در حالی که چند روز از محاصره ۴۰۰ خانواده در ولسوالی مارجه هلمند می گذرد، ولسوال مارجه اطمینان می دهد که به زودی این افراد به کمک نیروهای امنیتی نجات خواهند یافت.
احمد شفیع سوله مل گفت، پس از آنکه نیروهای امنیتی عملیات تصفیه ای را در ولسوالی مارجه به راه انداختند، مخالفین مسلح در محاصره قرار گرفتند و از این افراد به عنوان سپر انسانی استفاده کردند.
او گفت که تلاش ها جریان دارد؛ اما اقدامات در این رابطه محتاطانه پیش برده می شود.
این خانواده ها از سه روز به این طرف در منطقه تریخ ناور ولسوالی مارجه محاصره شده اند.
گفته می شود طالبان در دروازه ورودی منازل این خانواده ها ماین گذاری کرده اند.
عبدالسلام؛ یکی از بزرگان قومی ولسوالی مارجه می گوید که طالبان این افراد را به این دلیل محاصره کرده اند که آنان طالبان را «ضعیف» خوانده بودند.
اما وزارت دفاع موضوع محاصره و گروگان گیری این خانواده ها را رد می کند.
با این حال ناظران می گویند اگر گزارش های دریافتی در این زمینه درست باشد، این امر، خطر تازه ای را علیه غیر نظامیان ایجاد می کند و آن استفاده بی رحمانه از آنها در میدان های نبرد به عنوان سپر انسانی است.
استفاده از غیر نظامیان به عنوان سپر انسانی در میدان های نبرد، بر پایه قوانین بین المللی و حقوق جنگ، جرم محسوب می شود؛ اما طالبان، متاسفانه نه اکنون و نه در سال های گذشته، به هیچیک از قواعد و قوانین بین المللی و حتی حد اقل های نظام حقوقی اسلام در خصوص امنیت و مصونیت غیر نظامیان و اسرا پایبند نبوده اند.
شاید آنها در این خصوص نیز از همان اصلی پیروی می کنند که باری این گروه در زمان حاکمیت شان بر افغانستان در برابر موضع سازمان ملل متحد مبنی بر به رسمیت نشناختن رژیم طالبانی در افغانستان اعلام و تاکید کردند که اگر سازمان ملل رژیم سیاسی آنها را به رسمیت نمی شناسد، آنها نیز سازمان ملل را به رسمیت نمی شناسند!
این در شرایطی است که گزارش های سازمان های بین المللی در زمینه کشتار غیر نظامیان در افغانستان، همچنان طالبان را مسؤول بخش عظیمی از این کشتارها معرفی می کنند؛ اما طالبان، با ذکر این کلیشه بی هزینه که این گزارش ها، از منظر امریکایی ها تهیه شده، یافته ها در این خصوص را مردود می دانند.
به عنوان نمونه، باری این گروه در پاسخ به یکی از گزارش های دفتر نمایندگی سازمان ملل در امور افغانستان در زمینه کشتار غیر نظامیان با صدور اعلامیه ای گفت:"ما هیچگاه آن افرادی را که در اشغال کشور سهیم بوده و در دوائر خطرناک دشمن کار می کنند، افراد ملکی نمی دانیم."
اما حتی بر پایه همین توجیه هم اگر ارزیابی کنیم، صدها خانواده غیر نظامی که اینک در مارجه در دورن خانه های خود، زندانی ماین های طالبان شده اند، چگونه در دوایر خطرناک دشمن کار کرده اند؟!
در هر حال، اقدام به گروگان گیری صدها خانواده غیر نظامی و استفاده از آنها به مثابه سپر انسانی، اقدامی غیر اسلامی و دون شأن انسانی است که تنها از عهده یک گروه دهشت افکن و تروریستی برمی آید.
کارشناسان می گویند که این اقدام تروریست ها، احتمالا نشانگر آن است که آنها در برابر عملیات نظامی نیروهای مسلح کشور در ولسوالی های ناامن هلمند از جمله ولسوالی مارجه، عملا شکست خورده و به دلیل آنکه توان هرگونه مقاومت مسلحانه در برابر نیروهای امنیتی را از دست داده اند، به ناگزیر متوسل به شیوه های ناجوانمردانه ای مانند به گروگان گرفتن خانواده های بی گناه شده اند؛ تا به این ترتیب میزان آسیب پذیری خود در برابر حملات نیروهای امنیتی در پناه سپر انسانی غیر نظامیان را کاهش دهند و از سوی دیگر، مانع از پیشروی نیروهای امنیتی گردند.
اما به رغم ماهیت ناجوانمردانه و غیر انسانی این عمل، این چیزی از مسؤولیت های سنگین دولت و نیروهای امنیتی کم نمی کند. نیروهای امنیتی بدون شک، به منظور رفاه و بهبود حال مردم و غیر نظامیان، دست به راه اندازی عملیات بزرگ ذوالفقار زده اند؛ بنابراین، اگر این امر به مثابه هدف، در چشم انداز آنها قرار دارد، حفاظت از سلامت و مصونیت جانی صدها خانواده تحت محاصره و گروگان تروریست ها نیز می بایست جزو اولویت های راهبردی این نیروها در ادامه نبرد بزرگ ذوالفقار باشد.
