اکثر خلک د ثور د اوهمه د ۱۳۵۷ د بدمرغی ورځو د هیواد د تاریخ کی یادوی او د افغانستان اکثر د تباهی او د بحرانونه عامل همدغه ورځ د سبب پیسی ګرځی
بی له تردیده اکثر امنیتی او سیاسی ستونزی ریښه په افغانستان کی د کمونیستی طرفداران لخوا او عاجل کودتا او بی حسابه دی ، بی له شکه کولای سو یو مهمه برخه د دوغو ستونزی څخه پر دغه کودتا باندی وراچوی چی په هیواد کی سوی دی او د ټول ګناه پر اتحاد جماهیر شوری باندی وراچوو.
د ثور۷ عاجل کودتا د ۱۳۵۷ لمریز کال دوه شیان یی کمه اوپټه وو چی که د کرملین د مشران پر هغه باندی ښه سوچ کاوه د کودتا په پیل کولو او دافغانستاند نظامی اشغال په واسطه کی داسی لویه غلطیاته په تاریخ نه وای سوی.
څرنګه چی پوهیږو د افغانستان اکثر برخه پر دین او مذهب باندی ډیر ټینګیښت لری او که ماسی احساس وکی چی یو دولت او هیواد غواری پردوی د فکری او ذهنی باورنه باندی حمله وکی په اتوماتیک ټوله سره یو ځای کیږی او هغه چم کوی چی په روسان مو کړی دی. مونږ څوارلس کاله دټولو مشکلات او ستونزی سره مخامخ وو او د څو شرقی هیوادونه او د هغو همپیمانونو سره ټینګ مقاومت و کړی دی تر سو چی د شرق لویه قدرت مجبوره سو د افغانستان خاوره شاته ولاړ سی.
د کرملین د هغه وخت مقامات لومړنی اشتباه، د افغانستان د روحیاتو دناخبری وو، داسی روحیه چی تعیین کوونکی وو منګر د کرملین مشران د خپلی قدرت په فخر باندی په دوی باندی بی اعتنا وو اویو اسلامی هیواد نه ننوتل او د هغه سره سمه خپلی دوهم غلطیا وکی او هغه دا وو چی د اومه او د عقل اوخرد څخه لیری خلقی او پرچمی ځوانان باندی اعتماد وکی.
د خلقی او پرچمی د حزب اعضاګانی او دهغو رهبر داسی خیال کاوه چی دوی د اصلی او واقعی ناجیان دی او له بلی خوا هم یو عمر د دوی په غوږونه ویل سوی وو چی دین د دوی د بدمرغی عامل دی او د دوی فکر او ذهن تخدیر کړی وو او بی له لږ توجه د ولس فکری او ریښه لرونکی باورونه او دینی او مذهبی د افغانستان مختلفه قومونه په یو پلا توره یی واخیستله او ځان د خپلی ټول مادی او نظامی او سیاسی ځواکونو سره ولس په مقابل کی ویدراوه.
د خلق اوپرچمی مشران هر یو د خپلی په نوبت کی لکه چونګاښ غوندی د خلکو پر مال او ناموس باندی راغی اوڅوارلس کاله هر قسم خیانتونه او ستمونه چی یی زده وو د افغانستان بی دفاعه او مظلوم ولس باندی کړی دی؛ وژل او د عالمانو او پوهانو بندی کوله؛ د علمی اوهنری اشخاصو ایسته کول او وژنه او داسی نور کارونه چی غوښتل په ټول هیواد کی مومن او متدین خلک ته ازار ورکی په هر قسم چی کولای سوای.
د روسانو لویه اشتباه د افغانانو د دینی او بیګانه ستیزی خصلت کم نیوله وو چی دوی د تاجیکستان او ازبکستان او ترکمنستان اونور مشترک المنافع هیودانو د پخوانی شوری سره مقایسه کول وو.
روسان خیال کاوه چی افغانستان یو بل تاجکستان دی چی په یو حمله باندی او څو ورځی جنګونه د شوری په لاس کی راځی او د شرقی ابر قدرت د اقمارو څخه کیږی؛ منګر پس له څوارلس کال جهاد او مبارزګانی د افغانستان مجاهداو مسلمان ولس، دوی دخپلی محاسبان او معادلات کی ناکامه سول او په اخر کی مجبوره سول چی خپلی پوځ د افغانستان څخه وباسی.
بیا هم تر دغه ځای پوری ټول مطالب د ثور په ۷ نیټه پوری مربوط وواو دځینی تحلیل کوونکی په خبره باندی د افغانستان اکثر سیاسی او امنیتی ناهنجارونه په دغه ورځ پوری مربوط وو او تر اوسه پوری هم د هغه وخت د بدمرغی سایی دافغانستان پر ولس او خاورنه سنګینی کوی او داسی معلومیږی چی په داسی ژر د دوی توره ابرونه د دوړی ډګه د دغی هیواد او ولس څخه نه لیری کیږی.
