د طالبانو رژیم د سقوط وروسته، د افغانستان خلکو د دموکراسی د برقرارولو دپاره رای ورکړی دی. خلک غوښتل چی پس له کالونه جنګونه افغانستان د نوی ودانی او ژوندن سره مخ سی تر سو چی د یو خدمت کوونکی او ولسی دولت د سایی لاندی خپلی او د هغوی ځامنو د مختکی او پیشرفت سره ، یو روشانه اینده په افغانستان کی جوړه کړی.
دخپریدو نیټه :دوشنبه ۲۷ ثور ۱۳۹۵ ساعت ۱۹:۳۲
د مطلب کود : 126428
استنبداد د دموکراسی د پوستکی لاندی!
د طالبانو رژیم د سقوط وروسته، د افغانستان خلکو د دموکراسی د برقرارولو دپاره رای ورکړی دی. خلک غوښتل چی پس له کالونه جنګونه افغانستان د نوی ودانی او ژوندن سره مخ سی تر سو چی د یو خدمت کوونکی او ولسی دولت د سایی لاندی خپلی او د هغوی ځامنو د مختکی او پیشرفت سره ، یو روشانه اینده په افغانستان کی جوړه کړی.
دغربی هیوادونه د حضور په افغانستان کی، اکثر ولس داسی فکر کاوه چی غربی قدرتونه او دولتونه لکه روسانو غوندی نه دی او د افغانستان د بیا ودانولو دپاره ډیر کوشش کوی او د دوی په مرسته به زمونږ هیواد د فقر او مسکینتوبی څخه خلاصیریږی او د ژوندون خواږه او امنیت به ګوری.
دا د اکثر افغانان هیله وو او غربیان هم په دغه باب کی ښه رسنوی تبلیغاتونه یی کړی وو او د افغانستان روانی وضعیت یی ښه ساتلی وو د دی دپاره چی خلک داسی فکر وکی چی غربیان هری ځای ته چی راځی هغه ځای یی د ټوله ستونزی او مشکلاتونو څخه خلاصیږی او دوی به په آرامش رسیږی.
منګر پس له ۱۶ کاله د غربی او امریکایی دولتیان حضور په افغانستان کی پر ټوله خیالونه او هیله ګرده ونړول سو او باطل سو؛ خلک پس له ۱۶ کال پوه سول اودغه نتیجی ته ورسیدل چی نباید د خطا ایستوونکی تبلیغاتوته چی د غربیان لخوا دی غوږ ونیسی، ځکه چی د غربیانو جنت چی دوی ویله یوازی په خبری کی وو او نور هیوادونه یوازی د هغه خبری اوری او جنت یی نه وینی اوپه عمل کی هغه شی چی د قربانی ملتونه دپاره پاتیږی یوازی ویرانه هیوادنه دی او بس.
افغانستان اوس پس له یو نیم لسیزه د غربیانو دولت او قدرتونه تجربی، اوس لکه یو بی صاحب او بی مدیره غوندی دی چی د هری بی رحمه باده چی د هر سیری راځی او یو شی یی خراپوی او د ځان سره یی وړی او یو زره سوځه دولت او حکومت هم نسته چی دوی بند کړی او ویدروی یی اوخپلی هیواد او ولس یی د دغی نابسامانی څخه وساتی.
د ملی وحدت حکومت یو غربی او امریکایی طرحه وه چی د دغی نوم او عنوان لاندی د دغی هیواد وحدت یی په نښان کی نیولی وو او کرار کرار بینه څخه یوسی او په ظاهر کی دا طرح لکه نور طرحونه او نقشی د کامیابی او په ثمررسیدلوکی وو.
د توتاپ د بریښنا لین چی یو لویه اوملی پروژه وو په دغه امر او د افغانستان د ملی منافعو د ساتلو دپاره عملی او اجرایی سو، په داسی وروځو کی دوی غواړی چی د هغه قبیله ګرا او خطا ایستوونکی کسان او دخالتونه چی د ولسمشری په ارګ کی دی دغه پیښی یی و نوی چالشونه او ملی بحران ته بدل کړی.
