رولا غنی؛همسر رئیس جمهور اشرف غنی، می‌گوید زنان باید به ابزارهای واقعی قدرت در عرصه‌های مختلف دسترسی داشته باشند؛ تا بتوانند جایگاه واقعی خود را در جامعه بازیابند.
او که در گردهمایی بین‌المللی "سمپوزیوم حقوق و توانمندسازی زنان افغان" در اسلو؛ پایتخت ناروی سخنرانی می‌کرد، به حمایت همه جانبه دولت از زنان در عرصه‌های مختلف تاکید کرد.
وی با اشاره به زنانی چون گوهرشاد بیگم، رابعه بلخی، عایشه درانی و ملکه ثریا، گفت که در گذشته زنان در افغانستان و منطقه، حضور همه جانبه و مؤثری داشتند؛ اما جنگ طولانی به زنان نیز آسیب جدی زده است.
ماه گذشته افغانستان و سازمان توسعه بین‌المللی امریکا قراردادی را امضا کرد که بر اساس آن امریکا ۲۱۶ میلیون دالر را برای بهبود وضعیت زنان هزینه خواهد کرد.
بانوی اول افغانستان با نام بردن از زنانی چون حضرت خدیجه و عایشه؛ همسران پیامبر(ص)، و حضرت فاطمه زهرا(س) و حضرت زینب(س) به عنوان چهره‌های برجسته در تاریخ اسلام، به صورت ضمنی به بنیادگرایانی که مخالف حضور زن در اجتماع هستند، نیز پاسخ داد.
آنچه در سخنان تازه بانوی اول افغانستان مطرح شده بدون شک یک نیاز واقعی برای زنان افغانستان است.
زنان افغانستان باید بتوانند به قدرت و سمت های مدیریتی دسترسی داشته باشند؛ تا تلاش ها و مبارزات آنها برای تامین حقوق زنان، منشأ اثر واقع شود. بدون قدرت نمی توان حقی را کسب یا باطلی را زایل کرد؛ اما این به تنهایی کافی نیست.
زنان افغانستان ابتدا باید الگوهای خود برای حضور در جامعه و مشارکت در تصمیم سازی های مهم اجتماعی را برگزینند و در برابر این الگوها، ضد الگوهایی را نیز مشخص کنند؛ تا بر پایه این امر، دست به انتخاب بزنند و ارزش ها و ضد ارزش های خود را بازشناسند.
در سخنان خانم رولا غنی از قضا به این الگوها نیز اشاره شده است؛ همسران، دختر و نواده پیامبر گرامی اسلام(ص) به عنوان نمونه هایی از مشارکت زنان در زندگی اجتماعی در تاریخ اسلام معرفی شده اند؛ اما در این میان نباید از یاد برد که این الگوها، صرفا برای حضور زنان در جامعه و تصمیم سازی های بزرگ سیاسی و اجتماعی الگو نیستند؛ بلکه آنها راه و رسم و حدود و ثغور حضور در جامعه را نیز به زنان آموزش و نشان داده اند.
از دید آنان حقوق زن یعنی حقوق انسانی زنان به عنوان موجودی که از سوی خداوند، پیامبران الهی، قرآن عظیم الشأن و بزرگان دینی تکریم شده اند و در جامعه جهل زده آن روز، به آنها کرامت، عزت، حق، احترام، جایگاه و شأن اجتماعی داده شده است.
از نظر این بزرگان، حضور زنان در جامعه با کشف حجاب آغاز نمی شود؛ بلکه درست در نقطه مقابل این بینش، حجاب زنان به منظور حضور آنان در جامعه، تشریع و تجویز شده است؛ تا حضور و مشارکت در فعالیت های جمعی، موجب آسیب دیدن این گوهر گرانبها و تنزیل شأن و جایگاه آن به عنوان یک کالای قابل داد و ستد تجاری یا ابزاری برای کامجویی و لذت طلبی مردان هوسران قرار نگیرد؛ اما حقوق زنی که امروز می شناسیم، عکس این رفتار را تجویز می کند.
اختصاص پروژه های بزرگ برای تامین حقوق زنان نیز در نقطه مقابل این بینش انسانی و اسلامی به حقوق و آزادی های زنان قرار دارد؛ بنابراین، به صورت جدی باید به این مهم توجه داشت که زنان افغانستان، با وجود آنکه می بایست برای دست یافتن به حقوق خود مبارزه کنند، این مبارزه باید به آنها امکان دهد که در کنار استیفای این حق تضییع شده خویش، به حجاب و عفاف نیز آراسته باشند؛ تا به این ترتیب، میان ایمان دینی و حقوق اجتماعی شان جدایی و تضاد نیفتد.
زنان افغانستان همچنین باید قدرت انتخاب داشته باشند و خود راه خود را با توجه به الگوهای اصیل و پایدار اسلامی و الگوهای انحرافی و گمراه کننده ای که رسانه ها، سفارتخانه ها، مؤسسات و ان جی اوهای خارجی به آنها نشان می دهند برگزینند.
یعنی اینگونه نباشد که کشوری میلیون ها دالر به بهانه تامین حقوق زنان در افغانستان، هزینه کند و در عین حال، ضد ارزش هایی را نیز بر آنها تحمیل کند و ارزش های عالی و متعالی دینی را از آنها بگیرد و در بدل پول، گوهر انسانی زنان را از آنها بستاند.
این امر برخلاف آن چیزی است که خانم رولا غنی در پی آن است؛ زیرا این نه تنها به زنان قدرت نمی دهد؛ بلکه قدرت آنها را می گیرد و آنها را مجبور به پذیرش ضد ارزش های تحمیلی صاحبان پول و پروژه می کند.
