در ناامنی های ولایت قندوز، افزون بر استخبارات منطقه و جهان، عواطف قومی و نژادی نیز نقش دارد

ولایت قندوز از ولایات مهم و استراتیژیک و دهلیز ورود مرکز به شمال افغانستان می باشد که از چند سال به این طرف به شدت نا امن بوده و هر ازگاهی ولسوالی های آن میان طالبان و نیروهای امنیتی دست بدست شده است.
به گزارش خبرگزاری آوا، سال گذشته مرکز شهر قندوز کاملاً به دست گروه طالبان سقوط کرد و از این رهگذر مردم خسارات مالی وجانی زیادی را متحمل شدند.
این درحالی است که طبق گذارشها، در روزهای اخیر نیز گروه طالبان حملات خود را دراین ولایت شدت بخشیده است و حتی گفته می شود که بسیاری از ولسوالی ها این ولایت از جمله ولسوالی خان آباد به دست طالبان سقوط کرده است.
احمد ذکی تحلیلگر مساییل سیاسی از ولایت قندوز درگفتگو با آوا، می گوید: هرچند روزگذشته دولت ولسوالی خان آباد را از کنترل طالبان بیرون کرده است، اما وضعیت امنیتی به اندازه ی خراب است که سقوط این ولایت هرلحظه قابل تصور است.
به گفته ی آقای ذکی؛ مشکل اساسی در ولایت قندوز، عدم هماهنگی میان نیروهای دولتی است، زیرا در وقت ضرورت که باید نیرو های امنتیی واکنش نشان بدهند، افزون براینکه در قسمت اکمالات آنان کوتاهی صورت می گیرد، ازسوی هم از جانب مقامات بالا اجازه حمله داده نمی شود.
ذکی همچنان اظهار داشت: بی تفاوتی مقامات حکومتی، در اذهان عامه مردم سوالاتی را ایجاد کرده است مبنی براینکه دولت با داشتن سه صدو پنجا هزار نیرو و با پشتوانه های بین المللی چرا قادر به حفظ ولسوالی ها نیست.
او، در پاسخ به اینکه چرا از سوی مقامات بلند پایه حکومتی به نیروهای امنیتی اجازه حمله و تعرض بالای مخالفین مسلح داده نمی شود گفت: عواطف قومی و گمانه زنی های مانند نسل کشی از قوم خاصی که در اذهان برخی از افراد حکومتی تداعی می شود، این روند را مختل کرده است.
او تصریح کرد: سرپرست ولایت قندوز به صراحت گفته است که در سقوط قبلی این ولایت دست حکومت دخیل بوده است، زیرا زمانیکه از رییس جمهور خواسته شد که باید تعرض صورت بگیرد در موقع مناسب جداً ممانعت صورت گرفت.
از طرفی هم به گفته آقای ذکی؛ مداخله آشکار از سوی برخی از عناصر حکومتی در امور امنیتی و دفاعی صورت می گیرد، به طور مثال اگر یک قول اردو می خواهد عملیاتی را بالای مخالفین مسلح آغاز کند، باید از شورای امنیت ملی دستور بگیرد و این دستور نیز سه و یا چهار روز را حد اقل در بر می گرد که تا آنوقت نه تنها زمان تعرض و حمله می گذرد که برعکس دشمن آمادگی تعرض را می گیرد.
این تحلیلگر سیاسی، دلیل عمده ی سیاست های نا درست حکومت را به خصوص در امور امنیتی کشور، تداخل وظفیوی، مسائل سیاسی و عواطف قومی و نژادی عنوان کرد و گفت: مجموع عواملهای یاد شده سبب شده است که نیروهای امنیتی به موقع مناسب نتوانند حملات تعرضی را انجام دهند.
ذکی در ادامه ابراز داشت: جنگهای افغانستان چند بعدی است و نظر به مناطق مختلف فرق می کند، زیرا در برخی مناطق استخباراتی سیاسی است و دربعضی جاها اقتصادی مافیایی، و در برخی موارد افراطیت مذهبی وجود دارد و درضمن حساسیتهای قومی و نژادی نیز نقش عمده ی درجنگها و نزاعها ی موجود دارد.
اما به گفته او، از همه مهمتر مداخلات استخبارات منطقه و استراتیژی کلان جهانی بیشتر در جنگها ی افغانستان تعیین کننده است که مردم افغانستان درحقیقت قربانی اهداف خاص کشورهای منطقه و جهان شده است و به حیث ابزار از خاک و مردم این سرزمین امروز استفاده می شود.
با این حال به گفته ی آقای ذکی، به دلیل نبود ساختار قوی حکومتی، مردم افغانستان توان بیرون شدن از این وضعیت را ندارند و رقابت های کلان منطقه ای و جهانی سبب خواهد شد که جنگها در کشور همچنان ادامه پیدا کند.