دانگام؛ یک گام و هزاران دام، صد زدن زرگر، یک زدن آهنگر!، بي برنامگي امريکا در امور بازسازي افغانستان، افزایش آمار مهاجران؛ نشان‌دهنده پایین‌بودن امید به زندگی درکشور وملا عمر را بدهید ملا فضل الله را بگیرید، از مهمترین عناوین روزنامه های امروز کابل می باشد.
روزنامه انصاف در شماره امروز خود در مطلبی با عنوان "دانگام؛ یک گام و هزاران دام" نوشت: نیروهای امنیتی افغانستان، عملیات تازه ای را در ولسوالی دانگام ولایت کنر آغاز کرده اند.
اما قیام کننده ها علیه طالبان و همچنین سربازان امنیتی می گویند که بدون پشتیبانی قوای هوایی نمی توانند تروریست های مهاجم را شکست دهند.
این روزنامه تصریح کرد: روز پنجشنبه هفته گذشته، ایوب سالنگی؛ سرپرست وزارت داخله هم به ولایت کنر رفت و به رسانه ها گفت که نیروهای امنیتی پلان هایی را برای عملی شدن درست عملیات دانگام روی دست گرفته اند.
نزدیک به ده روز از درگیری های شدید در ولسوالی دانگام ولایت کنر می گذرد.
گفته می شود بیش از دو هزار تروریست افغان و پاکستانی با حمایت نظامیان پاکستانی در این نبرد شرکت دارند.
گزارش مقام های امنیتی در این خصوص ناامیدکننده است.
روز چهارشنبه، سرپرست ریاست امنیت ملی به مجلس نمایندگان گفت که در دانگام نیرو و تجهیزات کافی وجود نداشته است.
این به باور ناظران نشان می دهد که دولت کماکان خطر تروریزم حتی در نقاط آسیب پذیری مانند دانگام را دست کم گرفته است.
این در حالی است که مقام های امنیتی سعی می کنند، خطر تروریزم در دانگام را کم اهمیت جلوه دهند و به همین دلیل، مستمرا از آغاز عملیات و همچنین پیشرفت ها در شکست تروریست های مهاجم، سخن می گویند؛ اما واقعیت این است که این تنها یک گام برای امنیت دانگام است؛ امنیتی که در مسیر برقراری آن، هزاران دام پهن شده است و عبور از همه آنها، نیازمند یک راهبرد بلندمدت و استراتژیک امنیتی است.
روزنامه ماندگار دیگر روزنامه صبح کابل با ذکر مطلبی تحت عنوان" صد زدن زرگر، یک زدن آهنگر!، به سفر شتا بزده و هیجانیِ راحل شریف رییس ستاد ارتش پاکستان همراه با رییس سازمان آ ی ا س آی به افغانستان، اشاره کرد و نوشت: این سفر آنهم بعد از وقوعِ یک رویداد تروریستی در پاکستان، به منظور دیدار فو قالعاده با رییس جمهور غنی، نشان داد که پاکستانی ها این توانایی را دارند که همۀ برفهای با شانرا یکشبه به بامِ افغانستان بیندازند و افغانستان را در پشت همۀ رویدادهای ناگواری که در پاکستان صورت می گیرد، نشان بدهند.
این روزنامه می افزاید: شدت تأثیرگذاریِ این سفرِ مقامهای نظامی و استخباراتیِ پاکستان به افغانستان، با توجه به خاموشی که افغانستان دارد، به حدیست که می تواند به آسانی از افغانستان یک چهرۀ دیگر به دنیا نشان دهد و پاکستان را به عنوان یک مظلوم به جهانیان بنمایاند.
این حرکتِ پاکستانی ها اگرچه پس از یک رویداد بسیار مدهشِ تروریستی که طی آن حدود یکصدوپنجاه کودک پاکستانی در یک مکتب تحتِ ادارۀ ارتش کشته شدند صورت گرفت؛ اما حرکتی کاملاً فرصت طلبانه و زیرکانه ارزیابی می شود.
آنگونه که گفته می شود، مقامهای پاکستانی به اشرف غنی احمدزی گفته اند که هند و افغانستان درپشت این حمله دست دارند؛ زیرا رهبران طالبانِ پاکستانی بخصوص طراح حملۀ اخیر به پاکستان که ملا فضل الله گفته شده است، در افغانستان حضور دارد
و باید دولت افغانستان آن را به پاکستان تحویل دهد.
