اخیرا شایعه ای در میان اقشار مختلف مهاجرین مبنی بر پذیرش پناهنده از سوی کشور استرالیا پیچیده بود که انترنت کلپ های تهران، مشهد مقدس، اصفهان و شهرهای دیگر بابت ثبت نام فرمی که به نام پناهندگی در این کشور انجام می دادند مبالغ زیادی را از مهاجرین در یافت می کردند.
البته سفارت استرالیا،دفتر کمیساریای عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان، دفتر امور اتباع و مهاجرین این شایعه ها را قویا تکذیب کردند، اما سوالی که در ذهن بیشتر مهاجرین باقی ماند و برای آنها شفاف سازی نشد این بود که اگر این برنامه صحت ندارد پس چرا افرادی از اقوام خودشان به کشور ثالث اعزام شده اند؟ یا اینکه اگر این پروژه ( اسکان مجدد در کشور ثالث) صحت دارد کم و کیف پذیرش چگونه است؟ یا اینکه اولویت با چه خانواده هایی است؟ و... سوالات دیگر که بدون جواب مانده بود.
در همین راستا خبرگزاری آوا، مصاحبه ای را انجام داده با نارسیمها رائو رییس دفتر نمایندگی سازمان ملل در مشهد مقدس.
آوا، جناب رائو همان طور که می دانید شایعات پناهدگی به آسترالیا در یکی دو ماه اخیر خیلی زیاد بوده که این شایعات هم از طرف این نهاد تکذیب شده، اما یک شفاف سازی درست برای مهاجرین صورت نگرفته، بفرمایید برنامه اسکان مجدد یا همان پناهنده شدن به کشور ثالث چگونه است؟
برنامه اسکان مجدد جزء برنامه های دفتر کمیساریای عالی در امور پناهندگان بوده اما نه به این صورت، چند کشور در دنیا است مثل فنلاند، کانادا،آسترالیا و ... که آنها هر ساله یک سهمیه ای را برای پذیرش پناهندگان در سراسر دنیا طبق برنامه های خودشان قائل می شوند و افرادی را که واجد شرایط باشند پذیرش می کنند که هرساله بین 1000 الی 1500 نفر سهمیه کشور جمهوری اسلامی ایران می شود، مثلا در سال 2012 سهمیه کشور ایران 1300 نفر بود البته این تعدادشامل تمامی پناهندگان اعم از افغانی و غیر افغانی می شود اما به دلیل بیشتر بودن مهاجرین افغانی سهمیه ای بیشتری برای آنها تعلق می گیرد.
از این 1300 نفر که سهمیه کشور ایران است اگر این عدد را در قالب خانواده بسنجیم در حدود 60 الی 70 خانواده می توانند از طرح اسکان مجدد در کشور ثالث استفاده کنند.
آوا، اشاره کردید که در حدود 60 الی 70 خانواده در سال از که می توانند به کشور ثالث اعزام شوند، اما یک سوال مهم در اذهان مطرح است که معیار پذیرش این خانواده ها چگونه است؟
معیار پذیرش کمیساریای عالی در امور پناهندگان آسیب پذیر بودن خانواده ها است، اما اینکه می گوییم آسیب پذیر بودن فقط از نظر اقتصادی نیست چون نیم و شایدم بیشتر مهاجرین از این نظر آسیب پذیر هستند بلکه آسیب پذیری از نظر فرهنگی، خانوادگی، حقوقی، اجتماعی و امنیتی را هم شامل می شود که اگر این ها را معیار قرار دهیم بیشتر شامل زنان مهاجری می شود که بدون سرپرست هستند.
شناسائی این خانواده ها با این ویژه گی ها به سه طریق انجام می شود.
1- استفاده از اطلاعاتی که امور اتباع و مهاجرین خراسان در اختیار ما قرار می دهند،2- استفاده از اطلاعاتی که خودمان در اختیار داریم،3- اطلاعاتی که موسسات خیریه در اختیار ما قرار می دهد، با این سه منبع است که خانواده ها شناسائی و به کشور ثالث اعزام می شوند و باید این را تاکید کنم که مراجعه فردی هیچ تاثیری در این روند ندارد بلکه فقط از همین سه روش امکان پذیر است.
آوا، جناب رائو با توجه به کثرت مهاجرین در کشور جمهوری اسلامی ایران و در خواست های زیاد برای اعزام به کشور ثالث ؛ چرا از طرف جامعه بین المللی سهمیه ای بیشتری برای ایران قرار داده نمی شود؟
ما هم این هدف را دنبال می کنیم و کشور های مهاجر پذیر را بیشتر تشویق می کنیم تا سهمیه اسکان مجدد زیاد شود و برای دسترسی به این هدف هم یک گروهی را تشکیل داده ایم با عنوان " گروه تماس" در این جلسات که افراد آن متشکل از چند کشور پناهنده پذیر است ما اوضاع و احوال مهاجرین را به آنها می رسانیم تا سهمیه ای بیشتر بگریم، اما در عین حال باید واقع پذیر باشیم که بعضی از این کشور ها کوچک است و قدرت پذیرش بیشتر را ندارند به طور مثال کشور آسترالیا قرار بوده از کل دنیا 20 هزار نفر را پذیرش کند که هنوز پارلمان این کشور تایید نکرده و اینکه سهمیه کشور ایران چه قدر باشد تایید نشده؛ شاید سهمیه ایران 500 نفر باشد و اگر این رقم را با کل ولایتهای ایران بسنجیم سهم مشهد مقدس در حدود 4 الی 5 خانواده می شود.
