محمدجواد دادگر؛ رئیس دفتر ولایتی کمیسیون مستقل حقوق بشر در دایکندی طی یک مصاحبه اختصاصی به خبرنگار آوا گفت: اینکه در سالهای گذشته کمترین تغییری در وضعیت اقتصادی و معیشتی مردم ولایت دایکندی رونما نگردیده است، قطعا بر وصعیت حقوق بشری اطفال تاثیر منفی میگذارد.
آقای دادگر افزود: براساس آمار کمیسیون مستقل حقوق بشر در ولایت دایکندی در سال ۱۳۹۶ از ۲۴۸ کودک مصاحبه شونده ۵۰ درصد شان به کارهای شاقه ای مثل دهقانی، چوپانی، هیزمکشی و کارهای سخت تر از این مشغول اند.
وی علاوه کرد که اطفال دارای معلولیت نیز آمار بلندی در این ولایت دارند که از ۲۴۸ کودک مصاحبه شونده در هفت ولسوالی به شمول مرکز ولایت، ۸ درصد شان معلول اند که هنوز کوچک ترین توجهی به اطفال معلول صورت نگرفته است و این در حالی است که ولسوالی های کجران، پاتو و ناوه میش شامل این آمار نیست که ارقام درشتی در این ولسوالی ها نیز وجود دارد.
رئیس ولایتی کمیسیون حقوق بشر در دایکندی تصریح کرد که ۸.۲ درصد کودکان این ولایت از حق تعلیم و تربیت محروم اند و ۵ درصد اطفال هم مورد خشونت های فیزیکی و روانی قرار دارند.
وی علاوه کرد: برای رسیدگی به اطفالی که دارای معلولیت بینایی و شنوایی می باشند هنوز اندکترین کاری صورت نگرفته است. حتی یک باب مکتب برای این معلولین در سطح ولایت وجود نداشته و هیچ پلانی هم روی دست نیست.
آقای دادگر علاوه کرد: اطفالی که در اثر جنگ و حوادث دیگر، نان آوران خود را از دست داده اند کاملا از حق تعلیم و تربیت محروم بوده و مصروف کارهای شاقه می باشند.
وی به وضعیت نامطلوب معارف در دایکندی هم اشاره کرده گفت: ۸۳.۵ درصد اطفال در این ولایت به کتاب درسی دسترسی ندارند، ۱۳۰ باب مکتب هنوز آب آشامیدنی ندارد که کودکان و دانش آموزان از خانه خود با مسافتهای طولانی آب می برند و کمبود معلم از از چالشهای دیگری است و هنوز ۲۳۵۹ بست معلمی خالی می باشد.
دادگر از مشکلات تعمیر مکتب، کتابخانه، میز و چوکی و... یادآور شده گفت: هیچ مکتبی در دایکندی کتابخانه ندارد، ۷۹۴۹ پایه میز و چوکی کمبود است و ۲۲۴ باب مکتب فاقد تشناب میباشد.
منبع : خبرگزاری صدای افغان(آوا) دایکندی