تاکنون حدود نیم قرن از شکل گیری برخی نهادها و میثاق های بین المللی در زمینه حقوق بشر و حقوق بین الملل بشردوستانه ی مدعی حمایت از حقوق انسانها و جلوگیری از کشتار بی گناهان در مخاصمات بین المللی می گذرد. از کنوانسیون چهارگانه ژنو (۱۸۶۴ - ۱۹۴۸) تا اعلامیه جهانی حقوق بشر و ده ها میثاق و پروتکل دیگر که حمایت از حقوق افرادی را که به طور مستقیم در درگیری ها مشارکت ندارند و نیز اشخاصی را که به علت بیماری، جراحت، اسارت و یا هر علت دیگری فاقد توان مبارزه هستند، به عهده دارد و مدعی است تا از آن ها در مقابل اثرات جنگ محافظت نماید و یا افرادی را که بر اثر جنگ دچار آسیب می گردند، کمک بدون هیچ گونه تبعیضی را الزام می کند. و یا اساسنامه دادگاه کیفری بین المللی (مصوب ۱۸ ژوئیه ۱۹۹۸) که جلوگیری از نقض شدید حقوق بشر و اجرای عدالت بین المللی را هدف عمده خود می داند و مبارزه با جرایم بزرگی چون، نسل کشی، جنایات جنگی، تجاوز و جنایت علیه بشریت را دنبال می کند.
آگاهان نیک می دانند که "جنایات جنگی" یکی از عمده جرایم بین المللی است که در اساسنامه رم جرم انگاری شده و باید جامعه بین المللی در برابر این دسته جرایم از طریق دیوان کیفری بین المللی( ICC ) واکنش نشان دهد و اقدامات پیشگیرانه و سرکوبگرانه خود را به اجرا بگذارد. طبق تعریف ماده ۸ اساسنامه رم، موارد جدی نقض کنوانسیون ژنو، مصوب ۱۲ اوت ۱۹۴۹ که عبارتند از "شکنجه یا رفتار غیرانسانی، از جمله آزمایش های بیولوژیکی"؛ "تخریب و تصرف اموال در سطح گسترده، غیرقانونی، مغرضانه و فاقد ضرورت و توجیه نظامی"؛ "حملات عمدی بر ضد غیرنظامیان با قصد حمله علیه آنان، یا حمله به افراد غیرنظامی که مستقیماً در مخاصمات شرکت ندارند"؛ همچنین "حملات عمدی به سوی اهداف غیرنظامی، یعنی اهدافی که دارای کاربرد نظامی نیستند"؛ "حملات عمدی علیه کارکنان، تأسیسات، ابزار، واحدها، یا خودروهایی که در خدمات بشردوستانه یا هیئت های پاسدار صلح مطابق با منشور سازمان ملل متحد مشغول هستند و تا هر زمانیکه آنها بر اساس قوانین بینالمللی منازعات مسلحانه تحت پوشش محافظت های متعلق به اشخاص یا اهداف غیرنظامی قرار بگیرند"؛ "هرگونه بمباران یا حمله به شهرها، روستاها، نقاط مسکونی یا ساختمان هایی که تحت حمایت نظامی قرار ندارند و اهداف نظامی محسوب نمیگردند" و یا "حملات عمدی به ساختمانهای مذهبی، آموزشی، هنری، علمی یا خیریه، بناهای تاریخی، بیمارستان ها و مکانهایی که افراد بیمار و مجروح در آن تجمع میکنند"؛ بارز ترین مصادیق جرایم جنگی است و مرتکبان بایستی تحت تعقیب و مجازات نهادهای بین المللی قرار گیرند. جنایاتی که قریب به اتفاق آنها ده ها وصد ها بار توسط اسرائیل به ویژه طی سه هفته ی گذشته در غزه رقم خورده است.