بنا بر این باید واقع بین باشیم ولی در عین حال این دولت ها است که تصمیم می
گیرند هر سال چه قدر پناهنده را بپذیرند و البته کمیساریای عالی تمام تلاش خودش را می کند که این سهمیه افزایش یابد.
آوا، در کل وظایف، اهداف و برنامه هایی که کمیساریای عالی در قبال مهاجرین دارد چیست؟
ببیند کمیساریای عالی 50 سال است تاسیس شده، هدف این نهاد کمک به خود پناهنده و همچنین کمک به دولتی بوده که پناهنده را پذیرفته اند، اما این نهاد دو وظیفه مهم را دنبال می کند؛1- در مرحله اول حمایت از پناهنده و اینکه مطمئن شود تمامی امکانات را در اختیار دارد،2- پناهندگی یک شرایط ایده آلی نیست چون هیچکس دوست ندارد که همیشه پناهنده باشد چرا که می خواهد از تمامی حقوق یک شهروند بر خوردار باشد و ما در این راستا چند راهکار را پیگیری می کنیم.
1-بازگشت داوطلبانه پناهنده به کشور خودش، زمانی که یک پناهنده بر می گردد پناهندگیش تمام می شود، البته ما در بازگشت به کشورش و حتی در آغاز زندگی در شهر خودش این شخص را حمایت می کنیم.
2- ادغام در جامعه محلی کشور پناهنده پذیر: این فرد پناهنده این حق بهش داده می شود در جامعه ای که زندگی می کند جذب شود و تابعیت آن کشور را بگیرد و از تمامی حقوق و مزایا بر خوردار شود البته با توجه به قانون کشور پناهنده پذیر.
3- اسکان مجدد: اگر پناهنده ای امکان بازگشت به کشور خودش به هر دلیلی وجود ندارد و در کشور میزبان هم به خاطر آسیب پذیری نمی تواند زندگی کند با شرایط فوق که ذکر شد به کشور ثالث توسط دفتر کمیساریای عالی اعزام می شود و بعد از چند سال سکونت در آن کشور شهروندش محسوب می شود که این بستگی به قانون کشور اعزام شده دارد.
آوا: تشکر
البته سفارت استرالیا،دفتر کمیساریای عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان، دفتر امور اتباع و مهاجرین این شایعه ها را قویا تکذیب کردند، اما سوالی که در ذهن بیشتر مهاجرین باقی ماند و برای آنها شفاف سازی نشد این بود که اگر این برنامه صحت ندارد پس چرا افرادی از اقوام خودشان به کشور ثالث اعزام شده اند؟ یا اینکه اگر این پروژه ( اسکان مجدد در کشور ثالث) صحت دارد کم و کیف پذیرش چگونه است؟ یا اینکه اولویت با چه خانواده هایی است؟ و... سوالات دیگر که بدون جواب مانده بود.
در همین راستا خبرگزاری آوا، مصاحبه ای را انجام داده با نارسیمها رائو رییس دفتر نمایندگی سازمان ملل در مشهد مقدس.
آوا، جناب رائو همان طور که می دانید شایعات پناهدگی به آسترالیا در یکی دو ماه اخیر خیلی زیاد بوده که این شایعات هم از طرف این نهاد تکذیب شده، اما یک شفاف سازی درست برای مهاجرین صورت نگرفته، بفرمایید برنامه اسکان مجدد یا همان پناهنده شدن به کشور ثالث چگونه است؟
برنامه اسکان مجدد جزء برنامه های دفتر کمیساریای عالی در امور پناهندگان بوده اما نه به این صورت، چند کشور در دنیا است مثل فنلاند، کانادا،آسترالیا و ... که آنها هر ساله یک سهمیه ای را برای پذیرش پناهندگان در سراسر دنیا طبق برنامه های خودشان قائل می شوند و افرادی را که واجد شرایط باشند پذیرش می کنند که هرساله بین 1000 الی 1500 نفر سهمیه کشور جمهوری اسلامی ایران می شود، مثلا در سال 2012 سهمیه کشور ایران 1300 نفر بود البته این تعدادشامل تمامی پناهندگان اعم از افغانی و غیر افغانی می شود اما به دلیل بیشتر بودن مهاجرین افغانی سهمیه ای بیشتری برای آنها تعلق می گیرد.
از این 1300 نفر که سهمیه کشور ایران است اگر این عدد را در قالب خانواده بسنجیم در حدود 60 الی 70 خانواده می توانند از طرح اسکان مجدد در کشور ثالث استفاده کنند.
