دبیر کل سازمان همکاری های اسلامی برای یک سفر سه روزه به منظور دیدار با مقامات کشور مان روز سه شنبه وارد کابل می شود.
به گزارش خبرگزاری صدای افغان(آوا) به نقل از رادیو پاکستان، دارالانشای سازمان کنفرانس اسلامی در جده با انتشار بیانیه ای گفته است که ایاد امین مدنی؛ دبیر کل سازمان همکاری های اسلامی سه شنبه وارد کابل خواهد شد.
بر اساس این گزارش، وی در دیدار با رئیس جمهور اشرف غنی و رییس اجرایی دولت؛ داکتر عبدالله در مورد افزایش روابط دو جانبه میان کنفرانس اسلامی و افغانستان در عرصه های مختلف گفتگو خواهد کرد.
افغانستان در حالی که از اعضای ناآرام جامعه و جهان اسلام است؛ اما به باور کارشناسان، نقش این کشورها در کمک به این کشور برای مبارزه با چالش هایی که با آن رو به رو است بسیار اندک، کمرنگ و حاشیه ای است.
در سال های گذشته دولت آقای کرزی، در برخی مراحل، سعی کرد با استفاده از نفوذ مراکز و مراجع اسلامی، مشروعیت جنگ جاری علیه حکومت و مردم افغانستان را از نظر اسلام و شریعت اسلامی زیر سؤال ببرد و به این ترتیب، بخشی از نیروهایی را که در برابر دولت و مردم افغانستان در جنگ به سر می بردند مجاب کند که این جنگ، مقدس نیست و مشروعیت دینی ندارد؛ اما این تلاش ها هرگز آن گونه که انتظار می رفت ثمربخش واقع نشد.
برگزاری یک جرگه مشترک از علمای دینی افغانستان و پاکستان، تلاشی در همین راستا هرچند در مقیاسی کوچکتر و محدودتر بود؛ اما این برنامه، به رغم برنامه ریزی های تاکتیکی و لجستیکی، به دلیل امتناع علمای پاکستانی، عملا اتفاق نیفتاد.
گزارش هایی در خصوص احتمال برگزاری جرگه بزرگی با مشارکت علمای طراز اول جهان اسلام در یک نشست صلح برای افغانستان نیز منتشر شد؛ اما تاکنون محقق نشده است.
اینها بخشی از انتظارات و چشمداشت هایی بوده که افغانستان از جهان اسلام داشته؛ اما در عمل پیاده نشده است.
کارشناسان می گویند که نقش سازمان کنفرانس اسلامی در تحقق این ایده ها و انتظارها می توانست بیش از آنچه هست چشمگیر و سازنده باشد؛ اما این سازمان نیز بیشتر در حاشیه این سناریوها قرار داشته و یا نخواسته یا نتوانسته عملا سهم و نقشی در این خصوص ایفا کند.
این در حالی است که علی القاعده، کارکرد سازمان کنفرانس اسلامی، پرداختن به مشکلات و چالش های مبتلابه کشورهای مسلمان و تلاش برای ایجاد همگرایی، وحدت، اتفاق، همسویی و همکاری برای حل این گرفتاری ها است.
سازمان کنفرانس اسلامی می بایست مظهر وحدت، مبشر اتحاد و همدلی و مروج عزت و احترام و قدرت مسلمانان در برابر غیر مسلمانان باشد؛ اما دست کم تاکنون به نظر می رسد این سازمان، حتی نسبت به مشکلات درونی دنیای اسلام نیز بی تفاوت بوده و در قبال آنها هیچ برنامه ای برای برون رفت ارائه نکرده است.
این در حالی است که دولت افغانستان، هم در سال های گذشته و هم در حال حاضر، نقش مهمی برای علما و مراجع دینی در تقبیح و مذمت تروریزم، محکومت افراط گرایی و تبلیغ صلح و سازش و امنیت و همکاری قایل بوده و آخرین بار رییس جمهور غنی، در چارچوب استراتژی پنج ساله اش، تاکید کرد که در نظر دارد، فاصله میان مسجد و ارگ را از میان بردارد و از پتانسیل و نفوذ مراکز دینی و علما در زمینه ایجاد صلح و ثبات در کشور استفاده کند.
بنابراین، وقتی چنین نگاهی در سطح کلان به علما و روحانیون وجود دارد، سازمان کنفرانس اسلامی نیز می تواند چشمداشت های مورد نظر خود را در برابر همکاری برای برقراری صلح و پایان جنگ غیر مشروع جاری در افغانستان با دولتمردان ما در میان بگذارد و در خصوص عملیاتی شدن این چشمداشت ها از سران کابل، قول مساعد بگیرد.
اما وقتی سازمانی به بزرگ کنفرانس اسلامی، عملا در قبال ترور، انفجار، بمب گذاری، عمل قبیح انتحار، کشتار مردم بی گناه، زنان و کودکان و استفاده از نام اسلام و قرآن برای بدنامی اسلام و قرآن از سوی جریان های تکفیری و تروریستی سکوت می کند و هیچ موضعی حتی در حد محکومیت هم نمی گیرد، این عمیقا ناامیدکننده است و کشورهای اسلامی را ناگزیر می سازد برای حل گرفتاری ها و غلبه بر بحران های خود، دست به دامن قدرت های غربی و غیر اسلامی شوند.