نهاد های بین المللی متعددی نظیر سازمان ملل، شورای امنیت و دادگاه کیفری بین المللی وظیفه دارند، برای جلوگیری از ارتکاب چنین جرایمی، اقدامات مقتضی را صورت دهند. عرف و قوانین بین الملل نیز ایجاب می کند که مسئولان این نهادها و به خصوص دبیرکل سازمان ملل به عنوان نماینده جامعه ملل موضع مسئولانه و بی طرفانه در قبال وقایع بین المللی داشته باشند و شورای امنیت طبق فصل هفتم منشور سازمان ملل موظف است که درقبال جرایمی که تهدید صلح و امنیت بین الملل به حساب می آید، اقدامات سیاسی و نظامی مقتضی را به منظور حفظ صلح و امنیت بین الملل به کار گیرد. گفتنی است، این نهاد در خصوص تشخیص تجاوز و تجویز تعقیب تنها مرجع صالح بین المللی است.
دیوان کیفری بین المللی دیگر مرجع مهم بین المللی صالح برای رسیدگی و تعقیب جرایم جنگی و دیگر جرایم پیش گفته است و حتی اگر یک کشورعضو، وضعیتی را به دادگاه کیفری بین المللی ارجاع ندهد، دادستانی ICC موظف به جمع آوری اسناد و شواهد ارتکاب جرم و ارائه آن به شعبه مقدماتی و نهایتاً تعقیب مجرمان جرایم بین المللی است.
تهاجم وحشیانه ی کنونی اشغالگران صهیونیست علیه غزه که عمدتاً حملات عمدی به مدارس و مجتمع پناهجویان از جمله "مدرسه آنروای بیت حانون تحت پوشش سازمان ملل که زنان و کودکان پناهجو را در خود جای داده بود و بارها به اطلاع آن رژیم رسیده بود، یا حمله عمدی به الشفا و الوفا دو بیمارستان مهم موجود درغزه؛ حمله گسترده به منازل مسکونی و قتل عام شجاعیه و خزاعه بود؛ انهدام کامل هزار منزل مسکونی و تخریب بیش از شش هزار ساختمان در کمتر از سه هفته و همچنین بیش از هفتصد و پنجاه شهید و بیش از شش هزار مجروح را به بار آورده که به گفته ی مقامات سازمان ملل و صلیب سرخ جهانی اکثر قربانیان زنان و کودکان و افراد غیر نظامی هستند. نتانیاهو نیز علنا به حمله علیه بیمارستان ها اعتراف کرده و مضحکانه مدعی شد که مقاومت از بیمارستانها موشک شلیک می کند؟!
حال آمار شهدا و مجروحان غیرنظامی غزه و اعترافات مقامات رژیم سفاک صهیونیستی مبنی بر حمله به بیمارستان ها و همچنین اعلام مقامات محلی سازمان ملل و صلیب سرخ جهانی مبنی بر اینکه اغلب کشته ها و زخمی ها زن، کودک و افراد ملکی هستند، ارتکاب جنایت جنگی توسط اسرائیل علیه مردم بی دفاع غزه را غیر قابل انکار می سازد. اما اوباما اعلام می کند؛ اگر همه دنیا اسرائیل را محکوم کند، ایالات متحده تنها از آن کشور حمایت خواهد کرد؟! شرم آور تر اینکه جنایات ضد بشری آن رژیم را "حق دفاع" از خود نامید و "بانکی مون" دبیرکل مهمترین نهاد بین المللی سهم خود را در ستم به مظلومان فلسطین ادا کرد و به جای محکوم ساختن جنایات رژیم جعلی اسرائیل، با نتانیاهو و صهیونیست ها، اعلام همدردی کرد؟! گویی که جنایت جنگی و کشتار صدها زن و کودک یا مجروحیت هزاران انسان بی دفاع و تخریب هزاران منزل مسکونی، توسط حماس در تلاویو اتفاق افتاده است. تنها کسی که حملات اسرائیل به نوار غزه را"جنایت جنگی" تعبیر کرد و خواستار تحقیق در این زمینه شد، "ناوی پیلای"، کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد بود. سکوت سهمگین کشورهای مرتجع عربی و نهادهای مهم بین المللی و واکنش وقیحانه اوباما و بانکی مون و ...، گواه محکم ستم آشکار زورگویان جهان و ساختارظالمانه ی نهادهای بین المللی است.