اما سوال اینجاست که نیروهای امنیتی افغانستان که تا کنون توانایی کنترول و مراقبتِ کاملِ پایتخت را ندارند و هر روز یکی دو
رویداد خونبار تروریستی در کشور رخ میدهد، چگونه میتوانند طالبان پاکستانی را به کنترولِ خود بگیرند و در برابر پاکستان از آ نها استفاده کنند؟...
از طرف دیگر، سیاستهای عملیِ نهادهای امنیتی کشور در زیر ذره بینِ کشورهای بزرگی که در اینجا حضور دارند، قرار دارد و شکی نیست که هر نوع عمل نهادهای امنیتی افغانستان در بیرون از جغرافیای این کشور، با ممانعتهای بسیاری روبه رو می شود.
روزنامه سخن جدید به بي برنامگي امريکا در امور بازسازي افغانستان اشاره کرده و آورده است: اداره بازرسي ويژه امريکا در امور بازسازي افغانستان گفته است که ايالات متحده امريکا و موسسات بينالمللي، براي زنان افغانستان برنامههاي واضح نداشته اند.
سيگار در گزارش اخيرش، از امريکا و اداره بينالمللي انکشافي اين کشور يعني USAID به خاطر نداشتن برنامههاي مشخص براي زنان در افغانستان شديداً انتقاد کرده است.
به گفتهي سيگار، اداره انکشاف بينالمللي امريکا در مورد کمک مالي ۸۵۰ ميليون دالري که براي حمايت مستقيم و پروژهها براي زنان افغانستان صورت گرفته بود، وضاحت نداده است.
در بخش ديگر اين گزارش آمده است: نشانهي واضح وجود ندارد که ميليونها دالر پول ماليه دهندگان امريکا که توسط نهادهاي امريکايي به خصوص اداره انکشافي بينالمللي اين کشور مصرف شده، چه تغيير و پيشرفتي را در زندگي زنان افغانستان به ميان آورده است.
اين درحالي است که مژگان مصطفوي، سرپرست وزارت امور زنان ميگويد: پيشرفتهاي چشمگيري در عرصهي زنان افغانستان در سيزده سال گذشته صورت گرفته است.
روزنامه جامعه باز در سرمقاله امروز خود در مطلبی با عنوان " افزایش آمار مهاجران؛ نشان‌دهنده پایین‌بودن امید به زندگی درکشور" نوشت: مهاجرت و آوارگی یا از سر اجبارهای محیطیِ چون نبود یا کمبود منابع حیاتی و برای جست‌وجوی محیط‌هایی با منابع بهتری برای زندگی یا علاقه‌مندی به کشف اقلیم‌ها و سرزمین‌هایی تازه با ویژگی‌هایی متفاوت یا جنگ بوده است.
امروزه نیز، شمار بزرگی از جمعیت کشورها را مهاجران تشکیل می‌دهند و این امر، هم در درون جغرافیاهای سیاسی (مهاجرت داخلی) هم به بیرون از آن (مهاجرت بیرونی) رخ میدهد. جمعیت‌ها براثر جنگ، یا جست‌وجوی کار، فرصت‌های تحصیلی و منابع زیستی بهتر و… جابه‌جا می‌شوند.
در کشور ما با توجه به تجربه ویرانگر جنگ، بی‌ثباتی سیاسی پرپیشینه، ضعف مدیریتی، تبعیض نژادی‌ـ‌جنسیتی و… یکی از کشورهایی است که بیشترین شمار مهاجران (داخلی و خارجی) را دارد. این مسأله، با توجه به فقدان ثبات سیاسی و دولت کارآمد، زمینه را برای بحران‌های اجتماعی‌ـ‌هویتی، در نتیجه، فساد و جرم و جنایت در داخل فراهم آورده است.
براساس برآوردها، افغانستان، بیش از ۵ میلیون مهاجر و آواره دارد و بیشتر آنها را نیروهای مستعد، متخصص و دارای سرمایه مادی تشکیل میدهد. این مسأله سبب شده است که کشور از این نیروی کیفی انسانی بی‌بهره بماند.
در دوره پس از بن و شکل‌گیری دولت جدید، امیدواری‌های زیادی پدید آمده بود که این سرمایه ارزشمند به کشور بازگردند؛ اما باتأسف نه‌تنها چنین‌چیزی ممکن نشد؛ که این روند با شدت بیشتری استمرار یافت.
