معمولاً شنیده های ما با آنچه دیده و می بینیم فرق می کند. ما به خصوص مسلمانان آنچه از ایالات متحده امریکا می شنویم و دیگران برای ما نقل می کنند، امریکا کشوری است ثروتمند و پیشرفته که نه تنها مردم بومی آن کشور در رفاه و آسایش زندگی می کنند، بلکه حتی کسانی که در آن کشور به عنوان مهاجر و پناهنده هم رفته و پذیرفته شده اند، از زندگی مرفه و توام با آسایشی برخوردارند.
ما یک چنان برداشت و تصوری از کشور ایالات متحده امریکا در ذهن داریم که گمان می کنیم آن سرزمین بهشت روی زمین است و انسان به محض رسیدن به آن سرزمین و داخل شدن به آن بهشت خیالی، سعادتمند شده و دیگر هیچ درد و دغدغه و رنجی، خاطر او را نخواهد آزرد و او همراه با نزدیکان و اطرافیان نزدیک و دورش، غرق در تمول و خوشی و سلامتی های بی حد و انتها روزگار سپری خواهد کرد و هیچ تکدر و ملالی خاطر عاطر او را نخواهد آزرد و از همه مهمتر فقر و تنگدستی برای ابد با او خداحافظی می کند و کپی های بی زبان دالر است که هر صبح و شام به در خانه او آمده و به او سلام می کند!
اما آیا بواقع چنین است و داشتن یک چنین تصویری از کشور امریکا در ذهن های ما درست است؟ آیا در آن کشور همه سرمایه دار و متمول اند و فقر و تنگدستی در کوچه و خیابانهای امریکا در اساس وجود خارجی ندارد؟ این پرسشی است که خانم کریستین لاگارد؛ رئیس صندوق بین المللی پول به آن پاسخ می دهد. رئیس صندوق بین المللی پول درباره افزایش فقر در امریکا هشدار داده و می گوید: فقر در امریکا، چشم انداز اقتصادی این کشور در سال جاری را ضعیف خواهد کرد.
به نقل از پرس تی وی، کریستین لاگارد؛ رئیس صندوق بین المللی پول روز چهارشنبه (۲ سرطان) با انتشار گزارش ارزیابی سالانه خود از وضعیت اقتصادی امریکا گفت : حدودا از هر هفت امریکایی یک نفر در فقر زندگی می کند.
صندوق بین المللی پول همچنین رشد اقتصادی امریکا در سال ۲۰۱۶ را ۲.۲ درصد ارزیابی کرد که درمقایسه با سال گذشته ۰.۲ درصد کاهش را نشان می دهد. رشد سالانه اقتصاد امریکا در سه ماه اول سال جاری ۰.۵ درصد عنوان شده است که این رقم در سه ماهه آخر سال ۲۰۱۵ میلادی ۱.۴ درصد گزارش شده بود.
کریستین لاگارد، اظهار داشت:" فقر نه تنها موجب بروز نگرانی‌های اجتماعی قابل توجهی می شود بلکه مشارکت نیروی کار را تحلیل برده و ظرفیت سرمایه گذاری در بخش آموزش و بهبود حوزه سلامت را متزلزل می‌کند.
ارزیابی ما این است، اگر به این معضل رسیدگی نشود، این چهار نیرو – مشارکت، بهره وری، قطبی شدن و فقر- زیربنای رشد اقتصادی را تحلیل برده و دستاوردهای (بهبود) استاندارد زندگی در امریکا را متوقف می‌کند."
گزارشی که در بدو امر خواب از چشم انسان می گیرد و مو بر بدن او سیخ می کند که این چگونه ممکن است؛ اما با مقداری فکر و اندیشه نسبت به عملکرد اشتباه و غیر مسئولانه دولتمردان این کشور در قبال کشور و مردم امریکا و حیف و میل سرمایه های امریکایی ها در پای سیاست های غلط و دخالت جویانه خود شان در ممالک دیگر دنیا، به دورنمای عمق فاجعه در زندگی آینده مردم امریکا به خوبی و روشنی می توان پی برد.
