تاریخ انتشار :چهارشنبه ۱۰ سنبله ۱۳۹۵ ساعت ۱۹:۴۷
کد مطلب : 130326
سایه دیورند بر امنیت مرزی و رابطه افغانستان و پاکستان

مقامات پاکستانی اعلام کردند که مرز سپین بولدک - چمن موسوم به "دروازه دوستی" را زمانی بازگشایی می‌ کنند که افغانستان این مرز را به رسمیت بشناسد.

این مقامات گفته اند که بارها کارگران پاکستانی از این نقطه مرزی به جانب پاکستان رد مرز شده اند که ادامه این وضعیت برای اسلام آباد قابل پذیرش نیست.

در همین حال، محمد علی داوری؛ فرمانده پولیس مرزی در جنوب کشور می گوید که پس از چهار نشست پی ‌در پی و تماس‌ های تلفنی مکرر با مقامات مرزی پاکستان، هنوز هم این کشور برای قبول شدن پیش شرط هایش پافشاری می ‌کند.

منطقه مرزی سپین بولدک‌ - چمن زمانی بسته شد که تعدادی از تظاهرکنندگان در این منطقه به نشانه اعتراض به سیاست‌های پاکستان پرچم این کشور را آتش زدند.

همزمان آقای داوری گفته که خواست پاکستان این است که هرروز صبح نیروهای مرزی ارتش دو کشور مراسم رسمی مارش نظامی برگزار کنند و با این اقدام این مرز را به رسمیت بشناسند.

کارشناسان می گویند که این پیش شرط پاکستان نشان می دهد که برای اسلام آباد به رسمیت شناخته شدن مرز دیورند میان دو کشور، اهمیت کم سابقه ای پیدا کرده است و آنها با استفاده از شرایط جاری در افغانستان، در صدد اعمال فشارهای سنگین هستند تا بتوانند این هدف خود را سرانجام بر دولت مسلط بر کابل بقبولانند.

به باور آگاهان، فشارهای وارده از این ناحیه کاملا محسوس است؛ زیرا روزانه هزاران نفر از مسیر مرزی سپین بولدک- چمن به دو کشور همسایه آمد و شد می کنند و مسدود شدن این مرز، موجب سرگردانی و بی سرنوشتی هزارها نفر و بروز نگرانی های وسیع میان خانواده های ساکن دو سوی مرز می شود.

از جانب دیگر، بسته شدن این مرز، همزمان شده است با ضرب الاجل های مکرر و فشارهای سنگین دولت های ملی و محلی پاکستان بر بیش از سه میلیون مهاجر افغانستانی مقیم آن کشور، مبنی بر ترک سریع خاک پاکستان و بازگشت به افغانستان. با این حساب، در شرایطی که این مرز بسته باشد، خانواده های پرشماری در حالی که هیچ جایی برای ماندن در پاکستان ندارند، در آنسوی مرز با افغانستان، سرگشته و بی سرنوشت می مانند.

از طریق این مرز همچنین به ارزش میلیون ها دالر در روز، کالاهای تجاری عبور و مرور می کند و بسته شدن آن، به تاجران دو کشور، زیان های سنگین مالی وارد می کند.

سماجت، اصرار و پافشاری کم سابقه مقام های پاکستانی بر رسمیت بخشیدن به مرز موجود میان دو کشور اما نشانگر آن است که تا زمان پذیرش پیش شرط یادشده، آنها حاضر به بازگشایی مرز مشترک میان دو کشور نیستند. به این ترتیب، مرزی که به «دروازه دوستی» شهرت دارد، با رفتارهای خصومت آمیز اداره اسلام آباد، رسما به «دروازه دشمنی» تبدیل شده است.

گفته می شود پاکستان از اخراج کارگران پاکستانی از طریق این مرز و نیز برگزاری راه پیمایی های ضد پاکستانی در افغانستان، معترض است؛ اما استدلال دولت افغانستان این است که کارگران اخراج شده، دارای مدارک قانونی اقامت در افغانستان نبوده اند و تظاهرات نیز امری خودجوش و مردمی بوده و دولت نه از آن حمایت کرده و نه مسؤولیتی در قبال آن دارد.

به هر حال، با توجه به تنش های مرزی مداوم میان دو کشور، کارشناسان می گویند که سایه دیورند بر روابط دوجانبه افغانستان و پاکستان سنگینی می کند. آنها در این زمینه به رویدادهای مشابه در این زمینه اشاره می کنند و هشدار می دهند که اگر راه حلی منطقی و دایمی برای التیام این زخم چرکین و دیرینه، پیدا نشود، بی تردید، آثار و عوارض سوء آن، سایر منافع حیاتی دو کشور به ویژه افغانستان را تهدید خواهد کرد.

به عقیده تحلیلگران، دست کم بخشی از سیاست های ضد امنیتی پاکستان در افغانستان نیز ناشی از مساله حل نشده مرزی میان دو کشور است و اگر مساله دیورند به صورت رسمی، حل و فصل شود، هم افغانستان فرصت پیدا می کند اقدام به اعمال سیاست های مرزی روشن و قانونمند کند تا به این ترتیب، پاکستان امکان گسیل تروریست به افغانستان را نداشته باشد و هم از اعمال سیاست های زیانباری مانند مسدود کردن مرز توسط پاکستان، در امان خواهد بود.

منطق حاکم بر اصول همسایگی و شراکت های ارضی میان کشورها نیز حکم می کند که خطوط مرزی میان دو کشور، روشن، تعریف شده و رسمی باشد.

با این حساب، کابل باید برای پایان دادن به این معضلات، سریعا مذاکرات دوجانبه را با اسلام آباد زیر نظر یک مرجع بیطرف بین المللی به منظور تعیین سرنوشت خط دیورند آغاز کند و این تنها اقدام متضمن حل دایمی مساله دیورند و کاهش عوارض زیانبار آن است.

https://avapress.com/vdccixqse2bq118.ala2.html
ارسال نظر
نام شما
آدرس ايميل شما