در اینکه رئیس جمهور اشرف غنی احمدزی در دو زبان فارسی و انگلیسی خوب سخن می گوید و زیبا بیانی دارد، تردیدی وجود ندارد.
راستش از رسانه ها شنیدم که ایشان در گانگرس امریکا خوب سخن گفته اند و توانسته اند چند بار مخاطبان خویش را بر پا نگهداشته و آنان را به کف زدنهای ممتد در پای صحبتهای خویش وادار کند.
خوب این بسیار پسندیده و نیکو است که یک شخصیت افغان در کانگرسِ کشور قدرتمندی چون ایالات متحده امریکا، حرفهایی بزند که آن همه تشویق و تکریم شود و این در واقع نیز برای دولت و ملت افغانستان جای مباهات و فخر دارد.
اما از تعارفات معمول که بگذریم بد نیست فرازهایی از سخنان رئیس جمهور غنی در کانگرس امریکا را به نقد منصفانه بگیریم و ببینیم اظهارات ایشان در آن محفل تا چه اندازه با واقعیت های داخل افغانستان تطابق داشته و سازگاری دارد.
رئیس جمهور در بخشی از سخنان خویش در باره توانایی اردو و پولیس کشور چنین می گوید:" نیروهای امنیتی افغانستان پس از پایان ماموریت رزمی امریکا هم ثابت ساختند که از قدرت و توانایی لازم برای دفاع از کشورشان برخوردار اند".
این فراز از سخنان اشرف غنی از آن بخشهایی است که می شود آن را تائید کرد و با او موافق بود؛ چرا که ملت افغانستان و به خصوص نیروهای امنیتی آن از زمانهای دیر و دور بدینسو بارها و بارها ثابت کرده اند که توانایی دفاع از خاک و مردم خویش را دارا می باشند و تاریخ این ملت بزرگ و شجاع بیاد ندارد دوره و زمانی را که مدافعان از خاک، دین و نوامیس ملی این آب و خاک، گاهی هم نسبت به مسئولیت و رسالت دینی و ملی شان در برابر دشمنان خارجی، کوتاه آمده باشند.
در این بخش حق با رئیس جمهور غنی است که نیروهای ورزیده امنیتی کشور و به خصوص پس از انتقال مسئولیت های امنیتی به آنها، با روحیه و تلاش مضاعف در برابر هر گونه تهدیدی ایستادگی کرده و می کنند.
این جان فشانی ها و شجاعت ها در حالی است که نیروهای مظلوم امنیتی ما در طول سالیان گذشته و به خصوص در دوره زعامت رئیس جمهور پیشین، با کم نظری ها و بی مهری های زیادی از سوی دولت و حکومت روبرو بوده اند و با حد اقل امکانات و تسلیحات مورد نیاز، بزرگترین افتخارات را برای مردم و کشور شان به ارمغان آورده اند.
رئیس جمهور در بخشی دیگر از سخنانش با تاکید بر اینکه افغانستان امروز در انزوا قرار ندارد، گفت:" افغانستان به یک نقطه وصل همکاری های یک منطقه بزرگ که از هند تا آذربایجان و فراتر از آن می رسد، مبدل خواهد شد. تصویر ما از افغانستان ۲۰ سال آینده، مبدل گشتن به یک چهارراه تجارت، انتقال گاز و انرژی، خطوط آهن، ارتباطات و خدمات بانکداری عصری می باشد".
سخنان ریئس جمهور با توجه به شرایط وخیم کار و اقتصاد در کشور، بیشتر به یک خواب شیرین و رویای باور نکردنی شباهت دارد تا یک واقعیت خرسند کننده. اشرف غنی در کانگرس کشوری چنین شعارهای امیدبخش را می دهد که سران آن هیچ علاقه و انگیزه ای برای رشد و شکوفایی کشوری مانند افغانستان را ندارند؛ چرا که اگر غیر این بود و سران واشنگتن در واقع نیز میل و رغبتی به شکوفایی افغانستان و دولت و ملت آن می داشتند، خوب چهارده سال تمام و با بیش از چهل دولت قدرتمند و سرمایه دار در افغانستان اتراق کرده بودند و شعار شان نیز کمک و مساعدت به دولت و ملت افغان بود؛ اما با همه ی اینها افغانستان نه تنها از هیچ منظر و زاویه ای پیشرفت نکرد که روز به روز به قهقرا رفته و با معضل ها و گرفتاری های نوین و مدرنی مواجه گردید.
محض اطلاع رئیس جمهور، واقعیت های تلخ و دردناکی که در حال حاضر در کشور وجود دارد، دورنمای بسیار وخیم و سیاهی را در برابر چشمان مردم ترسیم کرده است. در پیشرفت افغانستان بدان درجه ای که رئیس جمهور منظور نظر دارند با تاسف باید گفت که هیچ یک از کشورهای دنیا و به خصوص امریکا و همسایگان افغانستان، آن را یاری نخواهند کرد؛ چرا که رسیدن افغانستان بدان درجه از پیشرفت و رفاه و آسایش، به نفع و سود هیچ یک از کشورهای مذکور نیست و آنها اجازه یک چنین رشد و بالندگی را هم به افغانستان و دولت و ملت آن نخواهند داد.
