سیستم نشرات دیجیتلی افغانستان روز یکشنبه توسط معاون دوم ریاست جمهوری و با حضور وزیر مخابرات و تکنالوژی معلوماتی و شماری از مقام‌های دولتی رسماً آغاز به کار کرد.
به گزارش خبرگزاری آوا، با افتتاح این سیستم، نشرات تلویزیون‌ها از سیستم آنالوگ به سیستم دیجیتل تغییر می کند.
محمد کریم خلیلی؛ معاون دوم ریاست جمهوری که در مراسم افتتاح این سیستم صحبت می‌کرد گفت:"به بهره برداری رسیدن سیستم نشرات دیجیتل، زمینه نشرات باکیفیت، مطمئن و اقتصادی را فراهم می کند."
آقای خلیلی افزود که فعال شدن این سیستم، زمینه گسترش آزادی بیان، آزادی شهروندی و پاسخگویی هرچه بیشتر مسئولین را فراهم خواهد کرد.
آقای خلیلی در زمینه چگونگی این تاثیرات، توضیحی ارائه نکرد و به همین دلیل، از نظر تحلیلگران مسایل رسانه ای، با وجود آنکه این دستاورد در عرصه تکنالوژی دیجیتل، بسیار ارزنده و با توجه به گذشته صنعت رسانه در افغانستان، استثنایی و منحصر به فرد است؛ اما به باور آنها نگرانی ها و آسیب هایی نیز در این زمینه قابل شناسایی است که می بایست به این امور نیز توجه داشت و آن را جدی گرفت.
معاون دوم ریاست جمهوری با اشاره به دستاوردهای کشور در عرصه مخابرات و تکنالوژی معلوماتی گفت که با توجه به دستاورهای اخیر می‌توان مدعی شد که در افغانستان انقلاب اطلاعاتی صورت گرفته است.
انقلاب اطلاعاتی از نظر تئوریسن های عرصه رسانه و وسایل ارتباط جمعی، هم فرصت است و هم تهدید؛ اما با توجه به سخنان معاون دوم ریاست جمهوری و نیز عملکرد دستگاه های مسئول در زمینه های فرهنگی، جنبه های تهدیدآمیز این پیشرفت های به ظاهر خیره کننده و برق آسا، به اندازه کافی مورد توجه قرار نگرفته است.
انقلاب اطلاعاتی در صورتی که به لحاظ فرهنگی و اخلاقی بومی سازی نشود و نتواند بر اساس نیازها، هنجارهای اجتماعی و اصول ارزشی و اخلاقی جوامع، قابل تنظیم باشد، بدون شک، تبعات ویرانگر غیر قابل جبرانی به همراه خواهد داشت.
این همان چیزی است که در زمینه آزادی بیان و دسترسی آزاد به وسایل ارتباط جمعی نیز می توان مطرح کرد. در جامعه ای که باید و نبایدهای اخلاقی و هنجارهای اجتماعی براساس دستورات دینی و سنت های ریشه دار تاریخی و اجتماعی صورت می پذیرد، خط سرخ این آزادی ها باید رعایت این اصول و هنجارها باشد؛ در غیر آن، اعطای یک آزادی یکجانبه، نامحدود، لجام گسیخته و بدون احساس مسئولیت متقابل، به مثابه یک تروریزم فرهنگی عمل خواهد کرد که تاثیرات و تبعات ویرانگر آن، زیربناهای اصلی دین، فرهنگ، اخلاق، ارزش ها و هنجارهای اجتماعی یک جامعه را آماج قرار خواهد داد و منهدم خواهد کرد.
در خصوص کارکردهای مثبت این پیشرفت تازه، گفته می‌شود که سیستم دیجیتلی نسبت به سیستم آنالوگ در کیفیت، خدمات، مصارف و تجهیزات کاربرد بهتری دارد.
در همین رابطه، امیرزی سنگین؛ وزیر مخابرات و تکنالوژی معلوماتی در مراسم گشایش این سیستم گفت که با فعال‌شدن سیستم نشرات دیجیتلی در چگونگی کیفیت نشرات تلویزیون‌ها، تغییرات قابل ملاحظه ای به میان می آید.
