امریکا و متحدان عرب این کشور ۹ نفر از جمله ۲ ایرانی را به اتهام ارتباط با طالبان تحریم کرده‌اند.
 
خبر این تحریم همزمان با سفر استیو منوچین؛ وزیر مالیه امریکا به عربستان سعودی برای شرکت در نشست مقامات کشورهای عضو "مرکز مبارزه با حامیان تروریسم" اعلام شد. این نهاد متشکل از امریکا، عربستان سعودی، بحرین، امارات متحده عربی، کویت، عمان و قطر است.
 
وزیر مالیه امریکا در بیانیه منتشر شده گفته است: "کمک های آموزشی، مالی و تسلیحاتی ایران از طالبان یک نمونه دیگر از دخالت های منطقه ای آشکار تهران و حمایتش از تروریزم است."
 
در این رابطه هفت نفر دیگر که افغان و پاکستانی هستند هم تحریم شده اند، از جمله عبدالله صمد فاروقی و صدر ابراهیم که بنا بر بیانیه صادر شده، از مقامات طالبان هستند و بر حملات انتحاری این گروه نظارت دارند.
 
کارشناسان اما معتقد اند که این تصمیم پیش از آنکه گامی مثبت و مهم در راستای مبارزه با تروریزم و مهار قدرت رزمی و بستن مجاری تأمین مالی و تسلیحاتی طالبان باشد، بیشتر یک اقدام نمادین و تبلیغاتی با انگیزه های قدرتمند سیاسی و استخباراتی است.
 
به عقیده کارشناسان مسایل منطقه، امریکا از هر مسیری تلاش می کند تا با بزرگنمایی خطر ایران در منطقه، به پروژه ایران هراسی در میان اعراب و جهان اسلام دامن بزند و به این ترتیب، از یکسو با نزدیک تر کردن اعراب به رژيم اسراییل، برای این رژيم، حاشیه امنیت به وجود آورد و دشمنی تاریخی اعراب و اسراییل را تضعیف کند و از سوی دیگر پول، انرژی، قدرت، منابع و ظرفیت های استراتژيک اعراب را به طرف یک خطر برساخته و کاذب دیگر به نام ایران، سمت و سو دهد و از این مسیر نیز اهداف اسراییل و خود را با استفاده از پول و امکانات مالی و موقعیت استراتژيک و جغرافیایی اعراب، تحقق بخشد.
 
بنابراین، مقام های امریکایی در هر اقدام مرتبط با خاور میانه، سعی می کنند به ایران هراسی دامن بزنند و به اعراب، اینگونه وانمود کنند که دشمن آنها اسراییل نیست، ایران است.
 
نسبت دادن طالبان به ایران هم یکی از همین تلاش هاست؛ تلاشی که پیش از آنکه ریشه در واقعیت داشته باشد، به یک شوخی مضحک و خنده دار شبیه است؛ زیرا همه جهانیان می دانند که اصلی ترین حامی طالبان، دولت امریکاست و رژيم های سرسپرده عربی هم پیمان امریکا هم به دستور و با چراغ سبز واشنگتن، طالبان را به رسمیت شناختند و به آن به طور همه جانبه کمک کردند.
 
همین اکنون نیز دفتر رسمی طالبان در قطر قرار دارد و اگر ایران، از طالبان حمایت می کند، پس چرا طالبان دفتر سیاسی شان را در تهران بنا نکردند؟
 
از سوی دیگر، مرکز اصلی تولید تروریزم در ابعاد انبوه، رژیم های عربی و در رأس همه آنها عربستان سعودی است که البته امریکا و اسراییل و دیگر دولت های غربی هم قویا از این پروژه ها به منظور پیشبرد اهداف استراتژيک خود، حمایت می کنند.
 
طالبان، القاعده، داعش، جبهه نصرت، احرارالشام و ده ها شبکه تروریستی دیگر در سراسر خاور میانه و جهان اسلام، از منابع مالی رژيم های ثروتمند عربی و کانون های توسعه و ترویج وهابیت در خاور میانه، تغذیه مالی و ایدئولوژيک می کنند؛ اما در نهایت، کسانی که باید در رابطه با حمایت از طالبان، تحریم شوند، شهروندان ایرانی و چند کشور دیگر هستند!
 
این مبارزه با تروریزم به سبک امریکایی است که حامیان و هواداران و ایجادکنندگان تروریزم را تکریم می کند و کشورهای قربانی تروریزم را زیر نام حمایت از تروریزم، مورد تحریم و مجازات قرار می دهد.
 
اما برای آنکه مبارزه امریکا و هم پیمانان غربی و عربی اش با تروریزم را مورد راستی آزمایی قرار دهیم، بهتر است نگاهی به وضعیت افغانستان بیاندازیم؛ کشوری که همزمان هم میزبان بیش از ۲۰ گروه تروریستی است و هم میزبان هزاران نیروی خارجی از ده ها کشور غربی و هم پیمانان امریکا در منطقه و فرامنطقه. اگر امریکا و هم پیمانانش در مبارزه با تروریزم، صادق هستند، پس چرا تاکنون نتوانسته اند امنیت را در افغانستان برقرار و تروریزم را نابود کنند؟ آیا این نیز به دلیل حمایت ایران از طالبان است یا حمایت هلیکوپترهای ناشناس از آنها؟!