اشرف غنی احمدزی؛ نامزد انتخابات ریاست جمهوری، گسترش روابط با پاکستان را بهترین راه حل برای برقراری امنیت در افغانستان و منطقه دانست.
روزنامه اکسپرس روز چهارشنبه در گزارشی به نقل از این کاندیدای انتخابات ریاست جمهوری نوشت که پاکستان در گذشته از اصطلاح طالبان خوب و طالبان بد برای تبرئه خود استفاده می کرد؛ اما در حال حاضر خود این کشور با شبه نظامیان درگیر است و ترجیح می دهد به صورت جدی به مبارزه با تروریزم بپردازد.
اشرف غنی عنوان کرد که اگر در انتخابات ریاست جمهوری به پیروزی برسد سال ها بی اعتمادی بین اسلام آباد و کابل را از بین برده و مقدمات همکاری هسته ای بین دو کشور را فراهم می کند.
وی خاطرنشان کرد که اگر در انتخابات به پیروزی برسد کاری می کند؛ تا همانطور که فرانسه و آلمان بعد از جنگ جهانی دوم روابط خود را با یکدیگر گسترش دادند، افغانستان و پاکستان نیز به گسترش روابط با یکدیگر بپردازند.
مشخص نیست که آقای اشرف غنی بر اساس چه ایده و برنامه ای به مهندسی روابط سیاسی و نظامی افغانستان و پاکستان خواهد پرداخت؛ روابطی که سال هاست به صورت یکجانبه از جانب پاکستان به عرصه ای برای زورگویی، مداخله گری، فتنه انگیزی و ایجاد شورش و تفرقه و اختلاف و محملی برای صدور تروریزم به افغانستان تبدیل شده است.
اشرف غنی از نامزدهای مدعی پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری است که به دنبال اعلام نتایج قسمی انتخابات، اکنون از دید ناظران و صاحب نظران چانس او برای راه یافتن به قصر گلخانه به شدت کاهش یافته است.
آقای غنی از همان ابتدا نسبت به پاکستان نگاهی توام با حسن نیت افراطی و زایدالوصف داشته و این نگاه وی حتی به طالبان نیز تعمیم یافت؛ تا آنجا که او در یکی از برنامه های انتخاباتی اش در قندهار اعلام کرد که طالبان زندانی در بگرام را او آزاد کرده و در صورت پیروزی همه زندانیان طالبان را از زندان بگرام آزاد خواهد کرد.
او همچنین همواره از ملا عمر؛ رهبر متواری گروه افراطی طالبان با تکریم، تعظیم و احترام یاد می کند. بر این اساس، بعید نیست که در صورت برنده شدن رابطه با پاکستان را بیشتر از گذشته گسترش دهد و به گفته خودش با آن کشور وارد داد و ستدهای هسته ای گردد؛ اما این اظهارات به شدت اغراق آمیز و بلندپروازانه است و تنها از نگاه خوشبینانه و توام با حسن نیت افراطی آقای غنی ناشی می شود.
این ابراز نظر همچنین نشان می دهد که آقای اشرف غنی یا اساسا درکی از نوع نگاه و استراتژی پاکستان در قبال افغانستان ندارد و یا اینکه با آن موافق است و در صدد تبدیل افغانستان به عمق استراتژیک پاکستان می باشد؛ همان چیزی که سال هاست همسایه جنوبی افغانستان در پی دست یافتن به آن است.
با این حال، کسی مانند اشرف غنی که مدعی اند زعامت و رهبری سیاسی آینده افغانستان بدون هیچ قید و شرطی از آن اوست باید بداند که رابطه افغانستان و پاکستان پیش از آنکه نیازمند طرح ادعاهای تبلیغاتی و بلندپروازانه باشد بیشتر به یک راهبرد جامع و اساسی در سیاست خارجی نیازمند است؛ تا مشکلات موجود میان دو کشور به صورت ریشه ای و مطابق نیازهای روز، قوانین و معاهدات بین المللی و همچنین منافع ملی دو طرف مورد مذاکره و گفتگو قرار گرفته و راه حلی برای آن پیدا شود؛ تا در نتیجه آن، روند روابط دو کشور از صدور سیل آسای تروریزم و افراط گرایی و خشونت گری به یک همکاری متقابل مبتنی بر احترام به تمامیت ارضی، حاکمیت ملی و امنیت و ثبات دو کشور تغییر شکل دهد.
نیاز افغانستان به انرژی هسته ای شاید به اندازه برقراری ثبات، جلوگیری از دست اندازی های تجاوزکارانه و توسعه طلبانه پاکستان و صدور تروریزم به افغانستان، حاد و شدید نباشد.
بنابراین، به جای طرح موضوعات مبالغه آمیز و غیر عملی، بهتر است با توجه به فضای موجود و واقعیت های جاری در روابط دو کشور همسایه، برای آن راهکارهای عملی اندیشیده شود.
