نظامیان امریکایی در سال 2001 به بهانه ریشه‌کن کردن گروه طالبان و نهادینه کردن دموکراسی، بدون کدام توافق حقوقی وارد خاک افغانستان شدند. از آن زمان 19 سال می‌گذرد، در این مدت نه تنها گروه طالبان سرکوب نشدند بلکه نسبت به گذشته قوی‌تر نیز شدند، چون اراده‌ای برای از بین بردن این گروه وجود نداشته است.
امریکایی‌ها با شعار نابودی گروه تروریستی طالبان وارد خاک افغانستان شدند و این گروه را دشمن بشریت و یک گروه تروریستی می‌دانستند، حالا که منافع‌شان در حاکمیتِ این گروه گره خورده است می‌خواهند دوباره طالبان را به قدرت برسانند.
امریکا برای اینکه مردم افغانستان متوجه این امر نشوند، بازی دوگانه‌ای را برای اغفال کردن افکار عمومی راه‌اندازی کرده است. از یک سو مذاکرات صلح با گروه طالبان را شروع کرده و از سوی دیگر بر برگزاری انتخابات ریاست جمهوری تاکید دارد.
این رویکرد امریکا باعث شده که سیاسیون کشور در دو قطب مختلف تقسیم شوند، یک تعدادشان با دل و جان از گفت‌وگوهای صلح حمایت می‌کنند و یک تعدادشان از برگزاری انتخابات ریاست جمهوری؛ اما در این میان مردم در یک سردرگمی قرار گرفته‌اند، نمی‌دانند به صلح اولویت بدهند و یا به برگزاری انتخابات.
اشرف غنی نامزد ریاست جمهوری که حاکمیت کشور را نیز در دست دارد برگزاری انتخابات را در اولویت کار خود قرار داده است.
اشرف غنی از آنجا که منابع حکومتی را در اختیار دارد بخوبی می‌تواند انتخابات را به نفع خود تمام کند، در غیر آن اگر منتظر صلح بماند شاید رئیس جمهور هیچ جایگاهی در بین کسانی که بعد از گفت‌وگوهای صلح وارد سیاست افغانستان می‌شوند نداشته باشد.
در همین حال، گروه طالبان حکومت اشرف غنی را دست‌نشانده امریکا و فاقد صلاحیت گفت‌وگوهای صلح می‌دانند و حاضر نیستند که با حکومت افغانستان روی یک میز مذاکره کنند در حالی که خودشان نیز از صلاحیت کامل برخوردار نمی‌باشند.
هر چند نویدهای زیادی در این روزها از برقراری صلح در افغانستان از سوی امریکایی‌ها شنیده می‌شود، اگر بصورت واقع‌بینانه به موضوع صلح افغانستان نگریسته شود، مشاهده خواهد شد که امریکایی‌ها اراده‌ای برای آوردن صلح در کشور ما ندارند.
سیاست‌های آمریکا در طول ۱۹ سال موجب افزایش نیروهای طالبان و در نتیجه تشدید جنگ، کشتار و آواره شدن غیرنظامیان شده است. طبق گزارش منتشرشده در سال 2019 میلادی افغانستان ناامن‌ترین کشور جهان معرفی گردیده است.
بیش از 19 سال از حضور نظامی امریکا و متحدانش در افغانستان می‌گذرد، اما در حال حاضر 30 فصید خاک کشور از کنترل نیروهای امینی خارج شده و هم‌چنان جنگ در کشور ادامه دارد. گروه تروریستی داعش نیز در کنار طالبان فعالیت‌های تروریستی خود را آغاز کرده است.
با سپری شدن هشت دور از مذاکرات آمریکا و گروه طالبان، این دو به توافقی جامع درباره صلح افغانستان دست نیافته‌اند و این موضوع گمانه‌زنی‌ها بر سر اهداف آمریکا از مذاکره با طالبان و صلح را بیش از پیش در هاله‌ای از ابهام قرارداده است.
از این رو باید گفت که دولت افغانستان باید برای برگزاری انتخابات شفاف و برقراری صلح دایمی در تلاش ایجاد یک اجماع ملی و منطقه‌ای باشد، در ضمن آن توان نیروی نظامی بخصوص نیروهای هوایی از نظر منابع انسانی، آموزش و تجهیزات را بیش از پیش مورد توجه قرار بدهد، در غیر این صورت بسیار دشوار خواهد بود که افغان‌ها شاهد یک صلح دایمی و انتخاباتی شفاف باشند.
