نتیجۀ پژوهش بر روی ۱۶۰ هزار کودک نشان می‌دهد تنبیه بدنی کودکان نه تنها تأثیر مثبتی در تربیت آن‌ها ندارد بلکه منجر به بروز بیماری‌های روحی و رفتار ضد اجتماعی در بزرگسالی آن‌ها می‌شود.
به گزارش خبرگزاری آوا، براساس نتایج یک پژوهش فراتحلیلی که داده‌های آن مربوط به تحقیق بر روی ۱۶۰ هزار کودک در طول ۵۰ سال است، تنبیه بدنی کودکان علاوه بر بیماری‌های روحی، موجب مشکلات شناختی و افزایش پرخاشگری نیز می‌شود.
محققان دانشگاه تگزاس در آستین و دانشگاه میشیگان در امریکا این پژوهش را به صورت مشترک انجام دادند و به ارزیابی تأثیر دراز مدت تنبه بدنی کودکان بر سلامت روانی، مهارت‌های زندگی و رشد آن‌ها پرداختند.
مقصود از تنبیه بدنی در این پژوهش «ضربه زدن به باسن یا اندام کودک با کف دست» است، بررسی‌های این پژوهش نشان می‌دهد که در اثر تنبیه بدنی پدر و مادر، ۱۳ پیامد منفی در کودک ایجاد می‌شود که تا بزرگسالی همراه وی باقی می‌مانند.
خشونت، رفتار ضد اجتماعی، اختلال‌های برونی‌سازی، اختلال‌های درونی‌سازی، مشکلات روحی و روانی، ارتباط منفی با والدین، اختلال در درونی‌سازی ارزش‌های اخلاقی، توانایی‌های شناختی پایین‌تر و کمبود اعتماد به نفس از جمله مواردی هستند که به واسطۀ تنبیه بدنی کودکان، در بزرگسالی آن‌ها بروز پیدا می‌کنند.
براساس نتیجۀ این پژوهش: تنبیه کردن بدنی کودکان برای اصلاح سوءرفتار آن‌ها عملی شایع است،در عین حال همواره بحث دربارۀ آثار و اقتضای آن در جریان بوده است. این پژوهش فراتحلیلی بدین نتیجه رسیده است که نه تنها هیچ مدرکی دال بر تأثیر مثبت تنبیه بدنی بر رفتار کودکان وجود ندارد بلکه این اقدام خطر ابتلاء به ۱۳ اختلال را افزایش می‌دهد.
این مطالعه می‌افزاید: پدر و مادری که از تنبیه بدنی استفاده می‌کنند، کارشناسانی که آن را توصیه می‌کنند و سیاست‌گذارانی که اجازۀ وقوع آن را میدهند باید بدانند که هیچ مدرکی در مورد مفید بودن تنبیه بدنیِ کودکان وجود ندارد و تمام شواهد بیانگر آسیب دیدن کودکان از این موضوع هستند.
شایان ذکر است تحقیقات صندوق کودکان سازمان ملل متحد (یونیسف) نشان می‌دهد که حدود ۸۰ درصد کودکان در سراسر جهان به انواع مختلف تنبیه بدنی می‌شوند.
به گزارش خبرگزاری آوا، براساس نتایج یک پژوهش فراتحلیلی که داده‌های آن مربوط به تحقیق بر روی ۱۶۰ هزار کودک در طول ۵۰ سال است، تنبیه بدنی کودکان علاوه بر بیماری‌های روحی، موجب مشکلات شناختی و افزایش پرخاشگری نیز می‌شود.
محققان دانشگاه تگزاس در آستین و دانشگاه میشیگان در امریکا این پژوهش را به صورت مشترک انجام دادند و به ارزیابی تأثیر دراز مدت تنبه بدنی کودکان بر سلامت روانی، مهارت‌های زندگی و رشد آن‌ها پرداختند.
مقصود از تنبیه بدنی در این پژوهش «ضربه زدن به باسن یا اندام کودک با کف دست» است، بررسی‌های این پژوهش نشان می‌دهد که در اثر تنبیه بدنی پدر و مادر، ۱۳ پیامد منفی در کودک ایجاد می‌شود که تا بزرگسالی همراه وی باقی می‌مانند.
خشونت، رفتار ضد اجتماعی، اختلال‌های برونی‌سازی، اختلال‌های درونی‌سازی، مشکلات روحی و روانی، ارتباط منفی با والدین، اختلال در درونی‌سازی ارزش‌های اخلاقی، توانایی‌های شناختی پایین‌تر و کمبود اعتماد به نفس از جمله مواردی هستند که به واسطۀ تنبیه بدنی کودکان، در بزرگسالی آن‌ها بروز پیدا می‌کنند.
براساس نتیجۀ این پژوهش: تنبیه کردن بدنی کودکان برای اصلاح سوءرفتار آن‌ها عملی شایع است،در عین حال همواره بحث دربارۀ آثار و اقتضای آن در جریان بوده است. این پژوهش فراتحلیلی بدین نتیجه رسیده است که نه تنها هیچ مدرکی دال بر تأثیر مثبت تنبیه بدنی بر رفتار کودکان وجود ندارد بلکه این اقدام خطر ابتلاء به ۱۳ اختلال را افزایش می‌دهد.
این مطالعه می‌افزاید: پدر و مادری که از تنبیه بدنی استفاده می‌کنند، کارشناسانی که آن را توصیه می‌کنند و سیاست‌گذارانی که اجازۀ وقوع آن را میدهند باید بدانند که هیچ مدرکی در مورد مفید بودن تنبیه بدنیِ کودکان وجود ندارد و تمام شواهد بیانگر آسیب دیدن کودکان از این موضوع هستند.
شایان ذکر است تحقیقات صندوق کودکان سازمان ملل متحد (یونیسف) نشان می‌دهد که حدود ۸۰ درصد کودکان در سراسر جهان به انواع مختلف تنبیه بدنی می‌شوند.
