بنیامین نتانیاهو؛ نخست‌وزیر رژیم اسرائیل، در سخنرانی خود در مجمع عمومی سازمان ملل گفت توافق هسته‌ای با ایران احتمال صلح را بالا نمی‌برد؛ بلکه احتمال جنگ را بیشتر می‌کند.
او گفت لغو تحریم‌ها "سیل اسلحه و پول را به سوی یک حکومت دینی افراطی سرازیر می‌کند" و ایران به محض لغو تحریم‌ها، از بند رها شده و پی شکار می‌رود.
او در سخنرانی خود در مجمع عمومی سازمان ملل گفت {رژیم} اسرائیل به هیچ وجه اجازه نخواهد داد که ایران به یک قدرت اتمی بدل شود.
نخست‌وزیر رژيم اسرائیل جامعه جهانی را متهم کرد که در مقابل ایران سکوت کرده است، "سکوت مطلق". او پس از بیان این حرف برای رساندن منظور خود بیش از ۴۰ ثانیه سکوت کرد!
با این حال، به عقیده کارشناسان، این سخنان نتانیاهو هیچ چیز تازه ای را مطرح نکرد. او بار دیگر همان مکرراتی را تکرار کرد که پیش از این بارها و با استفاده از هر بهانه و مناسبتی بر زبان رانده بود.
نتانیاهو در این سخنان نشان داد که منزوی شده است؛ منزوی تر از هر زمان دیگری. این انزوا در پی برخورد افراطی و منتهی به شکست او با توافق هسته ای ایران و جهان، تشدید و تقویت شد.
نتانیاهو با اقدام به مخالفت خود با توافق هسته ای و کارزار گسترده و پرهزینه ای که برای جلوگیری از تصویب آن در کنگره امریکا به راه انداخت و سرانجام به نتیجه ای هم نرسید، در واقع، حلقه انزوای خود را تنگ تر کرد.
واکنش جهان در برابر سخنان نتانیاهو نشانگر آن است که او به نحو ترحم انگیزی در جهان امروز، تنها شده است؛ فرد دیوانه ای که در نتیجه حمایت های احمقانه قدرت های بزرگ غربی، اکنون به مرگبارترین و کشنده ترین سلاح های ساخت بشر هم مسلح شده است؛ اما او با تمام زرادخانه های مرگباری که روی آن خوابیده است، در برابر قدرت دیپلماسی، زمینگیر شد و نتوانست مانع از امضا و تصویب توافق هسته ای ایران و جهان شود و بدون تردید، در آینده هم نخواهد توانست مانع از اجرای آن شود.
او اکنون همه را بر علیه خود می بیند؛ درست مانند افکار مسموم و مخرب یک دیوانه در بند و زنجیری.
نتانیاهو در سخنرانی اخیر خود در مجمع عمومی سازمان ملل متحد، هذیان هایی را بر زبان راند که به نحوی می توان آن را ستیز دیوانه وار او با ایران و جهان نام داد.
او افزون بر حمله های مسموم، متعصبانه، زننده و گزنده اش علیه ایران و قدرت خیره کننده، بلامنازع و روزافزون این کشور در سطح منطقه، جهان را نیز متهم کرد که چرا قدرت غیر قابل انکار ایران را نادیده نمی گیرد یا با این مساله کنار آمده است!
او در واقع، از این موضوع عصبانی است که چرا جهانیان هم مانند او نمی خواهند قدرت واقعی ایران را نادیده بگیرند و با لفاظی و تهدید و زورگویی، اقدام به ستیزه جویی علیه این کشور و مردم آن کنند.
او البته همچنان تلاش کرد تا خطر اتمی شدن ایران را جدی نشان دهد و بار دیگر تاکید کرد که رژيم اسراییل هرگز چنین اجازه ای نخواهد داد؛ اما هم او و هم قدرت ها و مردم جهان و هم خود ایرانی ها می دانند که ایران چنین اراده ای ندارد که اگر داشت، تاکنون به سلاح های اتمی دست یافته بود و اگر داشت هرگز با قدرت های جهان، توافق جامع اتمی امضا نمی کرد.
بنابراین، نتانیاهو هم به خودش دروغ گفت، هم به جهان و قدرت های جهانی و هم به ایران و مردم این کشور؛ ولی مشکل او این است که از فرط جنگ طلبی و صلح ستیزی و جنون جنگ، هنوز نمی داند که دیگر هیچکس، دروغ های او را جدی نمی گیرد و آنچه ارابه مدیریت مسایل بین المللی مانند برنامه اتمی ایران، بحران سوریه و... را پیش می برد و خواهد برد، اکسیر معجزه آسای دیپلماسی و منطق گفتگو و خرد و عقلانیت انسانی است نه حربه کهنه و از کار افتاده جنگ طلبی و صلح ستیزی از نوع اسراییلی آن.
