محققان کانادایی موفق شدند مفهوم بعضی شیوه های آواز خواندن در پرندگان را درک کنند.
بر اساس مطالعات زیست شناسان و جانور شناسان، جانواران معینی از جمله گونه های مختلف از پرندگان گرمسیری در هنگام خواندن آواز به همان اندازه با یکدیگر همخوانی دارند که انسانها دارند. آنها با دقت اصوات موسیقی را هماهنگ، پراکنده و یا همپوشانی کرده و همخوانی کاملی را به وجود می آورند و گاهی آنقدر یکسان می خوانند که صدا به نظر متعلق به یک پرنده می آید.
زیست شناسان نظریات مختلفی را برای توضیح این اجراهای موسیقیایی خیره کننده مطرح کرده اند. با این حال آزمایشهای رفتاری این گونه های همخوان با مشکل مواجه بوده زیرا بعضی از این گونه ها در جنگل های متراکم زندگی کرده و امکان مشاهده رفتاری آنها از نزدیک وجود ندارد.
در جهت تکمیل این تحقیقات، دو محقق کانادایی برای درک مفهوم همخوانی گونه های مختلف در پرندگان توانستند با استفاده از میکروفن موقعیت پرندگان را بر اساس صدای آنها مشخص کرده و در نهایت با تعیین مکان جفت های همخوان و تعیین فاصله آنها در هنگام خواندن، دلیل این هم خوانی ها را مشخص کنند.
این محققان در کاستاریکا به تعقیب یک جفت چکاوک سفید و قرمز به نام چکاوک"Thryothorus" پرداخته و دریافتند که همخوانی زوجها زمانی با همپوشانی مواجه می شود که آنها از یکدیگر به میزان 140 متر فاصله گرفته اند.
این نوع همخوانی نشان می دهد که همخوانان از این راه برای ارتباط برقرار کردن و یافتن یکدیگر سود می جویند. البته این فرایند تنها در زمان جدایی رخ نداده و پرندگان زمانی که در کنار یکدیگر نیز قرار دارند به همخوانی می پردازند.
برای یافتن دلیل این عمل محققان صدای همخوانی دو چکاوک دیگر را به گونه ای شبیه سازی کردند که به چکاوکها حس مورد هجوم قرار گرفتن توسط پرنده های دیگر القا شده و آن را پخش کردند. نتیجه این عمل همخوانی انفجاری دو چکاوک با صدایی بسیار بلندتر از حدی بود که در حالت عادی با یکدیگر می خواندند.
بر اساس گزارش نیوساینتیست، این افزایش شدت صدا نشان داد که این پرندگان از همخوانی نه تنها برای برقراری ارتباط بلکه به عنوان ابزار دفاعی نیز سود می جویند.
بر اساس مطالعات زیست شناسان و جانور شناسان، جانواران معینی از جمله گونه های مختلف از پرندگان گرمسیری در هنگام خواندن آواز به همان اندازه با یکدیگر همخوانی دارند که انسانها دارند. آنها با دقت اصوات موسیقی را هماهنگ، پراکنده و یا همپوشانی کرده و همخوانی کاملی را به وجود می آورند و گاهی آنقدر یکسان می خوانند که صدا به نظر متعلق به یک پرنده می آید.
زیست شناسان نظریات مختلفی را برای توضیح این اجراهای موسیقیایی خیره کننده مطرح کرده اند. با این حال آزمایشهای رفتاری این گونه های همخوان با مشکل مواجه بوده زیرا بعضی از این گونه ها در جنگل های متراکم زندگی کرده و امکان مشاهده رفتاری آنها از نزدیک وجود ندارد.
در جهت تکمیل این تحقیقات، دو محقق کانادایی برای درک مفهوم همخوانی گونه های مختلف در پرندگان توانستند با استفاده از میکروفن موقعیت پرندگان را بر اساس صدای آنها مشخص کرده و در نهایت با تعیین مکان جفت های همخوان و تعیین فاصله آنها در هنگام خواندن، دلیل این هم خوانی ها را مشخص کنند.
این محققان در کاستاریکا به تعقیب یک جفت چکاوک سفید و قرمز به نام چکاوک"Thryothorus" پرداخته و دریافتند که همخوانی زوجها زمانی با همپوشانی مواجه می شود که آنها از یکدیگر به میزان 140 متر فاصله گرفته اند.
این نوع همخوانی نشان می دهد که همخوانان از این راه برای ارتباط برقرار کردن و یافتن یکدیگر سود می جویند. البته این فرایند تنها در زمان جدایی رخ نداده و پرندگان زمانی که در کنار یکدیگر نیز قرار دارند به همخوانی می پردازند.
برای یافتن دلیل این عمل محققان صدای همخوانی دو چکاوک دیگر را به گونه ای شبیه سازی کردند که به چکاوکها حس مورد هجوم قرار گرفتن توسط پرنده های دیگر القا شده و آن را پخش کردند. نتیجه این عمل همخوانی انفجاری دو چکاوک با صدایی بسیار بلندتر از حدی بود که در حالت عادی با یکدیگر می خواندند.
بر اساس گزارش نیوساینتیست، این افزایش شدت صدا نشان داد که این پرندگان از همخوانی نه تنها برای برقراری ارتباط بلکه به عنوان ابزار دفاعی نیز سود می جویند.
