جمعی از فعال مدنی و خانواده های گروگان‌ها برای آزادی ربوده شدگان از چنگ آدم ربایان دست به دعا گشودند و یک همایش دینی-مدنی راه اندازی کردند.
به گزارش خبرگزاری آوا، این خانواده ها عصر امروز (پنجشنبه) سر پل کوته سنگی کابل جمع شدند و ضمن تقبیح حرکات دوگانه دولت با برپایی دعا و نیایش خواهان آزادی اعضای خانواده شان از درگاه الهی شدند.
در حالی این همایش امروز برگزار می شود که ۱۷ روز پیش ۳۱ تن از مسافران هزاره در مسیر هرات- کابل توسط افراد نقاب پوش به گروگان گرفته شدند و به مکان نامعلومی انتقال داده شدند.
این خانواده های طی قطعنامه ای ابراز کردند که حکومت در سیزده سال گذشته نشان داده است که هیچ طرح و برنامه‌ای برای چنین پیشامدها و جنایت های المناک روی دست ندارد و دولت در این مدت، نه تنها نتوانسته کاری انجام دهد، بلکه کاری هم به قصد انجام نداده است.
آنان اظهار کردند رفتارهای ضعیف حکومت و عملکرد پروژه‌ای نهادهای مدنی در طول دوره کنونی به خوبی نشان داده که آنها تنها حاضراند برای رویدادهای خاصی هزینه کنند و در شرایطی که شماری از مسافرین بی‌گناه و بی‌پناه این ملت در چنگ هراس افگنان سنگ دل قرار گرفته، چون از دید دولتی‌ها مربوط به مردم عادی و محروم کشور است و برای نهادهای مدنی هم پروژه ساز نیست، هیچ صدایی در جهت رهایی آنها بلند نشده و هیچ اقدامی انجام نمی‌شود.
در قطعنامه آمده است که بدتر اینکه مقام‌های حکومتی برای توجیه کم‌کاری خود در این زمینه، عملیات صوری را ظاهرا برای سرکوب آدم ربایان و نجات مسافرین ربوده شده راه اندازی کردند و یا آن که تلاش کردند که بگویند عملیاتی را راه اندازی کرده‌اند.
عملیاتی که اگر هم راه اندازی شده باشد، نه تنها کمکی به حال مسافرین گروگان رفته و خانواده‌های چشم به راه آنها نمی‌کند بلکه حتا ممکن است وضعیت را بدتر هم کرده و اکنون گفته می‌شود که آدم ربایان این مسافرین را به جاهای دور از دسترس دولت انتقال داده‌اند.
برگزار کنندگان این همایش دینی- مدنی، نکات ذیل را مورد تاکید قرار دادند و اظهار کردند:
۱- ما افراط گرایی و خشونت طلبی در همه‌ی انواع آن از جمله مذهبی، قومی و نژادی را محکوم می‌کنیم و آن را خلاف تمامی آموزه‌های دینی، انسانی و حقوق بشری می دانیم.
۲- ما اسلام را دین عدالت، صلح و آزادی دانسته و به بند کشیدن و ربودن انسان ها و هراس افگنی را پدیده ضد اسلامی و ضد انسانی می دانیم.
۳- ما عملکرد ضعیف و تبعیض آمیز حکومت‌ها در ۱۳ سال گذشته و بخصوص عملکرد حکومت کنونی در قضیه آدم ربایی زابل را به شدت محکوم نموده و باور داریم که حکومت کنونی نه تنها بر محور منافع ملی شکل نگرفته، بلکه با جابجایی افراد مغرض و متعصب در درون آن، در صدد ترویج قوم‌گرایی افراطی است.
۴- ما سکوت سنگین علما، شوراهای علمایی و مراکز رسمی دینی را نیز قابل تامل می دانیم؛ این مراکز که همواره خود را پرچمدار دفاع از مظلوم و مبارزه با ظلم و بی‌عدالتی قلمداد کرده و در مقابل حوادث ریز و درشت دیگر کشورها ناله سر می‌دهند، در برابر جنایت دلخراش زابل به شکل مرموزی سکوت کرده و کوچکترین واکنشی از خود نشان نداده‌اند. گویا اینکه هیچ جنایتی رخ نداده است. ما با توجه به این مسئله باور داریم که این مراکز نیز در بسیاری از موارد به دنبال پروژه هستند؛ بدین دلیل سکوت سنگین و سرد این دین ابزاران را محکوم نموده و از عالمان جید و دیندار کشور می خواهیم که برای آزادی گروگان ها برنامه های عبادی- معنوی عمومی داشته باشند.
۵- خاموشی سردمداران سیاسی در مقابل جنایت زابل نیز، نشان می‌دهد که آنها هم تنها به فکر منافع شخصی و فردی هستند. ما شعارهای این سردمداران مبنی بر تامین منافع جمعی را تنها در جهت فریب افکار عمومی و در ادامه موج سواری سیاسی و سوء استفاده آنان از احساسات پاک ملت افغانستان دانسته و عملکرد آنها در قبال جنایت زابل را به شدت محکوم می‌کنیم.