وقتی که مهاجم خود معترف به ارتکاب جنایت جنگی است و صدها سند و مدرک و شهادت مقامات بین المللی مبنی بر ارتکاب جنایت جنگی وجود دارد، ایالات متحده و انگلیس از مرتکبان جنایت، حمایت بی قید و شرط می کند و دبیرکل سازمان ملل با جنایتکاران اعلام همدردی می نماید، چه امیدی به عدالت بین المللی و حمایت از حقوق قربانیان می توان داشت و تا این حد و به این وضاحت شاهد به سخره گرفته شدن حقوق بین الملل بود؟
این آزمون و ده ها آزمون قبل از این، تردیدی باقی نگذارده که نهادهای به اصطلاح بین المللی در دفاع از حقوق به شدت نقض شده ی مسلمانان فلسطین در طی بیش از ۶ دهه گذشته و نسل کشی هولناک کنونی مردم غزه و دیگر جنایات آشکار علیه سایر مسلمانان در میانمار، سوریه، عراق و کشور ما به شدت نا کارآمد بوده و این موضوع برهمگان مبرهن شده که سازمان ملل و شورای امنیت و دیگر نهادهای نظیر آن، ابزارهایی به دست زورمندان بین المللی است تا در نظام تنازع بقا، زورمندان را قدرت بیشتر ببخشد و به مثابه دندان های تیز برای دریدن ضعفا عمل کند.
از این رو، ملتهای مسلمان باید بدانند، سرنوشت غزه امروز آئینه تمام نمای غزه های آینده جهان اسلام است و معجزه ی نهادهای بین المللی همین مواضع بانکی مون ها و مقامات کشورهای صاحب حق وتو مانند "اوباما" و "کامرون" های حال و آینده در باره غزه های ماست و براین اساس، هیچ عاقلی در نظام جنگل و ساختار ظالمانه بین المللی و نهادهای نیم بند و میثاق های معطل، دل خوش نمی کند. باید درک نمود که عملکرد امروزین نهادها و مقامات بین المللی در خصوص فلسطین، آئینه دیگر ملتهای مسلمان در غزه های فردا باید دانست و فهمید، هرگز محق بودن به معنای مصئون بودن و برخورداری از حمایت های بین المللی نیست؛ و لذا باید به سمت همبستگی و همیاری هر چه بیشتر مسلمانان حرکت کرد و به قدرتمند شدن اندیشید و گرنه درنظام طبیعیت ضعیف پایمال است.
نویسنده: سید اغا موسوی نژاد؛ معاون مدیر مسئول روزنامه انصاف
آگاهان نیک می دانند که "جنایات جنگی" یکی از عمده جرایم بین المللی است که در اساسنامه رم جرم انگاری شده و باید جامعه بین المللی در برابر این دسته جرایم از طریق دیوان کیفری بین المللی( ICC ) واکنش نشان دهد و اقدامات پیشگیرانه و سرکوبگرانه خود را به اجرا بگذارد. طبق تعریف ماده ۸ اساسنامه رم، موارد جدی نقض کنوانسیون ژنو، مصوب ۱۲ اوت ۱۹۴۹ که عبارتند از "شکنجه یا رفتار غیرانسانی، از جمله آزمایش های بیولوژیکی"؛ "تخریب و تصرف اموال در سطح گسترده، غیرقانونی، مغرضانه و فاقد ضرورت و توجیه نظامی"؛ "حملات عمدی بر ضد غیرنظامیان با قصد حمله علیه آنان، یا حمله به افراد غیرنظامی که مستقیماً در مخاصمات شرکت ندارند"؛ همچنین "حملات عمدی به سوی اهداف غیرنظامی، یعنی اهدافی که دارای کاربرد نظامی نیستند"؛ "حملات عمدی علیه کارکنان، تأسیسات، ابزار، واحدها، یا خودروهایی که در خدمات بشردوستانه یا هیئت های پاسدار صلح مطابق با منشور سازمان ملل متحد مشغول هستند و تا هر زمانیکه آنها بر اساس قوانین بینالمللی منازعات مسلحانه تحت پوشش محافظت های متعلق به اشخاص یا اهداف غیرنظامی قرار بگیرند"؛ "هرگونه بمباران یا حمله به شهرها، روستاها، نقاط مسکونی یا ساختمان هایی که تحت حمایت نظامی قرار ندارند و اهداف نظامی محسوب نمیگردند" و یا "حملات عمدی به ساختمانهای مذهبی، آموزشی، هنری، علمی یا خیریه، بناهای تاریخی، بیمارستان ها و مکانهایی که افراد بیمار و مجروح در آن تجمع میکنند"؛ بارز ترین مصادیق جرایم جنگی است و مرتکبان بایستی تحت تعقیب و مجازات نهادهای بین المللی قرار گیرند. جنایاتی که قریب به اتفاق آنها ده ها وصد ها بار توسط اسرائیل به ویژه طی سه هفته ی گذشته در غزه رقم خورده است.
