پاکستان گفته است که حمله اخیر امریکا به هدفی در خاک پاکستان که منجر به کشته شدن رهبر سابق طالبان شد، روند صلح و مذاکره بین افغانستان و طالبان را تضعیف کرده است.
ملیحه لودهی؛ سفیر پاکستان در سازمان ملل، همزمان تاکید کرد که استفاده امریکا از پهپاد در خاک این کشور "غیرقابل قبول و نقض آشکار حاکمیت پاکستان و همچنین چارتر سازمان ملل و قوانینی بین المللی" است.
او ضمن اشاره به آمادگی پاکستان برای حمایت "خالصانه" از روند صلح افغانستان، هشدار داد که کشورش "نقض حاکمیت و تمامیت ارضی خود را تحمل نمی‌کند."
وی در شورای امنیت سازمان ملل گفت:"آیا جامعه بین المللی در افغانستان به دنبال صلح از طریق مذاکره است یا راه حل نظامی؟"
خانم لودهی علیه آن عده که "خواهان راه حل نظامی" مساله افغانستان هستند، درباره نتایج چنین رفتاری هشدار داد و گفت که آیا "جامعه جهانی آماده است تا به جای صلح در افغانستان بر جنگ در این کشور سرمایه گذاری کند؟"
با این حال، کارشناسان می گویند که قطع یا ادامه حمله های هوایی امریکا در خاک پاکستان، می تواند یک مساله جداگانه در روابط دوجانبه امریکا و پاکستان باشد. روشن است که افغانستان نمی تواند در این باره، از یکی از دوطرف مناقشه، حمایت کند؛ اما وقتی در این حمله ها، رهبران تروریست های فعال در افغانستان، آماج قرار می گیرند و کشته می شوند، افغانستان نیز خواسته یا ناخواسته، در این دعوا، سهیم می شود.
پاکستان باید توضیح دهد که رهبران طالبان افغانستان در خاک آن کشور، چه می کنند؟ آیا این قابل قبول است که طالبان در سطح عالی ترین مقامات، رهبران و فرماندهان، در پاکستان حضور و فعالیت همه جانبه داشته باشند؛ اما دولت اسلام آباد و دستگاه های امنیتی و نظامی آن کشور، اصولا از این امر، بی خبر باشند؟
آیا این قابل قبول است که مردم افغانستان برای ده ها سال، در آتش خشونت های تروریست های خارجی بسوزند و پاکستان همچنان به رهبران تروریزم، پناه بدهد، از آنها حمایت کند و از همکاری های به اصطلاح "خالصانه" از روند صلح و آشتی ملی در افغانستان، امتناع ورزد؟
اینکه نماینده پاکستان در سازمان ملل، اعلام می کند که نقض حاکمیت ملی و تمامیت ارضی آن کشور، برای اسلام آباد قابل قبول نیست و آن را "نقض آشکار چارتر سازمان ملل و قوانینی بین المللی" می داند، ممکن است حق مشروع اسلام آباد باشد؛ اما آیا این نقض حاکمیت ملی و تمامیت ارضی و چارتر سازمان ملل و قوانین بین المللی نیست که پاکستان، از تروریست هایی حمایت و پشتیبانی آشکار می کند که رسما و مستقیما برای براندازی دولت مورد حمایت جامعه بین المللی در افغانستان می جنگند، مردم افغانستان را می کشند، مکاتب را آتش می زنند، شاهراه ها را آماج بمب گذاری های کنار جاده ای قرار می دهند و مسافران و غیر نظامیان بی گناه را می ربایند و بی رحمانه تیرباران شان می کنند؟
آیا این نقض قوانین بین المللی نیست که پاکستان از آن سوی مرز، مناطقی را در داخل خاک افغانستان، آماج موشک های خود قرار می دهد؟
پاکستان باید مشخص کند که در جنگ جاری در افغانستان، دقیقا به دنبال چیست؟ اینکه نماینده پاکستان می گوید که مرگ ملا منصور، روند صلح را تضعیف کرده است، باید توضیح دهد که منظور او دقیقا کدام روند صلح است؛ روند صلحی که همه روزه از مردم بی دفاع افغانستان، قربانی می گیرد؟
پاکستان چه گام مثبت و مؤثری در مسیر صلح افغانستان، برداشته است که اکنون ادعا می کند کشتن رهبران تروریزم بین المللی در خاک آن کشور، صلح در افغانستان را تضعیف کرده است؟
آیا این نوعی تهدید ضمنی نیست که اگر رهبران تروریزم مورد حمایت پاکستان، آماج حمله های امریکا قرار گرفته و کشته شوند، وضعیت جنگ در افغانستان، پیچیده تر می شود؟ چه کسی جز پاکستان و تروریست های دست آموز آی اس آی، وضعیت را پیچیده تر می کند؟
جامعه بین المللی و سازمان ملل متحد هم باید به این پرسش ها پاسخ دهند؛ زیرا افغانستان، به عنوان عضو رسمی این سازمان، حق دارد مورد حمایت سازمان ملل واقع شود.
امریکا و هم پیمانان نظامی افغانستان هم در قبال این وضعیت، مسؤول اند و باید پاکستان را وادار به پذیرش مسؤولیت های خود در تقویت جنگ و حمایت از تروریزم در افغانستان کرده و فشارها را بر اسلام آباد به منظور فاصله گرفتن از تروریزم افزایش دهند. در غیر این صورت، مردم افغانستان، نسبت به صداقت جامعه بین المللی و جبهه ضد تروریزم به رهبری امریکا در افغانستان، از بنیاد تردید خواهند کرد.