۶- جامعه به اصطلاح مدنی که کارهای پروژه‌ای، همواره آنها را وادار به غوغا سالاری کرده و بدنبال این گونه پروژه‌ها فریاد دفاع از حقوق بشر سر می‌دهند، این بار با در پیش گرفتن یک رویکرد شرم آور در مقابل این جنایت ضد انسانی سکوت و خاموشی اختیار کرده‌اند.
۷- با تاسف باید از جامعه جهانی نیز یاد آور شویم؛ این جوامع و بخصوص دفاتر آنها در
کابل که فریادهای حقوق بشری شان همیشه و در همه جا بلند است، این بار هیچ صدایی از این دفاتر شنیده نشد.
ما این خاموشی خفت بار و ذلیلانه را محکوم نموده و از جامعه جهانی می خواهیم که در قبال فعالیت های ضد بشری، چون جنایت گروگانگیری ۳۱ مسافر به اقدام واقعی و اساسی دست یازند.
۸- برگزار کنندگان این همایش دینی- مدنی، ضمن عرض تسلیت به مناسبت حوادث دلخراش طبیعی پنجشیر، بامیان، دایکندی، بدخشان و سایر ولایات و مناطق افغانستان و تقبیح جنایت دلخراش گروگانگیری زابل، سکوت مرگبار نهادها، مراکز و اشخاص فوق الذکر را به شدیدترین الفاظ محکوم می‌کنند.
۹- ما با قطع امید از همه‌ای آدرس‌های پر ادعای مذکور، تنها آزادی و رهایی افراد گروگان گرفته شده را از درگاه خالق منان آرزو می‌کنیم و از همین رو، این روز همایش دینی- مدنی با عنوان «دعا برای آزادی این عزیزان» را برگزار کرده‌ایم.
۱۰- ما نیروهای شجاع امنیتی را جدا از بدنه حکومت متعصب کنونی دانسته و از رشادت و دلیری‌های آنها در جهت تامین امنیت جان و مال مردم خود تقدیر و سپاس‌گذاری می‌کنیم و شهادت تنی چند از این سربازان دلیر را در عملیات زابل برای خانواده های ایشان تسلیت گفته و برای آنان بهشت برین استدعا داریم.
۱۱- ما از برخوردها و رفتارهای فرقه ای به شدت ابراز تنفر نموده و از زحمات مردم و محاسن سفیدان زابل و ولایات همجوار آن تشکر نموده و از آنان تقاضا می کنیم که با توکل به خداوند بزرگ به تلاش های خود در این زمینه ادامه دهند.
به گزارش خبرگزاری آوا، این خانواده ها عصر امروز (پنجشنبه) سر پل کوته سنگی کابل جمع شدند و ضمن تقبیح حرکات دوگانه دولت با برپایی دعا و نیایش خواهان آزادی اعضای خانواده شان از درگاه الهی شدند.
در حالی این همایش امروز برگزار می شود که ۱۷ روز پیش ۳۱ تن از مسافران هزاره در مسیر هرات- کابل توسط افراد نقاب پوش به گروگان گرفته شدند و به مکان نامعلومی انتقال داده شدند.
این خانواده های طی قطعنامه ای ابراز کردند که حکومت در سیزده سال گذشته نشان داده است که هیچ طرح و برنامه‌ای برای چنین پیشامدها و جنایت های المناک روی دست ندارد و دولت در این مدت، نه تنها نتوانسته کاری انجام دهد، بلکه کاری هم به قصد انجام نداده است.
آنان اظهار کردند رفتارهای ضعیف حکومت و عملکرد پروژه‌ای نهادهای مدنی در طول دوره کنونی به خوبی نشان داده که آنها تنها حاضراند برای رویدادهای خاصی هزینه کنند و در شرایطی که شماری از مسافرین بی‌گناه و بی‌پناه این ملت در چنگ هراس افگنان سنگ دل قرار گرفته، چون از دید دولتی‌ها مربوط به مردم عادی و محروم کشور است و برای نهادهای مدنی هم پروژه ساز نیست، هیچ صدایی در جهت رهایی آنها بلند نشده و هیچ اقدامی انجام نمی‌شود.
در قطعنامه آمده است که بدتر اینکه مقام‌های حکومتی برای توجیه کم‌کاری خود در این زمینه، عملیات صوری را ظاهرا برای سرکوب آدم ربایان و نجات مسافرین ربوده شده راه اندازی کردند و یا آن که تلاش کردند که بگویند عملیاتی را راه اندازی کرده‌اند.
عملیاتی که اگر هم راه اندازی شده باشد، نه تنها کمکی به حال مسافرین گروگان رفته و خانواده‌های چشم به راه آنها نمی‌کند بلکه حتا ممکن است وضعیت را بدتر هم کرده و اکنون گفته می‌شود که آدم ربایان این مسافرین را به جاهای دور از دسترس دولت انتقال داده‌اند.
