تاریخ انتشار :شنبه ۶ قوس ۱۳۹۵ ساعت ۱۸:۴۰
کد مطلب : 134344

فیدل کاسترو یکی از نمادهای انقلاب کمونیستی در امریکای لاتین و رهبر سابق کوبا در 90 سالگی درگذشت.

به گزارش خبرگزاری آوا ، فیدِل آلخاندرو کاسترو، سیاستمدار و انقلابی کوبایی است. وی علاوه بر رهبری انقلاب کوبا، از سال ۱۹۵۹ تا ۱۹۷۶ به عنوان نخست وزیر کوبا و سپس به عنوان رئیس جمهور این کشور از سال ۱۹۷۶ تا ۲۰۰۸ به فعالیت سیاسی مشغول بود. حزب کمونیست کوبا که تنها حزب سیاسی در نظام تک حزبی کوبا است از سال ۱۹۶۵ تا سال ۲۰۱۱ تحت رهبری وی اداره ‌شد.

فیدل کاسترو یکی از نمادهای انقلاب کمونیستی در امریکای لاتین به شمار می‌رود. در دوران زمامداری وی در کوبا صنایع و تجارت ملی‌سازی شد و اصلاحات سوسیالیستی دولت در سراسر جامعه به اجرا درآمد. کاسترو هم‌چنین دو دوره دبیر کل جنبش عدم تعهد بود.

فیدل كاسترو در ولایت"اورینته" در شرق كوبا به دنیا آمد. خانواده او اسپانیایی‌هایی بودند كه به امید آینده‌ای بهتر به كوبا مهاجرت كرده بودند و پدرش با سرمایه‌گذاری در خط آهن كوبا به كار نقل و انتقال بوره در كوبا مشغول شد و از وضعیت مالی خوبی برخوردار بود.

در سال ۱۹۵۱ فیدل به عضویت حزب اصلاح طلب ارتدوكس درآمد و از طرف حزب خود وارد انتخابات برای حضور در مجلس عوام شد.

درست پیش از انتخابات جنرال "فولجنیكو باتیستا" طی یک كودتای خونین قدرت را در دست گرفت. بسیاری از گروه‌های سیاسی كوبا برای مخالفت و براندازی دیكتاتوری باتیستا بسیج شدند كه در این میان فیدل رهبری ۱۶۰ شورشی را بر عهده داشت.

محاسبات كاسترو در این شورش درست از كار درنیامد. وقتی حمله او و ۵۰ دانشجوی دیگر در ۲۶ جولای ۱۹۵۳ به سربازخانه مونکادا در بندر سانتیاگو، با شکست صددرصدی مواجه شد، همه دانشجوها دستگیر و بلافاصله تیرباران شدند.

فقط فیدل توانست فرار کند و چهار روز در نیزارها پنهان شد، اما سرانجام دستگیر و محاکمه شد. اما او جلسۀ دادگاه را به یک سخنرانی پرشور علیه باتیستا تبدیل کرد و به مدت ۴ ساعت و نیم سخنرانی غرایی کرد که ترجیع بندش این بود «تاریخ مرا تبرئه خواهد کرد» و با توجه به این که جنرال باتیستا در صدر دیکتاتورهای تاریخ امریکای لاتین به شمار می رود، تاریخ برای تبرئۀ کاسترو، کار سختی نداشت. در پایان جلسۀ دادگاه، فیدل کاسترو، مجرم شناخته و به ۱۵ سال زندان محكوم شد.

دو سال بعد، باتیستا كه قدرت خود را امن و مطمئن می دید دستور عفو عمومی داد و زندانیان سیاسی از جمله فیدل كاسترو از زندان آزاد شدند. كاسترو به همراه برادرش "رائول" به مكزیك رفتند و جنبش ۲۶ جولای را به راه انداختند و به همراه "ارنستو چه گوارا" انقلابی آرژانتینی، اردوی انقلاب را سازماندهی و شروع به عضوگیری كردند.

العالم نوشت: در دوم دسمبر سال ۱۹۵۶ فیدل و ۸۱ مرد مسلح در ساحل كوبا پیاده شدند. به غیر از كاسترو، چه‌گوارا و رائول به همراه ۹ نفر دیگر، بقیه كشته یا دستگیر شدند و فیدل و دیگران به كوه‌های "سیراماسترا" رفته و عملیات جنگ نامنظم را از آنجا ادامه دادند. داوطلبان زیادی از سرتاسر كوبا به آنها پیوستند و پیروزی‌هایی نیز نصیب كاسترو در برابر اردوی فاقد اخلاق باتیستا شد.