آوا، اشاره کردید که در حدود 60 الی 70 خانواده در سال از که می توانند به کشور ثالث اعزام شوند، اما یک سوال مهم در اذهان مطرح است که معیار پذیرش این خانواده ها چگونه است؟
معیار پذیرش کمیساریای عالی در امور پناهندگان آسیب پذیر بودن خانواده ها است، اما اینکه می گوییم آسیب پذیر بودن فقط از نظر اقتصادی نیست چون نیم و شایدم بیشتر مهاجرین از این نظر آسیب پذیر هستند بلکه آسیب پذیری از نظر فرهنگی، خانوادگی، حقوقی، اجتماعی و امنیتی را هم شامل می شود که اگر این ها را معیار قرار دهیم بیشتر شامل زنان مهاجری می شود که بدون سرپرست هستند.
شناسائی این خانواده ها با این ویژه گی ها به سه طریق انجام می شود.
1- استفاده از اطلاعاتی که امور اتباع و مهاجرین خراسان در اختیار ما قرار می دهند،2- استفاده از اطلاعاتی که خودمان در اختیار داریم،3- اطلاعاتی که موسسات خیریه در اختیار ما قرار می دهد، با این سه منبع است که خانواده ها شناسائی و به کشور ثالث اعزام می شوند و باید این را تاکید کنم که مراجعه فردی هیچ تاثیری در این روند ندارد بلکه فقط از همین سه روش امکان پذیر است.
آوا، جناب رائو با توجه به کثرت مهاجرین در کشور جمهوری اسلامی ایران و در خواست های زیاد برای اعزام به کشور ثالث ؛ چرا از طرف جامعه بین المللی سهمیه ای بیشتری برای ایران قرار داده نمی شود؟
ما هم این هدف را دنبال می کنیم و کشور های مهاجر پذیر را بیشتر تشویق می کنیم تا سهمیه اسکان مجدد زیاد شود و برای دسترسی به این هدف هم یک گروهی را تشکیل داده ایم با عنوان " گروه تماس" در این جلسات که افراد آن متشکل از چند کشور پناهنده پذیر است ما اوضاع و احوال مهاجرین را به آنها می رسانیم تا سهمیه ای بیشتر بگریم، اما در عین حال باید واقع پذیر باشیم که بعضی از این کشور ها کوچک است و قدرت پذیرش بیشتر را ندارند به طور مثال کشور آسترالیا قرار بوده از کل دنیا 20 هزار نفر را پذیرش کند که هنوز پارلمان این کشور تایید نکرده و اینکه سهمیه کشور ایران چه قدر باشد تایید نشده؛ شاید سهمیه ایران 500 نفر باشد و اگر این رقم را با کل ولایتهای ایران بسنجیم سهم مشهد مقدس در حدود 4 الی 5 خانواده می شود.
بنا بر این باید واقع بین باشیم ولی در عین حال این دولت ها است که تصمیم می
گیرند هر سال چه قدر پناهنده را بپذیرند و البته کمیساریای عالی تمام تلاش خودش را می کند که این سهمیه افزایش یابد.
آوا، در کل وظایف، اهداف و برنامه هایی که کمیساریای عالی در قبال مهاجرین دارد چیست؟
ببیند کمیساریای عالی 50 سال است تاسیس شده، هدف این نهاد کمک به خود پناهنده و همچنین کمک به دولتی بوده که پناهنده را پذیرفته اند، اما این نهاد دو وظیفه مهم را دنبال می کند؛1- در مرحله اول حمایت از پناهنده و اینکه مطمئن شود تمامی امکانات را در اختیار دارد،2- پناهندگی یک شرایط ایده آلی نیست چون هیچکس دوست ندارد که همیشه پناهنده باشد چرا که می خواهد از تمامی حقوق یک شهروند بر خوردار باشد و ما در این راستا چند راهکار را پیگیری می کنیم.
1-بازگشت داوطلبانه پناهنده به کشور خودش، زمانی که یک پناهنده بر می گردد پناهندگیش تمام می شود، البته ما در بازگشت به کشورش و حتی در آغاز زندگی در شهر خودش این شخص را حمایت می کنیم.
2- ادغام در جامعه محلی کشور پناهنده پذیر: این فرد پناهنده این حق بهش داده می شود در جامعه ای که زندگی می کند جذب شود و تابعیت آن کشور را بگیرد و از تمامی حقوق و مزایا بر خوردار شود البته با توجه به قانون کشور پناهنده پذیر.
3- اسکان مجدد: اگر پناهنده ای امکان بازگشت به کشور خودش به هر دلیلی وجود ندارد و در کشور میزبان هم به خاطر آسیب پذیری نمی تواند زندگی کند با شرایط فوق که ذکر شد به کشور ثالث توسط دفتر کمیساریای عالی اعزام می شود و بعد از چند سال سکونت در آن کشور شهروندش محسوب می شود که این بستگی به قانون کشور اعزام شده دارد.
آوا: تشکر
منبع : خبرگزاری آوا- مشهد مقدس