چنانچه می دانیم امریکا یک کشور پیشرفته صنعتی است که فقط بودجه سالانه بخش نظامی این کشور بالغ به چهارصد میلیارد دالر می رسد و این غیر از مالیات های سنگینی است که دولت امریکا در قبال هر خدمت دولتی ای بر مردم خویش وضع می کند.
حالا سردمداران کاخ سفید در یک سیاست ماجراجویانه و توسعه طلبانه و نیز صد در صد غلط، بیشتر این دالرها را در بیرون از مرزهای امریکا به مصرف می رساند و گزینه هایی چون تک قطبی شدن جهان، ضروری بودن آقایی امریکایی ها بر جهانیان، کمک به دوستان امریکا و مبارزه با تروریزم جهانی و شعارهایی مانند آن، بیشترین مصرف پول امریکایی ها را به خود اختصاص می دهد.
واقعیت این است که دولتمردان کاخ سفید پولهای بی زبان ملت امریکا را که بیشتر به نام مالیات از آنها غارت می کنند، همه و چیزی بیشتر از آن را در پای مقاصد شوم و دخالت جویانه شان در کشورها و ممالک دیگر جهان، حیف و میل می کنند و با همین پولها اوضاع در کشورهای دیگر را بی ثبات و ناامن می کنند و نیز با هزینه کردن این دالرها به تربیت و پرورش گروههای تروریستی در سراسر جهان به خصوص در کشورهایی چون افغانستان، عراق، سوریه، لیبیا و یمن و ...، همراه با سایر دولتهای حامی تروریزم، کمک و تلاش می کنند و به این وسیله برای ملت امریکا، بدخواه و دشمن خریداری می کنند!
به نظر می رسد وقت آن رسیده است تا ملل محبوس در حاکمیت های اشتباه دنیای سرمایه داری همه و به خصوص ملت امریکا، بیش از این به دولتهای فرصت طلب و زیاده خواه و همچنین ظالم و ستمگر خویش، اجازه جولان را ندهند و تا دیر نشده و این انگل های ذهن و زندگی ملل غربی، با سیاست های بیمار و استعماری و استثماری خویش نسبت به انسان غربی و شرقی، نظم و نظام زندگی بشر را نابود نکرده اند، صدای خود را به اعتراض بلند کنند و نگذارند انسان و انسانیت را به مرز تباهی ونابودی مادی و معنوی و روحی و جسمی بکشانند.
ما یک چنان برداشت و تصوری از کشور ایالات متحده امریکا در ذهن داریم که گمان می کنیم آن سرزمین بهشت روی زمین است و انسان به محض رسیدن به آن سرزمین و داخل شدن به آن بهشت خیالی، سعادتمند شده و دیگر هیچ درد و دغدغه و رنجی، خاطر او را نخواهد آزرد و او همراه با نزدیکان و اطرافیان نزدیک و دورش، غرق در تمول و خوشی و سلامتی های بی حد و انتها روزگار سپری خواهد کرد و هیچ تکدر و ملالی خاطر عاطر او را نخواهد آزرد و از همه مهمتر فقر و تنگدستی برای ابد با او خداحافظی می کند و کپی های بی زبان دالر است که هر صبح و شام به در خانه او آمده و به او سلام می کند!
اما آیا بواقع چنین است و داشتن یک چنین تصویری از کشور امریکا در ذهن های ما درست است؟ آیا در آن کشور همه سرمایه دار و متمول اند و فقر و تنگدستی در کوچه و خیابانهای امریکا در اساس وجود خارجی ندارد؟ این پرسشی است که خانم کریستین لاگارد؛ رئیس صندوق بین المللی پول به آن پاسخ می دهد. رئیس صندوق بین المللی پول درباره افزایش فقر در امریکا هشدار داده و می گوید: فقر در امریکا، چشم انداز اقتصادی این کشور در سال جاری را ضعیف خواهد کرد.
به نقل از پرس تی وی، کریستین لاگارد؛ رئیس صندوق بین المللی پول روز چهارشنبه (۲ سرطان) با انتشار گزارش ارزیابی سالانه خود از وضعیت اقتصادی امریکا گفت : حدودا از هر هفت امریکایی یک نفر در فقر زندگی می کند.