 طبقه فقرا از كاسترو حمایت می كردند و فیدل به آنها قول اصلاحات ارضی داده بود. در حالی كه امریكا از باتیستا حمایت می‌كرد و نیروهای دولتی با كمك های امریكا مواضع انقلابی ها را بمباران سنگین می كردند. اواسط سال ۱۹۵۸ مخالفان زیادی به جنبش مبارزه با باتیستا پیوستند و امریكا كمک‌های نظامی خود به باتیستا را لغو كرد.

در ماه دسمبر نیروهای جنبش ۲۶ جولای به رهبری چه گوارا به شهر "سانتاكلارا" حمله كرده و شكست سنگینی به نیروهای باتیستا دادند.

در اول جنوری ۱۹۵۹ نیروهای ۳۰ هزار نفری چه گوارا دولت كوبا را در اختیار گرفتند. دیگر فعالان سیاسی از حمایت مردمی برخوردار نبودند و در عوض كاسترو محبوب مردم بود. در ۱۶ فبروی همان سال فیدل به عنوان نخست وزیر دولت جدید سوگند یاد كرد.

بلافاصله ایالات متحده امریكا اعلام كرد دیكتاتوری در كوبا برقرار شده و خصومت خود را آغاز كرد. كاسترو اصلاحات خود را اجرا كرد و با ملی كردن منافع و دارایی های آمریكا در كوبا، حكومت سوسیالیست خود را آغاز كرد.

بسیاری از ثروتمندان كوبا به امریكا گریختند تا به كمك سیا دولت كاسترو را سرنگون كنند. در سال ۱۹۶۱ فراریان كوبا با كمك سیا عملیات "خلیج خوك‌ها" را اجرا كردند كه شكست سختی به همراه داشت.

در ۳۱ جنوری ۱۹۶۲، وزرای خارجه کشورهای عضو OEA (سازمان کشورهای امریکایی)، بیانیه ای را در بندر پونتادل اروگوئه امضا کردند که بر اساس آن کوبا از خانوادۀ کشورهای امریکایی اخراج می شد. هشت سال قبل، امریکا موفق شده بود با رأی گیری مشابهی، رأی محکومیت دولت «آربنز گوزمان»، رئیس جمهور وقت گواتمالا را که تمایلات کمونیستی داشت بگیرد و موجبات سقوط او را فراهم کند اما این دفعه پای فیدل کاسترو در میان بود و امریکا واقعا داشت روی زمین سفت کار می کرد.

فردای امضای بیانیه، تمام قارۀ لاتین به لرزه افتاد. در حالی که وزیر خارجه اکوادور به دلیل دادن رأی ممتنع در آستانۀ اخراج از حزب قرار گرفته بود، در بوینس آیرس، ارتش به دولت هشدار داد روابطش با کوبا را سریعاً قطع کند، در مقابل میلیون ها برازیلی، آرژانتینی، شیلیایی و مکزیکی در حمایت از کاسترو به خیابان ها ریختند. در خود هاوانا هم مردم یک هفته تمام در خیابان ها ماندند تا حمایتشان را از رهبرشان اعلام کنند.

اتحاد جماهیر شوروی اعلام كرد علیه امریكا وارد جنگ خواهد شد و در سال ۱۹۶۲ موشك‌های هسته‌ای خود را در كوبا مستقر كرد. بعد از اطلاع امریكا از این اقدام شوروی، مناقشه دو ابرقدرت ادامه پیدا كرد تا اینكه امریكا تعهد كرد به كوبا حمله نكند و در مقابل شوروی، كلاهك‌های هسته‌ای خود را از كوبا خارج كرد.

مخالفان كاسترو از همان ابتدا در یك نكته اتفاق نظر داشتند، اینكه این انقلاب وابسته به شخص كاسترو است و اگر او نباشد انقلاب خیلی زود شكست خواهد خورد. با همین تحلیل از اولین روزهای به قدرت رسیدن كاسترو، نقشه‌های مختلفی برای ترور او طراحی و اجرا شد.

شاید معروف ترین تلاش برای ترور كاسترو همان سیگار برگ معروف باشد. سیگار برگی كه دانشمندان سازمان سیا ساخته بودند و به جای تنباكو از مواد منفجره پر شده و قرار بود در صورت كاسترو منفجر شود.