روزنامه اکسپرس روز چهارشنبه در گزارشی به نقل از این کاندیدای انتخابات ریاست جمهوری نوشت که پاکستان در گذشته از اصطلاح طالبان خوب و طالبان بد برای تبرئه خود استفاده می کرد؛ اما در حال حاضر خود این کشور با شبه نظامیان درگیر است و ترجیح می دهد به صورت جدی به مبارزه با تروریزم بپردازد.
اشرف غنی عنوان کرد که اگر در انتخابات ریاست جمهوری به پیروزی برسد سال ها بی اعتمادی بین اسلام آباد و کابل را از بین برده و مقدمات همکاری هسته ای بین دو کشور را فراهم می کند.
وی خاطرنشان کرد که اگر در انتخابات به پیروزی برسد کاری می کند؛ تا همانطور که فرانسه و آلمان بعد از جنگ جهانی دوم روابط خود را با یکدیگر گسترش دادند، افغانستان و پاکستان نیز به گسترش روابط با یکدیگر بپردازند.
مشخص نیست که آقای اشرف غنی بر اساس چه ایده و برنامه ای به مهندسی روابط سیاسی و نظامی افغانستان و پاکستان خواهد پرداخت؛ روابطی که سال هاست به صورت یکجانبه از جانب پاکستان به عرصه ای برای زورگویی، مداخله گری، فتنه انگیزی و ایجاد شورش و تفرقه و اختلاف و محملی برای صدور تروریزم به افغانستان تبدیل شده است.
اشرف غنی از نامزدهای مدعی پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری است که به دنبال اعلام نتایج قسمی انتخابات، اکنون از دید ناظران و صاحب نظران چانس او برای راه یافتن به قصر گلخانه به شدت کاهش یافته است.
آقای غنی از همان ابتدا نسبت به پاکستان نگاهی توام با حسن نیت افراطی و زایدالوصف داشته و این نگاه وی حتی به طالبان نیز تعمیم یافت؛ تا آنجا که او در یکی از برنامه های انتخاباتی اش در قندهار اعلام کرد که طالبان زندانی در بگرام را او آزاد کرده و در صورت پیروزی همه زندانیان طالبان را از زندان بگرام آزاد خواهد کرد.
او همچنین همواره از ملا عمر؛ رهبر متواری گروه افراطی طالبان با تکریم، تعظیم و احترام یاد می کند. بر این اساس، بعید نیست که در صورت برنده شدن رابطه با پاکستان را بیشتر از گذشته گسترش دهد و به گفته خودش با آن کشور وارد داد و ستدهای هسته ای گردد؛ اما این اظهارات به شدت اغراق آمیز و بلندپروازانه است و تنها از نگاه خوشبینانه و توام با حسن نیت افراطی آقای غنی ناشی می شود.
این ابراز نظر همچنین نشان می دهد که آقای اشرف غنی یا اساسا درکی از نوع نگاه و استراتژی پاکستان در قبال افغانستان ندارد و یا اینکه با آن موافق است و در صدد تبدیل افغانستان به عمق استراتژیک پاکستان می باشد؛ همان چیزی که سال هاست همسایه جنوبی افغانستان در پی دست یافتن به آن است.
با این حال، کسی مانند اشرف غنی که مدعی اند زعامت و رهبری سیاسی آینده افغانستان بدون هیچ قید و شرطی از آن اوست باید بداند که رابطه افغانستان و پاکستان پیش از آنکه نیازمند طرح ادعاهای تبلیغاتی و بلندپروازانه باشد بیشتر به یک راهبرد جامع و اساسی در سیاست خارجی نیازمند است؛ تا مشکلات موجود میان دو کشور به صورت ریشه ای و مطابق نیازهای روز، قوانین و معاهدات بین المللی و همچنین منافع ملی دو طرف مورد مذاکره و گفتگو قرار گرفته و راه حلی برای آن پیدا شود؛ تا در نتیجه آن، روند روابط دو کشور از صدور سیل آسای تروریزم و افراط گرایی و خشونت گری به یک همکاری متقابل مبتنی بر احترام به تمامیت ارضی، حاکمیت ملی و امنیت و ثبات دو کشور تغییر شکل دهد.
نیاز افغانستان به انرژی هسته ای شاید به اندازه برقراری ثبات، جلوگیری از دست اندازی های تجاوزکارانه و توسعه طلبانه پاکستان و صدور تروریزم به افغانستان، حاد و شدید نباشد.
بنابراین، به جای طرح موضوعات مبالغه آمیز و غیر عملی، بهتر است با توجه به فضای موجود و واقعیت های جاری در روابط دو کشور همسایه، برای آن راهکارهای عملی اندیشیده شود.
