مردم افغانستان مانند سایر ملل آزاده جهان، هر سال و در آستانه روز قدس و دفاع از مبارزات بر حق ملت فلسطین، احساس مسئولیت دینی و انسانی کرده و همگام با دلهای بیدار و گام های استوار جهانیان، از ملت و مردمی دفاع می کنند که نزدیک به یک قرن است که در چنگال خونریز ترین دولت و رژیم نامشروع و غیر انسانی، اسیر و گرفتار مانده اند.
امسال اما مراسم ها و راهپیمایی های بر گزار شده در دفاع از قدس شریف و حقوق ملت آزاده فلسطین، رنگ و بوی دیگری داشت. امسال بزرگداشت از روز جهانی قدس و دفاع از ملت و کشور فلسطین، مصادف است با حملات بی وفقه و ضد بشری رژیم صهیونیستی بر نوار غزه و ساکنان مظلوم و محروم این خطه مرد خیز و شجاع پرور.
چنانچه انتظار می رفت مراسم ها و راهپیمایی های امسال در روز جهانی قدس، از شور و حرارت خاص و لازمی برخوردار بود؛ شور و حرارتی که لازمه هر مراسم و تظاهراتی است که در دفاع از هر دولت و ملت محروم و مظلومی و در هر گوشه و کنار این کره خاکی، می بایستی انجام می گرفت.
واضح است که عمده عامل این واکنش های حساس و معقول، همزمانی و تقارن این روز با حملات سبعانه و وحشیانه ارتش تا به دندان مسلح تلاویو علیه مردم فلسطین در باریکه غزه در چند روز اخیر می باشد.
طبق اخبار و گزارش های رسانه ها، در ۸ ولایت افغانستان از جمله پایتخت، در روز قدس، مراسم ها و راهپیمایی های فراوان و گسترده ای بر گزار شده است. یکی از ویژگیهای خوب تظاهرات و مراسمهای امسال در روز قدس، همکاری مناسب و معقول نیرو های امنیتی و پولیس کشور با مردم بوده است.
از آنجا که دولت جمهوری اسلامی افغانستان با در پیش گرفتن سیاست فعال و مسئولیت پذیر در قبال حملات ددمنشانه تلاویو، به نکوهش و سرزنش رژیم صهیونیستی روی آورد، مردم نیز با استقبال از این عملکرد دولت، با اشتیاق و شور چند برابر در مراسم ها و تظاهرات مربوط به قدس و فلسطین، شرکت کردند.
در ربط به برگزاری مراسم روز قدس و تظاهرات در دفاع از آرمان مردم فلسطین، چند نکته حایز اهمیت است که در زیر بدانها پرداخته می شود:
الف- پیش از همه باید گفت که برگزاری نشستها، راهپیمایی ها و سایر گزینه های مدنی در ربط به موضوع قدس شریف و مردم و کشور فلسطین، به عنوان پشتوانه معنوی و تبلیغاتی، لازم و ضروری می نماید؛ تا از جهتی موجب دلگرمی و امیدواری مردم فلسطین و حامیان واقعی قدس شریف شود و از ناحیه دیگر، به دولت نامشروع و حامیان داخلی و خارجی آن نیر تفهیم شود که قدس شریف و مردم مظلوم فلسطین، تنها و دون حامی نیستند.
پس یک چنین حرکات و روال معقول و مدنی، به عنوان ضمانت کننده و بیمه کننده نهضت بر حق مردم فلسطین می بایستی وجود داشته باشد.
ب- تظاهرات و برگزاری مراسم و محافل قدس و فلسطین، نباید به کشوری دون کشوری خاص، محدود و منحصر گردد و ملتها سعی کنند تا با قانع ساختن دولتهای متبوع خویش، نهضت دفاع از قدس شریف و مردم فلسطین را به نهضتی عام وفراگیر در تمامی کشورهای اسلامی- عربی، تبدیل کنند.
فلسطین یک کشور کهن اسلامی و مردم آن مسلمان و جزو جدا ناپذیر از پیکره بزرگ جهان اسلام اند. بنابراین، زیبنده نیست و ابداً پذیرفتنی هم نخواهد بود تا برای رهایی این جزء مهم از جغرافیای اسلام و امت اسلامی، دولت و ملتهایی تلاش کنند و دولت و ملتهایی نیز دست رو دست گذاشته وبا سکوت پرسش بر انگیز و حتی خاینانه، بر جنایات هولناک و غیر انسانی دولت اسرائیل علیه مردم فلسطین، انگشت صحه و تائید بگذارد!.
