اشرف غنی؛ رئیس جمهور می‌گوید گروه داعش، مسؤولیت حمله مرگبار دیروز در شهر جلال‌آباد را به عهده گرفته است.
تعداد تلفات انفجار انتحاری روز شنبه در جلال‌آباد، به ۳۳ کشته و بیش از ۱۰۰ زخمی رسیده است.
آقای غنی که به ولایت بدخشان سفر کرده بود، درباره این حمله انتحاری گفت:"در حادثه وحشتناک ننگرهار چه کسی ابراز مسؤولیت کرد؟ طالبان ابراز مسؤولت نکرد، داعش ابراز مسؤولیت کرد."
این بمب‌گذاری انتحاری، مرگبارترین حمله‌ای است که داعش تاکنون در افغانستان انجام داده است.
خبرگزاری فرانسه هم گزارش داده فردی که خود را سخنگوی داعش خوانده در تماس با این خبرگزاری مسؤولیت حمله جلال‌آباد را بر عهده گرفته است.
حدو یک ماه پیش دفتر ریاست جمهوری، برای اولین بار حضور داعش را در کشور تایید کرد و گفت افغانستان برای مقابله با این گروه برنامه‌ریزی کرده است.
چند روز بعد هم جنرال عبدالرشید دوستم؛ معاون اول رئیس جمهوری اعلام کرد که نیروهای وابسته به داعش به ولایت‌های شمالی فاریاب، جوزجان، سرپل و بدخشان رسیده‌اند.
اگر چنانچه ادعا شده است حمله خونین و مرگبار دیروز کار داعش باشد، این بدون شک یک آغاز خونین و وحشتناک از فعالیت یک گروه مخوف تروریستی در افغانستان است.
با این حساب، دیگر نه تنها جایی برای انکار این گروه تروریستی باقی نمی ماند؛ بلکه حتی خطر آن نیز دیگر بالقوه نیست؛ بلکه بالفعل است.
اشرف غنی؛ رییس جمهور با تایید این نکته که حمله جلال آباد کار داعش بوده است، ناگزیر است به این مسؤولیت سنگین و خطیرش به عنوان رییس جمهور نیز توجه نشان دهد که راهی سخت و صعب و دشوار برای مبارزه با تروریزم در پیش دارد.
شماری از کارشناسان می گویند که آقای غنی با تأکیدی آشکار بر این نکته که حمله جلال آباد، کار طالبان نه؛ بلکه کار داعش بود، به نوعی تلاش کرد روند صلح جاری خود با طالبان را از معرض این انتقاد جدی نجات دهد که او در اینسوی ماجرا با تروریست های طالبان، سرگرم صلح و مصالحه است و تروریست ها در آنسو، سرگرم کشتار و خون ریزی و آدم کشی و خشونت و ترور اند؛ اما به نظر نمی رسد این برداشت، از اساس، درست و مطابق با واقع باشد.
حتی اگر اشرف غنی، چنین نیتی از این بیان داشته باشد، او بدون تردید، در این خصوص، دچار اشتباه در محاسبه شده است؛ زیرا اول اینکه طالبان و هر گروهی که تروریستی خوانده می شود، پیش از این، جنایت های همسنگ جنایت جلال آباد را مرتکب شده اند و اینکه طالبان، مسؤولیت فاجعه جلال آباد را نپذیرفته، به این معنا نیست که این گروه، نه پیش از این و نه پس از این، اقدام به چنین جنایت های هولناک و تکان دهنده ای نکرده و نخواهد کرد.
به عنوان نمونه، تنها یک هفته قبل از رویداد خونین جلال آباد، طالبان در بدخشان مرتکب جنایتی مشابه علیه نیروهای امنیتی کشور شدند و مسؤولیت آن را هم پذیرفتند. آیا میان خون نیروهای امنیتی و خون مردم عادی، تفاوتی وجود دارد؟
در زمان ریاست جمهوری آقای کرزی، پس از هر رویداد تروریستی منسوب به طالبان، شاهد موضع گیری هایی از جانب ریاست جمهوری بودیم که در آنها آشکارا تلاش می شد، یا اساس انتساب این رویدادهای تروریستی به طالبان زیر سؤال برده شود و یا با تقسیم طالبان به خوب و بد و افغان و پاکستانی و...، از بار مسؤولیت آن گروه در قبال خون های ریخته شده، کاسته شود.
انتظار نمی رود در دوره کنونی نیز به دلیل تلاش های صلح حکومت اشرف غنی با طالبان، بار دیگر شاهد این گونه موضع گیری های توجیه گرانه باشیم.
صرف نظر از این مساله، با رویداد خونین جلال آباد، این توجیه که داعش به معنای واقعی کلمه در افغانستان، جایگاهی ندارد و آنچه به نام داعش، شهرت یافته، صرفا تغییر پرچم گروهی از طالبان سابق است که به دلیل اختلاف دیدگاه با رهبری گروه طالبان، با داعش اعلام وفاداری کرده اند، دیگر نمی تواند قابل توجه و اهمیت باشد؛ زیرا در این توجیه، نوعی نادیده انگاری خطر داعش نهفته است و طی آن، خواسته یا ناخواسته تلاش می شود خطر این گروه نوظهور تروریستی در افغانستان، کمرنگ و غیر جدی، نشان داده شود؛ در حالی که با رویداد خونین تروریستی در جلال آباد، ثابت شد که این انگاره، بی بنیاد است و خطر داعش، جدی و نیازمند تدبیر و مبارزه و استراتژی مقابله جویانه می باشد.
