چگونگی وضعیت زندگی شهروندان غرب کابل در فصل سرما

شهروندان غرب کابل ازبی توجهی حکومت نسبت به زندگی مردم شکایت داشته و سران حکومت وحدت ملی را به تبعیض وقوم گرایی متهم می کنند.
به گزارش خبر گزاری آوا، ساکنین ناحیه سیزدهم شهرکابل، ۹۰ درصد از کارکردها و خدمات رسانی حکومت ناراضی هستند و می گویند با وجود اینکه از در و دیوار خانه های مردم این منطقه فقر و بیکاری می بارد، اما دولت توجه لازم نسبت به زندگی مردم ندارد.
آنان می گویند با فرا رسیدن فصل سرما، قیمت مواد سوختی مانند نفت و گاز، چوب و سنگ ذغال بلند رفته و مردم قادر به گرم کردن خانه های شان نیستند، این درحالی است که انرژی برق نیز در فصل زمستان بیشتر از پنجاه در صد پرچوی دارد.
به گفته این شهروندان، به دلیل بی توجهی و عدم نظارت حکومت برقیمت ها، تاجران قیمت مواد سوختی را درفصل زمستان افزایش داده و مردم فقیر و بی بضاعت را در وضعیت سخت و دشواری قرار می دهند.
احمد ضیا یک تن از باشندگان ناحیه سیزدهم شهرکابل درگفتگو با آوا، گقت دولتی کنونی که با فریب و نیرنگ در وقت انتخابات رای مردم را حرام کردند، امروز همین کتله عظیم از جامعه را کاملاً به فراموشی سپرده است.
به گفته او، ناحیه سیزدهم کابل که اکثراً محل بود و باش مردم فقیر است، در فصل زمستان با صدها مشکلات و بدبختی دچار هستند و در میان آنان خانواده هایی نیز وجود دارد که غذای برای خوردن و سوختی برای گرم کردن خانه های شان ندارند.
وی، از شدت نا راحتی به حکومت هشدار داده و می گوید: اگر مردم موافق باشند، من حاضر هستم که همین الان رهبران حکومت وحدت ملی را از اریکه قدرت پایین بیاوریم.
به گفته او، برای بدبختی پایتخت نشینان به خصوص غرب کابل، همین بس که در فصل زمستان ۷۰ درصد از نعمت برق نیز محروم هستند.
به باور او، حکومتی که نتواند در قرن ۲۱ و دنیای تکنالوژی به پایتخت کشور برق کافی برساند، فاتحه این نظام و این حکومت را باید خواند.
او، همچنان گفت: با بالا رفتن قیمت نفت، گاز و چوب، اغلباً سوخت زمستانی مردم را سنگ ذغال تشکیل میدهد که با آلودگی هوا و محیط زیست از نظر صحی زندگی بساری از خانواده ها را با خطر مواجه می کند.
درهمین حال، احمد شاه یک تن از تاجران ذغال سنگ می گوید مردم به دلیل فقر و ناداری برای گرم کردن خانه های شان در فصل زمستان به سنگ ذغال رو می آورند.
این در حالی است که به گفته او، به دلیل نبود امکانات لازم استخراج و انتقال سنگ ذغال از معدن تا کابل هزینه زیادی لازم دارد و بسیار از مردم با وجود اینکه ذغال سنگ نسبت به سایر مواد سوختی ارزان می باشد، باز هم توان خرید آن را ندارند.
وی، همچنان گفت، برای استخراج سنگ ذغال از معدن بغلان، دره صوف و بامیان نه تنها امکانات کافی موجود نیست، بلکه انجنیر نیز وجود ندارد تا معدن به صورت معیاری استخراج و ذغال سنگ در اختیار مردم قرار گیرد.
از طرفی هم به گفته وی، خطرات غیر قابل پیش بینی لغزش معادن از تشویش های دیگری است که دولت هیچ آمادگی در این زمینه ندارد.
حجت الاسلام والمسلمین خداداد شریفی عالم دین و کسی که در متن زندگی مردم قرار دارد، نیز می گوید: برخی از خانواده های ناحیه سیزدهم شهر کابل در فصل زمستان با فاجعه ی انسانی روبرو هستند.
به گفته او، خانواده هایی که در سالهای گذشته زندگی نسبتاً بهتری داشته است، اما امروز به دلیل نبود کار، زندگی آنان فلج شده و شدیداً نیازمند کمک هستند.
به گفته او، خانواده هایی نیز هستند که مرگ را بر تکدی گری ترجیح می دهند و صبر پیشه می کنند در حالیکه در تهیه غذای شب و روز خود درمانده هستند.
به باور او، اگر تا دو سال دیگر دولت برای مردم کاری انجام ندهند و دست از اختلافات داخلی برندارند ما شاهد یک فاجعه انسانی در اکثر نقاط افغانستان خواهیم بود.
آقای شریفی در ادامه علاوه کرد: دولت حداقل برای کسانیکه دارای مدارک تحصیلی هستند، باید شغل ایجاد کنند، تا از یکطرف سطح فقر و بیکاری کاهش پیدا کند و از طرفی هم نیروی فعال جوان به کار گماشته شوند.
به گفته او، این در حالی است که افراد غیر متخصص که واسطه داشته است، پست های دولتی را اشغال کرده است، اما جوانان تحصیلکرده و متخصص در کوچه ها بیکار می گردند.
به گفته این عالم دینی، فقر و بیکاری در حالی از در و دیوار مردم می بارد که سران حکومت وحدت ملی هنوز در تقسیم پنجاه پنجاه قدرت درگیر هستند.
نصر الله حسینی؛ یک تن از دانشجویان دانشگاه کابل نیز به آوا گفت: از دوران کرزی تاکنون هرکسی دستش به قدرت رسیده است، در اندک زمانی تبدیل به مافیا شده و فقط زندگی شخصی خود را ساخته و ذره ی به حال و وضعیت مردم فکر نکرده اند.
به گفته او، مردم افغانستان به خصوص شهروندان کابل امیدوار بودند که با روی کار آمدن چهره های جدید در راس حکومت، وضعیت زندگی مردم تغییر می کند، اما بر عکس روزبروز بحرانهای اجتماعی زیاد می شود.
به گفته حسینی، مردم ناحیه سیزدهم که ۷۰ درصد فقیر هستند، چشم امید به حکومتی دوخته اند که رهبران آن به دلیل اختلافات داخلی، هنوز لقمه چربی برای خود پیدا نکرده است، تا چه رسد به ارائه خدمات اجتماعی.
به گفته این دانشجو، فضای سرد کابل در فصل زمستان جان بسیار از خانواده ها را تهدید می کند و این در حالی است که هر چه هوا سردتر می شود، قیمت مواد سوختی نیز افزایش پیدا می کند و حکومت هیچ نظارتی در این خصوص ندارد.
به گفته حسینی، از یک طرف مسوولین محیط زیست از آلودگی هوای کابل به دلیل مصرف سوخت بی کیفیت؛ مانند ذغال سنگ، چوب و سایر مواد سوختی که دارای مواد کیمیاوی هستند، شکایت دارند و از طرفی هم مردم چاره جز مصرف این مواد سوختی ندارند.