مگر آنکه فرض را بر آن بگذاریم که رئیس جمهور متفکر ما کرامت و معجزه ای در آستین دارد که دیگران از آن بی خبراند!
رئیس جمهور غنی در جایی از صحبت خویش گفت:" مردم افغانستان تا امروز در برابر هر گونه خشونتی ایستادگی نموده اند و از جوامع دموکراتیک جهان خواست تا بخاطر مبارزه در برابر خشونت و افراط گرایی بسیج شوند".
در ربطِ به این بخش باید گفت رئیس جمهور یک مقداری زیادی خوشبین اند؛ چرا که دولتهای حامی ترور و وحشت آفرینی، هیچگاهی حاضر نمی شوند برای ریشه کنی آن اقدام کنند. کارنامه ایالات متحده امریکا و شرکای آن، پر است از حمایتهای گسترده و فراوان آنها از گروههای تروریستی و دهشت افکن در سراسر دنیا و منطقه و این چیزی نیست که بر کسی پوشیده باشد و حتی مقامات دولتهای مذکور خود بدان اذعان می کنند و معترف اند.
و سرانجام این بخش از سخن اشرف غنی که گفت:" حکومت وحدت ملی متعهد به آوردن اصلاحات همه جانبه در سیستم حقوقی و قضایی خود می باشد و مصونیتی را که کارمندان ملوث به فساد زیر چتر آن پنهان گردیده اند، برطرف می نماید".
واقعیت این است که فساد اداری موجود در کشور، زائیده دولت سابق است و در طول ۱۳ سال چنان در کشور نهادینه و به یک فرهنگ منحط تبدیل شده که گمان نمی رود به این زودیها بتوان آن را تعدیل کرد تا چه رسد به آنکه بتوان آن را از ریشه زد. پس از سپری شدن ماهها از تشکیل حکومت وحدت ملی، هنوز اعضای کابینه آن به پارلمان معرفی نشده و انتظار اینکه آقای غنی بتواند در طول ده سال این کشور را از فساد پاکسازی کرده و به خودکفایی برساند، به یک افسانه بی نهایت شیرین و گوش دادنی می ماند.
راستش از رسانه ها شنیدم که ایشان در گانگرس امریکا خوب سخن گفته اند و توانسته اند چند بار مخاطبان خویش را بر پا نگهداشته و آنان را به کف زدنهای ممتد در پای صحبتهای خویش وادار کند.
خوب این بسیار پسندیده و نیکو است که یک شخصیت افغان در کانگرسِ کشور قدرتمندی چون ایالات متحده امریکا، حرفهایی بزند که آن همه تشویق و تکریم شود و این در واقع نیز برای دولت و ملت افغانستان جای مباهات و فخر دارد.
اما از تعارفات معمول که بگذریم بد نیست فرازهایی از سخنان رئیس جمهور غنی در کانگرس امریکا را به نقد منصفانه بگیریم و ببینیم اظهارات ایشان در آن محفل تا چه اندازه با واقعیت های داخل افغانستان تطابق داشته و سازگاری دارد.
رئیس جمهور در بخشی از سخنان خویش در باره توانایی اردو و پولیس کشور چنین می گوید:" نیروهای امنیتی افغانستان پس از پایان ماموریت رزمی امریکا هم ثابت ساختند که از قدرت و توانایی لازم برای دفاع از کشورشان برخوردار اند".
این فراز از سخنان اشرف غنی از آن بخشهایی است که می شود آن را تائید کرد و با او موافق بود؛ چرا که ملت افغانستان و به خصوص نیروهای امنیتی آن از زمانهای دیر و دور بدینسو بارها و بارها ثابت کرده اند که توانایی دفاع از خاک و مردم خویش را دارا می باشند و تاریخ این ملت بزرگ و شجاع بیاد ندارد دوره و زمانی را که مدافعان از خاک، دین و نوامیس ملی این آب و خاک، گاهی هم نسبت به مسئولیت و رسالت دینی و ملی شان در برابر دشمنان خارجی، کوتاه آمده باشند.
در این بخش حق با رئیس جمهور غنی است که نیروهای ورزیده امنیتی کشور و به خصوص پس از انتقال مسئولیت های امنیتی به آنها، با روحیه و تلاش مضاعف در برابر هر گونه تهدیدی ایستادگی کرده و می کنند.
