مقامات محلی بامیان طی یک کنفرانس مطبوعاتی اعلام کردند که طبق تحقیقی که از تمام ولسوالی‌های ولایت بامیان داشتند در سطح این ولایت ۲۵ هزار فامیل از خشکسالی متضرر شده‌اند و 30 درصد حاصلات زراعتی نیز تخریب شده است.
به گزارش خبرگزاری صدای افغان(آوا)، به گفته‌ی مقامهای محلی این ولایت در پی خشک‌سالی‌های سال جاری بیش از ۲۵ هزار خانواده، شامل ۳۵۹ قریه در سطح ولایت بامیان متضرر شده و سبب تخریب بیشتر از ۳۰ فیصد حاصلات زراعتی مردم بامیان شده‌است.
محمد طاهر زهیر؛ والی بامیان با اظهار نگرانی از پیامد خشکسالی برای دهقانان در این ولایت گفت: "در سال جاری بیش از ۲۵ هزار فامیل در بامیان از ناحیه ی خشکسالی متضرر شده اند و مؤسسات همکار در بامیان فقط برای ۵۷۳۶ فامیل می‌توانند کمک‌های نقدی و جنسی پرداخت کنند، اما هنوز برای بیش از ۱۹ هزار فامیل دیگر هیچ کمکی در اختیار نداریم و نمی توانیم برای آنها کمک نماییم."
والی بامیان از مؤسسات همکار و ادارۀ مبارزه با حوادث خواست تا پیش از رسیدن زمستان توجه جدی به این فامیل‌های متضرر داشته باشند.
زهیر افزود، میزان خسارت و نیازمندی بسیار بالا است. تأکید می‌کنم به خصوص در مناطق ولسوالی‌های ورس و یکاولنگ شماره دو مردم حتی آب آشامیدنی ندارند. زمستان سختی پیش رو است و مردم حتی توان خرید سوخت زمستان خود را هم ندارند. درخواست جدی از مؤسسات ملی و بین‌المللی دارم همینطور توجه جدی وزارت دولت در رسیدگی به حوادث را می‌خواهم. باز هم تأکید می‌کنم تا فرصت نگذشته است به آسیب دیدگان کمک کنند."
به‌گفته مقامات محلی بامیان در مرکز این ولایت یک ذخیره‌خانۀ مواد غذایی برای حالت اضطرار ساخته شده که ظرفیت ۱۱ هزار تن مواد غذایی مانند گندم را دارا می‌باشد، اما مدت بیش از ۳ سال می‌شود که حتی یک کیلو از مواد حالت اضطرار به بامیان نرسیده و این ذخیره‌خانه هنوز خالی است.
انجنیر عبدالوهاب محمدی رئیس زراعت ولایت بامیان نیز در این مورد به رسانه ها گفت: "در اول سال ما به علت کاهش بارندگی‌ها پیش بینی خشکسالی را داشتیم و بارها به وزارت زراعت و تیم مبارزه با حوادث گزارش دادیم، اما مدت ۳ سال است که هیچ کمک حالت اضطرار به بامیان نرسیده و ذخیره‌خانه مجهز برای نگهداری ۱۱ هزار تن مواد غذایی را داریم، اما حتی یک کیلو مواد غذایی داخل این ذخیره خانه‌ها وحود ندارد."
این در حالی است که به‌گفته مقامات محلی بامیان اگر کمک‌های حالت اضطرار به موقع به بامیان نرسد شاهد فجایع بزرگ انسانی در این ولایت بوده و تعداد زیادی از فامیل‌ها مجبور می‌شوند تا محل زندهگی خود را ترک کنند چون بیشتر آنها حتی آب آشامیدنی هم ندارند.
به گزارش خبرگزاری صدای افغان(آوا)، به گفته‌ی مقامهای محلی این ولایت در پی خشک‌سالی‌های سال جاری بیش از ۲۵ هزار خانواده، شامل ۳۵۹ قریه در سطح ولایت بامیان متضرر شده و سبب تخریب بیشتر از ۳۰ فیصد حاصلات زراعتی مردم بامیان شده‌است.
محمد طاهر زهیر؛ والی بامیان با اظهار نگرانی از پیامد خشکسالی برای دهقانان در این ولایت گفت: "در سال جاری بیش از ۲۵ هزار فامیل در بامیان از ناحیه ی خشکسالی متضرر شده اند و مؤسسات همکار در بامیان فقط برای ۵۷۳۶ فامیل می‌توانند کمک‌های نقدی و جنسی پرداخت کنند، اما هنوز برای بیش از ۱۹ هزار فامیل دیگر هیچ کمکی در اختیار نداریم و نمی توانیم برای آنها کمک نماییم."
والی بامیان از مؤسسات همکار و ادارۀ مبارزه با حوادث خواست تا پیش از رسیدن زمستان توجه جدی به این فامیل‌های متضرر داشته باشند.
زهیر افزود، میزان خسارت و نیازمندی بسیار بالا است. تأکید می‌کنم به خصوص در مناطق ولسوالی‌های ورس و یکاولنگ شماره دو مردم حتی آب آشامیدنی ندارند. زمستان سختی پیش رو است و مردم حتی توان خرید سوخت زمستان خود را هم ندارند. درخواست جدی از مؤسسات ملی و بین‌المللی دارم همینطور توجه جدی وزارت دولت در رسیدگی به حوادث را می‌خواهم. باز هم تأکید می‌کنم تا فرصت نگذشته است به آسیب دیدگان کمک کنند."
به‌گفته مقامات محلی بامیان در مرکز این ولایت یک ذخیره‌خانۀ مواد غذایی برای حالت اضطرار ساخته شده که ظرفیت ۱۱ هزار تن مواد غذایی مانند گندم را دارا می‌باشد، اما مدت بیش از ۳ سال می‌شود که حتی یک کیلو از مواد حالت اضطرار به بامیان نرسیده و این ذخیره‌خانه هنوز خالی است.
انجنیر عبدالوهاب محمدی رئیس زراعت ولایت بامیان نیز در این مورد به رسانه ها گفت: "در اول سال ما به علت کاهش بارندگی‌ها پیش بینی خشکسالی را داشتیم و بارها به وزارت زراعت و تیم مبارزه با حوادث گزارش دادیم، اما مدت ۳ سال است که هیچ کمک حالت اضطرار به بامیان نرسیده و ذخیره‌خانه مجهز برای نگهداری ۱۱ هزار تن مواد غذایی را داریم، اما حتی یک کیلو مواد غذایی داخل این ذخیره خانه‌ها وحود ندارد."
این در حالی است که به‌گفته مقامات محلی بامیان اگر کمک‌های حالت اضطرار به موقع به بامیان نرسد شاهد فجایع بزرگ انسانی در این ولایت بوده و تعداد زیادی از فامیل‌ها مجبور می‌شوند تا محل زندهگی خود را ترک کنند چون بیشتر آنها حتی آب آشامیدنی هم ندارند.