به گزارش خبرگزاری صدای افغان(آوا) به نقل از رادیو پاکستان، دارالانشای سازمان کنفرانس اسلامی در جده با انتشار بیانیه ای گفته است که ایاد امین مدنی؛ دبیر کل سازمان همکاری های اسلامی سه شنبه وارد کابل خواهد شد.
بر اساس این گزارش، وی در دیدار با رئیس جمهور اشرف غنی و رییس اجرایی دولت؛ داکتر عبدالله در مورد افزایش روابط دو جانبه میان کنفرانس اسلامی و افغانستان در عرصه های مختلف گفتگو خواهد کرد.
افغانستان در حالی که از اعضای ناآرام جامعه و جهان اسلام است؛ اما به باور کارشناسان، نقش این کشورها در کمک به این کشور برای مبارزه با چالش هایی که با آن رو به رو است بسیار اندک، کمرنگ و حاشیه ای است.
در سال های گذشته دولت آقای کرزی، در برخی مراحل، سعی کرد با استفاده از نفوذ مراکز و مراجع اسلامی، مشروعیت جنگ جاری علیه حکومت و مردم افغانستان را از نظر اسلام و شریعت اسلامی زیر سؤال ببرد و به این ترتیب، بخشی از نیروهایی را که در برابر دولت و مردم افغانستان در جنگ به سر می بردند مجاب کند که این جنگ، مقدس نیست و مشروعیت دینی ندارد؛ اما این تلاش ها هرگز آن گونه که انتظار می رفت ثمربخش واقع نشد.
برگزاری یک جرگه مشترک از علمای دینی افغانستان و پاکستان، تلاشی در همین راستا هرچند در مقیاسی کوچکتر و محدودتر بود؛ اما این برنامه، به رغم برنامه ریزی های تاکتیکی و لجستیکی، به دلیل امتناع علمای پاکستانی، عملا اتفاق نیفتاد.
گزارش هایی در خصوص احتمال برگزاری جرگه بزرگی با مشارکت علمای طراز اول جهان اسلام در یک نشست صلح برای افغانستان نیز منتشر شد؛ اما تاکنون محقق نشده است.
اینها بخشی از انتظارات و چشمداشت هایی بوده که افغانستان از جهان اسلام داشته؛ اما در عمل پیاده نشده است.
کارشناسان می گویند که نقش سازمان کنفرانس اسلامی در تحقق این ایده ها و انتظارها می توانست بیش از آنچه هست چشمگیر و سازنده باشد؛ اما این سازمان نیز بیشتر در حاشیه این سناریوها قرار داشته و یا نخواسته یا نتوانسته عملا سهم و نقشی در این خصوص ایفا کند.
این در حالی است که علی القاعده، کارکرد سازمان کنفرانس اسلامی، پرداختن به مشکلات و چالش های مبتلابه کشورهای مسلمان و تلاش برای ایجاد همگرایی، وحدت، اتفاق، همسویی و همکاری برای حل این گرفتاری ها است.
سازمان کنفرانس اسلامی می بایست مظهر وحدت، مبشر اتحاد و همدلی و مروج عزت و احترام و قدرت مسلمانان در برابر غیر مسلمانان باشد؛ اما دست کم تاکنون به نظر می رسد این سازمان، حتی نسبت به مشکلات درونی دنیای اسلام نیز بی تفاوت بوده و در قبال آنها هیچ برنامه ای برای برون رفت ارائه نکرده است.
این در حالی است که دولت افغانستان، هم در سال های گذشته و هم در حال حاضر، نقش مهمی برای علما و مراجع دینی در تقبیح و مذمت تروریزم، محکومت افراط گرایی و تبلیغ صلح و سازش و امنیت و همکاری قایل بوده و آخرین بار رییس جمهور غنی، در چارچوب استراتژی پنج ساله اش، تاکید کرد که در نظر دارد، فاصله میان مسجد و ارگ را از میان بردارد و از پتانسیل و نفوذ مراکز دینی و علما در زمینه ایجاد صلح و ثبات در کشور استفاده کند.
بنابراین، وقتی چنین نگاهی در سطح کلان به علما و روحانیون وجود دارد، سازمان کنفرانس اسلامی نیز می تواند چشمداشت های مورد نظر خود را در برابر همکاری برای برقراری صلح و پایان جنگ غیر مشروع جاری در افغانستان با دولتمردان ما در میان بگذارد و در خصوص عملیاتی شدن این چشمداشت ها از سران کابل، قول مساعد بگیرد.
اما وقتی سازمانی به بزرگ کنفرانس اسلامی، عملا در قبال ترور، انفجار، بمب گذاری، عمل قبیح انتحار، کشتار مردم بی گناه، زنان و کودکان و استفاده از نام اسلام و قرآن برای بدنامی اسلام و قرآن از سوی جریان های تکفیری و تروریستی سکوت می کند و هیچ موضعی حتی در حد محکومیت هم نمی گیرد، این عمیقا ناامیدکننده است و کشورهای اسلامی را ناگزیر می سازد برای حل گرفتاری ها و غلبه بر بحران های خود، دست به دامن قدرت های غربی و غیر اسلامی شوند.