او گفت لغو تحریم‌ها "سیل اسلحه و پول را به سوی یک حکومت دینی افراطی سرازیر می‌کند" و ایران به محض لغو تحریم‌ها، از بند رها شده و پی شکار می‌رود.
او در سخنرانی خود در مجمع عمومی سازمان ملل گفت {رژیم} اسرائیل به هیچ وجه اجازه نخواهد داد که ایران به یک قدرت اتمی بدل شود.
نخست‌وزیر رژيم اسرائیل جامعه جهانی را متهم کرد که در مقابل ایران سکوت کرده است، "سکوت مطلق". او پس از بیان این حرف برای رساندن منظور خود بیش از ۴۰ ثانیه سکوت کرد!
با این حال، به عقیده کارشناسان، این سخنان نتانیاهو هیچ چیز تازه ای را مطرح نکرد. او بار دیگر همان مکرراتی را تکرار کرد که پیش از این بارها و با استفاده از هر بهانه و مناسبتی بر زبان رانده بود.
نتانیاهو در این سخنان نشان داد که منزوی شده است؛ منزوی تر از هر زمان دیگری. این انزوا در پی برخورد افراطی و منتهی به شکست او با توافق هسته ای ایران و جهان، تشدید و تقویت شد.
نتانیاهو با اقدام به مخالفت خود با توافق هسته ای و کارزار گسترده و پرهزینه ای که برای جلوگیری از تصویب آن در کنگره امریکا به راه انداخت و سرانجام به نتیجه ای هم نرسید، در واقع، حلقه انزوای خود را تنگ تر کرد.
واکنش جهان در برابر سخنان نتانیاهو نشانگر آن است که او به نحو ترحم انگیزی در جهان امروز، تنها شده است؛ فرد دیوانه ای که در نتیجه حمایت های احمقانه قدرت های بزرگ غربی، اکنون به مرگبارترین و کشنده ترین سلاح های ساخت بشر هم مسلح شده است؛ اما او با تمام زرادخانه های مرگباری که روی آن خوابیده است، در برابر قدرت دیپلماسی، زمینگیر شد و نتوانست مانع از امضا و تصویب توافق هسته ای ایران و جهان شود و بدون تردید، در آینده هم نخواهد توانست مانع از اجرای آن شود.
او اکنون همه را بر علیه خود می بیند؛ درست مانند افکار مسموم و مخرب یک دیوانه در بند و زنجیری.
نتانیاهو در سخنرانی اخیر خود در مجمع عمومی سازمان ملل متحد، هذیان هایی را بر زبان راند که به نحوی می توان آن را ستیز دیوانه وار او با ایران و جهان نام داد.
او افزون بر حمله های مسموم، متعصبانه، زننده و گزنده اش علیه ایران و قدرت خیره کننده، بلامنازع و روزافزون این کشور در سطح منطقه، جهان را نیز متهم کرد که چرا قدرت غیر قابل انکار ایران را نادیده نمی گیرد یا با این مساله کنار آمده است!
او در واقع، از این موضوع عصبانی است که چرا جهانیان هم مانند او نمی خواهند قدرت واقعی ایران را نادیده بگیرند و با لفاظی و تهدید و زورگویی، اقدام به ستیزه جویی علیه این کشور و مردم آن کنند.
او البته همچنان تلاش کرد تا خطر اتمی شدن ایران را جدی نشان دهد و بار دیگر تاکید کرد که رژيم اسراییل هرگز چنین اجازه ای نخواهد داد؛ اما هم او و هم قدرت ها و مردم جهان و هم خود ایرانی ها می دانند که ایران چنین اراده ای ندارد که اگر داشت، تاکنون به سلاح های اتمی دست یافته بود و اگر داشت هرگز با قدرت های جهان، توافق جامع اتمی امضا نمی کرد.
بنابراین، نتانیاهو هم به خودش دروغ گفت، هم به جهان و قدرت های جهانی و هم به ایران و مردم این کشور؛ ولی مشکل او این است که از فرط جنگ طلبی و صلح ستیزی و جنون جنگ، هنوز نمی داند که دیگر هیچکس، دروغ های او را جدی نمی گیرد و آنچه ارابه مدیریت مسایل بین المللی مانند برنامه اتمی ایران، بحران سوریه و... را پیش می برد و خواهد برد، اکسیر معجزه آسای دیپلماسی و منطق گفتگو و خرد و عقلانیت انسانی است نه حربه کهنه و از کار افتاده جنگ طلبی و صلح ستیزی از نوع اسراییلی آن.