آقای سنگین افزود که استفاده از این سیستم در کاهش مصارف شبکه‌های تلویزیونی نیز بسیار مؤثر است.
به گفته او، شبکه های تلویزیونی از مصارف هنگفت سیستم آنالوگ فارغ می شوند و به جای آن، مالکان رسانه ها در تولید و بالا بردن کیفیت برنامه های خود تلاش می کنند.
وزیر مخابرات می‌گوید که سیستم نشرات دیجیتل تا چهار ماه آینده در شش ولایت دیگر فعال می شود و تا ۳ سال دیگر، تمام کشور تحت پوشش خدمات این سیستم قرار می‌گیرد.
آقای سنگین همچنین به دستاوردهای چندساله سکتور مخابرات و تکنالوژی معلوماتی اشاره کرد و گفت که افغانستان در عرصه مخابرات و تکنالوژی در قطار ممالک پیشرفته جهان قرار دارد.
گفته می شود که دو سوم شهروندان کشور یعنی ۲۲ میلیون نفر به خدمات مخابراتی دسترسی دارند و از این میان، یک میلیون نفر نیز عضو شبکه‌های اجتماعی مجازی هستند.
سیستم نشرات دیجیتلی در سال ۲۰۰۶ در کنفرانسی از سوی اتحادیه جهانی مخابرات و تکنالوژی معلوماتی افتتاح شد و از تمامی کشورهای عضو این اتحادیه خواسته شد که پس از این به جای سیستم آنالوگ از این سیستم استفاده کنند.
جلوگیری از ضیاع در فریکونسی، پوشش سراسری و ارتقای کیفیت صدا و تصویر از مزایای فریکانس دیجیتل است.
در حال حاضر، ۳۵ شبکه تلویزیونی در کابل و ۵۴ شبکه تلویزیونی در سایر ولایات کشور فعالیت دارند.
با اینهمه و به رغم خوش بینی های مفرط مسئولان حوزه مخابرات و تکنالوژی معلوماتی، تعدد کمی این شبکه ها و بی توجهی کیفی به آنها، همواره برای ناظران حوزه رسانه و کارشناسان مسایل فرهنگی، نگران کننده بوده است.
آنها در این زمینه نسبت به غلبه تکنالوژی بر فرهنگ و اخلاق اجتماعی هشدار می دهند و می گویند که سیاست های فرهنگی دولت، به اندازه کافی، از اصول ارجمند و شاخص فرهنگ و ارزش های پایدار فرهنگی در افغانستان، پاسداری نمی کند.
به باور آنها، تعدد کمی رسانه های تصویری که غالبا از آن به عنوان یکی از عمده ترین دستاوردها نام برده می شود، به همان اندازه، بی توجهی و سهل انگاری به کیفیت این رسانه ها و آنچه از این مسیر، بر فرهنگ و ارزش های فرهنگی کشور می آید را به دنبال داشته است.
از جانب دیگر، تفاوت های بنیادین رویکرد این رسانه های پرتعداد و آزادی بلامنازع و نامحدود آنها در ارزش گذاری فرهنگی و اعتقادی، امکان اعمال یک آیین نامه مشخص بر همه این شبکه ها را دشوار کرده و در نتیجه، کنترل آنها در مسیر یک سیاست کلان و استراتژیک فرهنگی را عملا با مشکل مواجه کرده است.
ناهماهنگی های راهبردی و تفاوت در تعریف ها و ارزش گذاری های فرهنگی میان رسانه های تصویری به اندازه ای فراوان و چشمگیر است که به عنوان نمونه، شماری از آنها یا اصلا اذان پخش نمی کنند و یا در زمان دقیق پخش اذان، سهل انگاری می کنند.
این تنها یک نمونه کوچک و صوری در زمینه ناهماهنگی و عدم پیروی رسانه ها از یک رویکرد تعریف شده و واحد در حوزه کار فرهنگی و رسانه ای است و نمونه های مهم تر در حوزه های اصلی و جدی دیگر، به مراتب قابل توجه و نیازمند رسیدگی فوری هستند.