روزنامه آرمان ملی نیز در سرمقاله خود با عنوان "ملا عمر را بدهید ملا فضل الله را بگیرید" نوشت: پس از وقوع حادثه تروریستی در یک مکتب نظامی پشاور پاکستان که منجر به زخمی و کشته شدن تعداد زیادی از دانش آموزان گردید، وضع فوق العاده در آن کشور اعلام گردید و به دستور نخست وزیر پاکستان، رئیس ارتش و رئیس سازمان استخبارات آن کشور (ISI) به کابل آمدند و از رئیس جمهوری کشور ما خواستند که ملا فضل الله را که گویا این حمله تروریستی را سازماندهی کرده و در ولایت کنر به سر می برد به پاکستان تسلیم کند در غیر آن خود شان دست به کار می شوند.
این تقاضا در حالی از حکومت افغانستان صورت می گیرد که نظامیان پاکستانی در تجهیز و سازماندهی گروههای تروریستی زبانزد عام و خاص اند و شهرت بین المللی دارند.
اخیراً فلم مستندی که از طریق تلویزیون جهانی بی بی سی به نشر رسید، ثابت می سازد که پاکستان حامی تروریزم است و سر نخ تمام حملات تروریستی در جهان و منطقه به پاکستان بر می گردد و برخی از اعضای سازمان استخبارات امریکا به صراحت گفتند که پاکستان در امر مبارزه برضد تروریزم صادق نیست و منافقت می کند.
پس از وقوع حادثه در پاکستان و سفر دو مقام ارشد نظامی آن کشور به کابل، پاکستان می خواهد چنین وانمود سازد که مراکز تروریستی در آن کشور موقعیت ندارد و می خواهد با این ترفند افکار بین المللی را از واقعیت منحرف سازد.
اگر ملا فضل الله در کنر وجود داشته باشد، باید نظامیان پاکستانی موافقت کنند که آنها ملا عمر را تسلیم دولت افغانستان می کنند بعد ملا فضل الله تسلیم پاکستان شود.
اما پاکستان تا حال اعتراف نکرده است که به اصطلاح طالبان افغانی را حمایت می کند، باید مقامات افغانستانی محتاط باشند و فریب توطئه های آنها را نخورند و بدون دیدن آب، موزه را از پا نکشند.
به باور ما مقامات افغانستانی، نهاد های جامعه مدنی و رسانه های کشور باید در برابر این شیطنت پاکستان باید خاموشی اختیار نکنند و افکار عامه را در راستای این که پاکستان حامی تروریزم بین المللی است، جهت دهند و این توطئه پاکستان را خنثی سازند.
حملات انتحاری که در این اواخر در کشور ما افزایش یافته است و به اثر این جنایات جان صد ها بیگناه گرفته می شود، کار همین گروه های تروریستی است که از سوی نظامیان پاکستانی حمایت می شوند.
روزنامه انصاف در شماره امروز خود در مطلبی با عنوان "دانگام؛ یک گام و هزاران دام" نوشت: نیروهای امنیتی افغانستان، عملیات تازه ای را در ولسوالی دانگام ولایت کنر آغاز کرده اند.
اما قیام کننده ها علیه طالبان و همچنین سربازان امنیتی می گویند که بدون پشتیبانی قوای هوایی نمی توانند تروریست های مهاجم را شکست دهند.
این روزنامه تصریح کرد: روز پنجشنبه هفته گذشته، ایوب سالنگی؛ سرپرست وزارت داخله هم به ولایت کنر رفت و به رسانه ها گفت که نیروهای امنیتی پلان هایی را برای عملی شدن درست عملیات دانگام روی دست گرفته اند.
نزدیک به ده روز از درگیری های شدید در ولسوالی دانگام ولایت کنر می گذرد.
گفته می شود بیش از دو هزار تروریست افغان و پاکستانی با حمایت نظامیان پاکستانی در این نبرد شرکت دارند.
گزارش مقام های امنیتی در این خصوص ناامیدکننده است.
روز چهارشنبه، سرپرست ریاست امنیت ملی به مجلس نمایندگان گفت که در دانگام نیرو و تجهیزات کافی وجود نداشته است.
این به باور ناظران نشان می دهد که دولت کماکان خطر تروریزم حتی در نقاط آسیب پذیری مانند دانگام را دست کم گرفته است.
این در حالی است که مقام های امنیتی سعی می کنند، خطر تروریزم در دانگام را کم اهمیت جلوه دهند و به همین دلیل، مستمرا از آغاز عملیات و همچنین پیشرفت ها در شکست تروریست های مهاجم، سخن می گویند؛ اما واقعیت این است که این تنها یک گام برای امنیت دانگام است؛ امنیتی که در مسیر برقراری آن، هزاران دام پهن شده است و عبور از همه آنها، نیازمند یک راهبرد بلندمدت و استراتژیک امنیتی است.