او که در گردهمایی بین‌المللی "سمپوزیوم حقوق و توانمندسازی زنان افغان" در اسلو؛ پایتخت ناروی سخنرانی می‌کرد، به حمایت همه جانبه دولت از زنان در عرصه‌های مختلف تاکید کرد.
وی با اشاره به زنانی چون گوهرشاد بیگم، رابعه بلخی، عایشه درانی و ملکه ثریا، گفت که در گذشته زنان در افغانستان و منطقه، حضور همه جانبه و مؤثری داشتند؛ اما جنگ طولانی به زنان نیز آسیب جدی زده است.
ماه گذشته افغانستان و سازمان توسعه بین‌المللی امریکا قراردادی را امضا کرد که بر اساس آن امریکا ۲۱۶ میلیون دالر را برای بهبود وضعیت زنان هزینه خواهد کرد.
بانوی اول افغانستان با نام بردن از زنانی چون حضرت خدیجه و عایشه؛ همسران پیامبر(ص)، و حضرت فاطمه زهرا(س) و حضرت زینب(س) به عنوان چهره‌های برجسته در تاریخ اسلام، به صورت ضمنی به بنیادگرایانی که مخالف حضور زن در اجتماع هستند، نیز پاسخ داد.
آنچه در سخنان تازه بانوی اول افغانستان مطرح شده بدون شک یک نیاز واقعی برای زنان افغانستان است.
زنان افغانستان باید بتوانند به قدرت و سمت های مدیریتی دسترسی داشته باشند؛ تا تلاش ها و مبارزات آنها برای تامین حقوق زنان، منشأ اثر واقع شود. بدون قدرت نمی توان حقی را کسب یا باطلی را زایل کرد؛ اما این به تنهایی کافی نیست.
زنان افغانستان ابتدا باید الگوهای خود برای حضور در جامعه و مشارکت در تصمیم سازی های مهم اجتماعی را برگزینند و در برابر این الگوها، ضد الگوهایی را نیز مشخص کنند؛ تا بر پایه این امر، دست به انتخاب بزنند و ارزش ها و ضد ارزش های خود را بازشناسند.
در سخنان خانم رولا غنی از قضا به این الگوها نیز اشاره شده است؛ همسران، دختر و نواده پیامبر گرامی اسلام(ص) به عنوان نمونه هایی از مشارکت زنان در زندگی اجتماعی در تاریخ اسلام معرفی شده اند؛ اما در این میان نباید از یاد برد که این الگوها، صرفا برای حضور زنان در جامعه و تصمیم سازی های بزرگ سیاسی و اجتماعی الگو نیستند؛ بلکه آنها راه و رسم و حدود و ثغور حضور در جامعه را نیز به زنان آموزش و نشان داده اند.
از دید آنان حقوق زن یعنی حقوق انسانی زنان به عنوان موجودی که از سوی خداوند، پیامبران الهی، قرآن عظیم الشأن و بزرگان دینی تکریم شده اند و در جامعه جهل زده آن روز، به آنها کرامت، عزت، حق، احترام، جایگاه و شأن اجتماعی داده شده است.
از نظر این بزرگان، حضور زنان در جامعه با کشف حجاب آغاز نمی شود؛ بلکه درست در نقطه مقابل این بینش، حجاب زنان به منظور حضور آنان در جامعه، تشریع و تجویز شده است؛ تا حضور و مشارکت در فعالیت های جمعی، موجب آسیب دیدن این گوهر گرانبها و تنزیل شأن و جایگاه آن به عنوان یک کالای قابل داد و ستد تجاری یا ابزاری برای کامجویی و لذت طلبی مردان هوسران قرار نگیرد؛ اما حقوق زنی که امروز می شناسیم، عکس این رفتار را تجویز می کند.
اختصاص پروژه های بزرگ برای تامین حقوق زنان نیز در نقطه مقابل این بینش انسانی و اسلامی به حقوق و آزادی های زنان قرار دارد؛ بنابراین، به صورت جدی باید به این مهم توجه داشت که زنان افغانستان، با وجود آنکه می بایست برای دست یافتن به حقوق خود مبارزه کنند، این مبارزه باید به آنها امکان دهد که در کنار استیفای این حق تضییع شده خویش، به حجاب و عفاف نیز آراسته باشند؛ تا به این ترتیب، میان ایمان دینی و حقوق اجتماعی شان جدایی و تضاد نیفتد.
زنان افغانستان همچنین باید قدرت انتخاب داشته باشند و خود راه خود را با توجه به الگوهای اصیل و پایدار اسلامی و الگوهای انحرافی و گمراه کننده ای که رسانه ها، سفارتخانه ها، مؤسسات و ان جی اوهای خارجی به آنها نشان می دهند برگزینند.
یعنی اینگونه نباشد که کشوری میلیون ها دالر به بهانه تامین حقوق زنان در افغانستان، هزینه کند و در عین حال، ضد ارزش هایی را نیز بر آنها تحمیل کند و ارزش های عالی و متعالی دینی را از آنها بگیرد و در بدل پول، گوهر انسانی زنان را از آنها بستاند.
این امر برخلاف آن چیزی است که خانم رولا غنی در پی آن است؛ زیرا این نه تنها به زنان قدرت نمی دهد؛ بلکه قدرت آنها را می گیرد و آنها را مجبور به پذیرش ضد ارزش های تحمیلی صاحبان پول و پروژه می کند.
