عبد اللطیف پدرام؛ رهبر حزب گنگره ملی افغانستان، که در دومین گردهمایی شورای مردمی، امروز جمعه در مصلای شهید مزاری صحبت می کرد گفت: ما فیصله اخیر کمیسیون دولتی را نسبت به پروژه توتاپ قبول نداریم.
وی علاوه کرد: در حال حاضر دشمنان عدالت و جنبش مردمی، تلاش دارند که تبلیغ و شایعه پراکنی کنند که دستهایی از خارج و افراد از حکومت گذشته گویا پشت این جنبش قرار دارد و تلاش دارند که در این حرکت رنگ قومی بدهند، اما همه این تبلیغات در برابر این عظمت و شکوه مسخره است.
او گفت: من مطمئن هستم که در این جنبش دست هیچ کشوری، جز خود مردم که برای عدالت در صحنه حضور دارند، وجود نداشته است.
آقای پدرام همچنان گفت: اگر من میدانستم که این جنبش از جای و یا سرزمین دیگری هدایت می شود هرگز در این گردهمایی شرکت نمی کردم.
به عقیده پدرام، اکثریت بودن هزاره در هزارجات، با وجود اقوام دیگر، به معنی قومی بودن این خواست نیست، هر آدم عاقل و با سوادی میداند که معیار ملی بودن یک خواست این نیست که چه کسی آن را مطرح کرده است، زیرا یک فرد از اقلیت خاصی نیز می تواند خواستی را مطرح کند که ملی و عمومی و حتی جهانی باشد.
پدرام اظهار داشت: من یک تاجک تبارم، زبان من فارسی است و دینم اسلام، و مذهبم عدالت و داد خواهی و آزادی و مبارزه علیه فرعونها و قارونها است.
وی افزود: ما انسانیم و برای عدالت جمع شده ایم و من یک هزاره، یک پشتون و ترکمن هستم و من یک ایزدی هستم که درعراق قتل عام می شوند ومن یک فلسطینی آواره هستم و من یک سیاه پوست شکنجه شده در افریقا هستم و بالاخره من یک هندوی هستم که در سرزمین خودم افغانستان اجازه رفتن به مجلس نمایندگان را ندارم، اما عدالت می خواهم.
به باور پدرام، بحث عدالت بالاتر از هر بحثی در جامعه انسانی است، بنا براین ما انسان هستیم و انسانیت جز با عدالت تعریف نمی شود.
او تصریح کرد: درهرجای که حقی زیر پا گذاشته شود و تلف شود پدرام و هر عدالت خواه دیگر به حکم انسانیت در آنجا حضور خواهد داشت و از ٱن حق دفاع خواهد کرد و پروای هیچ نام و ننگی را هم نخواهد داشت.
او در ادامه گفت: جنبش روشنایی هم اکنون در سراسر جهان طنین انداز شده است و ما این جنبش را پاسداری می کنیم و امیدوار هستیم که این جنبش حرکتی شود برای برچیده شدن همه بیدادگری های قومی و اجتماعی در افغانستان.
پدرام اضافه کرد، همدلی با دروغ ایجاد نمی شود بلکه براساس عدالت ایجاد می شود، براین اساس گفتن اینکه ما عدالت و برابری و همدلی میان تمام اقوام افغانستان می خواهیم کافی نیست، بلکه معیار اصلی تطبیق عدالت، صداقت و راستی و پاسخ گویی به مردم است نه شعارهای پوچ و دروغین.
وی علاوه کرد: در حال حاضر دشمنان عدالت و جنبش مردمی، تلاش دارند که تبلیغ و شایعه پراکنی کنند که دستهایی از خارج و افراد از حکومت گذشته گویا پشت این جنبش قرار دارد و تلاش دارند که در این حرکت رنگ قومی بدهند، اما همه این تبلیغات در برابر این عظمت و شکوه مسخره است.
او گفت: من مطمئن هستم که در این جنبش دست هیچ کشوری، جز خود مردم که برای عدالت در صحنه حضور دارند، وجود نداشته است.
آقای پدرام همچنان گفت: اگر من میدانستم که این جنبش از جای و یا سرزمین دیگری هدایت می شود هرگز در این گردهمایی شرکت نمی کردم.
به عقیده پدرام، اکثریت بودن هزاره در هزارجات، با وجود اقوام دیگر، به معنی قومی بودن این خواست نیست، هر آدم عاقل و با سوادی میداند که معیار ملی بودن یک خواست این نیست که چه کسی آن را مطرح کرده است، زیرا یک فرد از اقلیت خاصی نیز می تواند خواستی را مطرح کند که ملی و عمومی و حتی جهانی باشد.
پدرام اظهار داشت: من یک تاجک تبارم، زبان من فارسی است و دینم اسلام، و مذهبم عدالت و داد خواهی و آزادی و مبارزه علیه فرعونها و قارونها است.
وی افزود: ما انسانیم و برای عدالت جمع شده ایم و من یک هزاره، یک پشتون و ترکمن هستم و من یک ایزدی هستم که درعراق قتل عام می شوند ومن یک فلسطینی آواره هستم و من یک سیاه پوست شکنجه شده در افریقا هستم و بالاخره من یک هندوی هستم که در سرزمین خودم افغانستان اجازه رفتن به مجلس نمایندگان را ندارم، اما عدالت می خواهم.
به باور پدرام، بحث عدالت بالاتر از هر بحثی در جامعه انسانی است، بنا براین ما انسان هستیم و انسانیت جز با عدالت تعریف نمی شود.
او تصریح کرد: درهرجای که حقی زیر پا گذاشته شود و تلف شود پدرام و هر عدالت خواه دیگر به حکم انسانیت در آنجا حضور خواهد داشت و از ٱن حق دفاع خواهد کرد و پروای هیچ نام و ننگی را هم نخواهد داشت.
او در ادامه گفت: جنبش روشنایی هم اکنون در سراسر جهان طنین انداز شده است و ما این جنبش را پاسداری می کنیم و امیدوار هستیم که این جنبش حرکتی شود برای برچیده شدن همه بیدادگری های قومی و اجتماعی در افغانستان.
پدرام اضافه کرد، همدلی با دروغ ایجاد نمی شود بلکه براساس عدالت ایجاد می شود، براین اساس گفتن اینکه ما عدالت و برابری و همدلی میان تمام اقوام افغانستان می خواهیم کافی نیست، بلکه معیار اصلی تطبیق عدالت، صداقت و راستی و پاسخ گویی به مردم است نه شعارهای پوچ و دروغین.
