ملک سلمان؛ سلطان سعودی در نشست سران اتحادیه عرب در شرم‌الشیخ گفته است حملات مشترک هوایی علیه مردم یمن تا زمان بازگشت امنیت به این کشور ادامه خواهد داشت.
او مدعی شده که "دخالت خارجی به کودتای شورشیان حوثی در یمن کمک کرد و این شرایط باید تغییر کند."
عبد ربه منصور هادی؛ رئیس‌جمهور فراری یمن هم در آغاز اجلاس سران اتحادیه عرب هم خواستار ادامه حملات نظامی مشترک اعراب در یمن شد.
بان کی مون؛ دبیر کل سازمان ملل اما خطاب به کشورهای عرب گفته تنها راه رسیدن به ثبات در یمن "مذاکره" از طریق جامعه بین‌المللی است.
همه اظهارات و موضع گیری های رهبران اعراب یک چیز را نشان می دهد و آن، ضدیت با شکل گیری هرگونه حکومتی است که به قدرت گیری مردم در خاور میانه و شکل گیری اداره ای سیاسی مستقل از سلطه جهانی غرب و سلطه منطقه ای عمال دست نشانده آن در خاور میانه بیانجامد.
سلطان سعودی در کمال وقاحت، تجاوز نظامی خود را که با حمایت و پشتگرمی وسیع امریکا و اسراییل صورت گرفته با این استدلال مضحک توجیه می کند که یمن در معرض یک دخالت خارجی قرار گرفته و عربستان مسؤولیت خود می داند به این دخالت خارجی پایان دهد!
در این اظهار نظر، به صورت جدی و آشکار، تناقض هایی وجود دارد که برای یک ناظر بی طرف و منصف، هرگز قابل هضم و توجیه نیست.
به عنوان نمونه، کدام قدرت خارجی، به جز عربستان سعودی و امریکا، در حال حاضر و در گذشته، به یمن حمله کرده و نیروی نظامی ارسال کرده است؟
وقتی انقلاب مردمی یمن نیز به تبع شورش های انقلابی مردمان سراسر خاور میانه شکل گرفت، غیر از امریکا و عربستان سعودی و عمال منطقه ای آنها، کدام کشور منطقه یا فرامنطقه، به منظور سرکوب انقلاب مردمی و دموکراسی خواهانه مردم یمن، به آن کشور نیروی نظامی گسیل داشتند و سعی کردند حکومت غیر مشروع و دست نشانده آن کشور را بر پای نگه دارند؟
از جانب دیگر، آیا بر اساس قواعد بین المللی، امریکا، اسراییل و عربستان سعودی، حق تعیین سرنوشت مردم یمن را دارند؛ یا شیعیان حوثی شهروند این کشور، ارتش و دولت یمن و مردم آن کشور؟
رییس جمهوری بی کفایت، مزدور، وابسته و فراری یمن، وقتی میلیون ها نفر از مردم آن کشور، علیه او سلاح برمی گیرند و او را به استعفا فرامی خوانند، چگونه هنوز می تواند رییس جمهوری مشروع یمن محسوب شود و به عنوان عروسک خیمه شب بازی از سوی غرب و اعراب در برابر اداره و اراده مردم انقلابی یمن، برافراشته شود؟
سلطان سعودی، تجاوز نظامی شرم آور خود علیه انقلاب مردمی و مردم انقلاب یمن را به فصل هفتم منشور سازمان ملل منسوب کرده و آن را مشروع عنوان کرده است. این در حالی است که مجوز حمله نظامی به یمن از سوی هیچ مرجع بین المللی از جمله شورای امنیت سازمان ملل، صادر نشده و استفاده از منشور نیز بدون صدور چنین مجوزی، هرگز مشروعیت ندارد.
این نشان می دهد که رژیم دست نشانده سعودی، این تجاوز بی شرمانه خود علیه مردم و دولت انقلابی یمن را با حمایت قدرت های غربی انجام می دهد و همین حمایت را برای مشروعیت بخشیدن به هرگونه تجاوزگری، کشتار و ویرانگری علیه مردم مسلمان و مبارز یمن، کافی می داند.
این در حالی است که رفتارشناسی رژيمی که امروز تجاوز نظامی به یمن را به دلیل پایان دادن به آنچه دخالت خارجی در این کشور می داند، در گذشته نشان می دهد که نه خود این رژيم، نسبت به خواست مردم خویش، اعتنایی داشته و نه به خواست مردمان دیگر کشورهای خاور میانه، توجه کرده و احترام گذاشته است.
یکی از نمونه های آن، انقلاب مردمی مصر است که عربستان سعودی، با حمایت های وسیع مالی و تسلیحاتی از ارتش کودتاچی مصر، حکومت مشروع و مردمی و منتخب محمد مرسی را سرنگون کرد، شمار زیادی از مردم مصر را به گلوله بست و هزاران نفر را به زندان افکند. اکنون همین عربستان در برابر انقلاب مردمی دیگری در یمن، ایستاده و حکومت مشروع و قانونی آن را مورد حمله قرار داده است.
