حامد کرزی؛ رییس جمهوری پیشین در مصاحبه با تلویزیون طلوع در مورد رابطه‌اش با امریکا و غرب گفت که طرح آنها در جریان مذاکرات متعدد با امریکایی‌ها، باعث دلخوری آنها شده بود.
او گفت که امریکایی‌ها در اواخر ریاست جمهوری‌اش، به او گفتند که اگر موافقتنامه امنیتی را امضا کند، می‌تواند در قدرت باقی بماند؛ اما او این درخواست را رد کرد.
کرزی گفت که امریکا در ۱۳ سال گذشته در مورد افغانستان سیاست دوگانه را دنبال کرده و هیچگاه منابع اصلی تروریزم در آن سوی مرز در پاکستان را هدف اصلی قرار نداده است.
او همچنین مدعی شد که فعالیت داعش در افغانستان از سوی کشورهای خارجی حمایت می‌شود؛ اما حاضر نشد نامی از این کشورها ببرد.
آقای کرزی همچنین گفت که عمر زاخیلوال، شاهد است که بحران کابلبانک را امریکایی‌ها برای "تضعیف نظام ما و بدنام ساختن شخص خودم" ایجاد کردند.
او همچنین تلویحا تایید کرد که انگلیسی‌ها در سال ۲۰۱۳ خواسته بودند تا ریاست قوه قضاییه افغانستان به طالبان سپرده شود.
کارشناسان می گویند که شنیدن این سخنان از زبان حامد کرزی؛ رییس جمهور سابق کشور، هرگز تعجب آور نیست. یکی به این دلیل که او پیشتر نیز سخنان مشابهی را بر زبان رانده و بی محابا بر امریکا و پاکستان تاخته است و دوم به این دلیل که او دیگر رییس جمهوری افغانستان نیست و هر رییس جمهور یا مقامی پس از پایان دوره ریاست اش، حقایقی را بر زبان می راند که متاسفانه دیگر خیلی دیر شده است.
آقای کرزی در زمان ریاست جمهوری اش به ویژه در سال های آخر حکومت داری خود به شدت با امریکا بر سر مسایل زیادی، دچار اختلاف و تنش شد.
او از امضای پیمان امنیتی سر باززد و این امر را موکول به شرایطی کرد که هیچیک از آنها سرانجام توسط امریکا عملی نشد؛ اما او در آن زمان، هرگز از مشکل اصلی موجود در این زمینه، پرده برنداشت و به این ترتیب، آگاهان نسبت به صداقت او با مردم خویش، شک می کنند و می گویند که او ظاهرا چیزی را از مردم پنهان می کرد و هنوز هم نمی خواهد وارد جزئیات ماجرای عدم امضای پیمان امنیتی شود.
اما اینکه او اکنون می گوید که امریکایی ها حتی حاضر بودند در بدل امضای پیمان امنیتی، بقای او در قدرت را تضمین کنند، نشان می دهد که امضای این پیمان برای امریکا از اهمیتی حیاتی برخوردار بوده و اشرف غنی بدون آنکه چیزی در ازای امضای آن به دست آورد، راهبردی ترین منافع امریکا را با یک امضای ساده و سریع پای این سند تاریخی، تامین کرد.
اما به باور کارشناسان، صرف اینکه آقای کرزی از امضای پیمان امنیتی حتی در ازای ابقای خود در قدرت، امتناع کرده و اشرف غنی این پیمان را بدون هیچ قید و شرطی امضا نموده است، دلیل نمی شود که نسبت به خطاهای تاریخی و غیر قابل جبران کرزی، چشم پوشی کنیم.
کرزی نیز به عقیده تحلیلگران در وضعیت به وجود آمده از توسعه تروریزم و ناامنی تا سلطه خارجی و عقب ماندگی کشور، مقصر است و در قبال تاریخ و نسل های آینده مسؤول خواهد بود.
به عنوان نمونه این او بود که پیمان استراتژيک با امریکا را با عبور از موانع قانونی آشکار، امضا کرد. این او بود که لویه جرگه فرمایشی پیمان امنیتی را به نام جرگه مشورتی برگزار کرد؛ اما بعدا به «مشورت» اعتبار حقوقی داد و در واقع، زمینه های امضای این پیمان را تسهیل و فراهم کرد.
آقای کرزی همچنین هم در زمان ریاست جمهوری و هم پس از آن به عنوان کسی که سال ها ریاست جمهوری کشور را بر عهده داشته، حقایقی را در مورد حضور و هدف حضور نیروهای خارجی در کشور، تروریزم و مبارزه با تروریزم، پاکستان، فساد، مواد مخدر و... می دانست و می داند؛ ولی آنها را مدام از مردم پنهان داشته است.
آقای کرزی همچنین از سوی منتقدانش متهم است که در تقویت تقلب و به انحراف کشاندن نتایج انتخابات ریاست جمهوری پارسال و بدنام سازی تاریخی اصل انتخابات و دموکراسی در کشور، نقش بارزی داشته است؛ هرچند او بعدا با اشرف غنی بر سر مسایل زیادی دچار اختلاف شد و اکنون هم به نوعی در برابر او قرار دارد؛ اما کسی نمی تواند نقش او در جریان بدنام انتخابات پارسال و بلایی که بر سرنوشت دموکراسی در کشور آورد را انکار کند.
در خصوص کشورهای حامی داعش و رابطه خاص انگلیس و طالبان و سایر مسایل نیز او بدون شک، حقایق زیادی را می داند؛ ولی همچنان آنها را از مردم کتمان می کند.
