی، تحصیلی، آموزش های فنی و حرفوی و کاریابی در افغانستان"، به منظور بهبود وضعیت معارف و تحصیلات عالی در کشور گفت: "من سه پیشنهاد برای شاملین سمینار دارم اول اینکه جهت جذب تمام استعداد های کشور نظام کانکور اصلاح گردد، متعلمین لایق بدون امتحان کانکور در دانشگاه ها جذب گردند و رشته های تحصیلی متعلمین از صنف نهم تا دوازدهم مشخص گردد، دوم دروس طب و انجینیری به زبان انگلیسی و یا یکی از زبانهای مهم دیگر جهان تدریس گردد و سوم توجه بیشتر به فرستادن محصلین جهت ادامه تحصیلات عالی به خارج از کشور صورت گیرد".
رئیس جمهور تصریح کرد: اول نمره های صنف دوازدهم، بدون امتحان یا کانکور مستقیم به دانشگاه ها راه پیدا کنند.
محمدفهیم محصل انستیتوت اداره و حسابداری کابل در این رابطه، می گوید که این حرف های آقای کرزی در شرایطی صدق می کند که فساد اداری در نهادهای دولت از جمله وزارت معارف حاکم نباشد.
به گفته وی، در افغانستان معیار لیاقت و شایستگی مطرح نیست، بلکه رابطه مهم است و بدین ترتیب فرزندان افراد زورمند به راحتی و بدون عبور از کدام سدی مانند کانکور وارد دانشگاهها می شوند.
جان محمد دانشجوی سال دوم کمپیوتر ساینس گفت: ما با طرح آقای رئیس جمهور مخالف نیستیم ولی اجرای چنین طرحی در افغانستان مشکلات زیادی را بدنبال خواهد داشت. متاسفانه در افغانستان، معارف ما آنقدر رشد نکرده که یک دانش آموز صنف 12 با آنچه که در دوران مکتب خوانده است بتواند وارد دانشگاهها شوند، کانکور باعث شده تا شاگردان مکاتب، به کورس های خصوصی روی بیاورند و آنچه را که در مکاتب بدست نمی آورند را از طریق کورس ها کسب کنند.
وی تصریح کرد: برای اول نمره گی در مکاتب باید، یک معیار از سوی وزارت معارف وضع شود، در غیر آن افراد واسطه دار و زورمند در دانشگاهها جا به جا خواهند شد.
موسی کاظمی در خصوص تدریس دروس انجینیری و طب در دانشگاهها گفت: درست است که زبان انگلیسی یک زبان بین المللی است، اما بهتر خواهد بود که به زبان ملی خود افغانستان تدریس شود.
کاظمی گفت: هر چند تدریس به زبان انگلیسی، مزایایی خواهد داشت از جمله منابع و کتاب به این زبان زیاد است اما تدریس دروس به زبان انگلیسی و یا هر زبان خارجی دیگر، باعث می شود که آندسته از پذیرفته شدگان از ولایات و مناطق دور دست که دسترسی کمتر به کورس های انگلیسی داشته اند، با مشکلاتی مواجه شوند.
مجتبی دانش یکتن دیگر از دانشجویان، تدریس به زبان انگلیسی را باعث تضعیف زبان های ملی ما خواهد شد، چون قرار است انجینران و داکتران ما برای ملت افغانستان کار کنند، نه برای خارجی ها.
به باور وی، ما خواهان زدودن تعصبات از کشور هستیم ولی عملاً دانشجویان را مجبور می کنیم تا از زبان های ملی کشور خویش دست بردارند.
فیصل دانشجوی دانشکده ادبیات دانشگاه تعلیم و تربیه کابل می گوید: ما مخالف آموزش زبان انگلیسی نیستیم ولی نه به این بهاء که زبان مادری این مردم فدا شود. زیرا می دانیم این شروع یک طرح بزرگ است که غربیها آنرا به گوش مقامات ما زمزمه کرده اند.
او می گوید: دولت باید اساتید و پژوهشگران را مجبور سازد تا کتاب های خارجی را به دری و پشتو ترجمه کنند، یا طبق مثل معروف به جای نان دادن کشت کردن گندم را یاد دهید.
در همین حال محمد علم دانشجوی سال سوم حقوق دانشگاه کابل گفت: در نظام فعلی کشور هر چقدر بورسیه ها، زیاد شود به نفع مردم بیچاره و غریب نخواهد بود، زیرا همیشه بورسیه ها برای افراد زورمند یا واسطه دار بوده است. پس به جای زیاد شدن بورسیه ها در نظام آموزشی و قانون تحصیلات عالی باید تجدید نظر شود.
او می گوید: به جای هزینه برای بورسیه، به اصلاح سیستم درسی بپردازیم و از لحاظ امکانات آموزشی دانشگاههایمان را مجهز کنیم.
رضا خلیلی دانشجوی دانشگاه خاتم النبیین(ص) می گوید: بورسیه برای دانشجویان و رشد تحصیلات عالی بسیار خوب است، اما دولت باید در این خصوص طرح های خاصی را روی دست بگیرد، زیرا بسیاری از دانشجویانی که بورسیه می شوند به کشور باز نمی گردند و به هر نحوی کوشش می کنند تا از موقعیت استفاده نموده و مقدمات پناهندگی خود را فراهم کنند.
او گفت: دانشجویانی که بورسیه می شوند در کشورهای خارجی با بسیاری از مشکلات از جمله کمبود هزینه های تحصیلی درگیر هستند و همین مشکلات باعث می شود تا جذب احزاب و جریان های سیاسی خارجی شوند و در آینده به عنوان دست نشاندگان آنان در کشور و به نفع آنان فعالیت کنند.
نعمت الله دانشجوی دانشگاه پلی تخنیک کابل نیز می گوید: تعدادی از دانشجویان در اروپا جذب مراکز تبلیغ مسیحیت می شوند و به این شکل از دین خارج می گردند. پس باید در کنار تعلیم به تربیه آنان هم راه حلی سنجیده شود.