روزنامه ماندگار دیگر روزنامه صبح کابل با ذکر مطلبی تحت عنوان" صد زدن زرگر، یک زدن آهنگر!، به سفر شتا بزده و هیجانیِ راحل شریف رییس ستاد ارتش پاکستان همراه با رییس سازمان آ ی ا س آی به افغانستان، اشاره کرد و نوشت: این سفر آنهم بعد از وقوعِ یک رویداد تروریستی در پاکستان، به منظور دیدار فو قالعاده با رییس جمهور غنی، نشان داد که پاکستانی ها این توانایی را دارند که همۀ برفهای با شانرا یکشبه به بامِ افغانستان بیندازند و افغانستان را در پشت همۀ رویدادهای ناگواری که در پاکستان صورت می گیرد، نشان بدهند.
این روزنامه می افزاید: شدت تأثیرگذاریِ این سفرِ مقامهای نظامی و استخباراتیِ پاکستان به افغانستان، با توجه به خاموشی که افغانستان دارد، به حدیست که می تواند به آسانی از افغانستان یک چهرۀ دیگر به دنیا نشان دهد و پاکستان را به عنوان یک مظلوم به جهانیان بنمایاند.
این حرکتِ پاکستانی ها اگرچه پس از یک رویداد بسیار مدهشِ تروریستی که طی آن حدود یکصدوپنجاه کودک پاکستانی در یک مکتب تحتِ ادارۀ ارتش کشته شدند صورت گرفت؛ اما حرکتی کاملاً فرصت طلبانه و زیرکانه ارزیابی می شود.
آنگونه که گفته می شود، مقامهای پاکستانی به اشرف غنی احمدزی گفته اند که هند و افغانستان درپشت این حمله دست دارند؛ زیرا رهبران طالبانِ پاکستانی بخصوص طراح حملۀ اخیر به پاکستان که ملا فضل الله گفته شده است، در افغانستان حضور دارد
و باید دولت افغانستان آن را به پاکستان تحویل دهد.
اما سوال اینجاست که نیروهای امنیتی افغانستان که تا کنون توانایی کنترول و مراقبتِ کاملِ پایتخت را ندارند و هر روز یکی دو
رویداد خونبار تروریستی در کشور رخ میدهد، چگونه میتوانند طالبان پاکستانی را به کنترولِ خود بگیرند و در برابر پاکستان از آ نها استفاده کنند؟...
از طرف دیگر، سیاستهای عملیِ نهادهای امنیتی کشور در زیر ذره بینِ کشورهای بزرگی که در اینجا حضور دارند، قرار دارد و شکی نیست که هر نوع عمل نهادهای امنیتی افغانستان در بیرون از جغرافیای این کشور، با ممانعتهای بسیاری روبه رو می شود.
روزنامه سخن جدید به بي برنامگي امريکا در امور بازسازي افغانستان اشاره کرده و آورده است: اداره بازرسي ويژه امريکا در امور بازسازي افغانستان گفته است که ايالات متحده امريکا و موسسات بينالمللي، براي زنان افغانستان برنامههاي واضح نداشته اند.
سيگار در گزارش اخيرش، از امريکا و اداره بينالمللي انکشافي اين کشور يعني USAID به خاطر نداشتن برنامههاي مشخص براي زنان در افغانستان شديداً انتقاد کرده است.
به گفتهي سيگار، اداره انکشاف بينالمللي امريکا در مورد کمک مالي ۸۵۰ ميليون دالري که براي حمايت مستقيم و پروژهها براي زنان افغانستان صورت گرفته بود، وضاحت نداده است.
در بخش ديگر اين گزارش آمده است: نشانهي واضح وجود ندارد که ميليونها دالر پول ماليه دهندگان امريکا که توسط نهادهاي امريکايي به خصوص اداره انکشافي بينالمللي اين کشور مصرف شده، چه تغيير و پيشرفتي را در زندگي زنان افغانستان به ميان آورده است.
اين درحالي است که مژگان مصطفوي، سرپرست وزارت امور زنان ميگويد: پيشرفتهاي چشمگيري در عرصهي زنان افغانستان در سيزده سال گذشته صورت گرفته است.
روزنامه جامعه باز در سرمقاله امروز خود در مطلبی با عنوان " افزایش آمار مهاجران؛ نشان‌دهنده پایین‌بودن امید به زندگی درکشور" نوشت: مهاجرت و آوارگی یا از سر اجبارهای محیطیِ چون نبود یا کمبود منابع حیاتی و برای جست‌وجوی محیط‌هایی با منابع بهتری برای زندگی یا علاقه‌مندی به کشف اقلیم‌ها و سرزمین‌هایی تازه با ویژگی‌هایی متفاوت یا جنگ بوده است.