دا پروژه چی د یو جرمین کمپنی په کارشناسانه دلایلو په صلاحدید کی باید د بامیان-میدان وردک له لاری باید تیر سوی وای، د ارګ مستبدانه اوغیرمسوله دخالتونه باید اوس د سالنګ له لاری څخه تیریږی؛ که دا متعصبانه او د افغانستان د ملی منافعو په خلافه د افغانستان نیمایی یا هم تر هغه با ډیر ولس ی خوابدی کړی دی په داسی حال چی مشران او مخالفه رجال د ارګ په مقابل کی دی او تر هغه وخت چی دخپلی حق او د ولسو حق وانخلی مظاهری او مدنی اعتراضونه نه بندوی.
دغه غیر دموکراتیکه فیصله د افغانستان د حکومت د مشران لخوا افغانستان یی د نوی بحران او چالش سره مخامخ کړی دی؛ داسی بحران که تر دغه لا هم ډیره سی د هیڅ څوک په ګټه نه دی او په یقین کی د دغی خاوره دوړی د ټولو خلکو سترګوته ځی او دښمنان دا چانس پیدا کوی چی دخپل ګټی دپاره یو کار و کی.
هغه چی د افغانستان د زره سوځه کارپوهان او د افغانستان د ملی منافعو حامیان پر هغه توافق او رای ورکوی دا دی چی حکومت باید د خلکو مشروع او معقوله خواست ته مثبت ځواب ورکړی او دا کوښښ ونکړی چی د هغه قبیله ګرا غوښتنه چی په ولسمشری ارګ کی دی او خپلی خبری و ولسمشر او نورو ته وایی تحمیل کړی اود ملی وحدت مخ تر دغه لا هم مشکوک او د پوښتنی لاندی راوړی.
داسی معلومیږی چی مظاهره کوونکی چی نظم یی رعایت کوی او تجربه هم ثابته کړی دی چی زمونږ خلک په داسی حالاتو کی هوښیار دی او داسی کار نکوی چی دښمنانوته بهانه ورکړی او د افغانستان خاوړی په خطر ورواچوی.
منګر هغه شی چی د دولت سه غواړو باید کوښښ وکی چی د مدنی اعتراض کوونکی د حق په رعایه کی د هر خشونت څخه لاس ونیسی تر سو چی د هیواد د ساتلو د مدنی حرکتونه او ولسی حرکتونه نهادینه سی.
د طالبانو رژیم د سقوط وروسته، د افغانستان خلکو د دموکراسی د برقرارولو دپاره رای ورکړی دی. خلک غوښتل چی پس له کالونه جنګونه افغانستان د نوی ودانی او ژوندن سره مخ سی تر سو چی د یو خدمت کوونکی او ولسی دولت د سایی لاندی خپلی او د هغوی ځامنو د مختکی او پیشرفت سره ، یو روشانه اینده په افغانستان کی جوړه کړی.
دغربی هیوادونه د حضور په افغانستان کی، اکثر ولس داسی فکر کاوه چی غربی قدرتونه او دولتونه لکه روسانو غوندی نه دی او د افغانستان د بیا ودانولو دپاره ډیر کوشش کوی او د دوی په مرسته به زمونږ هیواد د فقر او مسکینتوبی څخه خلاصیریږی او د ژوندون خواږه او امنیت به ګوری.
دا د اکثر افغانان هیله وو او غربیان هم په دغه باب کی ښه رسنوی تبلیغاتونه یی کړی وو او د افغانستان روانی وضعیت یی ښه ساتلی وو د دی دپاره چی خلک داسی فکر وکی چی غربیان هری ځای ته چی راځی هغه ځای یی د ټوله ستونزی او مشکلاتونو څخه خلاصیږی او دوی به په آرامش رسیږی.
منګر پس له ۱۶ کاله د غربی او امریکایی دولتیان حضور په افغانستان کی پر ټوله خیالونه او هیله ګرده ونړول سو او باطل سو؛ خلک پس له ۱۶ کال پوه سول اودغه نتیجی ته ورسیدل چی نباید د خطا ایستوونکی تبلیغاتوته چی د غربیان لخوا دی غوږ ونیسی، ځکه چی د غربیانو جنت چی دوی ویله یوازی په خبری کی وو او نور هیوادونه یوازی د هغه خبری اوری او جنت یی نه وینی اوپه عمل کی هغه شی چی د قربانی ملتونه دپاره پاتیږی یوازی ویرانه هیوادنه دی او بس.
