نورالله نوری؛ فرمانده آزادشده طالبان از گوانتانامو اعلام کرده که برای مبارزه با امریکا به افغانستان بازمی گردد.
این مطلب را یکی از فرماندهان طالبان در گفتگوی تلفنی با ان بی سی، گفته است.
نوری به همراه چهار تن دیگر از اعضای طالبان در زندان گونتانامو شنبه گذشته با یک سرباز اسیر امریکایی مبادله شد.
بر اساس توافق با دولت قطر، نوری به همراه چهار تن دیگر حق خروج از قطر را تا یکسال ندارند، مکررا کنترل می‌شوند؛ اما می‌توانند آزادانه به سراسر قطر مسافرت کنند.
ملا عمر؛ رهبر طالبان نیز در بیانیه‌ای آزادی اعضای طالبان را یک پیروزی بزرگ خواند.
تحلیلگران اما می گویند که اعلام موضع این فرمانده آزادشده طالبان اساسا نمی تواند موضعی غیر منتظره و تعجب برانگیز به نظر برسد؛ زیرا از دید آنها یک تروریست همیشه تروریست خواهد ماند.
تروریست ها نه برای پول و نه برای چوکی و مقام و سمت سیاسی؛ بلکه برای اهداف ایدئولوژیکی مبارزه می کنند که از دید آنها مرگ در مسیر چنین اهدافی برای آنها افتخاری فراتر از زندگی است. آنها برای توجیه این منظور شان از اصل اصیل و متعالی جهاد در اسلام مایه می گذارند و در راستای اهداف غیر انسانی شان، اصول اسلامی را نیز بی اعتبار و دستمایه سیاست های اسلام ستیزانه قدرت های استعماری می کنند.
از جانب دیگر، مولوی نوری و همه ۵ مقام آزادشده رژیم طالبان از زندان گوانتانامو سرانجام دیر یا زود به طالبان خواهند پیوست؛ زیرا اگر آنها چنین کارکرد و عملکردی برای طالبان و تروریست های تحت فرماندهی ملا عمر نداشته باشند، طالبان برای آزادی آنها تلاش نمی کردند و یکی از مهم ترین و بزرگ ترین معامله های شان با امریکا را به آزادی آنها از زندان گوانتانامو اختصاص نمی دادند.
در مقابل این معامله می توان به آزادی ملا برادر از زندان های پاکستان اشاره کرد. چرا طالبان اساسا هیچ تلاشی برای آزادی او از زندان های پاکستان انجام ندادند؟
ملا برادر را دولت افغانستان و تلاش های مستمر و پیگیر شخص رییس جمهور کرزی و شورای عالی صلح آزاد کرد. او به رغم این تلاش ها در نهایت، به صورت کامل نیز آزاد نشد؛ بلکه همچنان تحت نظر آی اس آی باقی ماند!
افزون بر اینکه گفته می شود احتمالا مبتلا به اختلال روانی و دیگر بیماری های ناشی از چندسال زندان در پاکستان نیز هست.
حتی پس از آزادی ملابرادر نیز طالبان تمایلی به تحویل گیری او نشان ندادند؛ این بدان معناست که ملابرادر با وجود آنکه یکی از ۴ بنیانگذار اولیه گروه طالبان محسوب می شود، دیگر برای آن گروه و اهدافی که در چشم انداز رهبران کنونی و حامیان منطقه ای آن مانند پاکستان و آی اس آی قرار دارد، کارآیی لازم را ندارد.
ملا برادر دیگر یک مهره سوخته محسوب می شود که از حیز انتفاع خارج شده است. اما مولوی نوری و دیگر همقطاران او که در بدل آزادی بو برگدال؛ سرباز اسیر امریکایی از زندان گوانتانامو آزاد شده اند، از پیروان درجه یک خط و مشی ملا عمر، شورای کویته، آی اس آی و دیگر سازمان های استخباراتی حامی طالبان در منطقه و جهان محسوب می شوند و طبیعی است که آنها کوتاه زمانی پس از آزادی به بهانه مبارزه با امریکا به افغانستان یا پاکستان بازخواهند گشت.
البته اینکه آنها این بازگشت شان را منسوب به مبارزه با امریکا می کنند و مدعی می شوند که به «جهاد» شان ادامه خواهند داد، این بحثی است که جای تاملی جدی دارد. برای طالبان اساسا امریکا و مبارزه با امریکا در افغانستان هدف نیست؛ آنچه آنها را به جنگ وامی دارد ماشین منافع پاکستان و آی اس آی در افغانستان است.
نکته مهم دیگری که با این اعلام موضع این مقام رژیم طالبان مشخص می شود این است که امریکا بازنده اصلی این تبادل زندانی بود. بو برگدال در هر صورت، همانطور که منتقدان حکومت اوباما گفته اند یک سرباز دون پایه و معمولی ارتش امریکاست. او همچنین با تخلف از مقررات نظامی و بدون اطلاع فرمانده اش شب هنگام از پایگاهش خارج شد و به دست طالبان افتاد. در جریان جستجو برای یافتن او نیز شش سرباز امریکایی کشته شدند. همچنین او پس از پنج سال اسارت اکنون شاید مبتلا به بیماری های روانی شده باشد و عنصر سالم و کارآمدی نباشد؛ اما پنج مقام مهم طالبان که از گوانتانامو آزاد شدند همگی از افراد درجه یک طالبان بودند و در زمان سلطه این رژیم در افغانستان، نقش های مهم سیاسی و نظامی را به عهده داشتند.