با این حساب، در سایه پیشرفت های کمی، نباید از کارکردهای احیانا منفی و ویرانگر این پیشرفت کنترل ناپذیر، غفلت کرد.
به گزارش خبرگزاری آوا، با افتتاح این سیستم، نشرات تلویزیون‌ها از سیستم آنالوگ به سیستم دیجیتل تغییر می کند.
محمد کریم خلیلی؛ معاون دوم ریاست جمهوری که در مراسم افتتاح این سیستم صحبت می‌کرد گفت:"به بهره برداری رسیدن سیستم نشرات دیجیتل، زمینه نشرات باکیفیت، مطمئن و اقتصادی را فراهم می کند."
آقای خلیلی افزود که فعال شدن این سیستم، زمینه گسترش آزادی بیان، آزادی شهروندی و پاسخگویی هرچه بیشتر مسئولین را فراهم خواهد کرد.
آقای خلیلی در زمینه چگونگی این تاثیرات، توضیحی ارائه نکرد و به همین دلیل، از نظر تحلیلگران مسایل رسانه ای، با وجود آنکه این دستاورد در عرصه تکنالوژی دیجیتل، بسیار ارزنده و با توجه به گذشته صنعت رسانه در افغانستان، استثنایی و منحصر به فرد است؛ اما به باور آنها نگرانی ها و آسیب هایی نیز در این زمینه قابل شناسایی است که می بایست به این امور نیز توجه داشت و آن را جدی گرفت.
معاون دوم ریاست جمهوری با اشاره به دستاوردهای کشور در عرصه مخابرات و تکنالوژی معلوماتی گفت که با توجه به دستاورهای اخیر می‌توان مدعی شد که در افغانستان انقلاب اطلاعاتی صورت گرفته است.
انقلاب اطلاعاتی از نظر تئوریسن های عرصه رسانه و وسایل ارتباط جمعی، هم فرصت است و هم تهدید؛ اما با توجه به سخنان معاون دوم ریاست جمهوری و نیز عملکرد دستگاه های مسئول در زمینه های فرهنگی، جنبه های تهدیدآمیز این پیشرفت های به ظاهر خیره کننده و برق آسا، به اندازه کافی مورد توجه قرار نگرفته است.
انقلاب اطلاعاتی در صورتی که به لحاظ فرهنگی و اخلاقی بومی سازی نشود و نتواند بر اساس نیازها، هنجارهای اجتماعی و اصول ارزشی و اخلاقی جوامع، قابل تنظیم باشد، بدون شک، تبعات ویرانگر غیر قابل جبرانی به همراه خواهد داشت.
این همان چیزی است که در زمینه آزادی بیان و دسترسی آزاد به وسایل ارتباط جمعی نیز می توان مطرح کرد. در جامعه ای که باید و نبایدهای اخلاقی و هنجارهای اجتماعی براساس دستورات دینی و سنت های ریشه دار تاریخی و اجتماعی صورت می پذیرد، خط سرخ این آزادی ها باید رعایت این اصول و هنجارها باشد؛ در غیر آن، اعطای یک آزادی یکجانبه، نامحدود، لجام گسیخته و بدون احساس مسئولیت متقابل، به مثابه یک تروریزم فرهنگی عمل خواهد کرد که تاثیرات و تبعات ویرانگر آن، زیربناهای اصلی دین، فرهنگ، اخلاق، ارزش ها و هنجارهای اجتماعی یک جامعه را آماج قرار خواهد داد و منهدم خواهد کرد.
در خصوص کارکردهای مثبت این پیشرفت تازه، گفته می‌شود که سیستم دیجیتلی نسبت به سیستم آنالوگ در کیفیت، خدمات، مصارف و تجهیزات کاربرد بهتری دارد.
در همین رابطه، امیرزی سنگین؛ وزیر مخابرات و تکنالوژی معلوماتی در مراسم گشایش این سیستم گفت که با فعال‌شدن سیستم نشرات دیجیتلی در چگونگی کیفیت نشرات تلویزیون‌ها، تغییرات قابل ملاحظه ای به میان می آید.
آقای سنگین افزود که استفاده از این سیستم در کاهش مصارف شبکه‌های تلویزیونی نیز بسیار مؤثر است.