ج- امت اسلامی از هر مسیر و مجرای معقول و مدنی و غیر آن، بایستی بر دولت های سازشکار عربی فشار لازم را وارد آورند و از آنها بخواهند که موضع خویش نسبت به قدس شریف و مردم و کشور فلسطین، روشن و شفاف سازند که آیا جزو پیکره جهان اسلام و امت اسلامی اند و یا آنکه با سازش با سران تلاویو و خیانت به قدس و فلسطین، راه خویش را از اسلام و امت واحده اسلامی، جدا کرده اند.
آنچه روشن و مبرهن است با روش اتخاذ شده ی کنونی از سوی سران و دول عربی، کار قدس و مبارزات مردم فلسطین، خیلی راه به جایی نخواهد برد و اگر گاهی و مدت زمانی هم پیش برود، باز با خیانت و سازشی بد تر از آن، خنثی و عقیم باقی خواهد ماند.
د- و واپسین نکته اینکه چنانکه گفته شد وجود تظاهرات، تحصنها و برگزاری محافل و مجالس تبلیغاتی و البته به عنوان پشتوانه معنوی و روانی برای نهضت فلسطین و قدس شریف، بسیار لازم و ضروری است؛ اما باید بدانیم که این مقدار برای آزادی قدس و احقاق حقوق حقه مردم مسلمان فلسطین، هیچگاهی و ابداً کافی نیست و نخواهدبود.
شعار خوب است؛ اما بایستی بدانیم و مطمئن باشیم که صهیونیزم و حامیان خارجی و منطقه ای آن، قدس شریف و خاک فلسطین را با شعار صرف اشغال نکردند و قطعاً آنان پشتوانه شعار خویش، عمل و رفتار جدی و شدید را قرار دادند.
حال ما مسلمانان و بعضاً دول حامی مرام و نهضت مردم فلسطین، اگر به واقع خواهان آزادی قدس شریف و برگشت کشور فلسطین به جغرافیای امت اسلامی هستیم که قطعاً هستیم، بایستی که راههای عملی غیر از شعار و تبلیغات روانی نیز فکر کنیم و برای آن، طرح و برنامه اصولی و اساسی داشته باشیم تا در هر دو جبهه شعار و شعور و رفتار نیز پیروز میدان باشیم.
نویسنده: سید فاضل محجوب؛ سر دبیر روزنامه انصاف
امسال اما مراسم ها و راهپیمایی های بر گزار شده در دفاع از قدس شریف و حقوق ملت آزاده فلسطین، رنگ و بوی دیگری داشت. امسال بزرگداشت از روز جهانی قدس و دفاع از ملت و کشور فلسطین، مصادف است با حملات بی وفقه و ضد بشری رژیم صهیونیستی بر نوار غزه و ساکنان مظلوم و محروم این خطه مرد خیز و شجاع پرور.
چنانچه انتظار می رفت مراسم ها و راهپیمایی های امسال در روز جهانی قدس، از شور و حرارت خاص و لازمی برخوردار بود؛ شور و حرارتی که لازمه هر مراسم و تظاهراتی است که در دفاع از هر دولت و ملت محروم و مظلومی و در هر گوشه و کنار این کره خاکی، می بایستی انجام می گرفت.
واضح است که عمده عامل این واکنش های حساس و معقول، همزمانی و تقارن این روز با حملات سبعانه و وحشیانه ارتش تا به دندان مسلح تلاویو علیه مردم فلسطین در باریکه غزه در چند روز اخیر می باشد.
طبق اخبار و گزارش های رسانه ها، در ۸ ولایت افغانستان از جمله پایتخت، در روز قدس، مراسم ها و راهپیمایی های فراوان و گسترده ای بر گزار شده است. یکی از ویژگیهای خوب تظاهرات و مراسمهای امسال در روز قدس، همکاری مناسب و معقول نیرو های امنیتی و پولیس کشور با مردم بوده است.
از آنجا که دولت جمهوری اسلامی افغانستان با در پیش گرفتن سیاست فعال و مسئولیت پذیر در قبال حملات ددمنشانه تلاویو، به نکوهش و سرزنش رژیم صهیونیستی روی آورد، مردم نیز با استقبال از این عملکرد دولت، با اشتیاق و شور چند برابر در مراسم ها و تظاهرات مربوط به قدس و فلسطین، شرکت کردند.