همین عربستان و خادم الحرمین آن، در مقابل ۵۱ روز تجاوز بی رحمانه ارتش رژيم کودک کش اسراییل علیه مردم غزه، سکوت مرگبار پیشه کرد. چرا در غزه بحث تجاوز و دخالت خارجی علیه یک ملت عربی، مطرح نبود و نیست؟
او مدعی شده که "دخالت خارجی به کودتای شورشیان حوثی در یمن کمک کرد و این شرایط باید تغییر کند."
عبد ربه منصور هادی؛ رئیس‌جمهور فراری یمن هم در آغاز اجلاس سران اتحادیه عرب هم خواستار ادامه حملات نظامی مشترک اعراب در یمن شد.
بان کی مون؛ دبیر کل سازمان ملل اما خطاب به کشورهای عرب گفته تنها راه رسیدن به ثبات در یمن "مذاکره" از طریق جامعه بین‌المللی است.
همه اظهارات و موضع گیری های رهبران اعراب یک چیز را نشان می دهد و آن، ضدیت با شکل گیری هرگونه حکومتی است که به قدرت گیری مردم در خاور میانه و شکل گیری اداره ای سیاسی مستقل از سلطه جهانی غرب و سلطه منطقه ای عمال دست نشانده آن در خاور میانه بیانجامد.
سلطان سعودی در کمال وقاحت، تجاوز نظامی خود را که با حمایت و پشتگرمی وسیع امریکا و اسراییل صورت گرفته با این استدلال مضحک توجیه می کند که یمن در معرض یک دخالت خارجی قرار گرفته و عربستان مسؤولیت خود می داند به این دخالت خارجی پایان دهد!
در این اظهار نظر، به صورت جدی و آشکار، تناقض هایی وجود دارد که برای یک ناظر بی طرف و منصف، هرگز قابل هضم و توجیه نیست.
به عنوان نمونه، کدام قدرت خارجی، به جز عربستان سعودی و امریکا، در حال حاضر و در گذشته، به یمن حمله کرده و نیروی نظامی ارسال کرده است؟
وقتی انقلاب مردمی یمن نیز به تبع شورش های انقلابی مردمان سراسر خاور میانه شکل گرفت، غیر از امریکا و عربستان سعودی و عمال منطقه ای آنها، کدام کشور منطقه یا فرامنطقه، به منظور سرکوب انقلاب مردمی و دموکراسی خواهانه مردم یمن، به آن کشور نیروی نظامی گسیل داشتند و سعی کردند حکومت غیر مشروع و دست نشانده آن کشور را بر پای نگه دارند؟
از جانب دیگر، آیا بر اساس قواعد بین المللی، امریکا، اسراییل و عربستان سعودی، حق تعیین سرنوشت مردم یمن را دارند؛ یا شیعیان حوثی شهروند این کشور، ارتش و دولت یمن و مردم آن کشور؟
رییس جمهوری بی کفایت، مزدور، وابسته و فراری یمن، وقتی میلیون ها نفر از مردم آن کشور، علیه او سلاح برمی گیرند و او را به استعفا فرامی خوانند، چگونه هنوز می تواند رییس جمهوری مشروع یمن محسوب شود و به عنوان عروسک خیمه شب بازی از سوی غرب و اعراب در برابر اداره و اراده مردم انقلابی یمن، برافراشته شود؟
سلطان سعودی، تجاوز نظامی شرم آور خود علیه انقلاب مردمی و مردم انقلاب یمن را به فصل هفتم منشور سازمان ملل منسوب کرده و آن را مشروع عنوان کرده است. این در حالی است که مجوز حمله نظامی به یمن از سوی هیچ مرجع بین المللی از جمله شورای امنیت سازمان ملل، صادر نشده و استفاده از منشور نیز بدون صدور چنین مجوزی، هرگز مشروعیت ندارد.
این نشان می دهد که رژیم دست نشانده سعودی، این تجاوز بی شرمانه خود علیه مردم و دولت انقلابی یمن را با حمایت قدرت های غربی انجام می دهد و همین حمایت را برای مشروعیت بخشیدن به هرگونه تجاوزگری، کشتار و ویرانگری علیه مردم مسلمان و مبارز یمن، کافی می داند.
این در حالی است که رفتارشناسی رژيمی که امروز تجاوز نظامی به یمن را به دلیل پایان دادن به آنچه دخالت خارجی در این کشور می داند، در گذشته نشان می دهد که نه خود این رژيم، نسبت به خواست مردم خویش، اعتنایی داشته و نه به خواست مردمان دیگر کشورهای خاور میانه، توجه کرده و احترام گذاشته است.
یکی از نمونه های آن، انقلاب مردمی مصر است که عربستان سعودی، با حمایت های وسیع مالی و تسلیحاتی از ارتش کودتاچی مصر، حکومت مشروع و مردمی و منتخب محمد مرسی را سرنگون کرد، شمار زیادی از مردم مصر را به گلوله بست و هزاران نفر را به زندان افکند. اکنون همین عربستان در برابر انقلاب مردمی دیگری در یمن، ایستاده و حکومت مشروع و قانونی آن را مورد حمله قرار داده است.
همین عربستان و خادم الحرمین آن، در مقابل ۵۱ روز تجاوز بی رحمانه ارتش رژيم کودک کش اسراییل علیه مردم غزه، سکوت مرگبار پیشه کرد. چرا در غزه بحث تجاوز و دخالت خارجی علیه یک ملت عربی، مطرح نبود و نیست؟