این جان فشانی ها و شجاعت ها در حالی است که نیروهای مظلوم امنیتی ما در طول سالیان گذشته و به خصوص در دوره زعامت رئیس جمهور پیشین، با کم نظری ها و بی مهری های زیادی از سوی دولت و حکومت روبرو بوده اند و با حد اقل امکانات و تسلیحات مورد نیاز، بزرگترین افتخارات را برای مردم و کشور شان به ارمغان آورده اند.
رئیس جمهور در بخشی دیگر از سخنانش با تاکید بر اینکه افغانستان امروز در انزوا قرار ندارد، گفت:" افغانستان به یک نقطه وصل همکاری های یک منطقه بزرگ که از هند تا آذربایجان و فراتر از آن می رسد، مبدل خواهد شد. تصویر ما از افغانستان ۲۰ سال آینده، مبدل گشتن به یک چهارراه تجارت، انتقال گاز و انرژی، خطوط آهن، ارتباطات و خدمات بانکداری عصری می باشد".
سخنان ریئس جمهور با توجه به شرایط وخیم کار و اقتصاد در کشور، بیشتر به یک خواب شیرین و رویای باور نکردنی شباهت دارد تا یک واقعیت خرسند کننده. اشرف غنی در کانگرس کشوری چنین شعارهای امیدبخش را می دهد که سران آن هیچ علاقه و انگیزه ای برای رشد و شکوفایی کشوری مانند افغانستان را ندارند؛ چرا که اگر غیر این بود و سران واشنگتن در واقع نیز میل و رغبتی به شکوفایی افغانستان و دولت و ملت آن می داشتند، خوب چهارده سال تمام و با بیش از چهل دولت قدرتمند و سرمایه دار در افغانستان اتراق کرده بودند و شعار شان نیز کمک و مساعدت به دولت و ملت افغان بود؛ اما با همه ی اینها افغانستان نه تنها از هیچ منظر و زاویه ای پیشرفت نکرد که روز به روز به قهقرا رفته و با معضل ها و گرفتاری های نوین و مدرنی مواجه گردید.
محض اطلاع رئیس جمهور، واقعیت های تلخ و دردناکی که در حال حاضر در کشور وجود دارد، دورنمای بسیار وخیم و سیاهی را در برابر چشمان مردم ترسیم کرده است. در پیشرفت افغانستان بدان درجه ای که رئیس جمهور منظور نظر دارند با تاسف باید گفت که هیچ یک از کشورهای دنیا و به خصوص امریکا و همسایگان افغانستان، آن را یاری نخواهند کرد؛ چرا که رسیدن افغانستان بدان درجه از پیشرفت و رفاه و آسایش، به نفع و سود هیچ یک از کشورهای مذکور نیست و آنها اجازه یک چنین رشد و بالندگی را هم به افغانستان و دولت و ملت آن نخواهند داد.
مگر آنکه فرض را بر آن بگذاریم که رئیس جمهور متفکر ما کرامت و معجزه ای در آستین دارد که دیگران از آن بی خبراند!
رئیس جمهور غنی در جایی از صحبت خویش گفت:" مردم افغانستان تا امروز در برابر هر گونه خشونتی ایستادگی نموده اند و از جوامع دموکراتیک جهان خواست تا بخاطر مبارزه در برابر خشونت و افراط گرایی بسیج شوند".
در ربطِ به این بخش باید گفت رئیس جمهور یک مقداری زیادی خوشبین اند؛ چرا که دولتهای حامی ترور و وحشت آفرینی، هیچگاهی حاضر نمی شوند برای ریشه کنی آن اقدام کنند. کارنامه ایالات متحده امریکا و شرکای آن، پر است از حمایتهای گسترده و فراوان آنها از گروههای تروریستی و دهشت افکن در سراسر دنیا و منطقه و این چیزی نیست که بر کسی پوشیده باشد و حتی مقامات دولتهای مذکور خود بدان اذعان می کنند و معترف اند.
و سرانجام این بخش از سخن اشرف غنی که گفت:" حکومت وحدت ملی متعهد به آوردن اصلاحات همه جانبه در سیستم حقوقی و قضایی خود می باشد و مصونیتی را که کارمندان ملوث به فساد زیر چتر آن پنهان گردیده اند، برطرف می نماید".
واقعیت این است که فساد اداری موجود در کشور، زائیده دولت سابق است و در طول ۱۳ سال چنان در کشور نهادینه و به یک فرهنگ منحط تبدیل شده که گمان نمی رود به این زودیها بتوان آن را تعدیل کرد تا چه رسد به آنکه بتوان آن را از ریشه زد. پس از سپری شدن ماهها از تشکیل حکومت وحدت ملی، هنوز اعضای کابینه آن به پارلمان معرفی نشده و انتظار اینکه آقای غنی بتواند در طول ده سال این کشور را از فساد پاکسازی کرده و به خودکفایی برساند، به یک افسانه بی نهایت شیرین و گوش دادنی می ماند.
منبع : خبرگزاری صدای افغان(آوا) - کابل