در ربط به برگزاری مراسم روز قدس و تظاهرات در دفاع از آرمان مردم فلسطین، چند نکته حایز اهمیت است که در زیر بدانها پرداخته می شود:
الف- پیش از همه باید گفت که برگزاری نشستها، راهپیمایی ها و سایر گزینه های مدنی در ربط به موضوع قدس شریف و مردم و کشور فلسطین، به عنوان پشتوانه معنوی و تبلیغاتی، لازم و ضروری می نماید؛ تا از جهتی موجب دلگرمی و امیدواری مردم فلسطین و حامیان واقعی قدس شریف شود و از ناحیه دیگر، به دولت نامشروع و حامیان داخلی و خارجی آن نیر تفهیم شود که قدس شریف و مردم مظلوم فلسطین، تنها و دون حامی نیستند.
پس یک چنین حرکات و روال معقول و مدنی، به عنوان ضمانت کننده و بیمه کننده نهضت بر حق مردم فلسطین می بایستی وجود داشته باشد.
ب- تظاهرات و برگزاری مراسم و محافل قدس و فلسطین، نباید به کشوری دون کشوری خاص، محدود و منحصر گردد و ملتها سعی کنند تا با قانع ساختن دولتهای متبوع خویش، نهضت دفاع از قدس شریف و مردم فلسطین را به نهضتی عام وفراگیر در تمامی کشورهای اسلامی- عربی، تبدیل کنند.
فلسطین یک کشور کهن اسلامی و مردم آن مسلمان و جزو جدا ناپذیر از پیکره بزرگ جهان اسلام اند. بنابراین، زیبنده نیست و ابداً پذیرفتنی هم نخواهد بود تا برای رهایی این جزء مهم از جغرافیای اسلام و امت اسلامی، دولت و ملتهایی تلاش کنند و دولت و ملتهایی نیز دست رو دست گذاشته وبا سکوت پرسش بر انگیز و حتی خاینانه، بر جنایات هولناک و غیر انسانی دولت اسرائیل علیه مردم فلسطین، انگشت صحه و تائید بگذارد!.
ج- امت اسلامی از هر مسیر و مجرای معقول و مدنی و غیر آن، بایستی بر دولت های سازشکار عربی فشار لازم را وارد آورند و از آنها بخواهند که موضع خویش نسبت به قدس شریف و مردم و کشور فلسطین، روشن و شفاف سازند که آیا جزو پیکره جهان اسلام و امت اسلامی اند و یا آنکه با سازش با سران تلاویو و خیانت به قدس و فلسطین، راه خویش را از اسلام و امت واحده اسلامی، جدا کرده اند.
آنچه روشن و مبرهن است با روش اتخاذ شده ی کنونی از سوی سران و دول عربی، کار قدس و مبارزات مردم فلسطین، خیلی راه به جایی نخواهد برد و اگر گاهی و مدت زمانی هم پیش برود، باز با خیانت و سازشی بد تر از آن، خنثی و عقیم باقی خواهد ماند.
د- و واپسین نکته اینکه چنانکه گفته شد وجود تظاهرات، تحصنها و برگزاری محافل و مجالس تبلیغاتی و البته به عنوان پشتوانه معنوی و روانی برای نهضت فلسطین و قدس شریف، بسیار لازم و ضروری است؛ اما باید بدانیم که این مقدار برای آزادی قدس و احقاق حقوق حقه مردم مسلمان فلسطین، هیچگاهی و ابداً کافی نیست و نخواهدبود.
شعار خوب است؛ اما بایستی بدانیم و مطمئن باشیم که صهیونیزم و حامیان خارجی و منطقه ای آن، قدس شریف و خاک فلسطین را با شعار صرف اشغال نکردند و قطعاً آنان پشتوانه شعار خویش، عمل و رفتار جدی و شدید را قرار دادند.
حال ما مسلمانان و بعضاً دول حامی مرام و نهضت مردم فلسطین، اگر به واقع خواهان آزادی قدس شریف و برگشت کشور فلسطین به جغرافیای امت اسلامی هستیم که قطعاً هستیم، بایستی که راههای عملی غیر از شعار و تبلیغات روانی نیز فکر کنیم و برای آن، طرح و برنامه اصولی و اساسی داشته باشیم تا در هر دو جبهه شعار و شعور و رفتار نیز پیروز میدان باشیم.
نویسنده: سید فاضل محجوب؛ سر دبیر روزنامه انصاف
مولف : سیدفاضل محجوب