بنابراین، به عقیده منتقدان، سخنان اخیر او در مصاحبه با طلوع، پیش از آنکه افشاگری محسوب شود، دفاعیه ای محتاطانه از عملکردهای سؤال برانگیز خود شمرده می شود.
او گفت که امریکایی‌ها در اواخر ریاست جمهوری‌اش، به او گفتند که اگر موافقتنامه امنیتی را امضا کند، می‌تواند در قدرت باقی بماند؛ اما او این درخواست را رد کرد.
کرزی گفت که امریکا در ۱۳ سال گذشته در مورد افغانستان سیاست دوگانه را دنبال کرده و هیچگاه منابع اصلی تروریزم در آن سوی مرز در پاکستان را هدف اصلی قرار نداده است.
او همچنین مدعی شد که فعالیت داعش در افغانستان از سوی کشورهای خارجی حمایت می‌شود؛ اما حاضر نشد نامی از این کشورها ببرد.
آقای کرزی همچنین گفت که عمر زاخیلوال، شاهد است که بحران کابلبانک را امریکایی‌ها برای "تضعیف نظام ما و بدنام ساختن شخص خودم" ایجاد کردند.
او همچنین تلویحا تایید کرد که انگلیسی‌ها در سال ۲۰۱۳ خواسته بودند تا ریاست قوه قضاییه افغانستان به طالبان سپرده شود.
کارشناسان می گویند که شنیدن این سخنان از زبان حامد کرزی؛ رییس جمهور سابق کشور، هرگز تعجب آور نیست. یکی به این دلیل که او پیشتر نیز سخنان مشابهی را بر زبان رانده و بی محابا بر امریکا و پاکستان تاخته است و دوم به این دلیل که او دیگر رییس جمهوری افغانستان نیست و هر رییس جمهور یا مقامی پس از پایان دوره ریاست اش، حقایقی را بر زبان می راند که متاسفانه دیگر خیلی دیر شده است.
آقای کرزی در زمان ریاست جمهوری اش به ویژه در سال های آخر حکومت داری خود به شدت با امریکا بر سر مسایل زیادی، دچار اختلاف و تنش شد.
او از امضای پیمان امنیتی سر باززد و این امر را موکول به شرایطی کرد که هیچیک از آنها سرانجام توسط امریکا عملی نشد؛ اما او در آن زمان، هرگز از مشکل اصلی موجود در این زمینه، پرده برنداشت و به این ترتیب، آگاهان نسبت به صداقت او با مردم خویش، شک می کنند و می گویند که او ظاهرا چیزی را از مردم پنهان می کرد و هنوز هم نمی خواهد وارد جزئیات ماجرای عدم امضای پیمان امنیتی شود.
اما اینکه او اکنون می گوید که امریکایی ها حتی حاضر بودند در بدل امضای پیمان امنیتی، بقای او در قدرت را تضمین کنند، نشان می دهد که امضای این پیمان برای امریکا از اهمیتی حیاتی برخوردار بوده و اشرف غنی بدون آنکه چیزی در ازای امضای آن به دست آورد، راهبردی ترین منافع امریکا را با یک امضای ساده و سریع پای این سند تاریخی، تامین کرد.
اما به باور کارشناسان، صرف اینکه آقای کرزی از امضای پیمان امنیتی حتی در ازای ابقای خود در قدرت، امتناع کرده و اشرف غنی این پیمان را بدون هیچ قید و شرطی امضا نموده است، دلیل نمی شود که نسبت به خطاهای تاریخی و غیر قابل جبران کرزی، چشم پوشی کنیم.
کرزی نیز به عقیده تحلیلگران در وضعیت به وجود آمده از توسعه تروریزم و ناامنی تا سلطه خارجی و عقب ماندگی کشور، مقصر است و در قبال تاریخ و نسل های آینده مسؤول خواهد بود.
به عنوان نمونه این او بود که پیمان استراتژيک با امریکا را با عبور از موانع قانونی آشکار، امضا کرد. این او بود که لویه جرگه فرمایشی پیمان امنیتی را به نام جرگه مشورتی برگزار کرد؛ اما بعدا به «مشورت» اعتبار حقوقی داد و در واقع، زمینه های امضای این پیمان را تسهیل و فراهم کرد.
آقای کرزی همچنین هم در زمان ریاست جمهوری و هم پس از آن به عنوان کسی که سال ها ریاست جمهوری کشور را بر عهده داشته، حقایقی را در مورد حضور و هدف حضور نیروهای خارجی در کشور، تروریزم و مبارزه با تروریزم، پاکستان، فساد، مواد مخدر و... می دانست و می داند؛ ولی آنها را مدام از مردم پنهان داشته است.
آقای کرزی همچنین از سوی منتقدانش متهم است که در تقویت تقلب و به انحراف کشاندن نتایج انتخابات ریاست جمهوری پارسال و بدنام سازی تاریخی اصل انتخابات و دموکراسی در کشور، نقش بارزی داشته است؛ هرچند او بعدا با اشرف غنی بر سر مسایل زیادی دچار اختلاف شد و اکنون هم به نوعی در برابر او قرار دارد؛ اما کسی نمی تواند نقش او در جریان بدنام انتخابات پارسال و بلایی که بر سرنوشت دموکراسی در کشور آورد را انکار کند.
در خصوص کشورهای حامی داعش و رابطه خاص انگلیس و طالبان و سایر مسایل نیز او بدون شک، حقایق زیادی را می داند؛ ولی همچنان آنها را از مردم کتمان می کند.
بنابراین، به عقیده منتقدان، سخنان اخیر او در مصاحبه با طلوع، پیش از آنکه افشاگری محسوب شود، دفاعیه ای محتاطانه از عملکردهای سؤال برانگیز خود شمرده می شود.