نهاد های بین المللی متعددی نظیر سازمان ملل، شورای امنیت و دادگاه کیفری بین المللی وظیفه دارند، برای جلوگیری از ارتکاب چنین جرایمی، اقدامات مقتضی را صورت دهند. عرف و قوانین بین الملل نیز ایجاب می کند که مسئولان این نهادها و به خصوص دبیرکل سازمان ملل به عنوان نماینده جامعه ملل موضع مسئولانه و بی طرفانه در قبال وقایع بین المللی داشته باشند و شورای امنیت طبق فصل هفتم منشور سازمان ملل موظف است که درقبال جرایمی که تهدید صلح و امنیت بین الملل به حساب می آید، اقدامات سیاسی و نظامی مقتضی را به منظور حفظ صلح و امنیت بین الملل به کار گیرد. گفتنی است، این نهاد در خصوص تشخیص تجاوز و تجویز تعقیب تنها مرجع صالح بین المللی است.
دیوان کیفری بین المللی دیگر مرجع مهم بین المللی صالح برای رسیدگی و تعقیب جرایم جنگی و دیگر جرایم پیش گفته است و حتی اگر یک کشورعضو، وضعیتی را به دادگاه کیفری بین المللی ارجاع ندهد، دادستانی ICC موظف به جمع آوری اسناد و شواهد ارتکاب جرم و ارائه آن به شعبه مقدماتی و نهایتاً تعقیب مجرمان جرایم بین المللی است.
تهاجم وحشیانه ی کنونی اشغالگران صهیونیست علیه غزه که عمدتاً حملات عمدی به مدارس و مجتمع پناهجویان از جمله "مدرسه آنروای بیت حانون تحت پوشش سازمان ملل که زنان و کودکان پناهجو را در خود جای داده بود و بارها به اطلاع آن رژیم رسیده بود، یا حمله عمدی به الشفا و الوفا دو بیمارستان مهم موجود درغزه؛ حمله گسترده به منازل مسکونی و قتل عام شجاعیه و خزاعه بود؛ انهدام کامل هزار منزل مسکونی و تخریب بیش از شش هزار ساختمان در کمتر از سه هفته و همچنین بیش از هفتصد و پنجاه شهید و بیش از شش هزار مجروح را به بار آورده که به گفته ی مقامات سازمان ملل و صلیب سرخ جهانی اکثر قربانیان زنان و کودکان و افراد غیر نظامی هستند. نتانیاهو نیز علنا به حمله علیه بیمارستان ها اعتراف کرده و مضحکانه مدعی شد که مقاومت از بیمارستانها موشک شلیک می کند؟!
