سوما، مردی که سربلند رفت و اما دلم برایش تنگ شده است

17 قوس، سالروز ارتحال مرد مبارزی از عرصه خداخواهان افغانستان است. او میر ابوالقاسم سوما بود، همو که از جوانی به پاخواست و برای رسیدن به هدفش 14 سال زندان دهمزنگ نظام شاهی را سپری کرد. افغانستان برایش مجالی نگذاشت تا به سلامتی راه مجاهدت را بپیماید، راهی ی دیار غربت شد و در شهر برلن سکنی گزید. شاید بسیاری را گمان بر این بود که دیگر سوما رفت و غرق در زندگی غربی خواهد شد، چنانچه میلیونها نفر چنین شدند و با گرفتاری های دنیای غرب یادی هم از افغانستان و مردمش و خدا و مسیرش نکردند و نمی کنند، اما مرحوم سوما ازین قماش آدمها به نظر نمی رسید. برای او و جهت در پیش گرفتن مسیری برای رسیدن به خواست انقلابی اش، زمان و محیط مطرح نبود.
در ایام جوانی مبارزه را در پیش گرفت، در میان سالی با پختگی بیشتر سیر الی الله را طالب بود و در پیری نیز لختی دست از مبارزه و مجاهده نکشید. او در کابل مبارز بود و در آلمان نیز مبارز تر.
او همانگونه که در کابل می اندیشید، در غرب فرصت را مغتنم تر شمرد تا با استفاده از امکانات آنجا بیشتر به هدفش نزدیک شود.
این مجاهد پیر در 17 قوس سال 1391 به لقاء حق شتافت، اما هر روز و هرماه و سال که می گذرد، بیشتر از پیش دلم برایش تنگ می شود و افسوس می خورم که چرا در حیاتش او را آنگونه که حالا درک می کنم، درک نکرده بودم و چرا قدرش را بیشتر از هر زمانی ندانستم و مفت از دست مان رفت.
بایستی همواره به یاد او باشیم و حد اقل برای پندآموزی خود هم که شده از شخصیت آن شاخص و از اندیشه های ناب او فرابگیریم و برای امروز و فردای خود به کار ببندیم.
به همین منظور از امسال تصمیم داریم سالیاد او را گرامی بداریم و علاوه بر نثار درود و صلوات متواتر برروح پر فتوحش، از درسهای زندگی او بیاموزیم و این کار شدنی نیست مگر اینکه با برگزاری برنامه های مناسب تجلیل، به هدف برسیم و انشالله امسال برای این شخصیت شخیص نشست بررسی اندیشه هایش را برگزار می کنیم و امیدواریم که این روند رو به تکامل و پخته شدن به پیش برود. روحش شاد و راهش پر رهروباد.

سید عیسی حسینی مزاری