افغانستان اوس پس له یو نیم لسیزه د غربیانو دولت او قدرتونه تجربی، اوس لکه یو بی صاحب او بی مدیره غوندی دی چی د هری بی رحمه باده چی د هر سیری راځی او یو شی یی خراپوی او د ځان سره یی وړی او یو زره سوځه دولت او حکومت هم نسته چی دوی بند کړی او ویدروی یی اوخپلی هیواد او ولس یی د دغی نابسامانی څخه وساتی.
د ملی وحدت حکومت یو غربی او امریکایی طرحه وه چی د دغی نوم او عنوان لاندی د دغی هیواد وحدت یی په نښان کی نیولی وو او کرار کرار بینه څخه یوسی او په ظاهر کی دا طرح لکه نور طرحونه او نقشی د کامیابی او په ثمررسیدلوکی وو.
د توتاپ د بریښنا لین چی یو لویه اوملی پروژه وو په دغه امر او د افغانستان د ملی منافعو د ساتلو دپاره عملی او اجرایی سو، په داسی وروځو کی دوی غواړی چی د هغه قبیله ګرا او خطا ایستوونکی کسان او دخالتونه چی د ولسمشری په ارګ کی دی دغه پیښی یی و نوی چالشونه او ملی بحران ته بدل کړی.
دا پروژه چی د یو جرمین کمپنی په کارشناسانه دلایلو په صلاحدید کی باید د بامیان-میدان وردک له لاری باید تیر سوی وای، د ارګ مستبدانه اوغیرمسوله دخالتونه باید اوس د سالنګ له لاری څخه تیریږی؛ که دا متعصبانه او د افغانستان د ملی منافعو په خلافه د افغانستان نیمایی یا هم تر هغه با ډیر ولس ی خوابدی کړی دی په داسی حال چی مشران او مخالفه رجال د ارګ په مقابل کی دی او تر هغه وخت چی دخپلی حق او د ولسو حق وانخلی مظاهری او مدنی اعتراضونه نه بندوی.
دغه غیر دموکراتیکه فیصله د افغانستان د حکومت د مشران لخوا افغانستان یی د نوی بحران او چالش سره مخامخ کړی دی؛ داسی بحران که تر دغه لا هم ډیره سی د هیڅ څوک په ګټه نه دی او په یقین کی د دغی خاوره دوړی د ټولو خلکو سترګوته ځی او دښمنان دا چانس پیدا کوی چی دخپل ګټی دپاره یو کار و کی.
هغه چی د افغانستان د زره سوځه کارپوهان او د افغانستان د ملی منافعو حامیان پر هغه توافق او رای ورکوی دا دی چی حکومت باید د خلکو مشروع او معقوله خواست ته مثبت ځواب ورکړی او دا کوښښ ونکړی چی د هغه قبیله ګرا غوښتنه چی په ولسمشری ارګ کی دی او خپلی خبری و ولسمشر او نورو ته وایی تحمیل کړی اود ملی وحدت مخ تر دغه لا هم مشکوک او د پوښتنی لاندی راوړی.
داسی معلومیږی چی مظاهره کوونکی چی نظم یی رعایت کوی او تجربه هم ثابته کړی دی چی زمونږ خلک په داسی حالاتو کی هوښیار دی او داسی کار نکوی چی دښمنانوته بهانه ورکړی او د افغانستان خاوړی په خطر ورواچوی.
منګر هغه شی چی د دولت سه غواړو باید کوښښ وکی چی د مدنی اعتراض کوونکی د حق په رعایه کی د هر خشونت څخه لاس ونیسی تر سو چی د هیواد د ساتلو د مدنی حرکتونه او ولسی حرکتونه نهادینه سی.
avapress.com/vdcirqazvt1ar52.k6ct.html
ډیری لیدل شوي