امروزه نیز، شمار بزرگی از جمعیت کشورها را مهاجران تشکیل می‌دهند و این امر، هم در درون جغرافیاهای سیاسی (مهاجرت داخلی) هم به بیرون از آن (مهاجرت بیرونی) رخ میدهد. جمعیت‌ها براثر جنگ، یا جست‌وجوی کار، فرصت‌های تحصیلی و منابع زیستی بهتر و… جابه‌جا می‌شوند.
در کشور ما با توجه به تجربه ویرانگر جنگ، بی‌ثباتی سیاسی پرپیشینه، ضعف مدیریتی، تبعیض نژادی‌ـ‌جنسیتی و… یکی از کشورهایی است که بیشترین شمار مهاجران (داخلی و خارجی) را دارد. این مسأله، با توجه به فقدان ثبات سیاسی و دولت کارآمد، زمینه را برای بحران‌های اجتماعی‌ـ‌هویتی، در نتیجه، فساد و جرم و جنایت در داخل فراهم آورده است.
براساس برآوردها، افغانستان، بیش از ۵ میلیون مهاجر و آواره دارد و بیشتر آنها را نیروهای مستعد، متخصص و دارای سرمایه مادی تشکیل میدهد. این مسأله سبب شده است که کشور از این نیروی کیفی انسانی بی‌بهره بماند.
در دوره پس از بن و شکل‌گیری دولت جدید، امیدواری‌های زیادی پدید آمده بود که این سرمایه ارزشمند به کشور بازگردند؛ اما باتأسف نه‌تنها چنین‌چیزی ممکن نشد؛ که این روند با شدت بیشتری استمرار یافت.
روزنامه آرمان ملی نیز در سرمقاله خود با عنوان "ملا عمر را بدهید ملا فضل الله را بگیرید" نوشت: پس از وقوع حادثه تروریستی در یک مکتب نظامی پشاور پاکستان که منجر به زخمی و کشته شدن تعداد زیادی از دانش آموزان گردید، وضع فوق العاده در آن کشور اعلام گردید و به دستور نخست وزیر پاکستان، رئیس ارتش و رئیس سازمان استخبارات آن کشور (ISI) به کابل آمدند و از رئیس جمهوری کشور ما خواستند که ملا فضل الله را که گویا این حمله تروریستی را سازماندهی کرده و در ولایت کنر به سر می برد به پاکستان تسلیم کند در غیر آن خود شان دست به کار می شوند.
این تقاضا در حالی از حکومت افغانستان صورت می گیرد که نظامیان پاکستانی در تجهیز و سازماندهی گروههای تروریستی زبانزد عام و خاص اند و شهرت بین المللی دارند.
اخیراً فلم مستندی که از طریق تلویزیون جهانی بی بی سی به نشر رسید، ثابت می سازد که پاکستان حامی تروریزم است و سر نخ تمام حملات تروریستی در جهان و منطقه به پاکستان بر می گردد و برخی از اعضای سازمان استخبارات امریکا به صراحت گفتند که پاکستان در امر مبارزه برضد تروریزم صادق نیست و منافقت می کند.
پس از وقوع حادثه در پاکستان و سفر دو مقام ارشد نظامی آن کشور به کابل، پاکستان می خواهد چنین وانمود سازد که مراکز تروریستی در آن کشور موقعیت ندارد و می خواهد با این ترفند افکار بین المللی را از واقعیت منحرف سازد.
اگر ملا فضل الله در کنر وجود داشته باشد، باید نظامیان پاکستانی موافقت کنند که آنها ملا عمر را تسلیم دولت افغانستان می کنند بعد ملا فضل الله تسلیم پاکستان شود.
اما پاکستان تا حال اعتراف نکرده است که به اصطلاح طالبان افغانی را حمایت می کند، باید مقامات افغانستانی محتاط باشند و فریب توطئه های آنها را نخورند و بدون دیدن آب، موزه را از پا نکشند.
به باور ما مقامات افغانستانی، نهاد های جامعه مدنی و رسانه های کشور باید در برابر این شیطنت پاکستان باید خاموشی اختیار نکنند و افکار عامه را در راستای این که پاکستان حامی تروریزم بین المللی است، جهت دهند و این توطئه پاکستان را خنثی سازند.
حملات انتحاری که در این اواخر در کشور ما افزایش یافته است و به اثر این جنایات جان صد ها بیگناه گرفته می شود، کار همین گروه های تروریستی است که از سوی نظامیان پاکستانی حمایت می شوند.