حال آمار شهدا و مجروحان غیرنظامی غزه و اعترافات مقامات رژیم سفاک صهیونیستی مبنی بر حمله به بیمارستان ها و همچنین اعلام مقامات محلی سازمان ملل و صلیب سرخ جهانی مبنی بر اینکه اغلب کشته ها و زخمی ها زن، کودک و افراد ملکی هستند، ارتکاب جنایت جنگی توسط اسرائیل علیه مردم بی دفاع غزه را غیر قابل انکار می سازد. اما اوباما اعلام می کند؛ اگر همه دنیا اسرائیل را محکوم کند، ایالات متحده تنها از آن کشور حمایت خواهد کرد؟! شرم آور تر اینکه جنایات ضد بشری آن رژیم را "حق دفاع" از خود نامید و "بانکی مون" دبیرکل مهمترین نهاد بین المللی سهم خود را در ستم به مظلومان فلسطین ادا کرد و به جای محکوم ساختن جنایات رژیم جعلی اسرائیل، با نتانیاهو و صهیونیست ها، اعلام همدردی کرد؟! گویی که جنایت جنگی و کشتار صدها زن و کودک یا مجروحیت هزاران انسان بی دفاع و تخریب هزاران منزل مسکونی، توسط حماس در تلاویو اتفاق افتاده است. تنها کسی که حملات اسرائیل به نوار غزه را"جنایت جنگی" تعبیر کرد و خواستار تحقیق در این زمینه شد، "ناوی پیلای"، کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد بود. سکوت سهمگین کشورهای مرتجع عربی و نهادهای مهم بین المللی و واکنش وقیحانه اوباما و بانکی مون و ...، گواه محکم ستم آشکار زورگویان جهان و ساختارظالمانه ی نهادهای بین المللی است.
وقتی که مهاجم خود معترف به ارتکاب جنایت جنگی است و صدها سند و مدرک و شهادت مقامات بین المللی مبنی بر ارتکاب جنایت جنگی وجود دارد، ایالات متحده و انگلیس از مرتکبان جنایت، حمایت بی قید و شرط می کند و دبیرکل سازمان ملل با جنایتکاران اعلام همدردی می نماید، چه امیدی به عدالت بین المللی و حمایت از حقوق قربانیان می توان داشت و تا این حد و به این وضاحت شاهد به سخره گرفته شدن حقوق بین الملل بود؟
این آزمون و ده ها آزمون قبل از این، تردیدی باقی نگذارده که نهادهای به اصطلاح بین المللی در دفاع از حقوق به شدت نقض شده ی مسلمانان فلسطین در طی بیش از ۶ دهه گذشته و نسل کشی هولناک کنونی مردم غزه و دیگر جنایات آشکار علیه سایر مسلمانان در میانمار، سوریه، عراق و کشور ما به شدت نا کارآمد بوده و این موضوع برهمگان مبرهن شده که سازمان ملل و شورای امنیت و دیگر نهادهای نظیر آن، ابزارهایی به دست زورمندان بین المللی است تا در نظام تنازع بقا، زورمندان را قدرت بیشتر ببخشد و به مثابه دندان های تیز برای دریدن ضعفا عمل کند.
از این رو، ملتهای مسلمان باید بدانند، سرنوشت غزه امروز آئینه تمام نمای غزه های آینده جهان اسلام است و معجزه ی نهادهای بین المللی همین مواضع بانکی مون ها و مقامات کشورهای صاحب حق وتو مانند "اوباما" و "کامرون" های حال و آینده در باره غزه های ماست و براین اساس، هیچ عاقلی در نظام جنگل و ساختار ظالمانه بین المللی و نهادهای نیم بند و میثاق های معطل، دل خوش نمی کند. باید درک نمود که عملکرد امروزین نهادها و مقامات بین المللی در خصوص فلسطین، آئینه دیگر ملتهای مسلمان در غزه های فردا باید دانست و فهمید، هرگز محق بودن به معنای مصئون بودن و برخورداری از حمایت های بین المللی نیست؛ و لذا باید به سمت همبستگی و همیاری هر چه بیشتر مسلمانان حرکت کرد و به قدرتمند شدن اندیشید و گرنه درنظام طبیعیت ضعیف پایمال است.
نویسنده: سید اغا موسوی نژاد؛ معاون مدیر مسئول روزنامه انصاف
مولف : سیدآقا موسوی نژاد