احمد شفیع سوله مل گفت، پس از آنکه نیروهای امنیتی عملیات تصفیه ای را در ولسوالی مارجه به راه انداختند، مخالفین مسلح در محاصره قرار گرفتند و از این افراد به عنوان سپر انسانی استفاده کردند.
او گفت که تلاش ها جریان دارد؛ اما اقدامات در این رابطه محتاطانه پیش برده می شود.
این خانواده ها از سه روز به این طرف در منطقه تریخ ناور ولسوالی مارجه محاصره شده اند.
گفته می شود طالبان در دروازه ورودی منازل این خانواده ها ماین گذاری کرده اند.
عبدالسلام؛ یکی از بزرگان قومی ولسوالی مارجه می گوید که طالبان این افراد را به این دلیل محاصره کرده اند که آنان طالبان را «ضعیف» خوانده بودند.
اما وزارت دفاع موضوع محاصره و گروگان گیری این خانواده ها را رد می کند.
با این حال ناظران می گویند اگر گزارش های دریافتی در این زمینه درست باشد، این امر، خطر تازه ای را علیه غیر نظامیان ایجاد می کند و آن استفاده بی رحمانه از آنها در میدان های نبرد به عنوان سپر انسانی است.
استفاده از غیر نظامیان به عنوان سپر انسانی در میدان های نبرد، بر پایه قوانین بین المللی و حقوق جنگ، جرم محسوب می شود؛ اما طالبان، متاسفانه نه اکنون و نه در سال های گذشته، به هیچیک از قواعد و قوانین بین المللی و حتی حد اقل های نظام حقوقی اسلام در خصوص امنیت و مصونیت غیر نظامیان و اسرا پایبند نبوده اند.
شاید آنها در این خصوص نیز از همان اصلی پیروی می کنند که باری این گروه در زمان حاکمیت شان بر افغانستان در برابر موضع سازمان ملل متحد مبنی بر به رسمیت نشناختن رژیم طالبانی در افغانستان اعلام و تاکید کردند که اگر سازمان ملل رژیم سیاسی آنها را به رسمیت نمی شناسد، آنها نیز سازمان ملل را به رسمیت نمی شناسند!
این در شرایطی است که گزارش های سازمان های بین المللی در زمینه کشتار غیر نظامیان در افغانستان، همچنان طالبان را مسؤول بخش عظیمی از این کشتارها معرفی می کنند؛ اما طالبان، با ذکر این کلیشه بی هزینه که این گزارش ها، از منظر امریکایی ها تهیه شده، یافته ها در این خصوص را مردود می دانند.
به عنوان نمونه، باری این گروه در پاسخ به یکی از گزارش های دفتر نمایندگی سازمان ملل در امور افغانستان در زمینه کشتار غیر نظامیان با صدور اعلامیه ای گفت:"ما هیچگاه آن افرادی را که در اشغال کشور سهیم بوده و در دوائر خطرناک دشمن کار می کنند، افراد ملکی نمی دانیم."
اما حتی بر پایه همین توجیه هم اگر ارزیابی کنیم، صدها خانواده غیر نظامی که اینک در مارجه در دورن خانه های خود، زندانی ماین های طالبان شده اند، چگونه در دوایر خطرناک دشمن کار کرده اند؟!
در هر حال، اقدام به گروگان گیری صدها خانواده غیر نظامی و استفاده از آنها به مثابه سپر انسانی، اقدامی غیر اسلامی و دون شأن انسانی است که تنها از عهده یک گروه دهشت افکن و تروریستی برمی آید.
کارشناسان می گویند که این اقدام تروریست ها، احتمالا نشانگر آن است که آنها در برابر عملیات نظامی نیروهای مسلح کشور در ولسوالی های ناامن هلمند از جمله ولسوالی مارجه، عملا شکست خورده و به دلیل آنکه توان هرگونه مقاومت مسلحانه در برابر نیروهای امنیتی را از دست داده اند، به ناگزیر متوسل به شیوه های ناجوانمردانه ای مانند به گروگان گرفتن خانواده های بی گناه شده اند؛ تا به این ترتیب میزان آسیب پذیری خود در برابر حملات نیروهای امنیتی در پناه سپر انسانی غیر نظامیان را کاهش دهند و از سوی دیگر، مانع از پیشروی نیروهای امنیتی گردند.
اما به رغم ماهیت ناجوانمردانه و غیر انسانی این عمل، این چیزی از مسؤولیت های سنگین دولت و نیروهای امنیتی کم نمی کند. نیروهای امنیتی بدون شک، به منظور رفاه و بهبود حال مردم و غیر نظامیان، دست به راه اندازی عملیات بزرگ ذوالفقار زده اند؛ بنابراین، اگر این امر به مثابه هدف، در چشم انداز آنها قرار دارد، حفاظت از سلامت و مصونیت جانی صدها خانواده تحت محاصره و گروگان تروریست ها نیز می بایست جزو اولویت های راهبردی این نیروها در ادامه نبرد بزرگ ذوالفقار باشد.
منبع : خبرگزاری صدای افغان(آوا) - سرویس تحلیل و پژوهش اخبار