تعداد تلفات انفجار انتحاری روز شنبه در جلال‌آباد، به ۳۳ کشته و بیش از ۱۰۰ زخمی رسیده است.
آقای غنی که به ولایت بدخشان سفر کرده بود، درباره این حمله انتحاری گفت:"در حادثه وحشتناک ننگرهار چه کسی ابراز مسؤولیت کرد؟ طالبان ابراز مسؤولت نکرد، داعش ابراز مسؤولیت کرد."
این بمب‌گذاری انتحاری، مرگبارترین حمله‌ای است که داعش تاکنون در افغانستان انجام داده است.
خبرگزاری فرانسه هم گزارش داده فردی که خود را سخنگوی داعش خوانده در تماس با این خبرگزاری مسؤولیت حمله جلال‌آباد را بر عهده گرفته است.
حدو یک ماه پیش دفتر ریاست جمهوری، برای اولین بار حضور داعش را در کشور تایید کرد و گفت افغانستان برای مقابله با این گروه برنامه‌ریزی کرده است.
چند روز بعد هم جنرال عبدالرشید دوستم؛ معاون اول رئیس جمهوری اعلام کرد که نیروهای وابسته به داعش به ولایت‌های شمالی فاریاب، جوزجان، سرپل و بدخشان رسیده‌اند.
اگر چنانچه ادعا شده است حمله خونین و مرگبار دیروز کار داعش باشد، این بدون شک یک آغاز خونین و وحشتناک از فعالیت یک گروه مخوف تروریستی در افغانستان است.
با این حساب، دیگر نه تنها جایی برای انکار این گروه تروریستی باقی نمی ماند؛ بلکه حتی خطر آن نیز دیگر بالقوه نیست؛ بلکه بالفعل است.
اشرف غنی؛ رییس جمهور با تایید این نکته که حمله جلال آباد کار داعش بوده است، ناگزیر است به این مسؤولیت سنگین و خطیرش به عنوان رییس جمهور نیز توجه نشان دهد که راهی سخت و صعب و دشوار برای مبارزه با تروریزم در پیش دارد.
شماری از کارشناسان می گویند که آقای غنی با تأکیدی آشکار بر این نکته که حمله جلال آباد، کار طالبان نه؛ بلکه کار داعش بود، به نوعی تلاش کرد روند صلح جاری خود با طالبان را از معرض این انتقاد جدی نجات دهد که او در اینسوی ماجرا با تروریست های طالبان، سرگرم صلح و مصالحه است و تروریست ها در آنسو، سرگرم کشتار و خون ریزی و آدم کشی و خشونت و ترور اند؛ اما به نظر نمی رسد این برداشت، از اساس، درست و مطابق با واقع باشد.
حتی اگر اشرف غنی، چنین نیتی از این بیان داشته باشد، او بدون تردید، در این خصوص، دچار اشتباه در محاسبه شده است؛ زیرا اول اینکه طالبان و هر گروهی که تروریستی خوانده می شود، پیش از این، جنایت های همسنگ جنایت جلال آباد را مرتکب شده اند و اینکه طالبان، مسؤولیت فاجعه جلال آباد را نپذیرفته، به این معنا نیست که این گروه، نه پیش از این و نه پس از این، اقدام به چنین جنایت های هولناک و تکان دهنده ای نکرده و نخواهد کرد.
به عنوان نمونه، تنها یک هفته قبل از رویداد خونین جلال آباد، طالبان در بدخشان مرتکب جنایتی مشابه علیه نیروهای امنیتی کشور شدند و مسؤولیت آن را هم پذیرفتند. آیا میان خون نیروهای امنیتی و خون مردم عادی، تفاوتی وجود دارد؟
در زمان ریاست جمهوری آقای کرزی، پس از هر رویداد تروریستی منسوب به طالبان، شاهد موضع گیری هایی از جانب ریاست جمهوری بودیم که در آنها آشکارا تلاش می شد، یا اساس انتساب این رویدادهای تروریستی به طالبان زیر سؤال برده شود و یا با تقسیم طالبان به خوب و بد و افغان و پاکستانی و...، از بار مسؤولیت آن گروه در قبال خون های ریخته شده، کاسته شود.
انتظار نمی رود در دوره کنونی نیز به دلیل تلاش های صلح حکومت اشرف غنی با طالبان، بار دیگر شاهد این گونه موضع گیری های توجیه گرانه باشیم.
صرف نظر از این مساله، با رویداد خونین جلال آباد، این توجیه که داعش به معنای واقعی کلمه در افغانستان، جایگاهی ندارد و آنچه به نام داعش، شهرت یافته، صرفا تغییر پرچم گروهی از طالبان سابق است که به دلیل اختلاف دیدگاه با رهبری گروه طالبان، با داعش اعلام وفاداری کرده اند، دیگر نمی تواند قابل توجه و اهمیت باشد؛ زیرا در این توجیه، نوعی نادیده انگاری خطر داعش نهفته است و طی آن، خواسته یا ناخواسته تلاش می شود خطر این گروه نوظهور تروریستی در افغانستان، کمرنگ و غیر جدی، نشان داده شود؛ در حالی که با رویداد خونین تروریستی در جلال آباد، ثابت شد که این انگاره، بی بنیاد است و خطر داعش، جدی و نیازمند تدبیر و مبارزه و استراتژی مقابله جویانه می باشد.