د ثور اتمه یو به پیښه دی چی سل فیصده د ثور اووهمه سره متفاوت دی. د ځینی نظرورکوونکی په خلافه د ثور اووهمه او اتمه د یو پولیسیاه دواره مخونه دی او د هغه په دنباله کی داسی نتیجه اخلی چی دواړه پیښو کی زمونږ د خلکو دپاره شوم او بدمرغه وو؛ باید ووایو چی دواړه پیښو کی هیڅ کله د ماهیت او هدف سره یوشی ندی ځکه چی یو د تجاوز په هدف او انګیزه او تخریت او وژنه افغانستان ته راغی اوبل له د افغانستان د دفاع کولو اود دینی او اعتقاد دخلکو دپاره د جهاد او مبارزی ته حضور پیدا کړ.
صحیحه ده چی ځینی مشران و د جهاد او مقاومت قومندانان په نیمه لار کی خپلی لاربدله کړل اوځینی هم د لار په پای کی او ځینی هم د مبارزی په اوله د فکری او ذهنی ستونزی یی درلود او دری سره د جهاد او مبارزی مشترک تاوانونه ورسوله او د داخلی ستونزی او جنګونه جوړوله، خلک یی د مجاهدین د کامیابی د دوعا کولو پښیمانه کوله او تر دا لا هم بدتر د خپلی په مابین کی سازش نه درلود او زمینه یی د هیواد د نړول د غربیانو استعماری قدرتونه یی برابر کړل تر سو چی خپلی دخالتونه او استعمار وکی.
د ثور ۸ مه هیڅ کله نسی کولای د نورو پولیسیاګانی مخ سی ځکه ابل مخ یی د ثور ۷ دی؛ او دلیل یی دا دی د دری اړخیزه عناصرو د مجاهدین په مشرانو او رهبرانو کی ، لومړنی مسلمانان او مومنین او قدیس د حق پر باطل جبه ګانی کی په ټول هیواد په یو سا باندی جنګ کاوه چی د دوی هدف د خدای رضا او صادقانه خدمت د افغانستان بی وزله خلکو دپاره وو اوپه دغه لار باندی هم شهیدان سول او خپلی ادعا باندی د خپلی وینو کی لاسلیک کړی دی او دوهمه وجه دا چی په اوسنی وخت کی پس له کامیابی او بریالیتوبی هماغه کسان د خلکو په مابین کی سته چی د هر ابزار او امکانات د خلکو د خدمت کولو دپاره ګټه اخلی تر سو چی دغه ولس ګټه اوسود وکی.
نو کولای سو چی ووایو او اعتقاد لرو چی د ثور ۷ او۸ څرنګه چی په ماهیت کی د هدف او انګیزه کی سره فرق لری، نو نسی کولای د یو پولیسیاه مخونه سی او دواړو پیښو کی د خپل ځان دپاره بل مخونه او خاص هدفونه لری.
بی له تردیده اکثر امنیتی او سیاسی ستونزی ریښه په افغانستان کی د کمونیستی طرفداران لخوا او عاجل کودتا او بی حسابه دی ، بی له شکه کولای سو یو مهمه برخه د دوغو ستونزی څخه پر دغه کودتا باندی وراچوی چی په هیواد کی سوی دی او د ټول ګناه پر اتحاد جماهیر شوری باندی وراچوو.
د ثور۷ عاجل کودتا د ۱۳۵۷ لمریز کال دوه شیان یی کمه اوپټه وو چی که د کرملین د مشران پر هغه باندی ښه سوچ کاوه د کودتا په پیل کولو او دافغانستاند نظامی اشغال په واسطه کی داسی لویه غلطیاته په تاریخ نه وای سوی.
څرنګه چی پوهیږو د افغانستان اکثر برخه پر دین او مذهب باندی ډیر ټینګیښت لری او که ماسی احساس وکی چی یو دولت او هیواد غواری پردوی د فکری او ذهنی باورنه باندی حمله وکی په اتوماتیک ټوله سره یو ځای کیږی او هغه چم کوی چی په روسان مو کړی دی. مونږ څوارلس کاله دټولو مشکلات او ستونزی سره مخامخ وو او د څو شرقی هیوادونه او د هغو همپیمانونو سره ټینګ مقاومت و کړی دی تر سو چی د شرق لویه قدرت مجبوره سو د افغانستان خاوره شاته ولاړ سی.
د کرملین د هغه وخت مقامات لومړنی اشتباه، د افغانستان د روحیاتو دناخبری وو، داسی روحیه چی تعیین کوونکی وو منګر د کرملین مشران د خپلی قدرت په فخر باندی په دوی باندی بی اعتنا وو اویو اسلامی هیواد نه ننوتل او د هغه سره سمه خپلی دوهم غلطیا وکی او هغه دا وو چی د اومه او د عقل اوخرد څخه لیری خلقی او پرچمی ځوانان باندی اعتماد وکی.
د خلقی او پرچمی د حزب اعضاګانی او دهغو رهبر داسی خیال کاوه چی دوی د اصلی او واقعی ناجیان دی او له بلی خوا هم یو عمر د دوی په غوږونه ویل سوی وو چی دین د دوی د بدمرغی عامل دی او د دوی فکر او ذهن تخدیر کړی وو او بی له لږ توجه د ولس فکری او ریښه لرونکی باورونه او دینی او مذهبی د افغانستان مختلفه قومونه په یو پلا توره یی واخیستله او ځان د خپلی ټول مادی او نظامی او سیاسی ځواکونو سره ولس په مقابل کی ویدراوه.
