تاریخ انتشار :شنبه ۱۳ سرطان ۱۳۹۴ ساعت ۱۰:۳۱
کد مطلب : 113925
نماینده ی بی اختیار در مذاکرات

یکی از مشکلاتی که سبب بلا تکلیفی مذاکرات ایران با ۱+۵ است، بی اختیار بودن نماینده مذاکره کننده امریکا و بی تکلیف بودن دیگر نمایندگان کشورهای غربی در این گفتگو ها است.
به گزارش خبرگزاری آوا به نقل از اسپوتنیک،  عرف مذاکرات بین المللی مبنی بر آن است که هر کشور یک نماینده تام الاختیار به عنوان خود برای مذاکرات ارسال کند و آنچه نماینده تصمیم می گیرد، تعهد آن کشور به حساب می آید اما در نهایت ناباوری شاهد آن هستیم که کانگره امریکا اعلام می کند که نتیجه این مذاکرات مورد قبول آنها نمی باشد و اوباما و دولت وی، ایالات متحده را در مذاکرات نمایندگی نمی کنند و در صورت تغییر رییس جمهوری در این کشور ایالات متحده پایبند این توافقات نمی باشد. 

خلاصه این مطلب یعنی امضای جان کری بی ارزش است! در مورد فرانسه هم شاهد آن هستیم که وزیر امور خارجه این کشور به جای اینکه به منافع مردم این کشور توجه داشته باشد شبیه یک دلال مزایده عمل می کند که می خواهد ببیند عرب های حوزه خلیج فارس یا دیگران چه قدر حاضر هستند باج بیشتری به فرانسه پرداخت کنند تا در مذاکرات سنگ اندازی کند یا نکند، در این مذاکرات آقای فابیوس خود را بیشتر وابسته به اسرائیل می داند تا فرانسه و در عمل نماینده اسرائیل در مذاکرات است و نه نماینده فرانسه.
در مورد نمایندگان انگلیس و آلمان هم شاهد آن هستیم که در تصمیم گیری های مربوطه جنبه بلاتکلیفی دارند و سعی دارند در همه مذاکرات در سطح بالا مشارکت داشته باشند تا سهم خود را (بیشتر منافع اقتصادی) در نتایج مذاکرات حفظ کنند و نه اینکه به دنبال راهکاری برای حل و فصل و نزدیک کردن نظرات باشند.
اختلاف نظر های مختلف میان اعضای ۱+۵ از سوی دیگر این مذاکرات را با چالشی جدی مواجه کرده است. در واقع هر کدام از اعضای ۱+۵ نظراتی دارند که تمایل دارند اعمال گردند و تا به این لحظه که مذاکرات به حساس ترین لحظات رسیده، یک نظر واحد در قبال ایران ندارند.

امری که خود یک چالش جدی به حساب می آید و ایرانی ها به جای اینکه به مصیبت خود بپردازند، تلاش کنند ونظرات خود و طرف مقابل را به خط وسط برسانند، مجبور هستند به مصیبت دیگران بپردازند و تلاش کنند نظرات شش کشور دیگر را هم به هم نزدیک نمایند، کاری که در واقع به عهده خانم موگرینی می باشد و نه آقای ظریف اما کلاف آنقدر سردرگم شده که خانم موگرینی نمی تواند از پسش برآید. 

در حالی که روسیه و چین در موارد زیادی از موضع ایران مخصوصا در زمینه رفع تحریم های شورای امنیت سازمان ملل حمایت می کنند. کشورهای غربی خواهان بازگشت پذیری خودکار تحریم های شورای امنیت بدون رای گیری مجدد برای جلوگیری از حق وتوی روسیه و چین می باشند. 

از سوی دیگر روسیه و چین از خواستگاه ایران در رفع کامل تحریم ها حمایت می کنند در حالی که غربی ها به دنبال تعلیق تدریجی تحریم ها می باشند. حال بماند که کشورهای غربی هم میان یکدیگر اختلافات زیادی دارند. هیات ایرانی قبل از اینکه در مذاکرات شرکت کند، تکلیف خود را در داخل کشور مشخص کرده است. خطوط قرمز مشخصی دارد که نه می خواهد و نه می تواند از آنها عبور کند و بر همین اساس هرگونه تعهدی که به طرف مقابل بدهد از نظر ایران تعهد رسمی به حساب می آید و ایران خود را ملزم به اجرای آن می داند. 

در مقابل موارد زیادی پیش آمده که در مذاکرات، جان کری تعهدات و توافقاتی را با ایرانی ها بصورت شفاهی انجام داده و پس از مخالفت اوباما و همکارانش در ایالات متحده نظر خود را تغییر داده است. امری که نشان می دهد، وی به عنوان نماینده ای بی اختیار در این مذاکرات شرکت کرده چون نه دولت وی با نظراتش همراهی می کند و نه کانگره. 

با این اوصاف ایرانی ها دو راه بیشتر ندارند یا اینکه هرگونه تعهداتی که می خواهد مکتوب و مفسر در توافقنامه ریز به ریز قید کنند (که البته باز هم بر اساس تجارب تاریخی شانس دبه در آوردن امریکایی ها زیاد است) یا اینکه رویه جدیدی را در مذاکرات مبنی بر توافق جداگانه با نماینده های کشورهای مختلف را پیش بگیرند و فعلا به تمدید مذاکرات تا بیرون آمدن از بلا تکلیفی طرف مقابل اکتفا کنند. 

https://avapress.com/vdcirpazwt1az32.cbct.html
ارسال نظر
نام شما
آدرس ايميل شما