آزادی آنها همانطور که ملا عمر اعلام کرد واقعا یک پیروزی بزرگ برای تروریست های طالبان بود.
این مطلب را یکی از فرماندهان طالبان در گفتگوی تلفنی با ان بی سی، گفته است.
نوری به همراه چهار تن دیگر از اعضای طالبان در زندان گونتانامو شنبه گذشته با یک سرباز اسیر امریکایی مبادله شد.
بر اساس توافق با دولت قطر، نوری به همراه چهار تن دیگر حق خروج از قطر را تا یکسال ندارند، مکررا کنترل می‌شوند؛ اما می‌توانند آزادانه به سراسر قطر مسافرت کنند.
ملا عمر؛ رهبر طالبان نیز در بیانیه‌ای آزادی اعضای طالبان را یک پیروزی بزرگ خواند.
تحلیلگران اما می گویند که اعلام موضع این فرمانده آزادشده طالبان اساسا نمی تواند موضعی غیر منتظره و تعجب برانگیز به نظر برسد؛ زیرا از دید آنها یک تروریست همیشه تروریست خواهد ماند.
تروریست ها نه برای پول و نه برای چوکی و مقام و سمت سیاسی؛ بلکه برای اهداف ایدئولوژیکی مبارزه می کنند که از دید آنها مرگ در مسیر چنین اهدافی برای آنها افتخاری فراتر از زندگی است. آنها برای توجیه این منظور شان از اصل اصیل و متعالی جهاد در اسلام مایه می گذارند و در راستای اهداف غیر انسانی شان، اصول اسلامی را نیز بی اعتبار و دستمایه سیاست های اسلام ستیزانه قدرت های استعماری می کنند.
از جانب دیگر، مولوی نوری و همه ۵ مقام آزادشده رژیم طالبان از زندان گوانتانامو سرانجام دیر یا زود به طالبان خواهند پیوست؛ زیرا اگر آنها چنین کارکرد و عملکردی برای طالبان و تروریست های تحت فرماندهی ملا عمر نداشته باشند، طالبان برای آزادی آنها تلاش نمی کردند و یکی از مهم ترین و بزرگ ترین معامله های شان با امریکا را به آزادی آنها از زندان گوانتانامو اختصاص نمی دادند.
در مقابل این معامله می توان به آزادی ملا برادر از زندان های پاکستان اشاره کرد. چرا طالبان اساسا هیچ تلاشی برای آزادی او از زندان های پاکستان انجام ندادند؟
ملا برادر را دولت افغانستان و تلاش های مستمر و پیگیر شخص رییس جمهور کرزی و شورای عالی صلح آزاد کرد. او به رغم این تلاش ها در نهایت، به صورت کامل نیز آزاد نشد؛ بلکه همچنان تحت نظر آی اس آی باقی ماند!
افزون بر اینکه گفته می شود احتمالا مبتلا به اختلال روانی و دیگر بیماری های ناشی از چندسال زندان در پاکستان نیز هست.
حتی پس از آزادی ملابرادر نیز طالبان تمایلی به تحویل گیری او نشان ندادند؛ این بدان معناست که ملابرادر با وجود آنکه یکی از ۴ بنیانگذار اولیه گروه طالبان محسوب می شود، دیگر برای آن گروه و اهدافی که در چشم انداز رهبران کنونی و حامیان منطقه ای آن مانند پاکستان و آی اس آی قرار دارد، کارآیی لازم را ندارد.
ملا برادر دیگر یک مهره سوخته محسوب می شود که از حیز انتفاع خارج شده است. اما مولوی نوری و دیگر همقطاران او که در بدل آزادی بو برگدال؛ سرباز اسیر امریکایی از زندان گوانتانامو آزاد شده اند، از پیروان درجه یک خط و مشی ملا عمر، شورای کویته، آی اس آی و دیگر سازمان های استخباراتی حامی طالبان در منطقه و جهان محسوب می شوند و طبیعی است که آنها کوتاه زمانی پس از آزادی به بهانه مبارزه با امریکا به افغانستان یا پاکستان بازخواهند گشت.
البته اینکه آنها این بازگشت شان را منسوب به مبارزه با امریکا می کنند و مدعی می شوند که به «جهاد» شان ادامه خواهند داد، این بحثی است که جای تاملی جدی دارد. برای طالبان اساسا امریکا و مبارزه با امریکا در افغانستان هدف نیست؛ آنچه آنها را به جنگ وامی دارد ماشین منافع پاکستان و آی اس آی در افغانستان است.
نکته مهم دیگری که با این اعلام موضع این مقام رژیم طالبان مشخص می شود این است که امریکا بازنده اصلی این تبادل زندانی بود. بو برگدال در هر صورت، همانطور که منتقدان حکومت اوباما گفته اند یک سرباز دون پایه و معمولی ارتش امریکاست. او همچنین با تخلف از مقررات نظامی و بدون اطلاع فرمانده اش شب هنگام از پایگاهش خارج شد و به دست طالبان افتاد. در جریان جستجو برای یافتن او نیز شش سرباز امریکایی کشته شدند. همچنین او پس از پنج سال اسارت اکنون شاید مبتلا به بیماری های روانی شده باشد و عنصر سالم و کارآمدی نباشد؛ اما پنج مقام مهم طالبان که از گوانتانامو آزاد شدند همگی از افراد درجه یک طالبان بودند و در زمان سلطه این رژیم در افغانستان، نقش های مهم سیاسی و نظامی را به عهده داشتند.
آزادی آنها همانطور که ملا عمر اعلام کرد واقعا یک پیروزی بزرگ برای تروریست های طالبان بود.