برگزار کنندگان این همایش دینی- مدنی، نکات ذیل را مورد تاکید قرار دادند و اظهار کردند:
۱- ما افراط گرایی و خشونت طلبی در همه‌ی انواع آن از جمله مذهبی، قومی و نژادی را محکوم می‌کنیم و آن را خلاف تمامی آموزه‌های دینی، انسانی و حقوق بشری می دانیم.
۲- ما اسلام را دین عدالت، صلح و آزادی دانسته و به بند کشیدن و ربودن انسان ها و هراس افگنی را پدیده ضد اسلامی و ضد انسانی می دانیم.
۳- ما عملکرد ضعیف و تبعیض آمیز حکومت‌ها در ۱۳ سال گذشته و بخصوص عملکرد حکومت کنونی در قضیه آدم ربایی زابل را به شدت محکوم نموده و باور داریم که حکومت کنونی نه تنها بر محور منافع ملی شکل نگرفته، بلکه با جابجایی افراد مغرض و متعصب در درون آن، در صدد ترویج قوم‌گرایی افراطی است.
۴- ما سکوت سنگین علما، شوراهای علمایی و مراکز رسمی دینی را نیز قابل تامل می دانیم؛ این مراکز که همواره خود را پرچمدار دفاع از مظلوم و مبارزه با ظلم و بی‌عدالتی قلمداد کرده و در مقابل حوادث ریز و درشت دیگر کشورها ناله سر می‌دهند، در برابر جنایت دلخراش زابل به شکل مرموزی سکوت کرده و کوچکترین واکنشی از خود نشان نداده‌اند. گویا اینکه هیچ جنایتی رخ نداده است. ما با توجه به این مسئله باور داریم که این مراکز نیز در بسیاری از موارد به دنبال پروژه هستند؛ بدین دلیل سکوت سنگین و سرد این دین ابزاران را محکوم نموده و از عالمان جید و دیندار کشور می خواهیم که برای آزادی گروگان ها برنامه های عبادی- معنوی عمومی داشته باشند.
۵- خاموشی سردمداران سیاسی در مقابل جنایت زابل نیز، نشان می‌دهد که آنها هم تنها به فکر منافع شخصی و فردی هستند. ما شعارهای این سردمداران مبنی بر تامین منافع جمعی را تنها در جهت فریب افکار عمومی و در ادامه موج سواری سیاسی و سوء استفاده آنان از احساسات پاک ملت افغانستان دانسته و عملکرد آنها در قبال جنایت زابل را به شدت محکوم می‌کنیم.
۶- جامعه به اصطلاح مدنی که کارهای پروژه‌ای، همواره آنها را وادار به غوغا سالاری کرده و بدنبال این گونه پروژه‌ها فریاد دفاع از حقوق بشر سر می‌دهند، این بار با در پیش گرفتن یک رویکرد شرم آور در مقابل این جنایت ضد انسانی سکوت و خاموشی اختیار کرده‌اند.
۷- با تاسف باید از جامعه جهانی نیز یاد آور شویم؛ این جوامع و بخصوص دفاتر آنها در
کابل که فریادهای حقوق بشری شان همیشه و در همه جا بلند است، این بار هیچ صدایی از این دفاتر شنیده نشد.
ما این خاموشی خفت بار و ذلیلانه را محکوم نموده و از جامعه جهانی می خواهیم که در قبال فعالیت های ضد بشری، چون جنایت گروگانگیری ۳۱ مسافر به اقدام واقعی و اساسی دست یازند.
۸- برگزار کنندگان این همایش دینی- مدنی، ضمن عرض تسلیت به مناسبت حوادث دلخراش طبیعی پنجشیر، بامیان، دایکندی، بدخشان و سایر ولایات و مناطق افغانستان و تقبیح جنایت دلخراش گروگانگیری زابل، سکوت مرگبار نهادها، مراکز و اشخاص فوق الذکر را به شدیدترین الفاظ محکوم می‌کنند.
۹- ما با قطع امید از همه‌ای آدرس‌های پر ادعای مذکور، تنها آزادی و رهایی افراد گروگان گرفته شده را از درگاه خالق منان آرزو می‌کنیم و از همین رو، این روز همایش دینی- مدنی با عنوان «دعا برای آزادی این عزیزان» را برگزار کرده‌ایم.
۱۰- ما نیروهای شجاع امنیتی را جدا از بدنه حکومت متعصب کنونی دانسته و از رشادت و دلیری‌های آنها در جهت تامین امنیت جان و مال مردم خود تقدیر و سپاس‌گذاری می‌کنیم و شهادت تنی چند از این سربازان دلیر را در عملیات زابل برای خانواده های ایشان تسلیت گفته و برای آنان بهشت برین استدعا داریم.
۱۱- ما از برخوردها و رفتارهای فرقه ای به شدت ابراز تنفر نموده و از زحمات مردم و محاسن سفیدان زابل و ولایات همجوار آن تشکر نموده و از آنان تقاضا می کنیم که با توکل به خداوند بزرگ به تلاش های خود در این زمینه ادامه دهند.