به گفته او، شبکه های تلویزیونی از مصارف هنگفت سیستم آنالوگ فارغ می شوند و به جای آن، مالکان رسانه ها در تولید و بالا بردن کیفیت برنامه های خود تلاش می کنند.
وزیر مخابرات می‌گوید که سیستم نشرات دیجیتل تا چهار ماه آینده در شش ولایت دیگر فعال می شود و تا ۳ سال دیگر، تمام کشور تحت پوشش خدمات این سیستم قرار می‌گیرد.
آقای سنگین همچنین به دستاوردهای چندساله سکتور مخابرات و تکنالوژی معلوماتی اشاره کرد و گفت که افغانستان در عرصه مخابرات و تکنالوژی در قطار ممالک پیشرفته جهان قرار دارد.
گفته می شود که دو سوم شهروندان کشور یعنی ۲۲ میلیون نفر به خدمات مخابراتی دسترسی دارند و از این میان، یک میلیون نفر نیز عضو شبکه‌های اجتماعی مجازی هستند.
سیستم نشرات دیجیتلی در سال ۲۰۰۶ در کنفرانسی از سوی اتحادیه جهانی مخابرات و تکنالوژی معلوماتی افتتاح شد و از تمامی کشورهای عضو این اتحادیه خواسته شد که پس از این به جای سیستم آنالوگ از این سیستم استفاده کنند.
جلوگیری از ضیاع در فریکونسی، پوشش سراسری و ارتقای کیفیت صدا و تصویر از مزایای فریکانس دیجیتل است.
در حال حاضر، ۳۵ شبکه تلویزیونی در کابل و ۵۴ شبکه تلویزیونی در سایر ولایات کشور فعالیت دارند.
با اینهمه و به رغم خوش بینی های مفرط مسئولان حوزه مخابرات و تکنالوژی معلوماتی، تعدد کمی این شبکه ها و بی توجهی کیفی به آنها، همواره برای ناظران حوزه رسانه و کارشناسان مسایل فرهنگی، نگران کننده بوده است.
آنها در این زمینه نسبت به غلبه تکنالوژی بر فرهنگ و اخلاق اجتماعی هشدار می دهند و می گویند که سیاست های فرهنگی دولت، به اندازه کافی، از اصول ارجمند و شاخص فرهنگ و ارزش های پایدار فرهنگی در افغانستان، پاسداری نمی کند.
به باور آنها، تعدد کمی رسانه های تصویری که غالبا از آن به عنوان یکی از عمده ترین دستاوردها نام برده می شود، به همان اندازه، بی توجهی و سهل انگاری به کیفیت این رسانه ها و آنچه از این مسیر، بر فرهنگ و ارزش های فرهنگی کشور می آید را به دنبال داشته است.
از جانب دیگر، تفاوت های بنیادین رویکرد این رسانه های پرتعداد و آزادی بلامنازع و نامحدود آنها در ارزش گذاری فرهنگی و اعتقادی، امکان اعمال یک آیین نامه مشخص بر همه این شبکه ها را دشوار کرده و در نتیجه، کنترل آنها در مسیر یک سیاست کلان و استراتژیک فرهنگی را عملا با مشکل مواجه کرده است.
ناهماهنگی های راهبردی و تفاوت در تعریف ها و ارزش گذاری های فرهنگی میان رسانه های تصویری به اندازه ای فراوان و چشمگیر است که به عنوان نمونه، شماری از آنها یا اصلا اذان پخش نمی کنند و یا در زمان دقیق پخش اذان، سهل انگاری می کنند.
این تنها یک نمونه کوچک و صوری در زمینه ناهماهنگی و عدم پیروی رسانه ها از یک رویکرد تعریف شده و واحد در حوزه کار فرهنگی و رسانه ای است و نمونه های مهم تر در حوزه های اصلی و جدی دیگر، به مراتب قابل توجه و نیازمند رسیدگی فوری هستند.
با این حساب، در سایه پیشرفت های کمی، نباید از کارکردهای احیانا منفی و ویرانگر این پیشرفت کنترل ناپذیر، غفلت کرد.