صندوق بین المللی پول همچنین رشد اقتصادی امریکا در سال ۲۰۱۶ را ۲.۲ درصد ارزیابی کرد که درمقایسه با سال گذشته ۰.۲ درصد کاهش را نشان می دهد. رشد سالانه اقتصاد امریکا در سه ماه اول سال جاری ۰.۵ درصد عنوان شده است که این رقم در سه ماهه آخر سال ۲۰۱۵ میلادی ۱.۴ درصد گزارش شده بود.
کریستین لاگارد، اظهار داشت:" فقر نه تنها موجب بروز نگرانی‌های اجتماعی قابل توجهی می شود بلکه مشارکت نیروی کار را تحلیل برده و ظرفیت سرمایه گذاری در بخش آموزش و بهبود حوزه سلامت را متزلزل می‌کند.
ارزیابی ما این است، اگر به این معضل رسیدگی نشود، این چهار نیرو – مشارکت، بهره وری، قطبی شدن و فقر- زیربنای رشد اقتصادی را تحلیل برده و دستاوردهای (بهبود) استاندارد زندگی در امریکا را متوقف می‌کند."
گزارشی که در بدو امر خواب از چشم انسان می گیرد و مو بر بدن او سیخ می کند که این چگونه ممکن است؛ اما با مقداری فکر و اندیشه نسبت به عملکرد اشتباه و غیر مسئولانه دولتمردان این کشور در قبال کشور و مردم امریکا و حیف و میل سرمایه های امریکایی ها در پای سیاست های غلط و دخالت جویانه خود شان در ممالک دیگر دنیا، به دورنمای عمق فاجعه در زندگی آینده مردم امریکا به خوبی و روشنی می توان پی برد.
چنانچه می دانیم امریکا یک کشور پیشرفته صنعتی است که فقط بودجه سالانه بخش نظامی این کشور بالغ به چهارصد میلیارد دالر می رسد و این غیر از مالیات های سنگینی است که دولت امریکا در قبال هر خدمت دولتی ای بر مردم خویش وضع می کند.
حالا سردمداران کاخ سفید در یک سیاست ماجراجویانه و توسعه طلبانه و نیز صد در صد غلط، بیشتر این دالرها را در بیرون از مرزهای امریکا به مصرف می رساند و گزینه هایی چون تک قطبی شدن جهان، ضروری بودن آقایی امریکایی ها بر جهانیان، کمک به دوستان امریکا و مبارزه با تروریزم جهانی و شعارهایی مانند آن، بیشترین مصرف پول امریکایی ها را به خود اختصاص می دهد.
واقعیت این است که دولتمردان کاخ سفید پولهای بی زبان ملت امریکا را که بیشتر به نام مالیات از آنها غارت می کنند، همه و چیزی بیشتر از آن را در پای مقاصد شوم و دخالت جویانه شان در کشورها و ممالک دیگر جهان، حیف و میل می کنند و با همین پولها اوضاع در کشورهای دیگر را بی ثبات و ناامن می کنند و نیز با هزینه کردن این دالرها به تربیت و پرورش گروههای تروریستی در سراسر جهان به خصوص در کشورهایی چون افغانستان، عراق، سوریه، لیبیا و یمن و ...، همراه با سایر دولتهای حامی تروریزم، کمک و تلاش می کنند و به این وسیله برای ملت امریکا، بدخواه و دشمن خریداری می کنند!
به نظر می رسد وقت آن رسیده است تا ملل محبوس در حاکمیت های اشتباه دنیای سرمایه داری همه و به خصوص ملت امریکا، بیش از این به دولتهای فرصت طلب و زیاده خواه و همچنین ظالم و ستمگر خویش، اجازه جولان را ندهند و تا دیر نشده و این انگل های ذهن و زندگی ملل غربی، با سیاست های بیمار و استعماری و استثماری خویش نسبت به انسان غربی و شرقی، نظم و نظام زندگی بشر را نابود نکرده اند، صدای خود را به اعتراض بلند کنند و نگذارند انسان و انسانیت را به مرز تباهی ونابودی مادی و معنوی و روحی و جسمی بکشانند.