تیم محافظان كاسترو این طرح را هم مثل خیلی طرح‌های دیگر كشف و خنثی كردند. اما سیگار برگ انفجاری تنها یكی از نقشه های ترور بود.

نقشه‌هایی كه "فابیان اسكالانته" رئیس سابق سرویس‌های امنیتی كوبا تعداد آنها را ۶۳۸ مورد ذكر كرده است. برای همین است كه خیلی‌ها عقیده دارند نام فیدل كاسترو باید از نظر تعداد دفعاتی كه به جانش سوء قصد شده، در كتاب ركوردها ثبت شود.

فیدل كاسترو، در وصیت‌نامۀ سیاسی خود چنین بیان می‌كند: "انقلاب كوبا دسترنج یک نفر نیست و نمی‌تواند هم باشد. این انقلاب حاصل قهرمانی‌های یك خلق تسلیم‌ ناپذیر است. میلیون‌ها كوبایی آماده‌اند از این انقلاب تا آخرین قطره‌ خون به دفاع برخیزند. هیچ نیرویی در جهان قادر نخواهد بود مقاومت ما را در هم بشكند و استقلال ما را نابود سازد. در كوبا سوسیالیسم و از همه بیشتر سوسیالیسم، ماندگار خواهد بود."

فیدل کاسترو، ركورددار فرار از ۶۳۸ سوء قصد مختلف است به طوری كه در ۲۰ مكان مختلف جابه جا می‌شد كمتر كسی می‌دانست كه وی كجا می‌خوابد.او همچنین علاقه زیادی به غواصی در آبهای كارائیب داشت.

اما از مهم ترین علایق او می توان به سخنرانی اشاره کرد، او طی ۴۷ سالی که بر مسند قدرت بود، سخنرانی‌هایی بی سابقه ای ایراد کرد که کوتاه ترینِ آن ها ۴ ساعت و بلندترینِ آن ها ۱۱ ساعت بود و سخنرانی هایش، همواره به طنز و شوخ طبعی آراسته بود.

در یکی از این سخنرانی ها در هنگام بروز طوفانی هولناک، به مدت ۱۷ ساعت پیاپی از رادیو برای مردم سخنرانی کرد.

با این حال، کاسترو هیچ علاقه ای به عکس و عکاسان نداشت، شاید به همین دلیل است که هیچ مجسمه ای از وی یا هیچ مدرسه، خیابان، شهر، روستا یا هر چیز دیگری به نام او در کوبا وجود ندارد و عکسش فقط دو بار روی تمبرها آمده که یکبار در مراسم استقبال برژنف بوده است.

در ۳۱ جنوری سال ۲۰۰۶ فیدل کاسترو به دلیل انجام یک عمل جراحی در روده بزرگ قدرت را به طور موقت به برادرش رائول کاسترو واگذار کرد. این اولین باری بود که کاسترو قدرت را موقتا به فرد دیگری انتقال می‌داد.

برخی کارشناسان بر این باور هستند که کاسترو در سال ۱۹۲۷ متولد شده است، پیتر جی بورن در کتاب فیدل که در سال ۱۹۸۶ انتشار یافته است به این نکته اشاره می‌کند که سال تولد فیدل کاسترو را ۱۹۲۶ در شناسنامه‌اش ثبت کردند تا او بتواند یک سال زودتر به مدرسه برود.

فیدل کاسترو خود در زندگینامه‌اش تحت عنوان "سال‌های اول زندگی من" به این نکته اشاره می‌کند که در سال ۱۹۲۶ متولد شده و می‌نویسد:" من ۲۶ ساله بودم که مبارزه مسلحانه را آغاز کردم، من در روز سیزدهم متولد شدم که نصف عدد ۲۶ محسوب می‌شود...الان که به این مساله فکر می‌کنم به این باور می‌رسم که به احتمال زیاد امری فلسفی درباره عدد ۲۶ وجود دارد."

فیدل کاسترو که به مدت ۴۹ سال قدرت را در کوبا در دست داشت در تاریخ ۱۷ فیروی ۲۰۰۸ از تلاش برای تصدی یک دوره ریاست جمهوری جدید در کشورش منصرف شد و برادر ۷۶ ساله‌اش رائول کاسترو در تاریخ ۲۴ فوریه ۲۰۰۸جانشین وی شد.

کاسترو، سرانجام در ۹۰ سالگی، به سبب نارسایی های ناشی از کهولت سن، جان سپرد.

https://avapress.com/vdcgtt9qtak9ww4.rpra.html
ارسال نظر
نام شما
آدرس ايميل شما