عطامحمد نور، سرپرست ولایت بلخ به ثبت «مثنوی معنوی» به‌عنوان میراث مشترک فرهنگی ایران-ترکیه در یونسکو اعتراض کرد.
به‌گزارش خبرگزاری آوا، آقای نور اعتراضش را ضمن یک نامه رسمی به آدرس نمایندگی دایمی افغانستان در سازمان ملل فرستاده است.
نور این نامه را عنوانی محمود صیقل، نماينده دایمى افغانستان در سازمان ملل فرستاده و از وی خواسته تا به این اقدام اعتراض جدی خود را به یونسکو مطرح کند.
وی در این نامه نوشت: خبرها حاکی از آن است که در یک اقدام انحصارگرایانه قرار است "مثنوی معنوی" اثر جاودانه‌ی مولانا جلال الدین محمد بلخی به عنوان میراث معنوی کشورهای ایران و ترکیه در بخش فرهنگی سازمان ملل (یونسکو) ثبت شود.
در ادامه این نامه اعتراضی آمده است: از آنجایی که مولانا جلال الدین محمد در بلخ به دنیا آمده و سال‌های کودکی تا جوانی اش در وخش، سمرقند، شام، لارنده و بیشتر در قونیه تحت نظر پدر بزرگوار شان سلطان العلما بهاءالدین ولد که خود از دانشمندان نامی بلخ بودند شکل گرفته، مولانای بلخ می‌تواند سبب افتخار و همگرایی منطقه ما باشد.
به گفته عطامحمد نور، بلخ بخاطر داشتن فرزندی مانند مولانا جلال الدین محمد بلخی که از افتخارات و سرمایه‌های معنوی تمام جهان است به خودش می‌بالد؛ اما ما به این باوریم که محدود ساختن مولانا به یک یا دو کشور ریختن بحر در کوزه است و شایسته‌ی نام بزرگ او نخواهد بود.
بااین همه وی از آقای صیقل خواست تا اعتراض جدی اش را در پیوند به ثبت شدن انحصارگرایانه مثنوی معنوی به عنوان میراث مشترک فرهنگی ایران-ترکیه به مسئولان سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی سازمان ملل (یونسکو)، مسئولان فرهنگی ایران و ترکیه اذعان بدارد.
سرپرست ولایت بلخ تاکید کرده که نماینده دایمی افغانستان در سازمان ملل اجازه ندهد سهم بلخ که مادر مولاناست در ثبت او در میان افتخارات سازمان ملل نادیده گرفته شود.
گفته می‌شود که سال گذشته در جریان بازدید زلفی تومان، رئیس کتابخانه ملی ترکیه از کتابخانه ملی ایران، ثبت مشترک مثنوی با همکاری دو کشور مطرح شد.
انتشار مجدد این خبر در هفته گذشته و سخنان رئیس سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران در رابطه با ثبت مشترک کهن‌ترین نسخه موجود از مثنوی در حافظه جهانی یونسکو از سوی ایران و ترکیه، انتقاداتی را به همراه داشته و دارد.
در عکس‌العملی جدید، تعدادی از شاعران و اهالی فرهنگ افغانستان بر این موضوع انتقاد کرده و با انتشار بیانیه‌ای، اعتراض خود را به این مسئله مطرح کردند.
در بخش‌هایی از این بیانیه آمده است: «امروز ثبت مثنوی مولانا در فهرست میراث و مشاهیر ترکیه و ایران بدون در نظر گرفتن مردم سرزمین اجدادی مولانا یعنی افغانستان کنونی کاری به دور از منطق است».
همچنان در شبکه‌های اجتماعی کمپاین اعتراضی به این موضوع از سوی شهروندان افغانستان به ویژه مهاجرین افغانستانی در ایران راه‌اندازی شده است.
به‌گزارش خبرگزاری آوا، آقای نور اعتراضش را ضمن یک نامه رسمی به آدرس نمایندگی دایمی افغانستان در سازمان ملل فرستاده است.
نور این نامه را عنوانی محمود صیقل، نماينده دایمى افغانستان در سازمان ملل فرستاده و از وی خواسته تا به این اقدام اعتراض جدی خود را به یونسکو مطرح کند.
وی در این نامه نوشت: خبرها حاکی از آن است که در یک اقدام انحصارگرایانه قرار است "مثنوی معنوی" اثر جاودانه‌ی مولانا جلال الدین محمد بلخی به عنوان میراث معنوی کشورهای ایران و ترکیه در بخش فرهنگی سازمان ملل (یونسکو) ثبت شود.
در ادامه این نامه اعتراضی آمده است: از آنجایی که مولانا جلال الدین محمد در بلخ به دنیا آمده و سال‌های کودکی تا جوانی اش در وخش، سمرقند، شام، لارنده و بیشتر در قونیه تحت نظر پدر بزرگوار شان سلطان العلما بهاءالدین ولد که خود از دانشمندان نامی بلخ بودند شکل گرفته، مولانای بلخ می‌تواند سبب افتخار و همگرایی منطقه ما باشد.
به گفته عطامحمد نور، بلخ بخاطر داشتن فرزندی مانند مولانا جلال الدین محمد بلخی که از افتخارات و سرمایه‌های معنوی تمام جهان است به خودش می‌بالد؛ اما ما به این باوریم که محدود ساختن مولانا به یک یا دو کشور ریختن بحر در کوزه است و شایسته‌ی نام بزرگ او نخواهد بود.
بااین همه وی از آقای صیقل خواست تا اعتراض جدی اش را در پیوند به ثبت شدن انحصارگرایانه مثنوی معنوی به عنوان میراث مشترک فرهنگی ایران-ترکیه به مسئولان سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی سازمان ملل (یونسکو)، مسئولان فرهنگی ایران و ترکیه اذعان بدارد.
سرپرست ولایت بلخ تاکید کرده که نماینده دایمی افغانستان در سازمان ملل اجازه ندهد سهم بلخ که مادر مولاناست در ثبت او در میان افتخارات سازمان ملل نادیده گرفته شود.
گفته می‌شود که سال گذشته در جریان بازدید زلفی تومان، رئیس کتابخانه ملی ترکیه از کتابخانه ملی ایران، ثبت مشترک مثنوی با همکاری دو کشور مطرح شد.
انتشار مجدد این خبر در هفته گذشته و سخنان رئیس سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران در رابطه با ثبت مشترک کهن‌ترین نسخه موجود از مثنوی در حافظه جهانی یونسکو از سوی ایران و ترکیه، انتقاداتی را به همراه داشته و دارد.
در عکس‌العملی جدید، تعدادی از شاعران و اهالی فرهنگ افغانستان بر این موضوع انتقاد کرده و با انتشار بیانیه‌ای، اعتراض خود را به این مسئله مطرح کردند.
در بخش‌هایی از این بیانیه آمده است: «امروز ثبت مثنوی مولانا در فهرست میراث و مشاهیر ترکیه و ایران بدون در نظر گرفتن مردم سرزمین اجدادی مولانا یعنی افغانستان کنونی کاری به دور از منطق است».
همچنان در شبکه‌های اجتماعی کمپاین اعتراضی به این موضوع از سوی شهروندان افغانستان به ویژه مهاجرین افغانستانی در ایران راه‌اندازی شده است.
