موسسه ای موسوم به «ابتکار آزاد و مدنی برای صلح» گزارشی را منتشر کرد که بد دادن دختران از پنجاه درصد در سال ۲۰۰۲ میلادی، به پنج درصد در سال جاری رسیده است.
به گزارش خبرگزاری آوا، این گزارش نگاشته است که بلند رفتن سطح سواد و آگاهی مردم از عوامل عمده‌ی کاهش موارد بد دادن دختران در کشور به شمار می‌رود.
خاطره اسدی عضو این موسسه، امروز (یکشنبه) به رسانه ها گفت که در ولسوالی‌هایی که تحقیق صورت گرفته است، موارد بد دادن دختران بین سی تا پنجاه درصد می‌رسید که اگر موارد بد دادن دختران را به فیصدی بگیریم، امروز به پنج درصد می‌رسد.
خانم اسدی اظهار کرد، طی سال‌های اخیر، در برخی از این ولسوالی‌ها حتا یک مورد بد دادن دختران هم ثبت نشده است.
این گزارش که در نتیجه مصاحبه با بیش از یک هزار نفر در نه ولسوالی ولایت‌های کابل، پروان و پنجشیر تهیه شده است، حاکیست که موارد بد دادن در کشور کاهش یافته است.
بددادن یکی از عنعنات/رسوم مردم در روستاهای کشور است که در نقاط مختلف کشور دارای اشکال گوناگون می‌باشند. بد معمولاً توسط شورا، جرگه و نشست موی سفیدان محل یا دهستان تطبیق می‌گردد.
بد زمانی بوقوع می‌پیوندد که یک مرد، مردی را از فامیل دیگر به قتل رسانیده باشد یا جرم بزرگ را درحق کسی نموده باشد. بدین منظور غرض جلوگیری از قتل‌های دیگر دختران فامیل خود را به نکاح فامیل مقتول در می آورند.
بد دادن دختران از موارد شدید خشونت علیه زنان به شمار می‌رود.
به گفته نهادهای حقوق بشری، دختری که به بد داده می‌شود، از تمامی حقوق خود در خانواده شوهرش محروم شده و مورد آزار و اذیت قرار می‌گیرد.
کاهش از برکت سواد و آگاهی
خدیجه امیری دیگر مسوول «ابتکار آزاد و مدنی برای صلح» بلند رفتن سطح سواد و آگاهی مردم را باعث کاهش بد دادن دختران می داند.
وی افزود که با بلند رفتن سطح تعلیم و تربیت جوانان ما، مردم از مسایل دینی و شرعی خود معرفت بیشتر حاصل می کنند و به حقوق و امتیازات خود واقف می شوند.
با این‌حال، خاطره اسدی می‌افزاید هرچند موارد بد دادن دختران در برخی از ولسوالی‌های ولایات کابل، پروان و پنجشیر کاهش یافته، اما رسم بد دادن همچنان ادامه دارد.
به گفته‌ی او، دختران در بیشتر موارد به منظور ختم اختلافات و دشمنی‌ها میان دو خانواده بد داده می‌شوند.
به گفته خانم اسدی این فیصله ها توسط شوراهای محلی انجام می شود که برخی از آنها از نهادهای عدلی و قضایی به این نهادها ارجاع داده شده است.
این موسسه می گوید که خانواده های متضرر بعد از بد گرفتن احساس غرور می کنند و احساس می کنند که آبرویشان دوباره پس گرفته شده است.
با این حال، این موسسه در گزارش خود نگاشته است که ضعف و ناتوانی دولت علت اصلی رسم بد دادن دختران است.
همچنین در گزارش این موسسه آمده است: مردم این رسم را که بیرون از نهادهای دولتی صورت می‌گیرد، نسبت به مراجعه به نهادهای دولتی ترجیح می‌دهند.
همچنین چون شاکی در این زمینه وجود نداشته و در نهادهای عدلی و قضایی شکایت درج نشده، از طرف نهادهای عدلی و قضایی نیز تعقیب نمی‌شود.