ملیحه لودهی؛ سفیر پاکستان در سازمان ملل، همزمان تاکید کرد که استفاده امریکا از پهپاد در خاک این کشور "غیرقابل قبول و نقض آشکار حاکمیت پاکستان و همچنین چارتر سازمان ملل و قوانینی بین المللی" است.
او ضمن اشاره به آمادگی پاکستان برای حمایت "خالصانه" از روند صلح افغانستان، هشدار داد که کشورش "نقض حاکمیت و تمامیت ارضی خود را تحمل نمی‌کند."
وی در شورای امنیت سازمان ملل گفت:"آیا جامعه بین المللی در افغانستان به دنبال صلح از طریق مذاکره است یا راه حل نظامی؟"
خانم لودهی علیه آن عده که "خواهان راه حل نظامی" مساله افغانستان هستند، درباره نتایج چنین رفتاری هشدار داد و گفت که آیا "جامعه جهانی آماده است تا به جای صلح در افغانستان بر جنگ در این کشور سرمایه گذاری کند؟"
با این حال، کارشناسان می گویند که قطع یا ادامه حمله های هوایی امریکا در خاک پاکستان، می تواند یک مساله جداگانه در روابط دوجانبه امریکا و پاکستان باشد. روشن است که افغانستان نمی تواند در این باره، از یکی از دوطرف مناقشه، حمایت کند؛ اما وقتی در این حمله ها، رهبران تروریست های فعال در افغانستان، آماج قرار می گیرند و کشته می شوند، افغانستان نیز خواسته یا ناخواسته، در این دعوا، سهیم می شود.
پاکستان باید توضیح دهد که رهبران طالبان افغانستان در خاک آن کشور، چه می کنند؟ آیا این قابل قبول است که طالبان در سطح عالی ترین مقامات، رهبران و فرماندهان، در پاکستان حضور و فعالیت همه جانبه داشته باشند؛ اما دولت اسلام آباد و دستگاه های امنیتی و نظامی آن کشور، اصولا از این امر، بی خبر باشند؟
آیا این قابل قبول است که مردم افغانستان برای ده ها سال، در آتش خشونت های تروریست های خارجی بسوزند و پاکستان همچنان به رهبران تروریزم، پناه بدهد، از آنها حمایت کند و از همکاری های به اصطلاح "خالصانه" از روند صلح و آشتی ملی در افغانستان، امتناع ورزد؟
اینکه نماینده پاکستان در سازمان ملل، اعلام می کند که نقض حاکمیت ملی و تمامیت ارضی آن کشور، برای اسلام آباد قابل قبول نیست و آن را "نقض آشکار چارتر سازمان ملل و قوانینی بین المللی" می داند، ممکن است حق مشروع اسلام آباد باشد؛ اما آیا این نقض حاکمیت ملی و تمامیت ارضی و چارتر سازمان ملل و قوانین بین المللی نیست که پاکستان، از تروریست هایی حمایت و پشتیبانی آشکار می کند که رسما و مستقیما برای براندازی دولت مورد حمایت جامعه بین المللی در افغانستان می جنگند، مردم افغانستان را می کشند، مکاتب را آتش می زنند، شاهراه ها را آماج بمب گذاری های کنار جاده ای قرار می دهند و مسافران و غیر نظامیان بی گناه را می ربایند و بی رحمانه تیرباران شان می کنند؟
آیا این نقض قوانین بین المللی نیست که پاکستان از آن سوی مرز، مناطقی را در داخل خاک افغانستان، آماج موشک های خود قرار می دهد؟
پاکستان باید مشخص کند که در جنگ جاری در افغانستان، دقیقا به دنبال چیست؟ اینکه نماینده پاکستان می گوید که مرگ ملا منصور، روند صلح را تضعیف کرده است، باید توضیح دهد که منظور او دقیقا کدام روند صلح است؛ روند صلحی که همه روزه از مردم بی دفاع افغانستان، قربانی می گیرد؟
پاکستان چه گام مثبت و مؤثری در مسیر صلح افغانستان، برداشته است که اکنون ادعا می کند کشتن رهبران تروریزم بین المللی در خاک آن کشور، صلح در افغانستان را تضعیف کرده است؟
آیا این نوعی تهدید ضمنی نیست که اگر رهبران تروریزم مورد حمایت پاکستان، آماج حمله های امریکا قرار گرفته و کشته شوند، وضعیت جنگ در افغانستان، پیچیده تر می شود؟ چه کسی جز پاکستان و تروریست های دست آموز آی اس آی، وضعیت را پیچیده تر می کند؟
جامعه بین المللی و سازمان ملل متحد هم باید به این پرسش ها پاسخ دهند؛ زیرا افغانستان، به عنوان عضو رسمی این سازمان، حق دارد مورد حمایت سازمان ملل واقع شود.
امریکا و هم پیمانان نظامی افغانستان هم در قبال این وضعیت، مسؤول اند و باید پاکستان را وادار به پذیرش مسؤولیت های خود در تقویت جنگ و حمایت از تروریزم در افغانستان کرده و فشارها را بر اسلام آباد به منظور فاصله گرفتن از تروریزم افزایش دهند. در غیر این صورت، مردم افغانستان، نسبت به صداقت جامعه بین المللی و جبهه ضد تروریزم به رهبری امریکا در افغانستان، از بنیاد تردید خواهند کرد.