د خلق اوپرچمی مشران هر یو د خپلی په نوبت کی لکه چونګاښ غوندی د خلکو پر مال او ناموس باندی راغی اوڅوارلس کاله هر قسم خیانتونه او ستمونه چی یی زده وو د افغانستان بی دفاعه او مظلوم ولس باندی کړی دی؛ وژل او د عالمانو او پوهانو بندی کوله؛ د علمی اوهنری اشخاصو ایسته کول او وژنه او داسی نور کارونه چی غوښتل په ټول هیواد کی مومن او متدین خلک ته ازار ورکی په هر قسم چی کولای سوای.
د روسانو لویه اشتباه د افغانانو د دینی او بیګانه ستیزی خصلت کم نیوله وو چی دوی د تاجیکستان او ازبکستان او ترکمنستان اونور مشترک المنافع هیودانو د پخوانی شوری سره مقایسه کول وو.
روسان خیال کاوه چی افغانستان یو بل تاجکستان دی چی په یو حمله باندی او څو ورځی جنګونه د شوری په لاس کی راځی او د شرقی ابر قدرت د اقمارو څخه کیږی؛ منګر پس له څوارلس کال جهاد او مبارزګانی د افغانستان مجاهداو مسلمان ولس، دوی دخپلی محاسبان او معادلات کی ناکامه سول او په اخر کی مجبوره سول چی خپلی پوځ د افغانستان څخه وباسی.
بیا هم تر دغه ځای پوری ټول مطالب د ثور په ۷ نیټه پوری مربوط وواو دځینی تحلیل کوونکی په خبره باندی د افغانستان اکثر سیاسی او امنیتی ناهنجارونه په دغه ورځ پوری مربوط وو او تر اوسه پوری هم د هغه وخت د بدمرغی سایی دافغانستان پر ولس او خاورنه سنګینی کوی او داسی معلومیږی چی په داسی ژر د دوی توره ابرونه د دوړی ډګه د دغی هیواد او ولس څخه نه لیری کیږی.
د ثور اتمه یو به پیښه دی چی سل فیصده د ثور اووهمه سره متفاوت دی. د ځینی نظرورکوونکی په خلافه د ثور اووهمه او اتمه د یو پولیسیاه دواره مخونه دی او د هغه په دنباله کی داسی نتیجه اخلی چی دواړه پیښو کی زمونږ د خلکو دپاره شوم او بدمرغه وو؛ باید ووایو چی دواړه پیښو کی هیڅ کله د ماهیت او هدف سره یوشی ندی ځکه چی یو د تجاوز په هدف او انګیزه او تخریت او وژنه افغانستان ته راغی اوبل له د افغانستان د دفاع کولو اود دینی او اعتقاد دخلکو دپاره د جهاد او مبارزی ته حضور پیدا کړ.
صحیحه ده چی ځینی مشران و د جهاد او مقاومت قومندانان په نیمه لار کی خپلی لاربدله کړل اوځینی هم د لار په پای کی او ځینی هم د مبارزی په اوله د فکری او ذهنی ستونزی یی درلود او دری سره د جهاد او مبارزی مشترک تاوانونه ورسوله او د داخلی ستونزی او جنګونه جوړوله، خلک یی د مجاهدین د کامیابی د دوعا کولو پښیمانه کوله او تر دا لا هم بدتر د خپلی په مابین کی سازش نه درلود او زمینه یی د هیواد د نړول د غربیانو استعماری قدرتونه یی برابر کړل تر سو چی خپلی دخالتونه او استعمار وکی.
د ثور ۸ مه هیڅ کله نسی کولای د نورو پولیسیاګانی مخ سی ځکه ابل مخ یی د ثور ۷ دی؛ او دلیل یی دا دی د دری اړخیزه عناصرو د مجاهدین په مشرانو او رهبرانو کی ، لومړنی مسلمانان او مومنین او قدیس د حق پر باطل جبه ګانی کی په ټول هیواد په یو سا باندی جنګ کاوه چی د دوی هدف د خدای رضا او صادقانه خدمت د افغانستان بی وزله خلکو دپاره وو اوپه دغه لار باندی هم شهیدان سول او خپلی ادعا باندی د خپلی وینو کی لاسلیک کړی دی او دوهمه وجه دا چی په اوسنی وخت کی پس له کامیابی او بریالیتوبی هماغه کسان د خلکو په مابین کی سته چی د هر ابزار او امکانات د خلکو د خدمت کولو دپاره ګټه اخلی تر سو چی دغه ولس ګټه اوسود وکی.
نو کولای سو چی ووایو او اعتقاد لرو چی د ثور ۷ او۸ څرنګه چی په ماهیت کی د هدف او انګیزه کی سره فرق لری، نو نسی کولای د یو پولیسیاه مخونه سی او دواړو پیښو کی د خپل ځان دپاره بل مخونه او خاص هدفونه لری.