نویسنده: سید عزیزالله خیرخواه
امریکایی‌ها با شعار نابودی گروه تروریستی طالبان وارد خاک افغانستان شدند و این گروه را دشمن بشریت و یک گروه تروریستی می‌دانستند، حالا که منافع‌شان در حاکمیتِ این گروه گره خورده است می‌خواهند دوباره طالبان را به قدرت برسانند.
امریکا برای اینکه مردم افغانستان متوجه این امر نشوند، بازی دوگانه‌ای را برای اغفال کردن افکار عمومی راه‌اندازی کرده است. از یک سو مذاکرات صلح با گروه طالبان را شروع کرده و از سوی دیگر بر برگزاری انتخابات ریاست جمهوری تاکید دارد.
این رویکرد امریکا باعث شده که سیاسیون کشور در دو قطب مختلف تقسیم شوند، یک تعدادشان با دل و جان از گفت‌وگوهای صلح حمایت می‌کنند و یک تعدادشان از برگزاری انتخابات ریاست جمهوری؛ اما در این میان مردم در یک سردرگمی قرار گرفته‌اند، نمی‌دانند به صلح اولویت بدهند و یا به برگزاری انتخابات.
اشرف غنی نامزد ریاست جمهوری که حاکمیت کشور را نیز در دست دارد برگزاری انتخابات را در اولویت کار خود قرار داده است.
اشرف غنی از آنجا که منابع حکومتی را در اختیار دارد بخوبی می‌تواند انتخابات را به نفع خود تمام کند، در غیر آن اگر منتظر صلح بماند شاید رئیس جمهور هیچ جایگاهی در بین کسانی که بعد از گفت‌وگوهای صلح وارد سیاست افغانستان می‌شوند نداشته باشد.
در همین حال، گروه طالبان حکومت اشرف غنی را دست‌نشانده امریکا و فاقد صلاحیت گفت‌وگوهای صلح می‌دانند و حاضر نیستند که با حکومت افغانستان روی یک میز مذاکره کنند در حالی که خودشان نیز از صلاحیت کامل برخوردار نمی‌باشند.
هر چند نویدهای زیادی در این روزها از برقراری صلح در افغانستان از سوی امریکایی‌ها شنیده می‌شود، اگر بصورت واقع‌بینانه به موضوع صلح افغانستان نگریسته شود، مشاهده خواهد شد که امریکایی‌ها اراده‌ای برای آوردن صلح در کشور ما ندارند.
سیاست‌های آمریکا در طول ۱۹ سال موجب افزایش نیروهای طالبان و در نتیجه تشدید جنگ، کشتار و آواره شدن غیرنظامیان شده است. طبق گزارش منتشرشده در سال 2019 میلادی افغانستان ناامن‌ترین کشور جهان معرفی گردیده است.
بیش از 19 سال از حضور نظامی امریکا و متحدانش در افغانستان می‌گذرد، اما در حال حاضر 30 فصید خاک کشور از کنترل نیروهای امینی خارج شده و هم‌چنان جنگ در کشور ادامه دارد. گروه تروریستی داعش نیز در کنار طالبان فعالیت‌های تروریستی خود را آغاز کرده است.
با سپری شدن هشت دور از مذاکرات آمریکا و گروه طالبان، این دو به توافقی جامع درباره صلح افغانستان دست نیافته‌اند و این موضوع گمانه‌زنی‌ها بر سر اهداف آمریکا از مذاکره با طالبان و صلح را بیش از پیش در هاله‌ای از ابهام قرارداده است.
از این رو باید گفت که دولت افغانستان باید برای برگزاری انتخابات شفاف و برقراری صلح دایمی در تلاش ایجاد یک اجماع ملی و منطقه‌ای باشد، در ضمن آن توان نیروی نظامی بخصوص نیروهای هوایی از نظر منابع انسانی، آموزش و تجهیزات را بیش از پیش مورد توجه قرار بدهد، در غیر این صورت بسیار دشوار خواهد بود که افغان‌ها شاهد یک صلح دایمی و انتخاباتی شفاف باشند.
نویسنده: سید عزیزالله خیرخواه