قربانیان این رسم غلط نیز نمی توانند ادعایی صورت دهند.
به گزارش خبرگزاری آوا، این گزارش نگاشته است که بلند رفتن سطح سواد و آگاهی مردم از عوامل عمده‌ی کاهش موارد بد دادن دختران در کشور به شمار می‌رود.
خاطره اسدی عضو این موسسه، امروز (یکشنبه) به رسانه ها گفت که در ولسوالی‌هایی که تحقیق صورت گرفته است، موارد بد دادن دختران بین سی تا پنجاه درصد می‌رسید که اگر موارد بد دادن دختران را به فیصدی بگیریم، امروز به پنج درصد می‌رسد.
خانم اسدی اظهار کرد، طی سال‌های اخیر، در برخی از این ولسوالی‌ها حتا یک مورد بد دادن دختران هم ثبت نشده است.
این گزارش که در نتیجه مصاحبه با بیش از یک هزار نفر در نه ولسوالی ولایت‌های کابل، پروان و پنجشیر تهیه شده است، حاکیست که موارد بد دادن در کشور کاهش یافته است.
بددادن یکی از عنعنات/رسوم مردم در روستاهای کشور است که در نقاط مختلف کشور دارای اشکال گوناگون می‌باشند. بد معمولاً توسط شورا، جرگه و نشست موی سفیدان محل یا دهستان تطبیق می‌گردد.
بد زمانی بوقوع می‌پیوندد که یک مرد، مردی را از فامیل دیگر به قتل رسانیده باشد یا جرم بزرگ را درحق کسی نموده باشد. بدین منظور غرض جلوگیری از قتل‌های دیگر دختران فامیل خود را به نکاح فامیل مقتول در می آورند.
بد دادن دختران از موارد شدید خشونت علیه زنان به شمار می‌رود.
به گفته نهادهای حقوق بشری، دختری که به بد داده می‌شود، از تمامی حقوق خود در خانواده شوهرش محروم شده و مورد آزار و اذیت قرار می‌گیرد.
کاهش از برکت سواد و آگاهی
خدیجه امیری دیگر مسوول «ابتکار آزاد و مدنی برای صلح» بلند رفتن سطح سواد و آگاهی مردم را باعث کاهش بد دادن دختران می داند.
وی افزود که با بلند رفتن سطح تعلیم و تربیت جوانان ما، مردم از مسایل دینی و شرعی خود معرفت بیشتر حاصل می کنند و به حقوق و امتیازات خود واقف می شوند.
با این‌حال، خاطره اسدی می‌افزاید هرچند موارد بد دادن دختران در برخی از ولسوالی‌های ولایات کابل، پروان و پنجشیر کاهش یافته، اما رسم بد دادن همچنان ادامه دارد.
به گفته‌ی او، دختران در بیشتر موارد به منظور ختم اختلافات و دشمنی‌ها میان دو خانواده بد داده می‌شوند.
به گفته خانم اسدی این فیصله ها توسط شوراهای محلی انجام می شود که برخی از آنها از نهادهای عدلی و قضایی به این نهادها ارجاع داده شده است.
این موسسه می گوید که خانواده های متضرر بعد از بد گرفتن احساس غرور می کنند و احساس می کنند که آبرویشان دوباره پس گرفته شده است.
با این حال، این موسسه در گزارش خود نگاشته است که ضعف و ناتوانی دولت علت اصلی رسم بد دادن دختران است.
همچنین در گزارش این موسسه آمده است: مردم این رسم را که بیرون از نهادهای دولتی صورت می‌گیرد، نسبت به مراجعه به نهادهای دولتی ترجیح می‌دهند.
همچنین چون شاکی در این زمینه وجود نداشته و در نهادهای عدلی و قضایی شکایت درج نشده، از طرف نهادهای عدلی و قضایی نیز تعقیب نمی‌شود.
قربانیان این رسم غلط نیز نمی توانند ادعایی صورت دهند.
