سیک‌ها و هندوهای افغانستان، به احترام قربانیان حمله‌های اخیر هراس‌افگنانه در کشور امسال «دیوالی» یا «جشن نور» را تجلیل نکردند.
جشن نور که برای پنج روز برگزار می‌شود، برای هندوباوران و سیک‌ها به اندازۀ جشن کریسمس برای مسیحیان و جشن نوروز برای مسلمانان اهمیت دارد.
اما، هندوباوران افغانستان می‌گویند که آنقدر غم و درد و اندوه در افغانستان زیاد است که جایی برای این جشن باقی نمی‌گذارد.
نریندر سنگ خالصه، نمایندۀ اهل هنود و سیک افغانستان در این باره می‌گوید: «ما با کدام دل و اندیشه این خوشحالی خود را جشن بگیریم که همه روز سربازان ما، مردمان عادی ما و نظامیان ما کشته می‌شوند.»
در ماه سرطان امسال، هنگامی که شماری از شهروندان اهل هنود و سیک افغانستان در ولایت ننگرهار می‌خواستند به دیدار رییس‌جمهور بروند آماج حملۀ هراس‌افگنانه قرار گرفتند و در آن چهارده تن آنان کشته شدند.
این رویداد و رویدادهای تازۀ دیگر افغانستان که در آن جنرال رازق، فرماندۀ پولیس ولایت قندهار و جبار قهرمان یک نمایندۀ مجلس کشته شدند، باعث شده‌اند که سیک‌ها و هندوباوران کشور برای دومین سال از دیوالی تجلیل نکنند.
سال گذشته نیز به دلیل حمله‌های هراس افگنانه در افغانستان، اهل هنود و سیک کشور جشن نور را برگزار نکردند.
سورپال سنگ خالصه، معاون کمیتۀ درمسال‌های شهر کابل می‌گوید: «امسال به خاطر رویداد جلال آباد و در کنار آن مهره‌ها و لاله‌های وطن خود را از دست دادیم؛ همچون جنرال رازق، جبار قهرمان به همین علت ما نخواستیم که دیوالی را جشن بگیریم.»
دیوالی با نواختن موسیقی، آتش بازی و شمع افروزی جشن گرفته می‌شود. جشن نور به اساس تقویم هندوها در میانۀ خزان با رؤیت ماه نو تجلیل می‌گردد. این جشن، نماد پیروزی خیر بر شر و غلبه روشنایی بر تاریکی است.
کرتار سنگ، عضو کمیتۀ درم سال‌های شهر کابل به طلوع گفت: «در سال‌های دیگر هم آتش بازی می‌کردیم و بربنیاد اصول این جشن خواهران ما می‌آمدند به آنان مصارف شان را هدیه می‌دادیم و بسیار خوش حالی می‌کردیم.»
شهروندان اهل هنود و سیک افغانستان در حالی به احترام جانباخته‌گان حمله‌های هراس افگنانه دیوالی را جشن نمی‌گیرند که بربنیاد یک بررسی تازه، بیش از ۱۴۷ هزار تن از سال ۲۰۰۱ تاکنون در جنگ ایالات متحده، در افغانستان کشته شده اند.
جشن نور که برای پنج روز برگزار می‌شود، برای هندوباوران و سیک‌ها به اندازۀ جشن کریسمس برای مسیحیان و جشن نوروز برای مسلمانان اهمیت دارد.
اما، هندوباوران افغانستان می‌گویند که آنقدر غم و درد و اندوه در افغانستان زیاد است که جایی برای این جشن باقی نمی‌گذارد.
نریندر سنگ خالصه، نمایندۀ اهل هنود و سیک افغانستان در این باره می‌گوید: «ما با کدام دل و اندیشه این خوشحالی خود را جشن بگیریم که همه روز سربازان ما، مردمان عادی ما و نظامیان ما کشته می‌شوند.»
در ماه سرطان امسال، هنگامی که شماری از شهروندان اهل هنود و سیک افغانستان در ولایت ننگرهار می‌خواستند به دیدار رییس‌جمهور بروند آماج حملۀ هراس‌افگنانه قرار گرفتند و در آن چهارده تن آنان کشته شدند.
این رویداد و رویدادهای تازۀ دیگر افغانستان که در آن جنرال رازق، فرماندۀ پولیس ولایت قندهار و جبار قهرمان یک نمایندۀ مجلس کشته شدند، باعث شده‌اند که سیک‌ها و هندوباوران کشور برای دومین سال از دیوالی تجلیل نکنند.
سال گذشته نیز به دلیل حمله‌های هراس افگنانه در افغانستان، اهل هنود و سیک کشور جشن نور را برگزار نکردند.
سورپال سنگ خالصه، معاون کمیتۀ درمسال‌های شهر کابل می‌گوید: «امسال به خاطر رویداد جلال آباد و در کنار آن مهره‌ها و لاله‌های وطن خود را از دست دادیم؛ همچون جنرال رازق، جبار قهرمان به همین علت ما نخواستیم که دیوالی را جشن بگیریم.»
دیوالی با نواختن موسیقی، آتش بازی و شمع افروزی جشن گرفته می‌شود. جشن نور به اساس تقویم هندوها در میانۀ خزان با رؤیت ماه نو تجلیل می‌گردد. این جشن، نماد پیروزی خیر بر شر و غلبه روشنایی بر تاریکی است.
کرتار سنگ، عضو کمیتۀ درم سال‌های شهر کابل به طلوع گفت: «در سال‌های دیگر هم آتش بازی می‌کردیم و بربنیاد اصول این جشن خواهران ما می‌آمدند به آنان مصارف شان را هدیه می‌دادیم و بسیار خوش حالی می‌کردیم.»
شهروندان اهل هنود و سیک افغانستان در حالی به احترام جانباخته‌گان حمله‌های هراس افگنانه دیوالی را جشن نمی‌گیرند که بربنیاد یک بررسی تازه، بیش از ۱۴۷ هزار تن از سال ۲۰۰۱ تاکنون در جنگ ایالات متحده، در افغانستان کشته شده اند.
