بردباری از بارز ترین صفات امام کاظم (ع) بود، تا جایی که در بردباری و فروبردن خشم، ضرب المثل شد.

به مناسبت فرارسیدن سالروز شهادت هفتمین پیشوای شیعیان جهان حضرت امام موسی کاظم(ع)، حجت الاسلام والمسلمین سید باقر واعظی مسئول علما و ائمه مساجد مرکز فرهنگی تبیان در کابل در گفتگویی اختصاصی با خبرگزاری صدای افغان(آوا) به برخی از خصوصیات آن امام همام پرداخت.
به گفته آقای واعظی ائمه معصومین(ع) هر کدام نمونه یک انسان کامل بوده اما ویژگی های منحصر به فرد خودشان را نیز داشته اند.
آقای واعظی گفت: بردباری از بارز ترین صفات امام کاظم (ع) بود، تا جایی که در بردباری و فروبردن خشم، ضرب المثل شد، ایشان حتی نسبت به کسانی که به ساحتشان بدی و تعدی می کردند، نیز راه گذشت و چشم پوشی را پیش میگرفتند.
روزی امام(ع) از جایی که د شمنان و رشک ورزان نشسته بودند، می گذشتند، ابن هیاج که در میان آنان بود، به یکی از یاران خود دستور داد تا لگام استر امام را گرفته و مدعی مالکیت آن شود، او نیز چنین کرد. امام (ع) که به هدف او پی برده بود از استر خود به زیر آمد و آنرا به او داد و بدین ترتیب عالیترین و بی بدیلترین نمونه های انسانیت و اوج بردباری را به نمایش گذاشت.
مسئول ائمه مساجد مرکز تبیان خاطرنشان کرد: گفتگویی که میان پیشوای هفتم شیعیان و هارون رشید خلیفه عباسی رخ داده است که در تاریخ هم ثبت شده است، به خوبی اهداف عالی امام(ع) را در زمینه تشکیل حکومت اسلامی روشن ساخته و از نیات پلید هارون نیز پرده برمی دارد.
روزی هارون به منظور آزمایش و کسب آگاهی از امام به آن حضرت اعلام کرد که حاضر است فدک را به او برگرداند، امام فرمود: در صورتی حاضرم فدک را تحویل بگیرم که آنرا با تمام حدود و مرزهایش پس بدهی. هارون گفت: حدود و مرزهای آن کدام است؟ امام حدود آن را چنین تعیین فرمود: حد اولش عدن، حد دومش سمرقند، حد سومش آفریقا و حد چهارمش بحر خزر است. هارون با شنیدن سخنان امام از شدت خشم خود را کنترل نتوانست و با ناراحتی گفت با این ترتیب چیزی برای ما باقی نمی ماند.
این گفتگو به خوبی نشان می دهد که منظورامام تشکیل و ایجاد حکومت اسلامی در این جغرافیا بوده است و اگر نه فدک یک محدوده بسیار کوچک است که در مدینه واقع شده است. این نشان دهنده آن است که ائمه معصومین (ع) در همه حالات هیچگاه از تشکیل حکومت اسلامی غافل نبوده اند.
این عالم دینی در پاسخ به این سئوال که آیا امام جهت همکاری با مومنان و کم نمودن فشار دستگاه حکومتی از شیعیان، آیا در دستگاه حکومتی نفوذ داشت یا خیر؟ گفت: امام کاظم (ع) نقش فعال و پر نفوذی را در مناصب دولتی از طریق یاران خود ایفا کرد و در نتیجه یاران امام موقعیت های سیاسی ممتاز و برجسته ای در دستگاه خلیفه عباسی به دست آوردند. امام (ع) آنان را می ستود و از کار ایشان قدر دانی می کرد، مشروط بر اینکه با مومنان همکاری کرده و نیازهای ایشان را برطرف کنند.
یکی از افراد مهم سیاسی که معتقد به امامت امام معصوم بود، علی بن یقطین بود، او رابطه محکمی با عباسیان برقرار کرد و منصب های مهم را در دولت عباسیان به دست آورد. او در دستگاه عباسیان به یاری و خدمت مؤمنان پرداخت، شماری از آنان را زن داد و به خانه بخت فرستاد و هزینه ی بخش بزرگی از آنها را برعهده داشت وهم چنین این بزرگ مرد، کارهای چشم گیری را که به نفع مکتب اهل بیت(ع) بود آنجام داد، که نامش را در تاریخ ماندگار ساخته است.
به باور این عضو مرکز فرهنگی تبیان، مناظره علمی امام از جمله فعالیت های فکری بود که در تبلور و شکوفایی اندیشه اسلامی تاثیر بسزایی داشت و در عصر امام کاظم(ع)، شهرت فراگیر یافت. امام جعفرصادق(ع) و پس از آن حضرت امام موسی کاظم (ع) از این پدیده بهره جسته، عالمان متخصصی را در این فن پرورش دادند.
به عقیده آقای واعظی، علیرغم محدودیت هایی که از سوی حاکمیت برای آنان به وجود می آمد، به خصوص حصار فکری که مخالفان خط آهل بیت آنرا تقویت می کردند، شاگردان امام توانستند در راه ترویج مذهب اهل بیت(ع) به موفیقت های چشم گیری نا یل شوند. این عالمان پرورش یافته دانشگاه امام صادق (ع) و امام کاظم(ع) هم چنین توفیق یافتند تا شبهات و اتهاماتی که مکتب تشیع و اندیشه شیعی را هدف گرفته بود و هر روز تنور آن داغتر و آتشش شعله و رتر می شد، سست و بی اعتبار کرده، رودرروی جریان های منحرف فکری و جنبش الحادی بایستند.
هشام بن حکم از جمله یاران امام صادق و امام کاظم به شمار می رفت که در عرصه مناظره سرآمد و برجسته ترین آنان بود، هشام پس از وفات امام صادق (ع) به امام کاظم پیوست. وی شخصیت کم نظیر و از عالمان بزرگ امت اسلامی و طلایه دار مدافعان خط اهل بیت بود.
واعظی در خصوص فعالیت های امام (ع) درطول 14 سال زندان گفت: امام کاظم (ع) در زندان نیز فعالیت های خویش را ادامه می دادند، با این تفاوت که شیوه آن با فعالیت خارج زندان متمایز بود در این جا یکی از فعالیت های امام (ع) در زندان را بطور نمونه بیان می کنیم، همانطوریکه می دانید امام(ع) بیشتر اوقات خود را در زندان به عبادت سپری می کردند. روزها را به روزه و شبها را به راز و نیاز و نماز می گذارند و دمی از یاد خداوند غافل نمی شدند، این حالت امام(ع) زندانبانان، خادمان، کنیزان، آوازخوانان و حتی نزدیک ترین افراد به دشمن خود را تحت تاثیر قرار می دادند و آنان را از خواب غفلت بیدار و موفق به توبه می کرد. خواهر سندی بن شاهک زندان بان سفاک امام، یکی از این راه یافته گان است و ده ها موارد از این قبیل که پیشوای هفتم در زندان هارون الرشید به هدایت آنان پرداخته است.